bartoszkeprowski (1912 pkt)Strona WWW Autora2 203
2 504 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (1912 pkt)
1223 dni temu
2016-07-13 15:59:05
Zatem do dzieła; niech kurtyna pędzi w górę, a przewrotne i magiczne przedstawienie w końcu się rozpocznie! Czy i tym razem dacie się zwieść zmyślnym sztuczkom twórców oraz ich nieokiełznanej wyobraźni?
Druga część niespodziewanego przeboju ostatnich lat – mowa tutaj oczywiście o „Iluzji”, została zrealizowana według dobrze znanego, podręcznikowego schematu. Zatem kontynuacja kurczowo trzyma się sprawdzonego przez producentów przepisu. Zresztą w jakim celu zmieniać coś, co okazało się poprzednio sporym sukcesem? Założenie dobre, jednakże jest one zarówno wadą, jak i zaletą omawianej produkcji. Widzowie, którym spodobała się pierwsza odsłona serii, otrzymają kolejną dawkę tego samego widowiska, oferującego im nie lada rozrywkę oraz dostarczającego ogrom audiowizualnych atrakcji i przeżyć, lecz po ostrym liftingu. Doskonale sprawdza się tutaj utarta przez twórców zasada, czyli mocniej, więcej, głośniej. Z kolei kinomani, którzy nie ulegli zniewalającej magii show lub nie byli do niej w pełni przekonani, i tym razem nie odnajdą w omawianym spektaklu wystarczającej satysfakcji.
„Iluzja 2” stanowi bezpośrednią kontynuację poprzedniczki. Wydarzenia mają miejsce kilkanaście miesięcy po finale pierwszej odsłony. Jednakże film został również dostosowany do widowni niemającej wcześniej styczności z omawianą serią. Twórcy za pomocą zrealizowanego z ogromną pomysłowością wstępu, niejako prologu całej opowieści, doskonale nawiązującym do tytułowej iluzji i przedstawiającym Czterech Jeźdźców z zupełnie innej perspektywy, podającej w wątpliwość ich szlachetne pobudki i postępowanie, w dużym skrócie tłumaczą najważniejsze wydarzenia z poprzedniczki, dzięki czemu bez problemu odnajdziecie się w ściśle powiązanej z jedynką historii sequela. Tak więc główni bohaterowie obrazu dostają rozkaz odsunięcia się w cień na bliżej nieokreślony czas do kolejnego zadania zleconego im przez tajemnicze Oko. Niestety nie wszyscy członkowie grupy potrafią sobie poradzić z bezczynnym oczekiwaniem, co skutkuje odejściem jednego z nich. Szczęśliwie wreszcie nadchodzi kres niekończącego się pozostawienia w cieniu – do Jeźdźców dochodzi nowy nabytek, a ekscentryczny zespół otrzymuje proste zadanie do wykonania. Te jednak przeobraża się w skomplikowaną intrygę, magiczne przedstawienie, w którym rolę kukiełek pełnią wszechwiedzący i nieuchwytni do tej pory protagoniści, a za sznurki pociąga nieznana im osoba pałającą chęcią zemsty za wyrządzone jej krzywdy.
Tak rysuje się fabularny szkielet drugiego aktu „Iluzji”, który dla większości widzów będzie zdecydowanie słabszy od pierwszego. Dlaczego? Znamy już schemat, którym podążą twórcy, a co za tym idzie, mając w pamięci finał pierwszej odsłony, znacznie szybciej składamy puzzle skrupulatnie uknutej intrygi i łatwiej dostrzegamy pozostawione przez scenarzystów poszlaki, przewidując zakończenie produkcji, wystrzegając się i unikając tym razem mylnych tropów. Mimo to droga prowadząca do ostatecznego rozwiązania pełna jest nieoczekiwanych zwrotów akcji, a te wcale już nie są takie oczywiste. Duża w tym zasługa licznych nawiązań do pierwszej odsłony (fanów Woody'ego Harrelsona czeka ogromna niespodzianka). Twórcy umiejętnie wykorzystują poprzednie niedopowiedzenia i luki, które stanowią podwaliny całej drugiej części. Pod tym względem będziecie niezmiernie usatysfakcjonowani, ponieważ obrazowi nie można odmówić niewątpliwej pasji oraz kreatywności. Historia jest spójna oraz przemyślana od początku do końca. Obie części doskonale się uzupełniają i zazębiają, stanowiąc dwie strony jednej monety. Warto też dodać, iż tytułowa iluzja zostaje zrealizowana w kontynuacji z jeszcze większym rozmachem niż poprzednio; przejawia się wielokrotnie zarówno w warstwie wizualnej, jak i fabularnej. W myśl filmowej maksymy: im bliżej obserwujecie daną sztuczkę, całkowicie się na niej skupiając, tym więcej wam umyka, ponieważ w tle rozgrywają się niezwykle istotne wydarzenia, które są skrzętnie ukryte przed oczami widzów pod płaszczem imponujących sztuczek, pełniących funkcję wabika sukcesywnie odwracającego uwagę nieuważnych kinomanów. Zatem przez cały seans przewija się wspominany motyw iluzji, na którym została zbudowana omawiana seria – zasady są tutaj proste, jak w każdej magicznej sztuczce, a ich podstawą jest chwilowa dystrakcja. Twórcy pogrywają sobie z widzami, bawią się ich nieświadomością i wodzą za nos. Co z tego, że tym razem wychodzi im to nieco gorzej niż poprzednio – wiemy przecież, czego możemy się spodziewać – skoro kolejny raz potrafią nas oszukać, tworząc zasłonę pozorów – tytułową iluzję, a my podobnie, jak w przypadku pierwszej części, jesteśmy usatysfakcjonowani seansem? To też świadczy o niebywałym kunszcie twórców. Ponownie wykorzystać ten sam manewr (fabularne twisty) i uzyskać równie zaskakujący efekt. Można bić tylko brawa, lecz do trzech razy sztuka. Kolejnym razem już nikt nie da się nabrać na powieloną n-ty raz iluzję. Zobaczymy, co przyniesie los i jaką niespodziankę zgotują nam twórcy w części trzeciej, ponieważ pozostawili sobie otwartą furtkę do następnej przygody. Czuję, że to będzie nowym poziom magii i przełom w serii!
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Iluzja 2" – Oko za oko!
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Można by powiedzieć, że powstanie sequela „Mamma Mia!” było jedynie kwestią czasu, lecz w tym wypadku, trwało to naprawdę długo – aż całą dekadę! Zatem, czy odgrzewanie kasowego, muzycznego widowiska sprzed dziesięciu lat miało sens? Przecież gorąca atmosfera po premierze oryginału dawno zdążyła oziębnąć, a jej fani zdobyć znaczne filmowe doświadczenie i wyrobić sobie
Na nowy film Stevena Spielberga czekałem całe miesiące. Jeszcze zanim zadebiutował w sieci pierwszy zwiastun, byłem mocno podekscytowany pojawiającymi się informacjami na temat powstającego wówczas projektu. Zresztą któż z Was nie chciałby zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości zbudowanej na podstawie znanej z 40 ostatnich lat popkultury?
Nie jestem zapalonym fanem musicali, zawsze preferowałem gatunki filmowe, w których śpiew jest wyłącznie dodatkiem, a nie jego głównym daniem. Cóż, taka moja natura. Niemniej jako krytyk filmowy nie raz miałem przyjemność z obrazami wliczającymi się w ten szanowany przez wielu kinomanów gatunek i, co najważniejsze, każdy z nich oceniłem pozytywnie, często chwaląc nie
Daniel Radcliffe to aktor, który posiada smykałkę do wybierania nietypowych ról, a co za tym idzie, przeważnie interesujących produkcji. Parał się już m.in. magią (seria „Harry Potter”), walczył z upiornym duchem („Kobieta w czerni”), dorobił się diabelskiego poroża o niewyobrażalnej mocy („Rogi”), jak również gnił sobie na bezludnej wyspie, czekając na prawdziwego pr
Polecamy podobne artykuły
Japońska sztuka iluzji, a jednocześnie humoru pokazana jako rywalizacja pomiędzy dwoma iluzjonistami.
Teraz czytane artykuły
Proszę o uwagę! Drodzy widzowie, właśnie rozpoczyna się kolejny akt magicznego spektaklu, który podbił serca niezliczonych kinomanów na całym świecie! Gotowi na kontynuację historii tajemniczych Czterech Jeźdźców – ulubieńców publiczności doskonale wpisujących się w archetyp współczesnego Robin Hooda, a może znakomitych oszustów, złodziei i ulicznych kuglarzy ukrywają
Myśl, że Księżyc nie jest naturalnym satelitą ziemskim może wydaje się być kompletną bzdurą. Kiedy jednak dokładnie przyjrzymy się faktom na temat „Srebrnego globu”, nasze poglądy ulegną radykalnej zmianie.
Podobno naszą planetę, od tysięcy lat, odwiedzają przybysze z kosmosu? Czy to oni stworzyli na niej życie? Wielu ludzi wierzy w tę, spopularyzowaną przez szwajcarskiego pisarza Ericha von Danikena, teorię. Mit, bajka, a może fakt? Osądźcie sami
Po czternastu latach od premiery pierwszej części, fani serii w końcu doczekali się "Szybkich i wściekłych 7", których reżyserem został tym razem James Wan ("Piła", "Obecność"). Tak jak i w poprzednich odsłonach perypetii Toretto (Vin Diesel) i jego ekipy, również w siódemce znajdziemy przepych, roznegliżowane kobiety, zapierające dech w piersiach pościgi czy sceny wa
Noam Murro to nie starożytny bohater. To imię i nazwisko urodzonego w Jerozolimie w 1961 roku naszej ery mało doświadczonego reżysera. I chyba tylko kapłani z wyroczni w Delfach wiedzieli, że jego przeznaczeniem była realizacja drugiej części „300”. Bez obaw. Stał się cud. „Początkowi imperium” daleko do arcydzieła, ale na szczęście jako całość, pozostając wierne sty
Technologiczny postęp może czasem przeciętnego mieszkańca planety Ziemia przyprawić o niemały zawrót głowy. Jeszcze większy szok nastąpi, gdy ów jeden z wielu Ziemian dowie się, że już wkrótce, za kilkadziesiąt lat, we wszystkich większych i mniejszych miastach, będzie można udać się do agencji towarzyskiej, aby uprawiać seks z… robotami! To nie bajka. To wielce prawd
Na ten film oddani fani Marvela czekali z niecierpliwością. Inni umiarkowani widzowie z kolei z pewnym niepokojem. Sam należący do tej drugiej grupy nie wiedziałem, czy finalny produkt będzie nadawał się do wielokrotnego spożycia. Na ekranie pojawiają się bowiem niemal wszyscy bohaterowie uniwersum. Utrzymać nad nimi kontrolę, tak, aby się nie pogubili i jednocześnie
Godzilla - słynny Król potworów powrócił. Silny, potężny, dumnie kroczy przed siebie. Jest jak Bóg, którego nic ani nikt jest w stanie powstrzymać. A gdy otworzy pysk, budzi strach i respekt, powodując, że nasze ciało jest całe w dreszczach. Odczuwamy to każdą kostką i mięśniem. Nie wierzycie? Odważnie więc usiądźcie przed kinowym ekranem.
Jakie były początki muzycznych ilustracji w kinie? Dlaczego muzyka jest tak bardzo ważnym elementem filmu?
Macie dość mięsa wieprzowego w formie typowych schabowych na talerzu, które po odgrzaniu na drugi dzień w mikrofali są mało zjadliwe, tj. są twarde i ciężko je pogryźć? Jeśli tak, to proponuję na niedzielny obiad wieprzowinę, ale przyrządzaną w potrawie o nazwie Schab po cygańsku. Gwarantuję, że Wasze podniebienia rozpłyną się z rozkoszy, a brzuchy będą najedzone do s
Fani M. Nighta Shyamalana czekali na powrót swego idola do formy od lat. Dotychczas dziwnym trafem na jeden naprawdę solidny film reżysera przypadała co najmniej jedna wpadka. Wiele osób stwierdziłoby, iż artysta osiągnął szczyt przy okazji „Szóstego zmysłu” i „Niezniszczalnego”, by potem spaść z hukiem z piedestału. Faktem jest, że twórca ma dziwne zamiłowanie do kic
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Z cyklu Ciekawe miejsca w regionie i nie tylko, tym razem polecamy Wam wycieczkę do Inowrocławia. Miasto znane jest z Parku Solankowego i uzdrowiskowych tężni.
Historia Majów mogła potoczyć się zupełnie inaczej, niż zakłada oficjalna nauka. Okazuje się, że nawet w środowisku naukowym istnieją naukowcy potrafiący myśleć inaczej, niż zakładają przyjęte powszechnie teorie.
Co jakiś czas pojawiają się na ekranach kin takie filmy, że po ich obejrzeniu odzyskuje wiarę w kondycję naszego rodzimego kina. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Boże Ciało” Janka Komasy jest właśnie takim obrazem. Mało tego, ten zdobywca trzech Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni oraz weneckiej nagrody specjalnej, sprawia, że odzyskuje wiarę w ludzi.
Czy wysłaliśmy człowieka na Księżyc w 1969 roku? Czy była to tylko sprytna gra amerykańskich instytucji?
Producenci filmowi nie potrafią bądź też nie chcą uczyć się na własnych błędach. Za przykład mogą posłużyć tuziny nieudanych sequeli, rebootów czy remake’ów popularnych serii. Zamiast wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzeń, dalej zażarcie brną w obranym przez siebie kierunku, wypuszczając na rynek kolejne obrazy, które już w momencie wejścia do kin, okazują si
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Nowości
Są tu jacyś fani „Star Wars”? Na pewno! A jacyś miłośnicy języka śląskiego? Być może też. Jeśli jesteście i jednym i drugim, to... mocie przedupcone! Żartujemy. To musicie łobocyć zwiastun najnowszej części sagi, czyli „Skywalker. Odrodzenie”, przerobiony przez youtubera Niklausa Pierona, który jako lektor czyta napisy polskie, ale w swoim rodzimym dialekcie zwanym „ś
Niskobudżetowy, neonowy horror „Ekstaza” czy obyczajowy dramat „Mój piękny syn” to tytuły niedawnych filmów, gdzie realistycznie ukazano bohaterów i ich narkotyczne opętanie. Zarówno młoda, pewna siebie malarka, jak i nastolatek z dobrego domu wkroczyli świat twardych używek, przez które stoczyli się na same dno. Mocne role. Mocne kino. Powstałe w ramach przestrogi i
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Artykuły z tej samej kategorii
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Co jakiś czas pojawiają się na ekranach kin takie filmy, że po ich obejrzeniu odzyskuje wiarę w kondycję naszego rodzimego kina. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Boże Ciało” Janka Komasy jest właśnie takim obrazem. Mało tego, ten zdobywca trzech Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni oraz weneckiej nagrody specjalnej, sprawia, że odzyskuje wiarę w ludzi.
…On ma takie „chore” serce. Jest jak rozbity dzban. Klaun, sfrustrowany klaun – tak, parafrazując i zmieniając refren utworu rodzimego nurtu muzyki popularnej, trafnie można scharakteryzować postać Arthura Flecka. Niby rozśmiesza ludzi, ale na co dzień mu nie do śmiechu. Jest jak guz na zdrowej tkance społeczeństwa Gotham. Bez perspektyw. Bez choćby grama szczęścia w
Do polskich filmów historycznych zawsze podchodziłem z pewną dozą niechęci. Mój pogląd na ich temat bardzo ustatkowało „widowisko” pt. „303. Bitwa o Anglię”. Ten rok przyniósł kolejne tego typu, gatunkowe, rodzime produkcje. Starałem się je omijać w kinie szerokim łukiem, ale na jedną postanowiłem wydać ciężko zarobione pieniądze. Chodzi o „Legiony”, czyli nakręcone z
Co mają wspólnego „Kevin Sam W Domu”, „Głupi i Głupszy”, „Król Lew” oraz kultowy „The Room”? Czym jest Rambo? Nie Twoja sprawa, bambo. Nie Twoja, nie moja, a już na pewno nie Sylvestra Stallone’a, po którego twarzy nie widać w ogóle zainteresowania odgrywaną rolą, co powinno dziwić, kiedy zajmuje się również scenariuszem do najnowszej części z serii filmów o weteranie
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.365