2 141
2 599 min.
Recenzje filmów
kulak4 (899 pkt)
1155 dni temu
2016-05-18 10:23:48
Pomimo tlącego się wciąż w zakamarkach duszy pozytywnego uczucia wobec znanej historii, do zapowiedzianej jakiś czas temu kolejnej ekranizacji wysłużonego materiału podszedłem z zaskakującą obojętnością. „Ot, kolejny nabijacz kabzy na rozpoznawalnej licencji”, mimowolnie zaświtała mi gdzieś ostrzegawcza myśl. Na szczęście w przypadku „Księgi dżungli” circa 2016 projekt, który spokojnie sprzedałby się i bez większego wysiłku, dopracowany został w najmniejszych szczegółach. Co jednak ważniejsze, twórcy nowej adaptacji podeszli do zadania z sercem, unikając taśmociągowej produkcji charakterystycznej dla Fabryki Snów. W recenzowany film włożono wiele wysiłku, co zdecydowanie przekłada się na zaskakująco pozytywny efekt.
W królestwie zwierząt nie ma zazwyczaj miejsca dla ludzi... aczkolwiek nie w przypadku Mowgliego (Neel Sethi). Chłopak od małego wychowywany był przez stado wilków dowodzonych przez Akelę (Giancarlo Esposito), w odpowiedniej „edukacji” dziecka brali również udział inni członkowie niecodziennej wspólnoty. Prawdziwym mentorem Mowgliego stał się mądry i rozważny Bagheera (Ben Kingsley), który, tak jak i pozostali mieszkańcy dżungli, przywiązał się do niesfornego chłopca. Niestety, dziecko nie zostało zaakceptowane przez niekoronowanego króla i przywódcę, Shere'a Khana (Idris Elba). Tygrys zmusza Mowgliego do opuszczenia swojej przybranej rodziny, mimo wszystko nie gasi to jego szeroko rozumianego apetytu. Khan rusza w pogoń za chłopcem, jedynym ratunkiem dla bohatera pozostaje udanie się do najbliższej wioski i przyłączenie się do jej mieszkańców. Podczas ryzykownej podróży, na Mowgliego czeka wiele fascynujących przygód, które pomogą młodzianowi poznać swój prawdziwy charakter...
Pan Favreau ma za sobą całkiem spory dorobek aktorski, artysta nigdy jednak nie przebił się do pierwszej ligi najlepiej opłacanych gwiazd. Co ciekawe, twórca znacznie lepiej odnalazł się po drugiej stronie kamery, dostarczając widzom m.in. ciepłe familijne produkcje („Elf” i „Zathura”) oraz bardzo udane ekranizacje komiksu (obie części „Iron Mana”). Najnowsza „Księga dżungli” stanowi kolejny dobitny przykład na to, iż Jon Favreau ma w sobie ogromny reżyserki potencjał. W różnorakich ciekawostkach dotyczących ogromnego już przeboju, wielokrotnie można przeczytać o interesujących smaczkach, nawiązaniach do poprzedników i przywiązaniu do detali w najważniejszych aspektach filmu. Jak głosi znana zasada, „od szczegółu do ogółu”, w przypadku „Księgi dżungli” zaś to właśnie niewidoczne z pozoru drobiazgi składają się na finalny rezultat.
Realizacja produkcji opartej niemalże w całości na komputerowo generowanych postaciach siłą rzeczy wiąże się ze sporym ryzykiem. Firmie Square po dziś dzień czkawką odbija się niesłynny obraz „Final Fantasy: The Spirits Within” z 2001 r., który poniósł sromotną klęskę w kinach, kosztując z kolei małą fortunę. Co prawda w dobie dzisiejszej technologii masowe użycie CGI na ekranie nikogo już nie dziwi, tym niemniej przeniesienie ciężaru filmu na animowanych bohaterów wymaga wyczucia tak ze strony komputerowych magików, jak i samego reżysera. Jak przystało na giganta, Disney nie dał jednak przysłowiowej plamy, nie szczędząc pieniędzy na produkcję. Patrząc na jakość CGI zaoferowaną w „Księdze dżungli”, kwota bajecznych $175 mln wydanych na recenzowany tytuł wydaje się być odpowiednio zagospodarowana. Dzikie zwierzęta są pięknie animowane, posiadają wiarygodną mimikę pyska (?) i zachwycają naturalnym wyglądem. Dość napisać, iż przygotowanie animacji włosów na pokaźnym cielsku miśka Baloo w jednej zaledwie klatce zajmowało grafikom blisko 5 roboczogodzin, co samo w sobie świadczy o wizualnym pietyzmie filmu.
Wykonanie produkcji bezproblemowo winno zadowolić nawet największych filmowych malkontentów, nie jednak jakość wizualiów stanowi o sile „Księgi dżungli”. Najważniejszym filarem produkcji jest bowiem świetnie napisana historia, która bawi i wzrusza zarazem, jak to u Disneya drzewiej bywało. Aż dziw bierze, że Justin Marks, który był popełnił w przeszłości skrypt do koszmarka o tytule „Street Fighter: Legenda Chun-Li”, idealnie wyważył poszczególne elementy scenariusza do familijnego tytułu. O ile na papierze fabuła wydaje się być odrobinę wyświechtana i przewidywalna, tak po ubraniu intrygi w kolorowe szaty i przyprawieniu jej kinową magią, całość zyskuje dodatkowej głębi. Jak to trafnie podsumowała moja koleżanka, „nie spodziewałam się tak wzruszającego seansu”. Rzesze młodszych kinomanów wypełniających salę kinową po brzegi oraz ich rodziciele z pewnością przytaknęliby twierdząco.
Na dobrą sprawę pełnoprawny występ przed obiektywem zalicza w filmie jedynie debiutujący na ekranie Neel Sethi. Chłopak daje radę udźwignąć ciężar roli na swych maleńkich barkach, unikając grzechu ciężkiego dziecięcych aktorów, tj. irytowania widzów swą obecnością. Pomimo ograniczenia ilości osób przed kamerą do sztuk jeden, obsada produkcji pełna jest znanych i lubianych gwiazd. W przypadku seansu z napisami prawdziwą frajdę dla wytrawnego kinomana stanowić będzie rozpoznawanie kolejnych głosów i przypisywanie ich do poszczególnych artystów. Co ciekawe, poza kwestiami mówionymi, w filmie znalazło się również i miejsce na parę piosenek, które stanowią z kolei miły ukłon w stronę animowanego protoplasty. Zapewniam, iż możliwość usłyszenia jednego z aktorów śpiewającego (czy też raczej melodyjnie recytującego) charakterystyczny utwór z bajki to niezła niespodzianka, zwłaszcza biorąc pod uwagę filmowe dokonania samego artysty.
Summa summarum, ciężko mi się przyczepić do jakiegokolwiek aspektu „Księgi dżungli”. Jon Favreau wyreżyserował dzieło świetnie łączące pokolenia, przy okazji oferujące tak bardzo uwielbianą disneyowską magię w ogromnych ilościach. Być może bajka nie jest do końca odpowiednią propozycją dla najmłodszych widzów, z drugiej jednak strony, wedle wszelkiej mojej wiedzy, większość opiekunów po seansie nie miała żadnych zastrzeżeń co do obrazu, ich pociechy zaś przeżywały każdą minutę filmu jak za czasów starego, dobrego „Króla Lwa”. Korzystając z możliwości, chylę czoła przed polskim dystrybutorem hitu, który wyczuł pismo nosem i wprowadził przebój Disneya do rodzimych kin również i w wersji z napisami. Niezmiernie szkoda by było zostać pozbawionym szansy na usłyszenie oryginalnych głosów śmietanki Hollywood, a tak przynajmniej dojrzalsi widzowie mają frajdę z obcowania z angielską ścieżką audio. Abstrahując od dubbingu, „Księga dżungli” jest na tyle wciągającym i dobrze zrealizowanym tytułem, że zapewne nawet podłożone głosy nie wpłynęłyby w większy sposób na radość płynącą z oglądania filmu. Po prostu Disney (znów) w szczytowej formie.
W telegraficznym skrócie: z pozoru zwykłe odcinanie kuponów, w praktyce mądra i poruszająca opowieść dla każdej grupy wiekowej; komputerowe cuda, na których oparta jest cała konstrukcja filmu, zwyczajnie zachwycają; świetny balans między humorem, wzruszającymi wstawkami oraz misternie poukrywanymi elementami dla starszych kinomanów; produkcja zdecydowanie do wielokrotnego użytku, jak i w przypadku starych klasyków ze stajni Disneya.
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje również pod tym samym nickiem na portalu Filmweb.pl
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Księga dżungli" – Stara baśń, nowy rozdział
Więcej artykułów od autora kulak4
Wiele złego powiedziano już o niesławnym obrazie „The Room” z 2003 r., który to po latach obrósł niespotykanym wręcz kultem. Dziwaczny, na wpół amatorski twór zdecydowanie miał niewiele cech świadczących na jego korzyść. Bzdurny scenariusz, tragiczne dialogi i drętwe aktorstwo sprawiły, iż mało kto był w stanie brać ów film na poważnie. Jak się jednak okazało, wszelki
Pierwsze „Jumanji” z 1995 r. to sympatyczna, familijna produkcja, której niezaprzeczalną zaletą jest udział nieodżałowanego Robina Williamsa. Dzieło Johnstona stanowi ciekawy miks lekkiego kina przygodowego z elementami komedii doprawionej dobrymi efektami specjalnymi. Pomimo iż wizualnie niektóre filmowe atrakcje nieco nadgryzł ząb czasu, przebój kasowy sprzed ponad
Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.
Kino biograficzne wyjątkowo dobrze sprawdza się w przypadku barwnych postaci, których życiowe dokonania balansują na granicy prawa, tudzież całkowicie ją przekraczają. Prawdziwe historie o brawurowych przemytnikach czy zdolnych fałszerzach pozwalają widzowi ujrzeć drugą stronę „amerykańskiego snu”, tę mroczniejszą i nierzadko kończącą się długą odsiadką w czterech ści
Niemalże ubóstwiam ugładzoną i przesłodzoną stylistykę amerykańskich lat 50. Wówczas bowiem krajem Wujka Sama rządziły takie zjawiska jak konformizm, sztuczna grzeczność czy wszędobylska cenzura. Okres zwieńczony seksualno-polityczną rewolucją, która eksplodowała z gigantyczną siłą w następnym dziesięcioleciu, parodiowany był już wielokrotnie w niezliczonych wytworach
Polecamy podobne artykuły
Jak w dzisiejszych czasach stworzyć dobre kino dla całej rodziny, które nie będzie ani infantylne, ani zbyt poważne? Jak w świecie pełnym tematów tabu stworzyć coś, co zachwyci całą widownię w każdym wieku? Tym razem Jon Favreau zdecydował się na sprawdzony sposób. Opowieść autorstwa Rudyarda Kiplinga upiększył dwudziestopierwszowieczną technologią i przedstawił widow
Legendy i baśnie nie od dziś cieszą się wielką popularnością. Do jednych z pierwszych można zaliczyć opowieści ze starożytnego Egiptu oraz Grecji, w których głównymi bohaterami stawali się herosi jak Perseusz czy Herkules. A część z tych mitów poza świadectwem wiary zyskała też funkcje dydaktyczne, które kształtowały swoimi mądrościami przyszłe pokolenia.
Teraz czytane artykuły
Filmowych adaptacji „Księgi dżungli”, zbioru opowiadań wydanych w końcówce XIX wieku (!), było w Hollywood co najmniej parę. Osobiście jak przez mgłę pamiętam zarówno bajkowy musical od Disneya z 1967 r. jak i w pełni aktorską wersję z Jasonem Scottem Lee w roli głównej z 1994 r., tym niemniej w sercu pozostał mi pewien sentyment do postaci Mowgliego żyjącego wśród dz
Japońska sztuka iluzji, a jednocześnie humoru pokazana jako rywalizacja pomiędzy dwoma iluzjonistami.
Na przestrzeni milionów lat Ziemia przechodziła przez okresu względnego spokoju, ale także wielkich, globalnych katastrof. Z tego też względu układ lądów na kuli ziemskiej oraz charakter wielu rejonów świata podlegał zmianom. Wyobraźmy sobie, że jeszcze 9 500 – 11 500 lat p.n.e. na Atlantyku istniała wyspa, gdzie rozwijało się wspaniałe państwo, a jego nazwa brzmiała:
Nie wiem, ile fajkowego ziela wypalił i grzybków Radagasta zjadł Peter Jackson, ale wyraźnie przedawkował. Już sam tytuł zobowiązywał. Miało być spektakularnie, tymczasem nie doszło ani do zdetronizowania z podium „Władcy Pierścieni: Powrotu króla”, ani tylnej części ciała nie urwało. Czy jest bardzo źle? Bez obaw, duch Tolkiena w kliku momentach czuwa.
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
Jedz powoli. Poczuj smak. Naciesz podniebienie. Takimi hasłami reklamowymi można przyciągnąć każdego miłośnika nie zawsze zdrowej, ale zawsze smacznej kuchni. Takie slogany pasowałaby więc idealnie do zareklamowania Festiwalu Smaków Food Tracków, który robi u nas coraz większą furorę.
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Niechciana ciąża to w dzisiejszych czasach już nie problem. Co więcej, można na niej zarobić… sprzedając dziecko. Handel żywym towarem jest w Polsce karalny. Jednak jest on jednocześnie coraz popularniejszy.
Przedstawimy sylwetkę jednego z najciekawszych współczesnych aktorów. Jest przystojny, czarujący i utalentowany niczym Marlon Brando. Dziesięć lat temu mało kto o nim słyszał, dziś biją się o niego najlepsi reżyserzy i producenci.
„Boyhood” Richarda Linklatera to fenomen. Początkowo pozostający gdzieś w cieniu hollywoodzkich wysokobudżetowych obrazów skromny dramat, nie dość, że okazał się jednym z najlepszych i najdojrzalszych filmów 2014 roku (nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na Berlinale), to również zaskoczył tym, w jaki sposób powstawał: 39 dni zdjęciowych przez ponad dekadę – to robi wra
Idol, pasjonat, człowiek spełniony, szczęściarz, młody i ciałem (!) i duchem – takimi słowami można określić tego gwiazdora, który nieuchronnie zbliża się do siedemdziesiątki. Choć do najwybitniejszych artystów nigdy się nie zaliczał, to filmy z jego udziałem stały się kamieniem milowym w historii kina akcji. Złośliwi twierdzą, że już dawno powinien przejść na emeryt
Wyspa Wielkanocna, choć odkryta dawno temu, w pierwszej połowie XVIII wieku, do dziś budzi wiele kontrowersji i skrywa mnóstwo tajemnic.
Wydłużone czaszki należące do ludzi żyjących przed tysiącami lat nie od dziś wywołują liczne kontrowersje wśród środowiska naukowego. Chociaż oficjalnie ten temat jest przemilczany przez uczonych, to badania przeprowadzane w profesjonalnych laboratoriach badawczych jednoznacznie wskazują, że historia rodzaju ludzkiego jest wielką niewiadomą.
Zwykle wciela się w amantów, ale … jak sam twierdzi: nie jest materiałem na idola. Do ról przygotowuje się dokładnie: psychicznie, jak i fizycznie, biorąc zapewne przykład z kolegi zza oceanu Christiana Bale. Czasem przytyje, innym razem spiłuje przedni ząb. Cokolwiek nie zrobi z własnym ciałem, istotne jest, że z filmu na film dojrzewa i wzmacnia swój aktorski kunszt
Historia Majów mogła potoczyć się zupełnie inaczej, niż zakłada oficjalna nauka. Okazuje się, że nawet w środowisku naukowym istnieją naukowcy potrafiący myśleć inaczej, niż zakładają przyjęte powszechnie teorie.
Wydawało się, że Ashley Williams – pracownik supermarketu będzie już odchodził na zasłużoną emeryturę, siedział w swojej przyczepie campingowej, paląc marihuanę i wyrywając dużo młodsze panienki… Ale nie zazna spokoju. Przeszłość da o sobie znać. Obudzone przy pomocy Necronomiconu – księgi z zaświatów, demony ruszą na żer…. Ash nie będzie mieć wyjścia. Raz jeszcze sta
Już kroczy w naszym kierunku, już prawie jest w zasięgu wzroku. Nie bójmy się i pozwólmy jej wejść do domu, kiedy zmarznięta zapuka do drzwi. Pomóżmy, aby nie utknęła w głębokiej, śnieżnej zaspie. Pozwólmy zaistnieć na największych festiwalach. O kim mowa? To „Wiedźma” – krótkometrażowa produkcja Katarzyny Jungowskiej, na którą nadal trwa zbiórka niezbędnych funduszy,
Pierwsze „Jumanji” z 1995 r. to sympatyczna, familijna produkcja, której niezaprzeczalną zaletą jest udział nieodżałowanego Robina Williamsa. Dzieło Johnstona stanowi ciekawy miks lekkiego kina przygodowego z elementami komedii doprawionej dobrymi efektami specjalnymi. Pomimo iż wizualnie niektóre filmowe atrakcje nieco nadgryzł ząb czasu, przebój kasowy sprzed ponad
Nowości
Czy wysłaliśmy człowieka na Księżyc w 1969 roku? Czy była to tylko sprytna gra amerykańskich instytucji?
Ludzie wrażliwi kochają poezję. Ale jest taki gatunek poezji lirycznej, który szczególnie darzę uczuciem. To pochodzące z Kraju Kwitnącej Wiśni klasyczne haiku. Te krótkie wiersze mają w sobie coś mistycznego, magicznego. Dzięki nim łatwiej można pokonać przeciwności losu. Sam takie utwory piszę i na łamach portalu Altao.pl, chcę się z Wami podzielić moją twórczością.
Bo śmiech to zdrowie. O czym przekonuje nas od kilku lat Kabaret Trzecia Strona Medalu. Zainicjowany w 2011 roku w Przemyślu, związany krakowską sceną kabaretową stanowi mieszankę młodości i doświadczenia przy akompaniamencie akordeonu. Tworzy go czterech facetów zarażonych wirusem kąśliwej satyry i jeden grzejnik, który nawet w trakcie tropikalnych upałów nie idzie n
25 lipca we Wrocławiu rozpocznie się 19. edycja Międzynarodowego Festiwalu Nowe Horyzonty, na którym prezentowane są filmy bezkompromisowe, niekonwencjonalne, na swój sposób oryginalne, mówiące o ważnych sprawach. Obrazy dla widza wymagającego, pragnącego nowych doświadczeń, nowych przeżyć. Poznaliśmy jego program. Trzeba przyznać, że jest naprawdę ciekawy i różnorodn
Widzowie programu „Mam Talent” widzieli już wiele, i mało czym da się ich zaskoczyć. A jednak. W 2018 roku do półfinału tego talent show dotarł intrygujący zespół Transgresja. Tworzy go pięciu facetów, którzy już w trakcie castingu pokazali pazura, prezentując iście energetyczny występ. Nic dziwnego. Do dziś zachwycają oryginalnym wizerunkiem scenicznym – perfekcyjną
Jak żyć po „Avengers: Koniec Gry”? Jak zejść z tego wielkiego tonu do normalności, ale jednocześnie o tym nie zapomnieć. Po tych wszystkich stratach został pewien oczywisty wybór, superbohater, którego nie da się nie lubić. Nastał czas Spider-Mana, początek i koniec.
Artykuły z tej samej kategorii
Jak żyć po „Avengers: Koniec Gry”? Jak zejść z tego wielkiego tonu do normalności, ale jednocześnie o tym nie zapomnieć. Po tych wszystkich stratach został pewien oczywisty wybór, superbohater, którego nie da się nie lubić. Nastał czas Spider-Mana, początek i koniec.
Oto przed Państwem jeden z najbardziej popularnych brytyjskich piosenkarzy w całej historii, laureat aż 6 prestiżowych Nagród Grammy, rewelacyjny pianista, doskonały kompozytor, który po tym, jak stoczył ciężki bój na śmierć i życie ze swoimi uzależnieniami i samym sobą, stał się aktywistą na rzecz pomocy potrzebującym. Chłopiec, który musiał zapomnieć o swojej ciężki
Najsłynniejszy filmowy tytan powrócił (tak, to zdecydowanie samiec; jaj nie zniesie). I zgodnie z prawami, jakimi rządzą się sequele – szybciej, głośniej, bardziej widowisko; on też jest szybszy, głośniejszy i bardziej widowiskowy, czy raczej zjawiskowy. Godzilla, leżąc sobie w legowisku na dnie oceanu, czekał na swój kolejny moment chwały. Ale nie próżnował. Bo od sa
Mr. John Wick stresujące życie prowadzi. Nie ma czasu na spanie, nie ma nawet czasu, aby spokojnie zjeść obiad. Jest sławny, ale czy szczęśliwy? Nie dość, że prześladują go wspomnienia o zmarłej żonie i dawnym czworonożnym przyjacielu, to na dodatek stanie się głównym celem wszystkich zabójców w Nowym Jorku. Telefony w dłoń panie i panowie asasyni. Już za moment odczy
Dawno temu, w zagubionej pośród afgańskiej pustyni jaskini, narodził się bohater. Przy szczęku metalu, z mieszaniny ryzyka i brawury powstał „Iron Man”, który zawładnął sercami fanów jedenaście lat temu, dając początek filmowemu uniwersum na niespotykaną wcześniej skalę. Teraz, gdy do kina trafia „Avengers: Koniec Gry”, cały ten projekt w pewnym sensie zostaje zwieńcz
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.480