bartoszkeprowski (1906 pkt)Strona WWW Autora1 740
2 047 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (1906 pkt)
1018 dni temu
2016-12-07 09:12:37
Selene to zobojętniała wampirza zabójczyni, której brutalnie odebrano życiową miłość, a jedyna po niej namiastka – córka, odeszła ze względu na niesprzyjające okoliczności. Samotna bohaterka każdego dnia musi pojedynkować się zarówno z lykanami, jak i swoimi pobratymcami, oczekując nieuchronne zbliżającej się śmierci z rąk jednego z odwiecznych oponentów. Sytuacja Selene ulega diametralnej zmianie, gdy na planszę wiecznej wojny wkracza dziarskim chodem nowy, mocno pionek – Marius, a przestraszona jego potęgą starszyzna wampirów postanawia sięgnąć po pomoc wyklętego wroga – zobojętniałej szafarki śmierci…
Zaskoczyła mnie fabuła widowiska. Jak na piąty rozdział sagi opowiadającej o nieustannej bitwie pomiędzy lykanami i wampirami, scenarzysta wykazał się wystarczającą kreatywnością połączoną z rzemieślniczą pracą, co zaowocowało solidną oraz często nieprzewidywalną historią pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji. Zatem kolejna odsłona przygód Selene nie tylko potrafi wzbudzić u widza zaciekawienie, lecz również emocjonalnie zaangażować, a to dzięki głównej bohaterce obrazu, o czym przeczytać możecie w następnym akapicie. Cieszy ponadto wyjaśnienie niektórych, niezakończonych w poprzedniczkach wątków – dowiecie się m.in., co się stało z Michaelem, lecz drażni skleroza twórców w innych aspektach historii – zapomnieli np. zupełnie o ludziach, a ci przecież sporo namieszali we wcześniejszych odsłonach… cóż nie można mieć wszystkiego. Warto tutaj dodać, że czasem scenarzysta popada w schematy, przez co obserwujemy na ekranie charakterystyczne dla kina akcji motywy. Szczęśliwie są też sceny, podczas których twórcy wręcz szydzą ze znanych motywów – pojedynki z głównymi antagonistami serii – co wychodzi filmowi na ogromnym plus. Szkoda tylko, iż nie zdecydowano się skupić na przełamywaniu schematów, obecnie widać wyraźnie rozdarcie i brak zdecydowania scenarzysty oraz reżysera w omówionym powyżej aspekcie.
Atutem produkcji pozostaje urocza Kate Beckinsale, która w roli zabójczej, o chłodnym spojrzeniu wampirzycy wypada zwyczajnie genialnie. Poza tym, odgrywana przez nią postać została w tej części znacząco rozbudowana. Widzowie zgodnie z zapowiedziami reżyserki otrzymują możliwość poznania nowego oblicza bohaterki, strudzonej ciągłymi pojedynkami oraz ucieczką, a także podłamaną i zobojętniałą przez odejście córki oraz Michaela. Nie podlega dyskusji, że skupienie się na doświadczeniach Selene to dość ciekawy pomysł i z pewnością swego rodzaju powiew świeżości w porównaniu z całą sagą. Przyznać muszę, iż przypadł mi do gustu również główny antagonista produkcji – nowy wódz lykanów, Marius. Ogrywający go Tobias Menzies już samą charakteryzacją odpycha, która w połączeniu z jego ogromną pewnością siebie, kamienną twarzą rzadko wyrażającą jakiekolwiek emocje oraz niskim tonem głosu stwarza naprawdę pozytywne wrażenie. Takiego badassa potrzebował ten film. W porównaniu do pozostałych antagonistów serii, Marius w niczym im nie ustępuje, doskonale wpisując się w konwencję wampirzej sagi. Nie należy jednak zapomnieć o wcielającej się w filmową femme fatale – Larze Pulver. Postać ta reprezentuje wszystkie najgorsze cechy swojej pasożytniczej rasy. Warto wspomnieć także o niemal epizodycznym występie Charlesa Dance’a, który zaledwie kilkuminutową obecnością na srebrnym ekranie niewątpliwie uszlachetnia każdy obraz. Więcej czasu poświęcono też Davidzie, w jego roli pojawił się Theo James. Chłopak znany z „Niezgodnej” dzielnie towarzyszy Kate, chowając się przez większość czasu w jej cieniu, lecz gdy dostaje swoje pięć minut, jego gwiazda rozbłyska – aktor wykorzystuje daną mu szansę. Cieszy, iż twórcy nie zaniedbali bohaterów i przybliżyli nam ich historię.
Z jednej strony cenię próbę rozbudowania historii sagi, lecz czasem film wydaje się zwyczajnie przegadany. Cierpi na tym widowiskowość dzieła, w którym znajduje się po prostu zbyt mało scen akcji. Poza tym Annie Foerster brakuje doświadczenia, które niewątpliwe posiadał Len Wiseman. Wyreżyserowane przez nią sceny akcji nie wyróżniają się niczym nowym, to powielone z dziesiątek innych filmów sekwencje, które nie zawsze, niestety, zachwycają swoim montażem. Owszem, trafia się kilka naprawę udanych scen pojedynków, lecz nawet tam widać zbyt wyraźnie psujące przyjemność z oglądania cięcia. Foerster nie zawsze panuje nad ekranowym chaosem – napad na twierdzę w ośnieżonych szczytach mógł zostać wykonany o niebo lepiej. Nie zrozumcie mnie źle, film jest widowiskowy i krwawy, jak na przedstawienie z wampirami w rolach głównych przystało, lecz zagorzali fani serii z pewnością oczekiwali czegoś więcej – większej pomysłowości i czasem lepszej dynamiki. Mimo mojego marudzenia muszę jednak przyznać, że Anna Foerster spisała się całkiem nieźle. „Wojny krwi” to jej reżyserski debiut i trudno tutaj mówić o wpadce – zdjęcia wyszły jej rewelacyjnie (odpowiednio budują mroczny i ponury klimat obrazu). Katastrofy więc nie ma, widzowie otrzymali rzemieślniczą pracę. To jednak nieco za mało dla spragnionych brutalnego widowiska sympatyków przygód Selene.
Najnowszy „Underworld” pozostawia po sobie gorzkie uczucie rozczarowania. Czegoś tutaj zabrakło, ostatecznego szlifu, być może sprawniejszej ręki reżysera. Domeną poprzednich części była wartka akcji, specyficzna stylistyka oraz klimat. W przypadku najnowszej odsłony dwie ostatnie cechy z pewnością zostały zachowane, lecz zabrakło naprawdę imponujących batalii i scen akcji. Pamiętacie „Bunt Lykanów”? Finał prequela wbijał w fotel, a „Wojny krwi” wbrew swojemu tytułowi oferują jedynie zakrapiane niewielką ilością krwi pojedynki, podczas gdy powinniśmy oglądać ociekające posoką batalie o ogromnym rozmachu. Jak na piątą część serii i debiutantkę na stołku reżyserskim nie jest źle, jednak poczynione przez Annę Foerster zmiany sprawiają, że wykreowana przez Wisemana wampirza saga to już film skierowany do innego widza. Tym razem postawiono na scenariusz i sukcesywną próbę rozbudowania głównej bohaterki, odstawiając na bok rozrywkę. Czy słusznie? Czas pokaże.
Ocena: 6/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu MoviesRoom.pl oraz Filmweb.pl pod nickiem bartez13_17
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Underworld: Wojny krwi" – Wewnętrzne rozdarcie
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
Można by powiedzieć, że powstanie sequela „Mamma Mia!” było jedynie kwestią czasu, lecz w tym wypadku, trwało to naprawdę długo – aż całą dekadę! Zatem, czy odgrzewanie kasowego, muzycznego widowiska sprzed dziesięciu lat miało sens? Przecież gorąca atmosfera po premierze oryginału dawno zdążyła oziębnąć, a jej fani zdobyć znaczne filmowe doświadczenie i wyrobić sobie
Na nowy film Stevena Spielberga czekałem całe miesiące. Jeszcze zanim zadebiutował w sieci pierwszy zwiastun, byłem mocno podekscytowany pojawiającymi się informacjami na temat powstającego wówczas projektu. Zresztą któż z Was nie chciałby zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości zbudowanej na podstawie znanej z 40 ostatnich lat popkultury?
Nie jestem zapalonym fanem musicali, zawsze preferowałem gatunki filmowe, w których śpiew jest wyłącznie dodatkiem, a nie jego głównym daniem. Cóż, taka moja natura. Niemniej jako krytyk filmowy nie raz miałem przyjemność z obrazami wliczającymi się w ten szanowany przez wielu kinomanów gatunek i, co najważniejsze, każdy z nich oceniłem pozytywnie, często chwaląc nie
Daniel Radcliffe to aktor, który posiada smykałkę do wybierania nietypowych ról, a co za tym idzie, przeważnie interesujących produkcji. Parał się już m.in. magią (seria „Harry Potter”), walczył z upiornym duchem („Kobieta w czerni”), dorobił się diabelskiego poroża o niewyobrażalnej mocy („Rogi”), jak również gnił sobie na bezludnej wyspie, czekając na prawdziwego pr
Studio Pixar nigdy nie rozczarowuje swoich fanów. Dowodem na potwierdzenie moich słów może być ich najnowsze dzieło o niepozornym tytule „Coco”. Animacja zapowiadana jako przygoda chłopca pragnącego ziścić swoje marzenia wbrew jasnym zakazom rodziny, a co za tym idzie, udającego się do krainy umarłych, porwała miliony widzów na całym świecie. Czym tym razem wielki Pix
Polecamy podobne artykuły
Ten, kto już miał do czynienia z twórczością Andrzeja Pilipiuka, dobrze wie, czego się spodziewać po wydanym w 2011 roku pierwszym tomie „Cyklu z Wampirem”. Bo „Wampir z M-3” to żaden gotycki horror w stylu „Drakuli” Brama Stokera ani romans jak u Anny Rice. Książce Pilipiuka bliżej do lekkiej formy i absurdalnego humoru „żywcem” wyjętego ze scenariusza nowozelandzkie
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Czy w mitach i legendach o wampirach tkwi małe ziarno prawdy? Czy istnieją medyczne wyjaśnienia tego fenomenu? Zanim zdecydujecie się na lekturę tego artykułu, zaopatrzcie się w kołek, czosnek i krzyż. Mogą się przydać.
Panie i Panowie radujmy się! Nieśmiertelni krwiopijcy wreszcie po latach kinowego uśpienia (saga „Zmierzch”, nie licząc pierwszej części, raczej nie przyniosła im wiecznego blasku, choć posiadali świetliste ciało) odzyskali należne miejsce. Sam tytuł recenzji może jakoby sugerować, że mamy do czynienia z przerażającym horrorem. Nic bardziej mylnego. „Tylko kochankowi
Producenci filmowi nie potrafią bądź też nie chcą uczyć się na własnych błędach. Za przykład mogą posłużyć tuziny nieudanych sequeli, rebootów czy remake’ów popularnych serii. Zamiast wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzeń, dalej zażarcie brną w obranym przez siebie kierunku, wypuszczając na rynek kolejne obrazy, które już w momencie wejścia do kin, okazują si
Pierwsze skojarzenie, które nasuwa się po usłyszeniu hasła „wampir”, przywołuje obraz mężczyzny o śmiertelnie bladej twarzy, okrytego peleryną i o jarzących się złowrogą czerwienią oczach. W naszych myślach pojawiają się jednoznaczne skojarzenia – Dracula, hrabia, Transylwania… Owszem istnieją kobiety wampiry, ale funkcjonują jak tło. Stanowią swoisty harem mrocznego
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Teraz czytane artykuły
Na „Wojny krwi” udałem się z nieukrywaną przyjemnością, to przecież kolejny „Underworld” z moją ukochaną Kate Beckinsale w roli nieustraszonego szafarza śmierci. Nastawiłem się na krwawe i brutalne widowisko w stylowym świecie, przy którym nie będę musiał wytężać szarych komórek… Z kina wyszedłem nieco rozdarty, ponieważ omawiany przeze mnie obraz to w dalszym ciągu m
W poprzednim roku mieliśmy wiele dobrych gier, które popchnęły branżę do przodu w różnych aspektach. Każdy z graczy ma zapewne nadzieję, że rok A.D. 2014 będzie równie dobry, a może nawet lepszy pod każdym względem.
Leonardo DiCaprio po roli w „Titanicu” był sennym marzeniem wielu nastolatek, ale nawet po tylu latach nie stracił nic z młodzieńczego uroku. Uroda i talent zawsze szły u niego w parze. W „Wilku z Wall Street” pokazał pełny wachlarz swoich możliwości.
Starożytni mieszkańcy Ziemi bardzo duże znaczenie przywiązywali do rozmieszczenia zabudowań względem konkretnych gwiazd. Obserwacja ciał niebieskich była u starożytnych niezwykle istotna. Praktyka ta była popularna w całym dawnym i zapomnianym już przez nas świecie. Dlaczego?
Netlflix nie próżnuje. Robi seriale dla różnych grup docelowych. I robi to naprawdę dobrze. Można by w tym miejscu wymienić wiele tytułów, ale skupić należy się tylko na dwóch. Są to: brytyjski „The End of he F***ing World” i animowane, kontrowersyjne„Big Mouth”. Dlaczego akurat te? Ano dlatego, że recenzowana przeze mnie 8-odcinkowa produkcja „Sex Education” jest wyp
Nareszcie! 10 października we wtorek rano czasu polskiego ukazał się w sieci długo wyczekiwany zwiastun ósmego epizodu „Gwiezdnych wojen”. Jednocześnie ruszyła przedsprzedaż biletów na pierwsze seanse. Premiera „Ostatniego Jedi” już 14 grudnia. Trailer jest mniej tajemniczy od wcześniejszego teasera i zawiera potencjalne spoilery, ale nadal czuć moc i klimat „Star War
To było po prostu złe i na tym mógłbym skończyć swoją recenzję tej jedynie w teorii zabawnej parodii, gdyby nie moja niepohamowana chęć zmieszania filmu z błotem i ostrzeżenia Was przed wybraniem się na niego do kina. Pora zatem na moją prywatną wendettę za stracony czas i intelektualne krzywdy, które wyrządzili mi producenci oraz twórcy najnowszej komedii z przygłupi
Kto jak kto, ale wytwórnie Disney i Pixar potrafią realizować filmy animowane, które jednocześnie rozbawią, wzruszą i nauczą milusińskich ważnych wartości. Tym samym bezustannie ze sobą konkurują. Ta druga pokazała jakiś czas temu pomysłowe „W głowie się nie mieści”, a Disney zaprosił widzów 19 lutego 2016 roku do barwnego „Zwierzogrodu”. I ponownie wspólnie z zebrany
Powieść autorstwa Jojo Moyes światło dzienne po raz pierwszy ujrzała w 2012 roku. Wielu osobom klimatem przypominać może twórczość Nicholasa Sparksa lub Cecelii Ahern. Ich książki również doczekały się własnych, lepszych bądź gorszych ekranizacji. Po czterech latach oczekiwania „Zanim się pojawiłeś” doczekała się własnego miejsca w kinematografii. Co więcej, na plakac
Z niedzieli na poniedziałek czasu polskiego ponownie w Staplem Center w Los Angeles (roku temu w Nowym Jorku) rozdano muzyczne Oscary 2019. Mowa o prestiżowych nagrodach Grammy przyznawanych od 1959 roku przez amerykańską Narodową Akademią Sztuki i Techniki Rejestracji. Ceremonia odbyła się już po raz sześćdziesiąty pierwszy.
Lubicie słodkości, ale nie macie talentu jako cukiernik? Mamy dla Was świetną propozycję. Możecie wykonać łatwe i pyszne ciasto, które nie wymaga pieczenia. To sernik o nazwie Chatka Baby Jagi.
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
„Idź do kina, jeśli chcesz przeżyć… zawód roku” – taki slogan reklamowy idealnie pasuje do filmu „Terminator: Genisys”. Gdyby potraktować go, jako ot kolejny letni blockbuster, to bawić się można na nim zupełnie nieźle, ale gdy weźmie się pod uwagę, iż jest częścią kultowej dla kina science fiction serii i garściami czerpie z oryginalnej jedynki i dwójki, mina robi si
"Gdyby nie nasze dzieci i wnuki nikt nigdy nie pamiętałby o nas."
Rynek w Golubiu Dobrzyniu zachwyca swoją konstrukcją. Miejsce, które trzeba zobaczyć będąc w okolicy. Co skrywa ten niepozorny skrawek miasta? Wąskie uliczki, stare kamienice, mur obronny oraz wiele ciekawych zabytków.
Niezniszczalni 2 kolejny raz oddają hołd filmom akcji lat 80. To samo zrobimy w niniejszym artykule. Cofniemy się do czasów, kiedy w Hollywood rządzili ONI - mięśniaki, karatecy, żołnierze.
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
23 kwietnia obchodziliśmy kolejny Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich. To powód do radości. Wszak książki są niczym magiczne przejścia do innego wymiaru. W nich odnajdujemy intrygujące opowieści, humor, przeżywamy chwile grozy i napięcia, no i przede wszystkim pobudzamy do działania naszą wyobraźnię. A papierowe, szczególnie stare, mają tę przewagę nad elektronic
Nowości
Jak daleko posunie się człowiek jako rasa i jednostka w ucieczce przed grzechami ojców? Ile gniewu i miliardów kilometrów potrzeba, żeby docenić to, co na wyciągnięcie ręki? Wiele filmów z gatunku science-fiction podejmuje tematy transcendentalne i egzystencjalne, bo otoczenie kosmosu, jego pustka, świetnie oddają ten medytacyjny nastrój. Szczególnie, jeśli kręci się
Gdy zapytasz nastolatków, kim jest Ronnie Ferrari, bez problemu udzielą odpowiedzi. Ba! Będą się dziwić, że Ty jeszcze go nie znasz. Pod tym pseudonimem kryje się Hubert Kacperski, rodowity młody Kujawiak pochodzący z Włocławka. Miesiąc temu w serwisie YouTube opublikował utwór „eksperymentalny” pt. „Ona by tak chciała”, który z miejsca stał się hitem. Z dnia na dzie
Kto jest pasożytem w skali rodziny? Kto jest pasożytem w skali budynku? Kto jest pasożytem w skali całego systemu ekonomicznego? Nad tymi pytaniami rozważa Bong Joon-ho w swoim najnowszym filmie „Parasite” genialnej hybrydzie balansującej na granicy czarnej komedii, kryminału i horroru.
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Lubicie słodkości, ale nie macie talentu jako cukiernik? Mamy dla Was świetną propozycję. Możecie wykonać łatwe i pyszne ciasto, które nie wymaga pieczenia. To sernik o nazwie Chatka Baby Jagi.
20 września swoją premierę będzie miał historyczny obraz pt. „Legiony”. To najdroższa polska superprodukcja od czasów „Miasta 44” (kosztowała 27 mln złotych!). Świetna obsada z Sebastianem Fabijańskim i Janem Fryczem na czele, uzdolniony reżyser Dariusz Gajewski („Obce niebo”), dobrze skrojony zwiastun (choć z kompletnie niepasującą piosenką „Let It All Go”) dają nadz
Artykuły z tej samej kategorii
Jak daleko posunie się człowiek jako rasa i jednostka w ucieczce przed grzechami ojców? Ile gniewu i miliardów kilometrów potrzeba, żeby docenić to, co na wyciągnięcie ręki? Wiele filmów z gatunku science-fiction podejmuje tematy transcendentalne i egzystencjalne, bo otoczenie kosmosu, jego pustka, świetnie oddają ten medytacyjny nastrój. Szczególnie, jeśli kręci się
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Kto jest pasożytem w skali rodziny? Kto jest pasożytem w skali budynku? Kto jest pasożytem w skali całego systemu ekonomicznego? Nad tymi pytaniami rozważa Bong Joon-ho w swoim najnowszym filmie „Parasite” genialnej hybrydzie balansującej na granicy czarnej komedii, kryminału i horroru.
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Oto przed Państwem jeden z najbardziej popularnych brytyjskich piosenkarzy w całej historii, laureat aż 6 prestiżowych Nagród Grammy, rewelacyjny pianista, doskonały kompozytor, który po tym, jak stoczył ciężki bój na śmierć i życie ze swoimi uzależnieniami i samym sobą, stał się aktywistą na rzecz pomocy potrzebującym. Chłopiec, który musiał zapomnieć o swojej ciężki
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.252