To dobry moment, by ogólnie prześledzić ścieżki działalności wyjadaczy polskiego rocka.
Chociaż oficjalna data założenia zespołu to rok 1974 (pierwsze radiowe nagranie utworu „Sen o dolinie”), początków trzeba szukać pięć lat wcześniej, kiedy grupa młodych licealistów, wśród których był m.in. Krzysiek Cugowski (głos jak dzwon), wpadła na pomysł wspólnego tworzenia muzyki.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Debiut fonograficzny nadszedł w 1975 roku. Ówczesny skład Budki Suflera: Cugowski (wokal), Romuald Lipko (kompozytor), Tomasz Zeliszewski (perkusista, autor tekstów) oraz Andrzej Ziółkowski (gitarzysta, zmarły w 2001 roku) pokazali prawdziwą klasę. Pierwszy album pt. „Cień Wielkiej Góry”, który okazał się nie tylko ogromnym sukcesem i szybko został ogłoszony jednym z ważniejszych w historii rocka.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Druga płyta pt. „Przechodniem byłem między wami” była już tylko małym cieniem poprzedniego. Nie udało się powtórzyć triumfu. W 1978 roku odszedł z zespołu Krzysztof Cugowski. Stołek wokalisty kolejno zajmowali Stanisław Wenglorz oraz Romuald Czystaw (zmarły w 2010 roku).
Budka nagrywała również z … wokalistkami. Pierwszą była Anna Jantar, z którą muzycy stworzyli słynny hit „Nic nie może przecież wiecznie trwać”. Niestety tragiczna śmierć piosenkarki (zginęła w katastrofie lotniczej), przeszkodziła w dokończeniu całego albumu. Miejsce Jantar zajęła Izabela Trojanowska. Któż z nas nie kojarzy takich piosenek jak: „Wszystko czego dziś chce” czy „Tyle samo prawd, ile kłamstw”. Mimo owocnej współpracy rozstali się.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Czy Budka Suflera straciła wiarę w nowe sukcesy? Bynajmniej. Album „Za ostatni grosz” był niebywałym powrotem do formy. Dzięki tytułowemu utworowi znowu stanęli na podium. Wówczas doszło też do małego przetasowania składu. Grupę opuścił Andrzej Ziółkowski, a dołączył Mietek Jurecki (gitarzysta, basista).
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
W latach 80. raz jeszcze potrzebowali żeńskiego głosu. Podjęta z Urszulą Kasprzak (znaną do dziś jako Urszula) współpraca należała do bardzo udanych (powstały przeboje, m.in. „Dmuchawce, latawce, wiatr” i „Malinowy król”). Pod koniec roku 1982 nowym wokalistą został Felicjan Andrzejczak. To właśnie z nim grupa nagrała swój, chyba największy, szlagier czyli „Jolka, Jolka pamiętasz”.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Ważny był rok 1984. Do Budki Suflera wrócił Cugowski. Nagrali wówczas album „Czas czekania, czas olśnienia”. Znamienne było też pewne wydarzenie - wyjazd na trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych (wydany po tym mini-album „American Tour do teraz jest unikatem i rarytasem dla fanów).
Początek lat 90. był „Ciszą”. Oczywiście nie w dosłownym znaczeniu tegoż słowa. Tak nazwali krążek, który pokrył się złotem (czyt. uzyskał status złotej płyty). Ale dopiero rok 1997 okazał się kulminacyjnym wybuchem talentu i sławy. Album „Nic nie boli tak jak życie” był przyjemnością, wielką słodką przyjemnością. Popularność sięgnęła zenitu. Dowodem na to była ponad milionowa sprzedaż i piosenka „Takie tango”, która dumnym krokiem dołączyła do najbardziej znanych polskich piosenek i dorównała najwspanialszym klasykom Budki Suflera.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
2014 rok to czas ich „pożegnalnej trasy koncertowej” nazwanej „A po nocy przychodzi dzień”. Mimo że próżno w przyszłości wyczekiwać nowych przebojów (ostatni nagrany w 2013 r. singiel „Tylko dla orłów” nadal święci należne triumfy w rozgłośniach radiowych), to zapewne od czasu do czasu dadzą jeszcze olśniewający występ.
Więcej odnajdziecie na oficjalnej stronie zespołu:
www.budkasuflera.pl
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
pj (16785 pkt)
