pytonznadwisly (126 pkt)Strona WWW Autora930
1 372 min.
Seriale
pytonznadwisly (126 pkt)
90 dni temu
2020-01-08 00:57:51
Moje oczy zabłysły jeszcze bardziej, gdy okazało się, że głównymi odpowiedzialnymi za ten serial będą Mark Gatiss i Steven Moffat. Panowie są bowiem odpowiedzialny m.in. za „Doktora Who” i „Sherlocka”. Biorąc więc pod uwagę, że po pierwsze – będzie to serial o Draculi, po drugie – robią go Gatiss i Moffat, i po trzecie – brytyjskie seriale, co by nie mówić, są jednymi z najlepszych, to nie pozostało nic innego jak zaparzyć herbatę, odpalić Netflixa, wtulić się w partnera i obejrzeć serial.
Kadr z serialu "Dracula" (źródło: materiały prasowe)
I przyznać muszę, że serial wciąga od pierwszych minut. Ja wiem, że lekko wieje „Sherlockiem” (nawet motyw muzyczny lekko przypomina jego opening). Ale jeden z największych plusów tego serialu, to fakt, że jest opowiedziany w nieco inny sposób. Pierwszy odcinek początkowo klasycznie (w stylu gotyckiego horroru) skupia się na historii Jonathana Harkera, który ma dopilnować sprawy związane z zakupem nowej nieruchomości przez Hrabiego. Sprawy przybierają jednak lekko nieoczekiwany obrót. Dziwnym by było, gdyby wszystko poszło szybko i sprawnie prawda? Obserwujemy więc Jonathana, który cudem uciekł ze szpon Draculi, opowiadającego swoją historię Siostrze Van Helsing. Tak. Dobrze widzicie. Siostra Agata Van Helsing z Zakonu Świętej Marii przejawia niezdrową fascynację postacią Hrabiego i wypytuje biednego Harkera o wszystkie szczegóły jego spotkania z Draculą.
Kadr z serialu "Dracula" (źródło: materiały prasowe)
To także rozbudza naszą ciekawość. Powoli zagłębiamy się w historię Hrabiego starając się poznać, co tak naprawdę kieruje jego poczynaniami. Troszkę więcej odpowiedzi dostajemy w drugim odcinku. Tutaj bowiem Agata staje z wampirem oko w oko i ma okazję zadać mu każde pytanie, jakie przyjdzie jej do głowy.
I ten drugi odcinek jest zdecydowanie najlepszy. Troszkę bardziej spójny fabularnie niż poprzedni, troszkę więcej się dzieje i zaczyna być naprawdę ciekawie. Zwłaszcza pod koniec, kiedy zbieramy szczękę z podłogi pytając głośno: „What the fuck?”. Nie trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że to Dolly Welss, jako Agata kradnie głównemu bohaterowi całe show. Nie mówię tutaj absolutnie, że Claes Bang (Duńczyk, znany z nagrodzonego w Zotą Palmą w Cannes filmu „The Square”) w roli Draculi jest zły. Bo nie jest. Ma w sobie coś wyjątkowo niepokojącego, co w pewien sposób przyciąga i nie pozwala odejść od serialu. Jednak historia, którą poznajemy w dwóch pierwszych odcinkach zdaje się mówić, że pierwsze skrzypce gra właśnie Pani Van Helsing. Jest stanowcza, subtelna, ale zdolna wyciągnąć każdą informację, jaka ją interesuje. W chwilach, gdy obie te postacie stają obok siebie, Dracula wypada naprawdę nieco bladziej. Ale o aktorstwie za chwilę.
Kadr z serialu "Dracula" (źródło: materiały prasowe)
Kiedy bowiem dwa pierwsze odcinki nas wciągną i zaczynamy oglądać trzeci, dostajemy siarczyście w pysk. Uwaga, to boli. Ja naprawdę do tej pory zastanawiam się dlaczego? Zbliżał się deadline i panowie Moffat i Gatiss nie byli w stanie wymyślić nic bardziej sensownego i logicznego? Owszem, serial cały czas zmierza w taką stronę, jak jeszcze historia najsłynniejszego wampira wszechczasów nie została jeszcze opowiedziana. Ale w chwili, kiedy już wiemy, że za chwilę koniec, ściskamy nerwowo koc, rękę partnera i dostajemy... gówno. Naprawdę... jakby było to napisane na szybko, na kolanie. Totalnie bez pomysłu. Mój wzrok momentalnie powędrował w stronę mojego partnera, a usta wydały z siebie tylko „Że co ku...?”. Trzeci odcinek to zdecydowanie najsłabsze ogniwo tego serialu.
Jednak w ogólnym rozrachunku „Dracula” to naprawdę bardzo dobry serial. Zarówno fabularnie –przymykając oko na ostatni odcinek, jak i aktorsko. Naprawdę dobry aktorsko. Claes Bang jest w swojej roli naprawdę przekonujący. Ma w oczach pewien szatański błysk, który hipnotyzuje. Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, iż nie dziwię się, że Dracula w tej właśnie postaci nie narzekał na brak powodzenia. Facet ma w sobie coś. Jednak, jak wspomniałem wcześniej, w starciu z Dolly Welss blednie. Kobieta jest po prostu niesamowita. Kradnie całe show i nawet jeśli pojawia się tylko gdzieś w tle, to momentalnie skupia uwagę na sobie. Ten duet to zdecydowanie najlepszy atut tego serialu. Między nimi aż iskrzy!
Kadr z serialu "Dracula" (źródło: materiały prasowe)
Dla kogo więc jest ten serial? Na pewno dla każdego, kogo postać Draculi w jakikolwiek sposób interesuje. A w tym przypadku powinna, bo naprawdę opowiedziana jest w zupełnie odmienny sposób. Polecam również wszystkim fanon twórczości Marka i Stevena. Podobno serial łączy w sobie wszystkie złe cechy „Doktora Who” i „Sherlocka”. Moim zdaniem jest zupełnie odwrotnie. Jeśli znamy twórczość tych panów, to z całą pewnością odkryjemy w Draculi ich charakterystyczny sposób opowiadania historii czy też pewne zabiegi montażowe. Jest to również serial dla wszystkich wielbicieli seriali brytyjskich, które jak już mówiłem, są dosyć charakterystyczne w pozytywny sposób.
W ogólnym rozrachunku, pomimo naprawdę słabiutkiego i lekko psującego klimat ostatniego odcinka, produkcję BBC i Netflixa uważam za bardzo udaną i naprawdę ją gorąco polecam. Warto spędzić te cztery i pół godziny pod kocem obserwując niby znaną opowieść, ale w trochę innym wydaniu. A jeśli nie chcecie tego zrobić dla Draculi, to zróbcie to dla Agaty Van Helsing. Warto. Oj warto... Naprawdę warto!
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Dracula" – Nowy Hrabia Netflixa
Więcej artykułów od autora pytonznadwisly
Carbonara wcale nie jest włoską potrawą. Co nie zmienia faktu, że każda bardziej lub mniej szanująca się włoska restauracja ma ją w swojej ofercie. Gości również w naszych domach, i to z kilku powodów: smak, cena i łatwość w przygotowaniu. Jednak czym tak naprawdę jest włoska potrawa?
Bajgle to jedno z najpopularniejszych rodzai pieczywa w Stanach Zjednoczonych. A smakołyk ten pochodzi z... Polski. A dokładnie z Krakowa.
Moja ulubiona jesień, to taka pora roku, która obfituje we wspaniałe warzywa i owoce, takie jak dynia, gruszka czy śliwka. Ponieważ zarówno podczas gotowania w domu jak i w gotowaniu dla swoich klientów staram się wykorzystywać warzywa i owoce sezonowe, zastanawiałem się, co nowego można wymyślić.
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Flaki łączą w sobie dwie ulubione przeze mnie kategorie potraw. Dania mięsne i zupy. Jednocześnie, patrząc na aktualnie panującą za oknem aurę, doskonale nadają się na obiad w chłodniejsze dni. Nie tylko rozgrzewają, ale również pozostawiają uczucie sytości przez dłuższy czas. Mało kto jednak wie, że flaki są bogatym źródłem białka, wapnia, żelaza i witamy B12. Dodatk
Polecamy podobne artykuły
Producenci filmowi nie potrafią bądź też nie chcą uczyć się na własnych błędach. Za przykład mogą posłużyć tuziny nieudanych sequeli, rebootów czy remake’ów popularnych serii. Zamiast wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzeń, dalej zażarcie brną w obranym przez siebie kierunku, wypuszczając na rynek kolejne obrazy, które już w momencie wejścia do kin, okazują si
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Ten, kto już miał do czynienia z twórczością Andrzeja Pilipiuka, dobrze wie, czego się spodziewać po wydanym w 2011 roku pierwszym tomie „Cyklu z Wampirem”. Bo „Wampir z M-3” to żaden gotycki horror w stylu „Drakuli” Brama Stokera ani romans jak u Anny Rice. Książce Pilipiuka bliżej do lekkiej formy i absurdalnego humoru „żywcem” wyjętego ze scenariusza nowozelandzkie
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Panie i Panowie radujmy się! Nieśmiertelni krwiopijcy wreszcie po latach kinowego uśpienia (saga „Zmierzch”, nie licząc pierwszej części, raczej nie przyniosła im wiecznego blasku, choć posiadali świetliste ciało) odzyskali należne miejsce. Sam tytuł recenzji może jakoby sugerować, że mamy do czynienia z przerażającym horrorem. Nic bardziej mylnego. „Tylko kochankowi
Czy w mitach i legendach o wampirach tkwi małe ziarno prawdy? Czy istnieją medyczne wyjaśnienia tego fenomenu? Zanim zdecydujecie się na lekturę tego artykułu, zaopatrzcie się w kołek, czosnek i krzyż. Mogą się przydać.
Teraz czytane artykuły
Wydaje się, że o wampirach opowiedziano już wszystko. Był „Blade”, była saga Zmierzch, była rewelacyjna ekranizacja książki Brama Stokera spod ręki Francisa Forda Coppoli. Dlatego też tym bardziej zainteresowała mnie informacja, że BBC i Netflix rozpoczynają prace nad serialem, którego głównym bohaterem będzie właśnie władca Wołoszczyzny Vlad Tepes, znany szerszej pub
W muzycznym świecie bywają takie duety, na które się miło patrzy, i które się jeszcze milej słucha. I nie koniecznie są to piosenkarze czy piosenkarki. Pochodzący z Chorwacji Luka Šulić i Stjepan Hauser nie śpiewają. Jako zespół 2Cellos od 2011 roku grają na wiolonczelach, i robią to tak widowiskowo i magicznie, że nie sposób oderwać wzroku, a i narząd słuchu pieszczo
Najpierw wspaniała seria filmów, które stały się klasyką kina grozy, później gra pt. „Aliens vs Predator”, a za trzy lata kolejna jej odsłona. Czemu podaliśmy akurat ten tytuł ? Ponieważ to dobre produkcje, gdzie kośćcem fabuły były spory ludzi, predatorów i… „słabych” obcych. No właśnie, to alienom się nie spodobało, więc postanowili wystąpić w grze wyłącznie o nich.
Z 2 na 3 marca czasu polskiego odbyła się już 86. gala wręczenia Oscarów. Nasze przypuszczenia i typy sprawdziły się w niemal stu procentach (tylko w sześciu kategoriach nie trafiliśmy). Jednak i tak za każdym razem, kiedy słyszeliśmy znamienne słowa „And the Oscar goes to …”, odczuwaliśmy ogromne podekscytowanie.
Daniel jest uczniem technikum i mieszkańcem Czechowic-Dziedzic. Jak wielu kolegów w jego wieku, interesuje się sportem, muzyką i ogólnie szeroko pojętą kulturą. Jednak jest wyjątkowy, bo poza sportem i rozrywką, ma w sobie artystyczną duszę i pasjonuje go też świat poezji oraz filozofii. Co więcej, sam od pewnego czasu pisze. Do tej pory na łamach portalu Altao.pl zap
Łukasz Zagrobelny – piosenka wpadająca w ucho, teledysk wpadający w oko.
Starożytni mieszkańcy Ziemi bardzo duże znaczenie przywiązywali do rozmieszczenia zabudowań względem konkretnych gwiazd. Obserwacja ciał niebieskich była u starożytnych niezwykle istotna. Praktyka ta była popularna w całym dawnym i zapomnianym już przez nas świecie. Dlaczego?
Po „Stokerze”, czyli bardzo udanym debiucie Chan-wooka Parka w Hollywood, południowokoreański reżyser powrócił do ojczyzny i ponownie udowodnił, że niepotrzebna mu etykietka „made in USA”, aby z wielką pewnością siebie wyjść naprzeciw oczekiwaniom międzynarodowego widza... A widz ten jest zgoła wymagający, jako że Park, odkąd jego trylogia zemsty zatrzęsła zachodnim r
Na ten film oddani fani Marvela czekali z niecierpliwością. Inni umiarkowani widzowie z kolei z pewnym niepokojem. Sam należący do tej drugiej grupy nie wiedziałem, czy finalny produkt będzie nadawał się do wielokrotnego spożycia. Na ekranie pojawiają się bowiem niemal wszyscy bohaterowie uniwersum. Utrzymać nad nimi kontrolę, tak, aby się nie pogubili i jednocześnie
„Oh, I'm not gonna kill you... I'm just gonna hurt you really, really bad.” Takie słowa wypowiada ikoniczny złoczyńca w wykonaniu Jareda Leto do jednej z filmowych postaci i wcale się nie zdziwię, gdy po premierze „Legionu samobójców” na fotelu przeznaczonym dla pacjentów psychopatycznego Księcia Zbrodni zasiądzie sam David Ayer, a w kolejce za nim ustawią się włodarz
Pamiętam, kiedy zimową nocą z latarką w dłoni, ukryty pod grubym kocem, kończyłem czytać powieść Stephena Kinga pt. „Lśnienie” (znaną też jako „Jasność”). Spocony, przestraszony i zachwycony długo nie mogłem zasnąć. Minęło kilkanaście lat od tego momentu i aż kilkadziesiąt od pierwszego wydania książki. Jakiś wewnętrzny głos podpowiedział pisarzowi, by powrócić do Dan
Stało się, co stać miało. „Boże Ciało” Jana Komasy Oscara nie otrzymało, ale galę Orłów zdominowało – ostatecznie zgarniając 10 statuetek na 15 nominacji oraz dodatkowo nagrodę publiczności! To robi wrażenie i nie powinno nikogo dziwić. Bo to najlepsza polska produkcja roku 2019, która zasługuje na deszcz wyróżnień.
Druga połowa XV wieku to dla Hiszpanii czas był niespokojny. Targane wewnętrznymi konfliktami i problemami państwo: najpierw walką o koronę, kolejno wojną z Maurami (tzw. rekonkwistą) i wreszcie nawracaniem heretyckich duszyczek, potrzebowało charyzmatycznego przywódcy. Mężczyzny? Nie. Mało kto z ówcześnie żyjących śmiertelników przewidział, że Bóg miał inne plany, że
Raz na kilka lat za oceanem odkrywane są nowe męskie aktorskie talenty. Wśród dzieciaków takim objawieniem był niedawno Jacob Trembley („Pokój”). A w grupie starszych chłopaków widzów i krytyków zachwyca, nazwany przez koleżankę z planu – młodym Danielem Day-Lewisem sympatyczny „Timmy” Timothée Chalamet. Nominowany do Oscara miał ogromną szansę zostać najmłodszym w hi
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Nowości
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
No i stało się po raz dziewiąty, to, co stać miało. Wiadro pomyj się wylało… Stop! Spokojnie. Żadni hejterzy z nory nie wyleźli, jeno Węże wypełzły. Ale ani te ogrodowe, ani gady, a nagrody, czy raczej (anty)nagrody przyznawane najsłabszym filmom polskim, ich twórcom oraz aktorom. W tym roku „ślad po ukąszeniu” na długo pozostanie na dłoniach Michała Milowicza, który
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Godzinny wykład profesora Krzysztofa Pyrcia na temat koronawirusa. Profesor Pyrć bardzo ciekawie przedstawia wszystkie cechy koronawirusów. Zapraszamy do oglądania!
Artykuły z tej samej kategorii
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Stało się! Lecąc na skrzydłach dalekosiężnego rozgłosu (wciąż dość świeżego), jakim CD PROJEKT RED obdarował dzieła autorstwa Andrzeja Sapkowskiego oraz poprzedzając wszystko świetną kampanią reklamową, Netflix oddaje w nasze ręce pierwszy sezon przygód profesjonalnego łowcy potworów – Geralta z Rivii.
Jeszcze nie opadł bitewny kurz po premierze ostatniego sezonu „Gry o tron” i jego finale, który podzielił fanów, a stacja HBO wystartowała z kolejnym projektem. Miniserialem składającym się tylko z pięciu odcinków, ale i tak każdy z nich jest o niebo lepszy od najlepszego epizodu ósmej serii tej sztandarowej produkcji fantasy. W „Czarnobylu” nie zobaczymy obcinanych g
Tegoroczne lato przyniosło kilkadziesiąt premier nowych seriali anime – kontynuacji znanych tytułów, serii opartych na znanych mangach i lekkich powieściach, a także dzieł opartych na oryginalnych scenariuszach. Po które z nich warto sięgnąć? W rozwinięciu artykułu znajdziecie dziesięć seriali anime, które do tej pory zgromadziły wokół siebie dużą widownię, uzyskując
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.305