Tajemnice Pacyfiku - Niewiarygodne, niewyjaśnione

Yonaguni

 

 

Najpoważniejszymi badaniami dotyczącymi zaginionej Mu/Lemurii stanowi praca Profesora Masaaki Kimura - fizyka i geologa - z Uniwersytetu Ryukyus w Okinawie. Cała historia z odkryciem struktur z Yonaguni - bo właśnie o nich mowa - zaczęła się jednak dość niewinnie. W 1985 rok na podwodne, zadziwiające megalityczne budowle natknął się przewodnik wycieczek turystycznych - Kihachiro Aratake. Mężczyzna uznał odnalezioną budowlę za piramidę liczącą 73 m długości i 27 szerokości. Kompleks z Yonaguni znajduje się w okolicach wysp o tej samej nazwie, zlokalizowanych na wschód od Tajwanu.

 

Profesor Kimura od momentu, gdy po raz pierwszy ujrzał zatopione miasto (2002 rok), od razu wiedział, że poszczególne twory powstały nie w wyniku naturalnych procesów, lecz zostały stworzone przez istoty rozumne, w dodatku bardzo zaawansowane pod względem technicznym. Wnikliwe badania wykazały, że na dnie Pacyfiku znajdują się monumentalne budowle: piramidy, tarasy, schody, sfinks (z długimi ramionami oraz diademem), rzeźby, przejścia (bramy), dwa kamienne filary o wysokości 2,5 metra oddalone od siebie o kilka centymetrów, droga o szerokości od 5 do 16 metrów otaczającą podstawę bloku skalnego z trzech stron, długą na dziesięć metrów pionową ścianę, platformę w kształcie litery „L” oraz inne. Jeden z ogromnych megalitów charakteryzuje się niezwykle regularnymi kształtami, że naukowcy przypuszczają, że w przeszłości był to zamek, na który wiodły kręte schody i korytarze. Kimura stwierdził, że półokrągła struktura jest identyczna do zamków, jakie wznosili w XIII wieku przedstawiciele Dynastii Ryukyu. Odkryto także skałę (pojedynczy otoczak), który umiejscowiony został dokładnie na osi północ-południe, co oznacza że mógł być on wykorzystywany jako zegar słoneczny. Oczom nurków ukazał się również trójkątny basen, na dnie którego dostrzec można ślady dłuta. Według Kimury, starożytny basen przypomina sztuczne źródło wody pitnej na górze Gusuku na Okinawie. Japoński naukowiec twierdzi, że u brzegów Yonaguni odkrył dziesięć kompleksów podwodnych ruin i pięć w pobliżu Okinawy.

 

W 1999 roku geolog dr Robert Schoch zasugerował, że podwodne skały są pochodzenia naturalnego, ale właściwy kształt został im nadany przez ludzi, którzy wyrzeźbili zadziwiające struktury i naskalne inskrypcje. Dokładna treść wypowiedzi naukowca brzmiała następująco:

 

„Musimy również wziąć pod uwagę możliwość, że Yonaguni jest zasadniczo naturalną strukturą, która została wykorzystana, wzmocniona i zmodyfikowana przez ludzi w dawnych czasach”.

 

Podobna aktywność wydaje się być prawdopodobna, zważywszy na fakt, że starożytni często wykorzystywali taką technikę, zwaną dziś pod nazwą „terra - forming”, polegającą na formowaniu przez człowieka gotowej już struktury geologicznej. Według raportu z 2001 roku dokonano wielu odkryć potwierdzających ingerencję istot inteligentnych przy powstawaniu dzisiejszego obrazu Yonaguni:

 

„Japońscy naukowcy udokumentowali znaki na kamieniach, które wskazują, że zostały one wykute. Nie tylko narzędzia wykorzystywane w tym procesie zostały znalezione w okolicy, ale odkryte zostały także rzeźby. Małe schody wykute w skałach wydają się tłumaczyć teorię, że jest to formacja nienaturalna. Problemem dla zachodnich naukowców jest brak rozwiniętej na wysokim poziomie kultury wschodniej sprzed tysięcy lat, przed pierwszymi zachodnimi cywilizacjami. Geologicznie, piramidy Yonaguni zatonął w oceanie pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, około dziesięciu tysięcy lat temu (…)”.  

              

Badania wykazują, że formacje podwodne liczą sobie ponad 12 000 lat. Wiadomo, że Japonia zamieszkiwana była w czasach prehistorycznych przez lud - Jomoni - żyjący 16 000 lat p.n.e.

 

Niektóre artefakty należące do tej kultury przedstawiają figurki istot ubranych w kombinezony, hełmy oraz posiadającymi na plecach aparaty tlenowe. W folklorze Okinawy istnieją podania o bogach i lądzie bogów - Nirai-Kanai - nieznanym dotąd miejscu, skąd przynoszone jest szczęście. Profesor Kimura wyraził szerokie uznanie dla teorii, wedle której monumenty Yonaguni zostały wzniesione w związku z obrzędami religijnymi i przeznaczone były dla bóstwa.

 

Jeżeli zatem budowle „wyszły” spod ręki ludzkiej lub kosmitów obecnie zatopione struktury musiały być niegdyś położone powyżej poziomu morza. Czy istnieją jakiekolwiek dowody świadczące o takim stanie rzeczy? Owszem. Profesor Kimura, który zaliczył już ponad 100 nurkowań do miejsca, gdzie obecne są tajemnicze budowle, posiada niezbity dowód, że struktury Yonaguni nie uformowały się pod wodą. Naukowiec odnosi się do jaskini, w której utworzyły się stalagmity oraz stalaktyty. Wiadomo, że podobne formy krasowe mogą powstać tylko i wyłącznie na lądzie suchym. Do ich utworzenia dochodzi, gdy słabo kwaśna deszczówka lub woda nasącza skałę wapienną, która następnie rozpuszcza się bądź ewentualnie skapuje do jaskini. Z biegiem czasu bogate w wapień nacieki zaczynają tworzyć stalagmity (tworzone na ziemi) lub stalaktyty (powstające na suficie groty).