O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
 -

"Volta" – Lekcja historii wg Machulskiego - Recenzje filmów

Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.

Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
kulak4 (899 pkt)Strona WWW Autora
Ilość odwiedzin:
2 624
Czas czytania:
3 093 min.
Kategoria:
Recenzje filmów
Autor:
kulak4 (899 pkt)
Dodano:
2262 dni temu

Data dodania:
2017-07-17 13:01:55

Po dziś dzień szokiem dla wielu osób jest film „Kingsajz” wciąż imponujący rozmachem, pomysłem i realizacją. Dość napisać, iż opowieść o Szuflandii bezwstydnie mogła stawać w szranki z ówczesnymi hitami z Fabryki Snów. Jeszcze większym zaskoczeniem natomiast są dziwne wahania formy mistrza, który po wypuszczeniu takich przebojów jak oba „Vabanki” czy „Seksmisja” potrafił nakręcić dziwny paszkwil typu „Girl Guide” (z góry przepraszam fanów ww. tytułu). Niestety, po niezwykle udanym „Vincim”, Machulski wyraźnie stracił reżyserki pazur. Najnowsze dzieło płodnego twórcy pt. „Volta” już na starcie obarczone zatem zostało ciężkim brzemieniem. Film ma najwyraźniej stanowić rehabilitację Machulskiego za ostatnie słabsze lata. Zdradzę na wstępie, że obraz spełnia swą rolę... choć niedosyt po seansie zdecydowanie u widza pozostaje.

 

Bruno Volta (Andrzej Zieliński) to odnoszący sukcesy spin doktor. Łebski mężczyzna ma również dryg do rozwiązywania łamigłówek i wyłapywania wszelkiego rodzaju fałszerstw. Obecnie fachowiec ma na głowie sporo obowiązków ze względu na prowadzenie kampanii niejakiego Kazimierza Dolnego (Jacek Braciak), kandydata na urząd prezydenta RP. Uwadze Volty nie umknął jednak fakt, iż jego luba przypadkowo zaprzyjaźniła się z tajemniczą Wiki (Olga Bołądź). Nowo poznana koleżanka o szemranej przeszłości odkrywa w ścianie swojego mieszkania drogocenny przedmiot – wysadzaną klejnotami koronę. Mistrz wizerunku wraz ze swoim zaufanym ochroniarzem Dychą (Michał Żurawski) postanawiają położyć łapska na skarbie. Jedynym problemem będzie wykiwanie Wiki. W dodatku, jak się szybko okaże, „trafił swój na swego”, gdyż cwana kobieta „tanio skóry nie sprzeda”...

 

Można by zaryzykować stwierdzenie, iż Machulskiemu najlepiej wychodzi zabawne kino rabunkowe, z kolei jego piętą achillesową są niskobudżetowe komedyjki mające w zamierzeniu parodiować amerykańskie przeboje. Szybki rzut oka na dotychczasową filmografię twórcy zdaje się potwierdzać ową tezę, chociaż oczywiście wszystko i tak sprowadza się do gustu kinomana. Tak czy inaczej, wraz z „Voltą” reżyser powraca do znanej i lubianej konwencji „heist movie”, pełnej twistów, komicznych wstawek i barwnych postaci. Widać, iż Pan Machulski od początku celował w powtórzenie sukcesu „Vinciego”, stosując w swoim najświeższym dziele podobne schematy i stawiając na rozmach produkcji. O ile niektóre pomysły zwyczajnie nie wypaliły, tak recenzowany tytuł i tak jest lepszy, niżby na to wskazywały liczne krytyczne głosy.

 

Być może niedawny seans ze słabującym „Girl Guide” mnie zmiękczył, być może przemawia przeze mnie sentyment do Pana Machulskiego, być może w końcu „Volta” to po prostu stosunkowo udany film... Wiem tylko, iż szedłem na opisywany tytuł z negatywnym nastawieniem, ale summa summarum opuściłem salę kinową całkiem zadowolony. Sam trzon fabuły oparty na mieszaniu w polskich dziejach z miejsca dał reżyserowi szansę na ukazanie w retrospekcjach wydarzeń rozgrywających się na przestrzeni paru epok. Miło cofnąć się do zamierzchłej przeszłości i poobserwować jaką drogę przebył artefakt gorączkowo poszukiwany przez tytułowego Voltę. Co prawda sekwencje z kart dawnej historii są mocno kameralne i dosyć umowne, tym niemniej jest to jakiś zalążek rozmachu typowego niegdyś dla reżysera. Wprawna ręka mistrza przebija się również i w ciekawych ujęciach, czy to ukazujących piękną panoramę Lublina, czy oddających dynamikę początkowego pościgu przez dworzec kolejowy. Jak widać wieloletnie doświadczenie za kamerą nie poszło na marne, gdyż od strony czysto technicznej nie ma się za bardzo do czego przyczepić.

 

Jak już zostało nadmienione wcześniej, scenariusz pióra Pana Machulskiego to mieszanka sprawdzonych motywów z mniej sztandarowymi wstawkami. Całe zamieszanie z koroną, choć nieco zagmatwane, stanowi ciekawe podwaliny pod fabułę. Na szczęście sam scenarzysta zdawał sobie sprawę z zawiłości historii, stąd zapewne rzeczowe poukładanie linii czasowej kolejnych zdarzeń wystosowane przez ekranową panią profesor. Niestety, poza wielopłaszczyznową intrygą film oferuje także sporo poczucia humoru żywcem wyjętego z nowszych obrazów Olafa Lubaszenki (patrz: „Złoty środek”). Owszem, ironiczne przytyki krytykujące polityczny światek składają się na trafny komentarz współczesnych czasów, aczkolwiek więcej niż okazjonalne rzucanie mięsem można było sobie darować. Ot, o ile przeklinanie pasuje do „Chłopaków nie płaczą” czy „Poranku kojota”, tak nachalne wrzucanie „podwórkowej łaciny” do kwestii bohaterów w „Volcie” cuchnie sztucznością miast dodawać realizmu postaciom.

 

Wielokondygnacyjny przekręt na modłę wcześniejszych „Vabanków” mimo mniejszych bądź większych twistów, nieszczególnie zaskakuje. Najwidoczniej jednak to nie w przewrotnym zakończeniu miała tkwić największa siła produkcji, jeno w samym przebiegu akcji. Sympatycznie ogląda się kolejne perypetie protagonistów, którzy dwoją się i troją, by przechytrzyć przeciwnika. Stopniowe składanie do przysłowiowej kupy elementów zawiłej układanki wciąga na tyle, by kinoman przymknął oko na pewne dłużyzny. Co prawda łopatologiczne wyjaśnienie każdego poszczególnego etapu przekrętu mogłoby zostać zinterpretowane jako urąganie inteligencji widza, aczkolwiek doskonale rozumiem, iż Machulski zwyczajnie chciał w ten sposób zasklepić ewentualne luki fabularne. Generalnie wolę prostotę i klarowność „Vinciego”, ale jak się nie ma, co się lubi...

 

„Volta” na pewno dużo zyskuje dzięki dobrym kreacjom. Urocza i charyzmatyczna Olga Bołądź czaruje kinomanów szelmowskim uśmiechem, z kolei jej ekranowy rywal Andrzej Zieliński wypada niezwykle naturalnie w każdej, choćby najbardziej absurdalnej, scenie. Ciekawy występ zalicza też i fajtłapowaty ochroniarz Dycha, którego brawurowo odegrał polski Liev Schreiber (niezwykłe podobieństwo), czyli Michał Żurawski. W postać tępego jak but polityka wcielił się zaś niezawodny Jacek Braciak. Jego bohater stanowi główne źródło komizmu „Volty”, przeinaczając powiedzenia, używając górnolotnych i nieadekwatnych do sytuacji sformułowań oraz prezentując nietypowe pomysły na kandydaturę. Vis comica Pana Braciaka sprawdza się w filmie Machulskiego bez zarzutu. Wisienkę na torcie stanowi zaś udział Cezarego Pazury, który zapada w pamięć przede wszystkim małym epizodzikiem Złotoustego. Złowieszczo-komiczny image aktora, z kocimi oczami, „grillem” na zębach, pobrużdżoną facjatą i złotymi ozdobami bijącymi kiczem na kilometr, udowadnia, iż Pan Pazura nadal ma zdrowy dystans do siebie.

 

Muzyka towarzysząca filmowi to koronkowa robota. Główny motyw przewijający się przez cały seans przypomina hollywoodzkie hity z gatunku kina rabunkowego, w dodatku jest on wystarczająco charakterystyczny, by stanowić wizytówkę „Volty”. Listę płac natomiast ubarwia utwór w wykonaniu Sarsy nawiązujący do treści filmu, zupełnie niczym w szalonych latach 80 i 90.

 

Podsumowując, daleki jestem od mieszania „Volty” z błotem. Przy ocenie produkcji należy wziąć pod uwagę, iż mistrz polskiego kina ma już swoje lata, w dodatku dwa jego ostatnie dzieła nie cieszyły się sympatią widzów, lekko rzecz ujmując. Recenzowany tytuł to połowiczny triumf reżysera, który włożył całe swoje serce w realizację nowej pozycji. O ile oddanie hołdu „Vabankom” w postaci kryminalnej intrygi zdecydowanie cieszy, tak skomplikowanie historii oraz niektóre chybione gagi już niekoniecznie. Paradoksalnie znacznie ciekawszym szwindlem jest teleturniejowa machlojka, którą Bruno skrupulatnie rozkłada na czynniki pierwsze. Właśnie w takich momentach czuć w filmie ducha starego, dobrego Machulskiego. Mimo wszystko polecam obejrzeć „Voltę” na dużym ekranie, choćby z racji szacunku dla reżysera. Być może jego najnowsze dzieło to nie kompletne odkupienie win za „Ambassadę”, ale czuć, iż twórca częściowo odnalazł dawno zagubiony azymut. Kto wie, może kolejny film otrze się w końcu o geniusz, który kiedyś wyniósł „polskiego Spielberga” na wyżyny rodzimej kinematografii?

 

W telegraficznym skrócie: nie jest to poziom „Vinciego”, o innych przebojach Machulskiego nawet nie wspominając; „Volta” stanowi jednak niezaprzeczalną poprawę w odniesieniu do nieszczęsnej „Ambassady”; od strony technicznej wszystko „gro i bucy” – sprawna reżyseria i muzyka mogą się podobać; główna intryga stanowi wariację na temat lekcji historii, aczkolwiek jej klarowność pozostawia sporo do życzenia; humor różnych lotów, z obowiązkowymi przekleństwami; kolektyw ciekawych i dobrze odegranych postaci da się lubić; mogło być znacznie gorzej.

 

Ocena: 6/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Autor recenzji publikuje również pod tym samym nickiem na portalu Filmweb.pl 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:






Galeria zdjęć - "Volta" – Lekcja historii wg Machulskiego

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

Więcej artykułów od autora kulak4

"Disaster Artist" – Zróbmy sobie film - Recenzje filmów

Wiele złego powiedziano już o niesławnym obrazie „The Room” z 2003 r., który to po latach obrósł niespotykanym wręcz kultem. Dziwaczny, na wpół amatorski twór zdecydowanie miał niewiele cech świadczących na jego korzyść. Bzdurny scenariusz, tragiczne dialogi i drętwe aktorstwo sprawiły, iż mało kto był w stanie brać ów film na poważnie. Jak się jednak okazało, wszelkie słabości produkcji zostały obrócone przez jej fanów w niezaprzeczalne zalety.

"Jumanji: Przygoda w dżungli" – Do tanga trzeba czworga - Recenzje filmów

Pierwsze „Jumanji” z 1995 r. to sympatyczna, familijna produkcja, której niezaprzeczalną zaletą jest udział nieodżałowanego Robina Williamsa. Dzieło Johnstona stanowi ciekawy miks lekkiego kina przygodowego z elementami komedii doprawionej dobrymi efektami specjalnymi. Pomimo iż wizualnie niektóre filmowe atrakcje nieco nadgryzł ząb czasu, przebój kasowy sprzed ponad dwóch dekad ogląda się z niekłamaną przyjemnością po dziś dzień.

"Barry Seal: Król przemytu" – Wszystkie (nie)właściwe posunięcia - Recenzje filmów

Kino biograficzne wyjątkowo dobrze sprawdza się w przypadku barwnych postaci, których życiowe dokonania balansują na granicy prawa, tudzież całkowicie ją przekraczają. Prawdziwe historie o brawurowych przemytnikach czy zdolnych fałszerzach pozwalają widzowi ujrzeć drugą stronę „amerykańskiego snu”, tę mroczniejszą i nierzadko kończącą się długą odsiadką w czterech ścianach zakładu penitencjarnego. Biografia niejakiego Barry'ego Seala to niemalże gotowy materiał na film.

"Suburbicon" – Mroczna strona Pleasantville... - Recenzje filmów

Niemalże ubóstwiam ugładzoną i przesłodzoną stylistykę amerykańskich lat 50. Wówczas bowiem krajem Wujka Sama rządziły takie zjawiska jak konformizm, sztuczna grzeczność czy wszędobylska cenzura. Okres zwieńczony seksualno-polityczną rewolucją, która eksplodowała z gigantyczną siłą w następnym dziesięcioleciu, parodiowany był już wielokrotnie w niezliczonych wytworach kultury popularnej. Aczkolwiek eksploatacja wdzięcznego materiału źródłowego dała w końcu o sobie znać.

 -

Odwiedzin: 5082

Autor: kulak4Recenzje filmów

Komentarze: 1

"Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara" – Ahoj przygodo… po raz piąty! - Recenzje filmów

Święcący swego czasu triumfy gatunek piracki nie miał szczęścia w latach 90. Już dekadę wcześniej Romanowi Polańskiemu czkawką odbiła się porażka jego wysokobudżetowych „Piratów”, wiele lat później ten rodzaj kina został ostatecznie pogrzebany przez klęskę „Wyspy piratów”. Fani morskich perypetii musieli czekać szmat czasu na resuscytację gatunku, cierpliwość jednak popłaciła.

Teraz czytane artykuły

"Volta" – Lekcja historii wg Machulskiego - Recenzje filmów

Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.

Moleskin i "Kolejna blizna" – drugi utwór z debiutanckiej płyty! - Zespoły i Artyści

Śląsko-zagłębiowski Moleskin publikuje kolejny, po tytułowym singlu, utwór z nadchodzącej, debiutanckiej płyty zespołu zatytułowanej „Wrednoczas”. To numer pt. „Kolejna blizna”. Znajdzie się on na albumie, który będzie zawierał łącznie dziewięć autorskich kompozycji zespołu. Premiera płyty przewidziana jest jesienią tego roku. O czym opowiada następny kawałek?

 -

Odwiedzin: 6060

Autor: aragorn136Festiwale muzyczne

Komentarze: 2

Eurowizja – symbol kiczu czy święto piosenki? - Festiwale muzyczne

Jak ten czas leci. Już 59. Konkurs Piosenki Eurowizji za nami. Miliony Polaków zasiadło w sobotę 10 maja, by w finale kibicować naszym Słowiankom z Cleo na czele. Nie pomogły ludowe stroje, afirmacja seksapilu zgrabnych tancerek, tarka ani ponętny warkocz i „czarny głos” wokalistki. Zwyciężyła tolerancja i inność. Kiełbasa wyborcza nie ominęła nawet europejskiego święta …

Singiel "Światła" otwiera nowy rozdział w historii wrocławskiego zespołu Flow Up! - Zespoły i Artyści

Grupa Flow Up! powstała z inicjatywy gitarzysty Tomasza Wolaka, a ideą projektu od samego początku było wykonywanie muzyki pop z domieszką rocka. Kluczowym elementem całości było natomiast oparcie utworów na wpadających w ucho melodiach i nowoczesnym brzmieniu. W styczniu 2021 roku w serwisie YouTube miał premierę teledysk do nowego singla zespołu (ze zmienionym składem) pod pozytywnie brzmiącym tytułem „Światła”.

 -

50 lat temu dzięki Black Sabbath "zazgrzytał" metal! - Muzyczne Style

13 lutego 1970 – to data, która przeszła do historii muzyki. To właśnie wtedy grupa czterech odważnych kumpli z Birmingham – Ozzy, Tony, Geezer i Bill wydała swój debiutancki album. Rewolucyjny, odświeżający, inny, szalony, przełamujący schematy, czyli „Black Sabbath”. Od tamtej pory można mówić o nowym gatunku muzycznym. O prawdziwym heavy metalu.

Nowości

"Lucky You" – Andy Dust z gorącą i energetyczną nowością tej jesieni! - Muzyczne Style

Tegoroczna jesień zaczęła się tak, jak lato. Cały wrzesień 2023 jest przecież najgorętszy w historii pomiarów. A mimo to pewien DJ postanowił rozgrzać słuchaczy. To Andy Dust, który z pomocą Mouglety i Cyrila M. nagrał utwór o jakże pozytywnym tytule. Przewidujemy, że premierowy „Lucky You” będzie dostarczał dobrej energii i ciepełka nawet zimą, a także porwie do tańca w sylwestrową noc! Będziecie lucky!

 -

Odwiedzin: 152

Autor: pjKultura

48. Festiwal Filmowy w Gdyni – Kos "kosi" konkurencję i zgarnia Złote Lwy! - Kultura

Wiosna 1794 roku, w Polsce wrze. Jesień 2023 roku, w Polsce… rozdano ważne nagrody. Nie politykom, lecz filmowcom rzecz jasna. W mieście Gdynia, które od dawien dawna kojarzone jest z pięknym, prestiżowym festiwalem. O dziwo, tym razem Złote Lwy „pogłaskała” nie artystyczna produkcja, a dzieło zgoła inne. Oto bowiem jak rycerz na białym koniu wjechał, choć najpierw przypłynął z wiernym czarnoskórym towarzyszem, „Kos”, czyli western kościuszkowski. Opowieść o generale Tadeuszu Kościuszce nie należy do patetycznych, pełnych martyrologii, historycznych eposów. To zdecydowanie kino gatunkowe, ale takie, którego nie powstydziłby się sam mistrz Tarantino! Zachwyciło się nim większość krytyków, nie ganiąc go za zapożyczenia. Podobnie jury 48. FPFF pod przewodnictwem Filipa Bajona. Stąd główna nagroda do „Kosa” zawędrowała! Lecz nie zapominajmy o reszcie laureatów.

Dildo Baggins częstuje "Kabaczkami" z gorzką nostalgią, słodkim romantyzmem, kwaśnym niepokojem i dodatkiem Swiernalisa! - Muzyczne Style

Dildo Baggins i jego gość Swiernalis to oryginalni artyści. Śpiewają, że nie rozumieją nas z całego serca. Co mają do takich słów tytułowe kabaczki, które „podano” 12 września (dzień urodzin Swiernalisa) do muzycznego stołu? Jak „urosły”? Skąd pomysł na taki tytuł singla?

Młoda IGA burzy wielkie ściany... społecznej presji! - Muzyczne Style

Nowy singiel Igi to prawdziwa manifestacja odwagi i wolności w świecie, który często narzuca nam standardy i ramy. Młoda Artystka w swojej twórczości odważnie wypowiada się na temat presji bycia kimś, kim nie jesteśmy, i przekonuje nas w stylu pop, że prawdziwe szczęście tkwi w byciu sobą! Od 22 września śpiewa zatem "Mogłabym być"...

 -

Odwiedzin: 772

Autor: adminOrganizacje

Komentarze: 1

Stowarzyszenie "Broda i Tatuaż" – wielkie mięśnie, wielkie serca! - Organizacje

W głowach części Polaków panuje przekonanie, że mężczyzna z tatuażem to zły człowiek jest. A gdy jeszcze potężnie zbudowany i ma brodę, to lepiej uciekać przed nim jak najdalej. Bo przecież tak groźny wygląd nie oznacza nic pozytywnego. Panowie ze Stowarzyszenia „Broda i Tatuaż – Bard Clan” sprawiają, że taki wizerunek bardzo mija się z prawdą. Bije od nich szczera radość i co ważne – pasja i zaangażowanie do niesienia pomocy słabszym z hasłem na ustach: „Różni Ale Równi”!

Test rumuńskiego "dżipa" na polskich wybojach. DACIA DUSTER ECO-G 100 w wersji Extreme! - Nowinki motoryzacyjne

Przed Wami recenzja poświęcona modelowi samochodu, który na przestrzeni lat niewątpliwie odniósł spory sukces i to nie tylko na polskim rynku. Jestem poniekąd fanem marki Dacia, ale jeśli chodzi o Dustera – bo o nim będzie mowa – to można powiedzieć, że jestem już wręcz zdecydowanie jego wielbicielem! Oczywiście, jest wiele lepszych czy ładniejszych aut, ale w kategorii cena – jakość, albo jak to mawia mój znajomy z Warszawy: „price performance”, naprawdę trudno znaleźć coś lepszego. Zwłaszcza w kategorii cenowej do ok. 100 000 zł.

Artykuły z tej samej kategorii

 -

Odwiedzin: 415

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 4

"Oppenheimer" – O człowieku, który stał się (anty)Prometeuszem - Recenzje filmów

Christopher Nolan zszedł na ziemię i zdetonował bombę – zrealizował film, w którym nie cofa bohaterów w czasie, nie każe im lecieć w kosmos ani zakradać się do snów. „Oppenheimer” to jego najbardziej ambitna produkcja, oparta na książce nagrodzonej Pulitzerem. Ale to żadne szpiegowskie kino czy rasowy thriller, choć pewne elementy takowych gatunków zostają tu przemycone. To bardziej opowieść o silnej jednostce, postawionej pod ścianą i mierzącej się z własnymi „demonami”. Trzygodzinny dramat, z polifoniczną narracją na trzech poziomach czasowych, gdzie istotne są przede wszystkim dialogi i monologi, a mimo to nie ma znużenia, nie patrzy się ciągle na zegarek (to robią postacie w filmie). Ma się natomiast poczucie obcowania z czymś, co ociera się o wybitność, lecz jednocześnie niektórzy mogą odnieść wrażenie, że do pełnej filmowej doskonałości czegoś zabrakło…

"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów

Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...

 -

Odwiedzin: 3023

Autor: pytonznadwislyRecenzje filmów

Komentarze: 4

Pierwsze lody... czyli jak to jest z "Polityką"? - Recenzje filmów

Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?

 -

Odwiedzin: 5643

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 1

"Dziedzictwo. Hereditary" – Osaczeni - Recenzje filmów

„Dziedzictwo. Hereditary” to kolejny po „The Witch” oraz „To przychodzi po zmroku” znakomicie oceniany przez krytyków dreszczowiec od wytwórni A24, który stara się wyjść poza schematyczne gatunkowe ramy. Bo to bardziej duszny dramat o rodzinie zmagającej się z żałobą niż typowy straszak. Zrealizowany przez debiutanta przykład artystycznego kina, które z komercją ma niewiele wspólnego.

 -

Odwiedzin: 7719

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 5

"Tamte dni, tamte noce" – Nigdy Cię nie zapomnę! - Recenzje filmów

Niełatwe zadanie mają twórcy melodramatów, a jeszcze trudniejsze twórcy melodramatów opowiadających o uczuciu pomiędzy osobami płci męskiej. Czyha bowiem na nich wiele pułapek. Mogą wpaść w sidła banału, mogą podążać za wyznaczonymi wcześniej schematami – opowiedzieć historię większą niż życie, w której bohater boryka się z homofobią ze strony otoczenia i brakiem akceptacji rodziny albo, co gorsza ukrywa romans przed własną… żoną. „Tamte dni, tamte noce” to inny film, w pozytywnym znaczeniu oczywiście.

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.613

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję