Tajemniczy lud Guanczów - Historia

Krótka historia

Według nauki Guanczowie są rodowitymi mieszkańcami Wysp Kanaryjskich, które zasiedlili ok. 1000 r.p.n.e. Sami Kanaryjczycy nazywali siebie „Guan Chinet”, co oznacza „ludzie tutejsi”. Wprawdzie w XIV i XV stuleciu żyli oni raczej w warunkach prymitywnych, ale nie można ich było uważać za „dzikich”. Wykorzystywali na co dzień  narzędzia kamienne. Budowali jednak domy i miasta; ponoć jedno z nich – Cendro – liczyć miało kiedyś 14 000 domów. Za budulec służyło drewno palmowe, kamienie bez zaprawy, a także ziemia. Mieszkano również w jaskiniach, wykutych w skałach. Guanczowie uprawiali ziemię, hodowali kozy, owce, świnie i kury. Zwierząt pociągowych, tak samo, jak krowy nie znano. Gdy w XIV wieku, nowożytni Europejczycy dotarli do archipelagu, zadziwiła ich jedna rzecz. Otóż zamieszkujący wyspy mieszkańcy nie różnili się w niczym od mieszkańców południowych regionów basenu Morza Śródziemnego. Naukowcy żyjący w XIX wieku byli zdumieni podobieństwem pomiędzy szczątkami Guanczów i człowieka z Cro – Magnon sprzed 40 000 lat. Co ciekawe, oprócz wspólnych cech natury fizjonomicznej, uczeni dostrzegli zbieżność w kulturze obu gatunków. Na podstawie malowideł pozostawionych przez Guanczów w jaskiniach: Los Letteros, Parque Cultural La Zarza, Belmaco i Gáldar można dojść do wniosku, że podobnie do kromaniończyka w sztuce wykorzystywali oni zygzaki, spirale i  kwadraty – wszystkie malowane czerwoną i czarną farbą. Muzeum zlokalizowane na Gran Canaria może się pochwalić największą kolekcją na świecie czaszek należących do tego gatunku homo sapiens. Badacze, np. profesor Gabriel Camps z uniwersytetu w Aix-en-Provence w celu rozpoznania mieszkańców i przodków Kanaryjczyków skupili się na prehistorycznej populacji Afryki Północnej określanej mianem iberomauruzjańskiej. Kromaniończycy z Afryki północno-zachodniej (Tunezja, Maroko) żyli 16 000 lat temu, a nawet wcześniej. Naukowcy nie znają ich pochodzenia, ale przypuszczali, że przybyli oni z Europy, Azji zachodniej, bądź rozwinęli się w Afryce. Byli oni wysocy jak na dawne standardy. Mężczyźni mierzyli 174 cm, a kobiety 160 cm. Ich czaszka była wąska i wydłużona (dolichocefaliczna). Studia antropologiczne wykazują, że przed 10 500 laty p.n.e. jedynymi mieszkańcami basenu Morza Śródziemnego byli kromaniończycy typu Mechta (pochodzili z regionów dzisiejszej Tunezji), a dopiero w późniejszym okresie dołączyła do nich grupa ludów śródziemnomorskich. Na Wyspach Kanaryjskich stwierdzono następujący udział procentowy ludności kromaniońskiej: Teneryfy 34%, Gran Canaria 33% oraz Gomera 45%. Dane oznaczają, że znacznie bardziej prawdopodobnym jest zasiedlenie Wysp Kanaryjskich przed 12 000 lat, niż sugerowane 1000 lat p.n.e.

Co więcej, badania genetyczne z 2003 roku na podstawie mtDNA wskazują, że ludy północno afrykańskie – a w szczególności Berberowie – wniosły znaczący wkład w aborygeńską ludność Wysp Kanaryjskich. Dowody lingwistyczne sugerują związek między językami Guanczów i Berberów – zwłaszcza przy porównywaniu systemów liczbowych tych dwóch ludów. Według badań przeprowadzonych w 2009 roku przez Rose Fregel z Uniwersytetu Stanford wynika, że pomimo bliskości geograficznej pomiędzy Wyspami Kanaryjskimi i Maroko, dziedzictwo genetyczne w linii męskiej jest głównie pochodzenia europejskiego. W rzeczywistości prawie 67% haplogrup jest euro-azjatyckich (wpływ podboju hiszpańskiego). Niemniej jednak drugą najważniejszą haplogrupą jest ta o rodowodzie północno-afrykańskim, blisko i środkowo-wschodnim (stanowią 14%, w tym 8,3% to typowa haplogrupa berberyjska E-M81). W myśl wyników badań obecność E-M81 w rodzimej populacji Guanczów silnie wskazuje, że Północna Afryka jest najbardziej prawdopodobnym źródłem, z którego wywodzili się przodkowie Guanczów. Badania z 2011 roku dowodzą, że średni wpływ północno-afrykańskich ludów na Kanaryjczyków szacowany jest na 17% - na wyspie La Gomera wynosi on najwięcej, bo 42,5%. 

Nie tak oczywiste, jak się wydaje…

Jak mogliśmy się przekonać, uczeni sugerują, że mieszkańcy Wysp Kanaryjskich mieli silne związki z kontynentem afrykańskim. Jak zatem doszło do transferu ludności z Afryki na Wyspy? Antropolodzy twierdzą, że lud ten dostał się na Wyspy drogą morską. Problem jednak w tym, że ani Guanczowie, ani Berberowie (nie wspominając już o kromaniończykach) nie potrafili żeglować! Co więcej, na popularnych „Kanarach” znajdują się zagadkowe piramidy. W 1991 roku Norweg dr Thor Heyerdahl udowodnił, że są one dziełem człowieka. Na Teneryfie, w wiosce Güímar istnieje sześć takich konstrukcji, które zorientowane są astronomicznie na zachód słońca podczas letniego przesilenia. Zbudowane zostały ze skał wulkanicznych, wyposażone w schody i płaską platformę wysypaną żwirem. Obecnie, oficjalny status archeologii jest taki, że budowle wzniesiono niedawno, bo w XIX wieku. Tymczasem na temat tajemniczych piramid przypominających do złudzenia te z Meksyku, Peru i Mezopotamii wspominał już Pliniusz Starszy (23-79 n.e.). Według jego relacji wyspy odwiedzali Kartagińczycy, w tym żeglarz Hanno, który już w 600 r.p.n.e. ujrzał konstrukcje, lecz nie spotkał żadnego człowieka. Słynny podróżnik Thor Heyerdahl, który „na nowo” odkrył piramidy na Wyspach Kanaryjskich, twierdził, że piramidy mogą być pozostałościami po odkrywcach, którzy wypływali na Atlantyk w czasach starożytnych.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję