bartoszkeprowski (1906 pkt)Strona WWW Autora2 134
2 433 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (1906 pkt)
1165 dni temu
2016-07-13 15:59:05
Zatem do dzieła; niech kurtyna pędzi w górę, a przewrotne i magiczne przedstawienie w końcu się rozpocznie! Czy i tym razem dacie się zwieść zmyślnym sztuczkom twórców oraz ich nieokiełznanej wyobraźni?
Druga część niespodziewanego przeboju ostatnich lat – mowa tutaj oczywiście o „Iluzji”, została zrealizowana według dobrze znanego, podręcznikowego schematu. Zatem kontynuacja kurczowo trzyma się sprawdzonego przez producentów przepisu. Zresztą w jakim celu zmieniać coś, co okazało się poprzednio sporym sukcesem? Założenie dobre, jednakże jest one zarówno wadą, jak i zaletą omawianej produkcji. Widzowie, którym spodobała się pierwsza odsłona serii, otrzymają kolejną dawkę tego samego widowiska, oferującego im nie lada rozrywkę oraz dostarczającego ogrom audiowizualnych atrakcji i przeżyć, lecz po ostrym liftingu. Doskonale sprawdza się tutaj utarta przez twórców zasada, czyli mocniej, więcej, głośniej. Z kolei kinomani, którzy nie ulegli zniewalającej magii show lub nie byli do niej w pełni przekonani, i tym razem nie odnajdą w omawianym spektaklu wystarczającej satysfakcji.
„Iluzja 2” stanowi bezpośrednią kontynuację poprzedniczki. Wydarzenia mają miejsce kilkanaście miesięcy po finale pierwszej odsłony. Jednakże film został również dostosowany do widowni niemającej wcześniej styczności z omawianą serią. Twórcy za pomocą zrealizowanego z ogromną pomysłowością wstępu, niejako prologu całej opowieści, doskonale nawiązującym do tytułowej iluzji i przedstawiającym Czterech Jeźdźców z zupełnie innej perspektywy, podającej w wątpliwość ich szlachetne pobudki i postępowanie, w dużym skrócie tłumaczą najważniejsze wydarzenia z poprzedniczki, dzięki czemu bez problemu odnajdziecie się w ściśle powiązanej z jedynką historii sequela. Tak więc główni bohaterowie obrazu dostają rozkaz odsunięcia się w cień na bliżej nieokreślony czas do kolejnego zadania zleconego im przez tajemnicze Oko. Niestety nie wszyscy członkowie grupy potrafią sobie poradzić z bezczynnym oczekiwaniem, co skutkuje odejściem jednego z nich. Szczęśliwie wreszcie nadchodzi kres niekończącego się pozostawienia w cieniu – do Jeźdźców dochodzi nowy nabytek, a ekscentryczny zespół otrzymuje proste zadanie do wykonania. Te jednak przeobraża się w skomplikowaną intrygę, magiczne przedstawienie, w którym rolę kukiełek pełnią wszechwiedzący i nieuchwytni do tej pory protagoniści, a za sznurki pociąga nieznana im osoba pałającą chęcią zemsty za wyrządzone jej krzywdy.
Tak rysuje się fabularny szkielet drugiego aktu „Iluzji”, który dla większości widzów będzie zdecydowanie słabszy od pierwszego. Dlaczego? Znamy już schemat, którym podążą twórcy, a co za tym idzie, mając w pamięci finał pierwszej odsłony, znacznie szybciej składamy puzzle skrupulatnie uknutej intrygi i łatwiej dostrzegamy pozostawione przez scenarzystów poszlaki, przewidując zakończenie produkcji, wystrzegając się i unikając tym razem mylnych tropów. Mimo to droga prowadząca do ostatecznego rozwiązania pełna jest nieoczekiwanych zwrotów akcji, a te wcale już nie są takie oczywiste. Duża w tym zasługa licznych nawiązań do pierwszej odsłony (fanów Woody'ego Harrelsona czeka ogromna niespodzianka). Twórcy umiejętnie wykorzystują poprzednie niedopowiedzenia i luki, które stanowią podwaliny całej drugiej części. Pod tym względem będziecie niezmiernie usatysfakcjonowani, ponieważ obrazowi nie można odmówić niewątpliwej pasji oraz kreatywności. Historia jest spójna oraz przemyślana od początku do końca. Obie części doskonale się uzupełniają i zazębiają, stanowiąc dwie strony jednej monety. Warto też dodać, iż tytułowa iluzja zostaje zrealizowana w kontynuacji z jeszcze większym rozmachem niż poprzednio; przejawia się wielokrotnie zarówno w warstwie wizualnej, jak i fabularnej. W myśl filmowej maksymy: im bliżej obserwujecie daną sztuczkę, całkowicie się na niej skupiając, tym więcej wam umyka, ponieważ w tle rozgrywają się niezwykle istotne wydarzenia, które są skrzętnie ukryte przed oczami widzów pod płaszczem imponujących sztuczek, pełniących funkcję wabika sukcesywnie odwracającego uwagę nieuważnych kinomanów. Zatem przez cały seans przewija się wspominany motyw iluzji, na którym została zbudowana omawiana seria – zasady są tutaj proste, jak w każdej magicznej sztuczce, a ich podstawą jest chwilowa dystrakcja. Twórcy pogrywają sobie z widzami, bawią się ich nieświadomością i wodzą za nos. Co z tego, że tym razem wychodzi im to nieco gorzej niż poprzednio – wiemy przecież, czego możemy się spodziewać – skoro kolejny raz potrafią nas oszukać, tworząc zasłonę pozorów – tytułową iluzję, a my podobnie, jak w przypadku pierwszej części, jesteśmy usatysfakcjonowani seansem? To też świadczy o niebywałym kunszcie twórców. Ponownie wykorzystać ten sam manewr (fabularne twisty) i uzyskać równie zaskakujący efekt. Można bić tylko brawa, lecz do trzech razy sztuka. Kolejnym razem już nikt nie da się nabrać na powieloną n-ty raz iluzję. Zobaczymy, co przyniesie los i jaką niespodziankę zgotują nam twórcy w części trzeciej, ponieważ pozostawili sobie otwartą furtkę do następnej przygody. Czuję, że to będzie nowym poziom magii i przełom w serii!
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Iluzja 2" – Oko za oko!
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
Można by powiedzieć, że powstanie sequela „Mamma Mia!” było jedynie kwestią czasu, lecz w tym wypadku, trwało to naprawdę długo – aż całą dekadę! Zatem, czy odgrzewanie kasowego, muzycznego widowiska sprzed dziesięciu lat miało sens? Przecież gorąca atmosfera po premierze oryginału dawno zdążyła oziębnąć, a jej fani zdobyć znaczne filmowe doświadczenie i wyrobić sobie
Na nowy film Stevena Spielberga czekałem całe miesiące. Jeszcze zanim zadebiutował w sieci pierwszy zwiastun, byłem mocno podekscytowany pojawiającymi się informacjami na temat powstającego wówczas projektu. Zresztą któż z Was nie chciałby zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości zbudowanej na podstawie znanej z 40 ostatnich lat popkultury?
Nie jestem zapalonym fanem musicali, zawsze preferowałem gatunki filmowe, w których śpiew jest wyłącznie dodatkiem, a nie jego głównym daniem. Cóż, taka moja natura. Niemniej jako krytyk filmowy nie raz miałem przyjemność z obrazami wliczającymi się w ten szanowany przez wielu kinomanów gatunek i, co najważniejsze, każdy z nich oceniłem pozytywnie, często chwaląc nie
Daniel Radcliffe to aktor, który posiada smykałkę do wybierania nietypowych ról, a co za tym idzie, przeważnie interesujących produkcji. Parał się już m.in. magią (seria „Harry Potter”), walczył z upiornym duchem („Kobieta w czerni”), dorobił się diabelskiego poroża o niewyobrażalnej mocy („Rogi”), jak również gnił sobie na bezludnej wyspie, czekając na prawdziwego pr
Studio Pixar nigdy nie rozczarowuje swoich fanów. Dowodem na potwierdzenie moich słów może być ich najnowsze dzieło o niepozornym tytule „Coco”. Animacja zapowiadana jako przygoda chłopca pragnącego ziścić swoje marzenia wbrew jasnym zakazom rodziny, a co za tym idzie, udającego się do krainy umarłych, porwała miliony widzów na całym świecie. Czym tym razem wielki Pix
Polecamy podobne artykuły
Japońska sztuka iluzji, a jednocześnie humoru pokazana jako rywalizacja pomiędzy dwoma iluzjonistami.
Teraz czytane artykuły
Proszę o uwagę! Drodzy widzowie, właśnie rozpoczyna się kolejny akt magicznego spektaklu, który podbił serca niezliczonych kinomanów na całym świecie! Gotowi na kontynuację historii tajemniczych Czterech Jeźdźców – ulubieńców publiczności doskonale wpisujących się w archetyp współczesnego Robin Hooda, a może znakomitych oszustów, złodziei i ulicznych kuglarzy ukrywają
Spora grupa widzów, która obejrzała nowy film Kingi Dębskiej, niemal zgodnie twierdzi, że to nad wyraz udane polskie kino obyczajowe. Ci, którzy jeszcze nie mieli okazję zapoznać się z „Moimi córkami krowami”, które do kin weszły 8 stycznia, powinni nadrobić zaległość. Jeśli nie na dużym ekranie, to, przynajmniej gdy pojawi się wersja DVD lub możliwość wypożyczenia w
Noam Murro to nie starożytny bohater. To imię i nazwisko urodzonego w Jerozolimie w 1961 roku naszej ery mało doświadczonego reżysera. I chyba tylko kapłani z wyroczni w Delfach wiedzieli, że jego przeznaczeniem była realizacja drugiej części „300”. Bez obaw. Stał się cud. „Początkowi imperium” daleko do arcydzieła, ale na szczęście jako całość, pozostając wierne sty
Nagroda za reżyserię na Festiwalu Filmowym Sundance otworzyła Robertowi Eggersowi oraz jego debiutanckiemu dziełu – „The Witch” – drzwi do mainstreamowego sukcesu. Zobaczywszy, jak krytycy rozpływają się nad tą produkcją, dystrybutorzy od razu ostro zabrali się do jej namiętnego promowania, i to na skalę dużo szerszą, niż początkowo planowano... Jednak niestety – jeśl
Zanim zaczniemy krwawą opowieść o fenomenie hiszpańskich dreszczowców, należy zadać pytanie. Dlaczego w Polsce nikt nie potrafi zrealizować klimatyczny film grozy? (mająca kilka lat temu swoją premierę Pora mroku nie zachwyciła). Czyżby u nas brakowało talentu na miarę Guillermo del Toro? (nie mylić z Benicio). Trudno jednoznacznie stwierdzić i chyba tylko duchy znają
Deadpool to idealny kumpel. Nigdy nie kłamie. Zawsze wszystko mówi prosto z mostu. Zdoła nas ochronić przed każdym zagrożeniem. Ma fajnych przyjaciół. Potrafi się bić (oczywiście w naszej obronie). Ma „sztosowy” kostium. Wyznaje zasadę „sprawiedliwości musi stać się zadość”. Można z nim pożartować w każdej sprawie. A w dodatku posługuje się pięknym słownictwem…
Dla wszystkich, którzy uważają, że filmy made in Poland nie są warte uwagi, mam dobrą wiadomość. "Drogówka" udowadnia, że polskie kino jeszcze nie umarło i raz na jakiś czas pojawia się produkcja, obok której nie można przejść obojętnie.
Za nami kolejna edycja największych Targów Motoryzacyjnych w Polsce. Przez cztery dni – od 28 do 31 marca – zaprezentowano ponad 1000 pojazdów rozlokowanych w 15 pawilonach. Swoje premiery miało 60 modeli, w tym też auta koncepcyjne (szczególnie elektryczne). W sumie ekspozycje przygotowało 170 wystawców. 146 718 fanów motoryzacji nie nudziło się ani trochę!
Pamiętam do dziś, jak silnie emocjonalny był film „Chłopiec w pasiastej piżamie” – ekranizacja znakomitej powieści pod tym samym tytułem. Podobnie, jak papierowy pierwowzór, swoje zadanie spełnił – sugestywnie ukazał, jak nazistowska ideologia wpływa na umysł dziecka. Wydany w 2017 roku przez Replikę „Chłopiec w na szczycie góry” to kolejna książka Johna Boyne’a opowi
Quentin Tarantino słynie z tego, iż uwielbia zaskakiwać, a przede wszystkim łamać niemalże wszystkie przyjęte schematy oraz dowolnie przekraczać wyznaczone przez kinematografię granice. W swoim filmowym dorobku posiada wiele kontrowersyjnych i nieszablonowych dzieł, które z biegiem czasu stały się prawdziwymi perełkami i swego rodzaju wzorem do naśladowania przez inny
Sport to pasja i wyzwanie. Jedni rywalizują, biegając, skacząc, pływając. Jeszcze inni wolą siedzieć przy szachach i uderzać kijem w bile. Jest też trzecia grupa. To ludzie, którzy poświęcają się pełni dyscyplinie związanej z grami komputerowymi. Łatwe, niszowe i banalne? Zapewne nie, biorąc pod uwagę, ile osób jest tym zainteresowana i to, że trzeba mieć zwinne palce
Prawdopodobnie niezwykle odkrywcze stwierdzenie, iż „Moby Dick” jest kamieniem milowym amerykańskiej literatury, ma znamiona truizmu, tym niemniej fakt pozostaje faktem. Opowieść o zabójczej obsesji na punkcie majestatycznego białego wieloryba na stałe wpisała się złotymi zgłoskami w kulturę Stanów Zjednoczonych, stając się obowiązkową lekturą dla każdego czytelnika o
Oglądając ostatnie wydarzenia podczas obchodów Święta Niepodległości, m.in. spalenie tęczy, nasuwają się nam słowa słynnej piosenki T.Love : „To jest ten kraj, to jest ten kraj. Nietolerancji i znieczulenia raj”. Szczególnie znienawidzonymi i narażonymi na ataki są ludzie o innej orientacji seksualnej. Nie mają w Polsce łatwego życia, ale cieszy fakt, że istnieje org
Godzilla - słynny Król potworów powrócił. Silny, potężny, dumnie kroczy przed siebie. Jest jak Bóg, którego nic ani nikt jest w stanie powstrzymać. A gdy otworzy pysk, budzi strach i respekt, powodując, że nasze ciało jest całe w dreszczach. Odczuwamy to każdą kostką i mięśniem. Nie wierzycie? Odważnie więc usiądźcie przed kinowym ekranem.
Język francuski należy do najbardziej dźwięcznych języków, uznawany jest za język miłości, dlatego też francuskie piosenki cieszą się ogromną popularnością.
Biograficznych opowieści w ostatnich czasach coraz więcej. Nic dziwnego. Oglądanie na dużym i małym ekranie postaci, które żyły naprawdę, wsławiając się czymś ponadprzeciętnym, nawet nie zawsze godnym naśladowania (patrz serial „Narcos”) lub też wydarzeń, które zmieniły bieg machiny historii, dostarcza wielu emocji. Wśród ostatnio nominowanych do Oscara produkcji nie
Biografia – gatunek, który w czystej i utopijnej teorii powinien być najprostszą i najmniej wymagającą bazą filmowego scenariusza, a w brutalnej rzeczywistości bywa zmorą twórców, odtwórców i przede wszystkim odbiorców, których wyobrażenie o przedstawieniu ekranizowanej postaci, która często jest ważną częścią ich życia, dalece mija się z efektami pracy filmowców. Jak
„Zdecydowaliśmy się w ciągu nadchodzących dziesięciu lat polecieć na Księżyc i dokonać innych rzeczy nie dlatego, że są łatwe, ale właśnie dlatego, że są trudne, a przez to zmuszą nas do lepszej organizacji i wykorzystania wszystkich naszych umiejętności” – przekonywał obywateli na początku lat 60. John F. Kennedy. I miał rację. Amerykanie dotarli na księżyc 20 lipca
Nowości
Jak daleko posunie się człowiek jako rasa i jednostka w ucieczce przed grzechami ojców? Ile gniewu i miliardów kilometrów potrzeba, żeby docenić to, co na wyciągnięcie ręki? Wiele filmów z gatunku science-fiction podejmuje tematy transcendentalne i egzystencjalne, bo otoczenie kosmosu, jego pustka, świetnie oddają ten medytacyjny nastrój. Szczególnie, jeśli kręci się
Gdy zapytasz nastolatków, kim jest Ronnie Ferrari, bez problemu udzielą odpowiedzi. Ba! Będą się dziwić, że Ty jeszcze go nie znasz. Pod tym pseudonimem kryje się Hubert Kacperski, rodowity młody Kujawiak pochodzący z Włocławka. Miesiąc temu w serwisie YouTube opublikował utwór „eksperymentalny” pt. „Ona by tak chciała”, który z miejsca stał się hitem. Z dnia na dzie
Kto jest pasożytem w skali rodziny? Kto jest pasożytem w skali budynku? Kto jest pasożytem w skali całego systemu ekonomicznego? Nad tymi pytaniami rozważa Bong Joon-ho w swoim najnowszym filmie „Parasite” genialnej hybrydzie balansującej na granicy czarnej komedii, kryminału i horroru.
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Lubicie słodkości, ale nie macie talentu jako cukiernik? Mamy dla Was świetną propozycję. Możecie wykonać łatwe i pyszne ciasto, które nie wymaga pieczenia. To sernik o nazwie Chatka Baby Jagi.
20 września swoją premierę będzie miał historyczny obraz pt. „Legiony”. To najdroższa polska superprodukcja od czasów „Miasta 44” (kosztowała 27 mln złotych!). Świetna obsada z Sebastianem Fabijańskim i Janem Fryczem na czele, uzdolniony reżyser Dariusz Gajewski („Obce niebo”), dobrze skrojony zwiastun (choć z kompletnie niepasującą piosenką „Let It All Go”) dają nadz
Artykuły z tej samej kategorii
Jak daleko posunie się człowiek jako rasa i jednostka w ucieczce przed grzechami ojców? Ile gniewu i miliardów kilometrów potrzeba, żeby docenić to, co na wyciągnięcie ręki? Wiele filmów z gatunku science-fiction podejmuje tematy transcendentalne i egzystencjalne, bo otoczenie kosmosu, jego pustka, świetnie oddają ten medytacyjny nastrój. Szczególnie, jeśli kręci się
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Kto jest pasożytem w skali rodziny? Kto jest pasożytem w skali budynku? Kto jest pasożytem w skali całego systemu ekonomicznego? Nad tymi pytaniami rozważa Bong Joon-ho w swoim najnowszym filmie „Parasite” genialnej hybrydzie balansującej na granicy czarnej komedii, kryminału i horroru.
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Oto przed Państwem jeden z najbardziej popularnych brytyjskich piosenkarzy w całej historii, laureat aż 6 prestiżowych Nagród Grammy, rewelacyjny pianista, doskonały kompozytor, który po tym, jak stoczył ciężki bój na śmierć i życie ze swoimi uzależnieniami i samym sobą, stał się aktywistą na rzecz pomocy potrzebującym. Chłopiec, który musiał zapomnieć o swojej ciężki
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.426