2 935
3 369 min.
Recenzje gier
piterwm90 (28 pkt)
2171 dni temu
2014-04-30 13:22:31
Jeśli mamy grę oznaczoną numerem 3, warto też wspomnieć co nieco o poprzednich odsłonach, w które grałem i dobrze je znam. "Far Cry" z 2004 roku był grą bardzo dobrą, miał swobodę działania, ciekawy świat i rewolucyjną grafikę, która nawet teraz daje radę, choć momentami jest surrealistyczna (trygeny), mimo to warto było grać. Natomiast "Far Cry 2" z 2008 roku był grą zgoła odmienną, bo o ile można powiedzieć, że świat gry był duży i otwarty, zapewniający swobodę działania, o tyle fabuła i powtarzalność zadań ostatecznie pokpiły sprawę. Jaki był "Far Cry 3"? Na pewno zaczerpnął wiele dobrego z pierwszej części oraz co nieco z drugiej. Jaki to dało efekt i czy ta róża ma kolce, o tym poniżej.
Gra opowiada w prologu o grupie przyjaciół, którzy postanawiają udać się na wakacje na malowniczą wyspę Rook Island. Wydaje im się, że trafili do raju, co uwydatnia nam jeszcze bardziej wesoła muzyka grająca w tle "Paper Planes" z oscarowego filmu "Slumdog. Milioner z ulicy", niestety ich beztroska przygoda błyskawicznie zamienia się w dramatyczną walkę o przetrwanie. Fabuła, choć dosyć przewidywalna, ma kilka momentów zwrotnych, a dialogi i sceny przerywnikowe to najwyższy światowy poziom. Warto też wspomnieć, że o zakończeniu zadecydujemy sami, ponieważ twórcy gry dali nam wolną rękę co do końca gry, co sprawia, że chce się zagrać jeszcze raz i poznać alternatywne zakończenie.
Protagonistą gry jest uczeń amerykańskiego college'u, niejaki Jason Brody. W poprzedniej częściach mieliśmy zaprawionych w bojach bohaterów, takich jak żołnierz sił specjalnych i najemnik. Tym razem mamy absolutnego żółtodzioba, który z bronią doświadczenie miał co najwyżej w grach wideo. Zapewne młodsi gracze znajdą wspólne elementy łączące ich z Jasonem i zagłębią się w jego historię, lecz dla mnie ten element gry jest rysą na diamencie, ponieważ nasz główny bohater jest nijaki, a jego wewnętrzna przemiana mało przekonująca, co negatywnie wpływa na odbiór gry. Na szczęście postacie drugiego planu nadrabiają to z nawiązką; znajdziemy tam multum wyrazistych postaci.
Rozgrywka momentami bardzo mi przypominała tegoroczną grę "Dishonored", co jest oczywiści dużym plusem. Swoboda działania i sposób, w jaki wykonamy daną misję, zależy tylko od naszej kreatywności i zasobów; przykładowo przy przejmowaniu posterunków zajętych przez oponentów możemy wkroczyć do środka i zrobić akcje w stylu (Rambo) lub mało ekologicznie podpalić cały obszar, a ogień rozprzestrzenia się szybko, w końcu jesteśmy na tropikalnej wyspie. Pozostają też opcje dyskretniejsze takie jak łuk, nóż czy nawet zwierzęta, które są trzymane w klatkach; wystarczy je uwolnić, a one już się odwdzięczą swoim wrogom. Fauna i flora świata gry nie jest tylko dodatkiem, lecz jej integralną częścią, wpływa na rozwój naszego bohatera, ponieważ z pokonanych zwierząt zbieramy skóry, z których możemy poszerzać miejsce w ekwipunku, a z zebranych roślin tworzyć przydane środki wspomagające eksploracje oraz nasze zdrowie.
Oręż, jakim będziemy dysponować, jest dosyć pokaźny i każdy znajdzie coś dla siebie, a "feeling" broni jest bardzo dobrze zbalansowany, przez co nawet mniej doświadczeni gracze nie będą mieć problemów, co ciekawe każdą z broni (oprócz specjalnych) będzie można modyfikować na własny sposób, tak jak to było w "Crysis 2" z tym wyjątkiem, że tutaj zadbano nawet o zmianę koloru uzbrojenia. Warto także wspomnieć o tym, że bardzo dobrze zaimplementowano system umiejętności znany z gatunku gier RPG, a z którym ostatnio spotkaliśmy się w FPS-ie w grze "Borderlands 2". Oczywiście takowe umiejętności nie są za darmo; do ich odblokowania będzie potrzebne doświadczenie zdobywane za pokonanie wrogów, wykonywanie misji oraz odnajdywania różnych przedmiotów. To wszystko sprawia, że rozgrywka w "Far Cry 3" jest wciągająca i satysfakcjonująca i należy do jednych z najlepszych w roku 2012.
Wszelkie dźwięki w grze prezentują dobry poziom, może nie jest tak rewelacyjnie jak w "Battlefield 3", ale i tak dobrze. Muzyka jest przyjemna dla ucha z bardzo ciekawym motywem przewodnim. Angielski dubbing jest bardzo profesjonalny i prezentuje światowy poziom. Oprawa graficzna jest kolejnym sukcesem, na najwyższych ustawieniach pokazuje pazur, refleksy, otoczenie, tekstury, roślinność są wyśmienicie zrealizowane, choć nie tak rewolucyjnie jak w pierwszym "Far Cry".
Podsumowując, "Far Cry 3" można powiedzieć, że dla wielu może być arcydziełem gatunku, dla mnie jest na pewno grą z pierwszej ligi, lecz nie arcydziełem. Posiada żyjący i otwarty świat ze świetnym klimatem, ma znakomitą grywalność oraz szatę graficzną i ciekawą fabułę z kilkoma zakończeniami. Jedyna rysa na tym diamencie to postać głównego bohatera oraz jego przyjaciół, którzy absolutnie nikną na tle postaci drugoplanowych takich jak na przykład Vaas, Sam, Buck czy Citra, dlatego też moje zakończenie gry było inne, niż na początku chciałem. Można dyskutować z tym, czy "Far Cry 3" jest grą roku, jedno natomiast jest pewne, że Ubisoft to studio roku z dwoma znakomitymi produktami.
Ocena: 9/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu www.filmweb.pl pod nickiem Piterwm90.
Galeria zdjęć - "Far Cry 3" – Teoria obłędu
Więcej artykułów od autora piterwm90
Większość gier, które były adaptacjami zarówno filmów, jak i seriali nie spotkała się z pozytywnymi opiniami. Również działało to w drugą stronę. Wiele tytułów, m.in. "Alone In the Dark", "BloodRayne" czy "Postal” nie było dobrze odbieranych (niejaki jegomość Uwe Boll miał na to duży wpływ). Wracając natomiast do gier, w ostatnim czasie jedynie seria "Batman: Arkham"
2005 rok - swoją premierę ma książka "Metro 2033" debiutującego rosyjskiego pisarza Dimitrja Głuchowskiego. Niespodziewanie odnosi sukces co powoduje, że powstają kolejne części tego dzieła literackiego, opisującego post-apokaliptyczną wizję rosyjskiego metra i jego świata. Mija pięć lat i na światło dzienne wychodzi gra "Metro 2033" nie mająca łatwego zadania przenie
„Gone Home” to gra, która wystarczy na dwie godziny. Zastanawialiście się kiedyś, czy taka produkcja może zapaść w pamięć? Debiutanckie dzieło The Fullbright Company, choć trwa krótko, daje głęboką interakcję i precyzyjną narrację na poziomie „Dear Esther”.
Rok 2013 obfitował w wiele ciekawych tytułów, a także kilka spektakularnych porażek. Nie zabrakło wielu niespodzianek i nowych marek oraz kontynuacji i restartów kilku serii. Ten rok był lepszy od poprzedniego, ale gorszy od fenomenalnego 2011. Nadeszła pora na podsumowanie dwunastu miesięcy i wybranie najlepszych gier na PC tego okresu.
W poprzednim roku mieliśmy wiele dobrych gier, które popchnęły branżę do przodu w różnych aspektach. Każdy z graczy ma zapewne nadzieję, że rok A.D. 2014 będzie równie dobry, a może nawet lepszy pod każdym względem.
Teraz czytane artykuły
"Far Cry 3" (premiera w 2012 roku) to gra stworzona i wydana przez francuskie studio Ubisoft znane m.in. z serii "Prince of Persia". Tym razem ekipa z Montreuil stworzyła coś, co jest jak olimpiada, pojawia się co cztery lata, choć na pewno idei olimpijskich to ta seria nie prezentuje.
Często miewamy w swoim życiu tzw. deja vu. Jest to odczucie, że dana sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, już nam się kiedyś przydarzyła. Ale ten artykuł będzie poświęcony innemu, chyba jeszcze bardziej niezwykłemu i ciekawszemu pojęciu, czyli efektowi Mandeli. Cóż to takiego?
Na początku grudnia 2013 roku ta kultowa grupa wystąpiła na Antarktydzie. Unikatowy koncert z udziałem zwycięzców konkursu - fanów z Ameryki Łacińskiej oraz naukowców z miejscowej bazy był niezapomnianym przeżyciem. Metallica stała się jedynym zespołem, który zagrał na wszystkich kontynentach.
Tajemnica starej puszczy scenariusz: Przemysław Jankowski, Część druga.
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Zna go każdy miłośnik kina i literatury, ale chyba nikt nie chciałby stanąć z nim do konfrontacji. To postać magnetyczna i odrażająca jednocześnie. Nadal zajmuje wysokie miejsce w rankingach na najbardziej przerażających antagonistów w historii kina. Smakosz wina, koneser wybornej kuchni, znawca sztuki i muzyki klasycznej, wybitny psychiatra i… kanibal.
Należy rozpocząć od apelu do doświadczonych twórców hollywoodzkich hitów: panowie (szczególnie tyczy się to niejakiego M. Baya) patrzcie i uczcie się, jak robić jednocześnie rozrywkowe i inteligentne kino na wysokim poziomie. Właśnie takim filmem jest „Ewolucja planety małp” w reżyserii Matta Reevesa („Projekt: Monster”) i bez cienia wątpliwości można go polecić wszys
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
W życiu człowieka często dochodzi do sytuacji, gdy podejmujemy pewne działania, ponieważ czujemy wewnętrznie, że akurat tak trzeba. Nieraz odczuwamy, nie wiedząc dlaczego, silne wrażenie, że dokądś należy się udać, coś napisać, z kimś się skontaktować itd. Niejednokrotnie nieznana nam bliżej moc działa w zupełnie odwrotnym kierunku i zdaje się nam podpowiadać: „nie id
Natura wytworzyła najwspanialszy kształt we Wszechświecie. Uniwersalny, nie dający się opisać matematycznym wzorem. Możemy jedynie naśladować to co natura umiała od początku stworzenia.
Niezależne gry, które wydawało się, że już są prawie na wymarciu, w ostatnim czasie przeżywają drugą młodość. Dla prawdziwych hardcorowców wychowanych na tytułach z takich konsol jak: Atari, Nintendo czy Commodore są one wciąż chlebem powszednim i przypominają złote czasy platformówek.
Dubbing w Polsce powszechnie uważany jest za odpowiedni wyłącznie w filmach animowanych, w ostateczności nadający się do aktorskich produkcji familijnych – czy to kinowych, czy emitowanych na kanałach typu Disney Channel lub Nickelodeon. Opinia ta, kreowana przez młodych ludzi, jest dość krzywdząca, ponieważ polski dubbing do produkcji aktorskich nierzadko stoi na zna
Taika Waititi pojawił się w moim filmowym życiu niespodziewanie. Za sprawą trzeciej części przygód boga piorunów i późniejszego fana Fortnite’a – Thora. Reżyser uczynił z tej wg mnie słabo zapowiadającej się kontynuacji dwóch średnich filmów – interesujące i wciągające widowiska. Nie zabrakło również niezwykle dużej dawki śmiechu. Dzięki tym zabiegom „Thor: Ragnarok”
Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej – trzech polskich matematyków: Jerzy Różycki, Henryk Zygalski i Marian Rejewski pracowali nad złamaniem kodu enigmy. Przyczynili się do skrócenia wojny i ocalenia tysięcy, a nawet miliona ludzkich istnień.
„Miłość, śmierć i roboty” to niewątpliwie ciekawy projekt, długo krążący w poszukiwaniu środków do realizacji. Na szczęście znalazł się Netflix, dając szansę Davidowi Fincherowi oraz Timmowi Millerowi. Ich najnowsze dziecko jest antologią krótkometrażowych filmów animowanych (za każdy było odpowiedzialne inne studio), ze wszystkim wadami i zaletami tego typu przedsięw
Na imprezach, w klubach – radiu i telewizji disco polo staje się znów modne.
Nowości
Małgorzata Szkoda-Hreczuch to wokalistka polskiego, melodic death metalowego, zespołu Moyra. Grupa prężnie się rozwija i na początku lutego 2020 roku wydała kolejną EPkę pt. „ReGenesis”. Muzycy wyruszyli również w trasę z formacją Vane, która została przerwana z powodu koronawirusa. Tematów było dużo, więc postanowiłem porozmawiać z tą utalentowaną i charyzmatyczną wo
Święta Wielkiejnocy tuż za rogiem. Goście się zjadą. Czas więc już myśleć nad różnymi ciastami i potrawami mięsnymi. A może w tym roku warto by czymś zaskoczyć swoich bliskich i przygotować danie, które wcześniej nie stało na naszym wielkanocnym stole. Co powiecie np. na zimną babkę, którą kilka dni temu wykonałam. Wygląda z daleka jak kolorowy wypiek ze słodką galare
Wydana w 2016 roku, powieść uznanego pisarza Szczepana Twardocha przenosi czytelników w burzliwe lata 30. XX wieku, do wielokulturowej, podzielonej Warszawy. Niepokojącego świata u progu II wojny światowej, targanego konfliktami na tle zarówno narodowym, jak i politycznym. „Król” to odważna i zaskakująca książka, którą pochłania się w całości.
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
Artykuły z tej samej kategorii
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
„Gwiezdne Wojny” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych franczyz Świata. W 1977 roku George Lucas, przedstawiając widzom pierwszą część oryginalnej trylogii, zmienił nie tylko oblicze fantastyki naukowej (prawda, że niezbyt „naukowej” w tym przypadku), ale i całego kina. To wówczas zaczął się rozkręcać boom na wszelkie teasery, plotki czy spekulacje odnośnie kolejnych
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.244