Oprócz piramid, które są charakterystycznymi budowlami dla wielu ludów teoretycznie ze sobą niezwiązanych, mamy cały szereg innych podobieństw pomiędzy Guanczami a innymi mieszkańcami świata. Ciekawostką jest np. fakt, że głowy Kanaryjczyków ozdobione były piórami. Zwyczaj ten panuje także na obu wielkich kontynentach – wśród Indian w Ameryce, wśród Berberów w Afryce, a także znany był u Iberów dawnej Hiszpanii. Warto zwrócić uwagę na wyroby garncarskie wyspiarzy. Otóż jak pisze Ludwik Zajdler w swojej „Atlantydzie”: „najpiękniejsze znajdują się na wyspie Gran Canaria i żywo przypominają wazy z Grecji oraz z Cypru. Na tym nie koniec. Na wyspie Gran Canaria odnaleziono przedmioty, zwane  po hiszpańsku mianem pintaderus. Jak napisał L. Zajdler: „są to jak gdyby pieczątki z wypalanej gliny, wielkości monety, z uchwytem (...) Podobnych instrumentów używali Indianie w Meksyku i w Kolumbii do tatuażu, a w północnej Afryce Berberowie. Owe pintaderas pokryte są wyrytymi ornamentami geometrycznymi, przypominającymi rysunki malowane na wazach. Na szczególną uwagę zasługują rysunki Słońca „z nóżkami” – takie same jak spotykane w Ameryce Południowej oraz symbol Słońca z szesnastoma listkami – jak w herbie Japonii (…)”.

 

Odnotujmy też, że magowie babilońscy i kanaryjscy (faycani) przywdziewali podobne, stożkowate nakrycie głowy. Etnolog francuski - B. Bonnet - stwierdził nawet, że tytuł faycan jest brzmienia babilońskiego. Jeżeli chodzi o obrzędy rytualne, to zarówno na Bliskim Wschodzie i Północnej Afryce, jak i Wyspach Kanaryjskich, ołtarze powstawały na wzniesieniach, gdzie składano również ofiary. Najbardziej szokujące jest jednak to, że Guanczowie balsamowali zmarłych w sposób identyczny z egipskim z okresu XXI dynastii. Istnieją grobowce, w których chowano zmarłych w pozycji „w kucki”. Jedna z mumii kanaryjskich przyodziana jest w sandały, które są identyczne z sandałami, jakie „nosi” pewien posąg Majów znajdujący się w prekolumbijskim mieście Chichen Itza. Tajemnica otacza również pismo z Wysp Kanaryjskich. Jest ono świadectwem wysokiej kultury w czasach przedhistorycznych. Sposób zapisu Guanczów jest bowiem podobny do pisma spotykanego w Ameryce Południowej, na Krecie, a niektórzy badacze dopatrują się w nim elementów typowych dla pisma egipskiego. Krótko podsumujmy powyższy fragment tekstu. Analizując tekst można bez większych przeszkód stwierdzić, że do rozwiązania zagadki pochodzenia Guanczów i ich kultury, tak rażąco podobnej do tej obecnej wśród ludów dawnej Ameryki, Afryki, Europy, krajów basenu Morza Śródziemnego, a także starożytnych cywilizacji Bliskiego Wschodu, potrzebujemy cywilizacji o charakterze globalnym, jaką niewątpliwie była Atlantyda położona na Oceanie Atlantyckim – tak jak Wyspy Kanaryjskie. Według jezuity, Athanasiusa Kirchera, który opracował mapę tego zatopionego lądu, w skład zaginionego królestwa wchodziły m.in. Wyspy Azorskie, Wyspy Kanaryjskie oraz Wyspy Zielonego Przylądka, stanowiące niegdyś szczyty zaginionej dziś wyspy. Najciekawiej spośród tych trzech miejsc prezentują się popularne właśnie „Kanary”, czyli osiem wysp: La Palma, La Gomera, El Hierro, Gran Canaria, Lanzarote, Fuerteventura oraz największa Teneryfa. Prawdopodobnie Guanczowie stanowili jakiś odłam ludności atlantydzkiej, która po kataklizmie, jaki nawiedził Atlantydę, zasiedliła inne lądy. Co ciekawe, charakterystyka przeciętnego Guancza odpowiada wyglądowi Atlanty – był on wysoki, miał niebieskie oczy, jasne lub rude włosy i śniadą cerę. W tym miejscu wypada wspomnieć o prehistorycznym ludzie, którego szczątki odnaleziono w latach 80. w zachodnich częściach Chin, na pustyni Taklamakan, w rejonie Kotliny Tarim.

 

Przedstawiciele tego wymarłego ludu, podobnie jak Guanczowie byli rośli, osiągali ok. dwóch metrów wysokości, mieli jasne lub rude włosy, a dodatkowo charakteryzowali się rysami twarzy typowymi dla rasy nordyckiej. Analogiczne pozostałości tego ludu znalezione zostały w innych regionach Azji, na Pacyfiku oraz w Ameryce Południowej. Wiemy również, że bardzo wyprzedzali swój czas. Wymieńmy chociażby Jomonów, którzy wytwarzali piękną ceramikę już 16 500 lat temu. Kiedy Hiszpanie, którzy często odwiedzali Wyspy Kanaryjskie ujrzeli Guanczów, skojarzyli ich ze Skandynawami. Opisali ich jako ludzie posiadający małe członki i bardzo wysoki wzrost. Wygląd i charakterystyka Guanczów, tak przypadł do gustu Hiszpanom, że brali sobie tamtejsze kobiety za żony. Kilka mumii Guanczów, które zostały uratowane i charakteryzowały się rudymi włosami i cechami europejskimi, zdaniem Hiszpanów liczyły sobie setki lat.

 

Jak możemy się przekonać przeszłość naszej planety, w tym pochodzenie poszczególnych ludów, w większym lub mniejszym stopniu owiane jest tajemnicą. Z całą pewnością na bazie powszechnie akceptowanych teorii naukowych nie jesteśmy w stanie choćby w najmniejszym stopniu wyjaśnić, jak wyglądał świat naszych przodków.

 

Źródła:

 

Malkowski E.F., Przed faraonami”, wyd. Amber, Warszawa 2006

Witkowski I., „Oś świata”, wyd. WIS-2, Warszawa 2015

Zajdler L., „Atlantyda”, „Wiedza Powszechna, Warszawa 1968

www.bibliotecapleyades.net/esp_guanches_1.htm

en.wikipedia.org/wiki/Guanches

 

Autor publikuje również na swoim blogu:

lukaszkulak92.wordpress.com  

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję