"W poszukiwaniu źródła - korzenie cywilizacji na Ziemi" – Wehikuł czasu - Recenzje książek

Z sylwetką młodego autora książki możecie zapoznać się, czytając wywiad na portalu Altao.pl; tu znajdziecie również recenzję jego wcześniejszej publikacji pt. „Zatajona prawda”. „W poszukiwaniu źródła – korzenie cywilizacji na Ziemi” to zdecydowanie bardziej „przyziemna”, historyczno-naukowa rozprawa. Kulak zaprasza czytelnika, zarówno tego obeznanego z tematem, jak i żółtodzioba na wyprawę pełną zagadek, mistyki i dobra, ale też niebezpieczeństw i pułapek. Witajcie więc w świecie sprzed kilkunastu tysięcy lat, mlekiem i miodem płynącym, gdzie ludność żyła w harmonii, w którym technologia osiągnęła zaawansowany stopień, i który niestety został bezpowrotnie zrujnowany.

 

Jednak zanim wraz z autorem odwiedzimy m.in. Atlantydę, słynną Wyspę Wielkanocną, Lemurię, prehistoryczną Turcję oraz Egipt, najpierw „będziemy świadkami” wielkich kataklizmów, jakie dawno temu nawiedzały Ziemię. Na podstawie przede wszystkim licznych materiałów naukowych, badań, a także przekazów Edgara Cayce'a (amerykański jasnowidz znany jako „śpiący prorok”) można śmiało wysunąć tezę, iż biblijny potop czy plagi egipskie nie były żadnym wymysłem. To mogło się zdarzyć naprawdę, a głównym winowajcą tychże katastrof były zdarzenia dziejące się nad głowami ówcześnie żyjących – „kosmiczne wojny” (niekoniecznie pomiędzy pozaziemskimi cywilizacjami, a raczej gwiezdnymi obiektami, np. kolizje planet, wpływ zbliżającej się komety itp.). I już ten pierwszy, ciekawy rozdział jest zapowiedzią tego, czym będzie owa książka. Sam, wczytując się w kolejne fragmenty, poczułem się niczym archeolog Indiana Jones, naukowiec z powieści Herberta George’a Wellsa oraz bohaterowie serialu „Lost” w jednym. Odkopywałem megality, zaglądałem w zakurzone księgi, nurkowałem w Atlantyku, poznawałem zwyczaje i życie ludzi, należących do inteligentnych cywilizacji. Niemal jak obcy przybysz z dalekiej przyszłości, „przyglądałem” się rzeczom niezwykłym (prąd w starożytnym Egipcie!).

 

I choć przez większość ponad 300-stronicowej książki z zapartym tchem, zaintrygowany kroczyłem starożytną ścieżką (świetne rozdziały dotyczące m.in. Wielkiej Piramidy w Gizie i posągów na Wyspie Wielkanocnej), to niekiedy byłem nieco zagubiony. Pomijając kilka razy wkradające się do tekstu literówki oraz niektóre refleksje i wnioski Łukasza Kulaka, z którymi nie do końca się zgadzałem, główną przeszkodą (czyt. blokadą), aby mocniej zagłębić się w niniejszą publikację, był natłok informacji (nazw, dat itp.) – nie tylko w na jednej stronie, ale także w konkretnym akapicie. Jednak w ogólnym rozrachunku owa wada nie wpłynęła znacząco na odbiór całej książki. Nadal przeważała nutka przygody i chęć zajrzenia w nieznane i fascynujące. Po zamknięciu okładki przez moment doznałem nawet swego rodzaju katharsis.

 

Czy do szybkiego rozwoju dawnych kultur, budowy piramid, postępu technologicznego itp. faktycznie przyczyniły się odwiedzający naszą planetę rozumne istoty? A może jak twierdzi „ortodoksyjna nauka” i jej dogmaty dawne budowle i wszelakie przedmioty z minionych epok są wyłącznie wytworem ludzi, którzy przecież w większości ówcześnie, na przestrzeni wielu lat, prowadzili koczowniczy tryb życia. A może garstka wyżej postawionych w hierarchii posiadała moc, dzięki której mogli przekraczać bariery niedostępne zwykłym śmiertelnikom?

 

„W poszukiwaniu źródła – korzenie cywilizacji na Ziemi” nie przynosi ostatecznej odpowiedzi na te pytania i nie będzie stanowić twardego dowodu w sprawie tajemniczego rozwoju i zagłady opisanych tu kultur. To tylko albo aż umiejętna próba wykazania, że już w prehistorii istniały owe ponadprzeciętne, stojące na wysokim szczeblu ewolucyjnej drabiny cywilizacje. Gdyby obecnie żyjący ludzie (szczególnie naukowcy) potrafili zajrzeć w głąb duszy i umysłu, nie będąc więźniem lewej półkuli, to może inaczej postrzegaliby swoich przodków i minioną przeszłość. Na szczęście zatopione przez oceany, zasypane przez piasek, zniszczone przez wiatr i wojny dawne cywilizacje za sprawą takich lektur jak ta nigdy nie zostaną zapomniane.

 

 

Ocena: 7/10