3 687
3 895 min.
Recenzje książek
aragorn136 (23050 pkt)
3983 dni temu
2013-12-09 12:03:16
Napisane pod koniec lat 70. przez debiutującego Orsona Scott Carda, opowiadanie (zdj. po lewej, źródło: wordpress.com) było objawieniem na rynku literatury popularnej. Odpowiednio zmieszane składniki sprawiły, że czytelnicy dostali publikację dojrzałą, intrygującą i przede wszystkim nowatorską. Już sam pomysł na fabułę, by głównym bohaterem uczynić dziecko, które przygotowywane jest do konfrontacji z przerażającym wrogiem z kosmosu: armią człekokształtnych robali, stawiał ją ponad wieloma innymi przedstawicielami gatunku science fiction.
Nic dziwnego, że „Gra Endera” rozrosła się do rozmiarów powieści, a nawet cyklu, zdobywając najważniejsze wyróżnienia: Hugo i Nebulę. Ktoś mądrze stwierdził, że przygody Endera będą przyciągać nowych fanów, podczas gdy dziewięćdziesiąt dziewięć procent pójdzie w zapomnienie. W tej misji zapewne pomoże mający premierę jesienią 2013 roku, dobrze przyjęty przez widzów, jak i krytyków, film pod tym samym tytułem. Miałem przed sobą wybór: wybrać się do kina bez znajomości książki i napisać Wam recenzję ekranizacji, czy może nadrobić zaległości i podzielić się swoją opinią na temat powieści? Opcja numer dwa wydawała się bardziej sensowniejsza. I taką też podjąłem decyzję (mimo iż występujący w filmie Harrison Ford jest jednym z moich ulubionych aktorów).
Po przeczytaniu pierwszego rozdziału doznałem lekkiego oszołomienia. To co pojawiło się w umyśle młodego Carda połechtało moje ego, a jednocześnie podskórnie odczułem zazdrość. Zapragnąłem takiego talentu, przeogromnej wyobraźni i swobody myśli.
Odległa przyszłość jaką przedstawia autor to świat podzielony, kroczący ku wojnie domowej. Wszechpotężna Ameryka i równie potężnie, jeśli nie większe Imperium Rosyjskie, a pomiędzy buntujący się Układ Warszawski. W tej rzeczywistości zostaje wydany dekret: rodzice mogą mieć maksymalnie dwójkę dzieci. Jednak u państwa Wiggin rodzi się Trzeci: Andrew „Ender”. Zostaje wybrańcem. Po dwóch inwazjach obcej cywilizacji, które nastąpiły w ciągu stu lat, Międzygwiezdna Flota obawia się ponownego, tym razem skutecznego zniszczenia Ziemi. Tylko Ender, przyszły dowódca, może ją ocalić. W wieku 6 lat, wraz z innymi dziećmi w wyrusza do Szkoły Bojowej.
I tu pojawia się problem. Ciężko przebrnąć, nawet takiemu zapalonemu czytelnikowi jak ja, przez środek książki. Lata ćwiczeń-gier głównego bohatera w pewnym momencie zaczynają nużyć. Oczywiście, ciekawie jest ukazana przemiana jaka dzieję się w jego umyśle, ale co za dużo to niezdrowo. Nie moim celem jest tu dokonywanie dogłębnej analizy tej metamorfozy oraz całej treści niniejszej książki. Chcę jedynie wydać szczery werdykt, przytaczając również możliwe wady, a także ostrzec tych, którzy oczekują pełnej akcji i kosmicznych bitew opowieści. W tym momencie warto powrócić do pytania zadanego we wstępie. Faktem jest, że nastolatek (bo to jakby nie patrzeć książka przeznaczona głównie dla chłopców) może być zauroczony opisami zmagań Endera i przebiegiem szkolenia. Szczególnie taki, który od dzieciństwa chłonie przebogaty świat gier wirtualnych. A człowiek dojrzały, cóż, nie do końca zapieje z zachwytu. Ja nie krzyknąłem, po zamknięciu ostatniej strony, WOW! (mimo zaskakującego zakończenia) i nie będę wyznawcą Endera.
Jednak i tak oceniam książkę wysoko, a czas spędzony z nią nie uważam za stracony. Niezły klimat, wciągająca fabuła i mocno zarysowane postaci, pokonują wielostronicowe, mało wciągające (jak dla mnie) fragmenty potyczek dziecięcych armii. Ale na odwieczne pytanie: jakie jest miejsce ludzkości w kosmosie?, lepiej odszukać odpowiedzi w dziele Lema pt.„Solaris”.
Ocena: 8/10
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Gra Endera" – Dziecko ostatnią nadzieją
eco
3983 dni temu
Bardzo interesująca recenzja pozycji sf. Co mnie zaciekawiło to mowa o miejscu ludzkości we wszechświecie. Jeżeli chodzi o nas zawsze myśleliśmy że to my jesteśmy w tym centrum, dlatego mamy różne teorie, po Koperniku myśleliśmy że jak już nie my jesteśmyw centrum to chociaż Słońce i tu znów się mylimy, i tak nasze rozczarowania tym zagadnieniem rosna wraz z odkryciami. Być może podobnie jest z opisaną książką?
Dodaj opinię do tego komentarza
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek
Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.
"Joker: Folie à deux" – A oni tańczą, tacy szaleni, tacy smutni... - Recenzje filmów
11 nominacji do Oscara, Złoty Lew na Festiwalu w Wenecji, ponad miliard dolarów zarobku na całym świecie (mimo kategorii R). Zaiste „Joker” z 2019 roku był prawdziwym fenomenem. A skoro tak, to może czas na dalsze losy Arthura Flecka? Reżyser Todd Phillips jednak ciągle powtarzał: „to zamknięta historia, bez szans na kontynuację”. Ale jest rok 2024, a do kin wchodzi „Joker: Folie à deux”. Wielu krytyków i widzów krzyczy/pisze głośno: „to najbardziej niepotrzebny sequel”. Czy faktycznie zasługuje na takie miano? Czy następna „terapia”, jakiej poddaje nas Phillips kompletnie nie działa? Jako autor niniejszej recenzji jestem rozdarty. Widzę jednocześnie mrok i światło w tym długim tunelu.
"Pył" – Czas na wielki oddech? - Recenzje książek
Hugh Howey. To człowiek, przez którego: dusiłem się; martwiłem; miałem nadzieję, po czym ją traciłem i ciekaw nieznanego, odczuwałem dreszcze… Dzięki Ci Hugh! Oby więcej było takich ludzi, jak Ty. Takich pisarzy rzecz jasna. Twórców, którzy potrafią wykreować namacalny, wrogi, zniszczony świat. A w nim wyrazistych bohaterów, z którymi na tyle się zżywamy, że pragniemy trzymać kciuki za powodzenie ich misji do samego końca. Howey to zrobił w swojej trylogii „Silos”. I choć z środkowym tomem nie zaprzyjaźniłem się aż tak bardzo (odsyłam do jego recenzji), to finał pt. „Pył” jest tym, czego prawie oczekiwałem. Załóżcie więc maskę przeciwgazową, a najlepiej szczelny kombinezon, bo czeka Was trzymający w napięciu kawał dojrzałej literatury dystopijnej, choć nie tej wielkości, siły i mroku, co „Droga” Cormaca McCarthy'ego.
"Złamane Serce w Toskanii" – Twórz, żyj, kochaj! - Recenzje książek
Gdy mężczyzna pisze melodramat dla młodych polskich dziewczyn, to wydaje się jakby porywał się z motyką na słońce. Niby to nic trudnego – zakochana para; miłość, która pokona wszystko; piękne słowa, chwile uniesień i tęsknoty. Paradoksalnie jednak w takim gatunku literackim powstaje tak wiele dzieł, że mogą one utonąć w lodowatej wodzie jak Leonardo DiCaprio w „Titanicu”. Mim to R. K. Jaworowski z pomocą wydawnictwa Ridero zapragnął „wyrzeźbić” opowieść o pewnej utalentowanej dziewczynie, która w malowniczej stolicy Toskanii ma szansę spełnić marzenia i odzyskać nadzieję na lepsze jutro. Czy autor podarował książkę, po którą warto sięgnąć, jeśli ma się romantyczną duszę? Mimo literackich niedociągnięć, nie będziesz się nudziła droga czytelniczko (chłopaku - raczej tak).
"Obcy: Romulus" – Nowe i stare! - Recenzje filmów
Ambiwalencja to jednoczesne występowanie pozytywnego jak i negatywnego nastawienia do danego obiektu. Tak rzecze Wikipedia. Dlaczego zacząłem od definicji akurat tego słowa? Bo przez cały, dwugodzinny, seans „Obcego: Romulusa” przybrałem tę postawę. Czułem się, jakbym siedział na wielkiej wadze, gdzie szala przechylała się raz na jedną, raz na drugą stronę. Jakby za chwilę miał „wyskoczyć” z mojej fanowskiej piersi potwór, a dwa momenty później następowało już tylko odliczanie do końca – nerwowe i niecierpliwe spoglądanie na zegarek w tych ciemnościach. „Ksenomorf powstał z kolan” – z ulgą głosili pierwsi widzowie (w tym niektórzy krytycy). Ja stwierdzam, że się potyka, choć obślizgły jest i przestraszyć potrafi, a nawet wypali dziurę w głowie.
Polecamy podobne artykuły
Jak wychowywać dziecko, aby w przyszłości było samodzielne? - Prywatne - Mój Blog
Każde, nawet małe, dziecko ma prawo do wyrażania swoich spontanicznych emocji, takich jak: radość, lęk czy złość. Ważne jest, by w dorosłości było zaradne. Wszystko zależy oczywiście od odpowiedniego podejścia rodziców, ale powinni oni o pewnych kwestiach pamiętać, gdy mają dorastające pociechy.
Teraz czytane artykuły
"Gra Endera" – Dziecko ostatnią nadzieją - Recenzje książek
Jako miłośnik fantastyki, dopiero teraz sięgnąłem po słynną powieść pt. „Gra Endera”. Żałuję. Oczywiście nie tego, że ją przeczytałem. Tylko tego, że zrobiłem to po tylu latach. Jednak jak to mówią: lepiej późno niż wcale. Czy dorosły mężczyzna odbierze książkę inaczej niż nastolatek?
"Przysięga Królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej" – Kobieta Niezłomna - Recenzje książek
Druga połowa XV wieku to dla Hiszpanii czas był niespokojny. Targane wewnętrznymi konfliktami i problemami państwo: najpierw walką o koronę, kolejno wojną z Maurami (tzw. rekonkwistą) i wreszcie nawracaniem heretyckich duszyczek, potrzebowało charyzmatycznego przywódcy. Mężczyzny? Nie. Mało kto z ówcześnie żyjących śmiertelników przewidział, że Bóg miał inne plany, że wybrał na to zaszczytne i niełatwe stanowisko pozornie kruchą kobietę o jasnych, kasztanowych włosach – Izabelę I Kastylijską.
"Gwiazdy Drugiej Rzeczypospolitej" – Gwiazdy, o których nie można zapomnieć - Recenzje książek
W książce pt. „Gwiazdy Drugiej Rzeczypospolitej” , historyk Sławomir Koper przybliża sylwetki znakomitych aktorów i aktorek okresu międzywojnia. Bodo, Żabczyński, Jaracz, Smosarska i inni, bez których polskie kino tamtych lat byłoby bardzo ubogie.
"Skandaliści PRL" – Kochani i pogardzani - Recenzje książek
Pamiętacie słynny dialog z filmu „Rejs” (1970), w którym inżynier Mamoń wyraża swoją opinię o kondycji ówczesnego polskiego kina koledze Sidorowskiemu? Nuda i pustka, nic się nie dzieje. Ale za to w prywatnym życiu obydwu panów działo się bardzo wiele (czyt. nie tylko lało się alkoholu). Zdzisław Maklakiewicz i Jan Himilsbach to jedni z kilku bohaterów nowej książki Sławomira Kopra pt. „Skandaliści PRL” – szczerej, odważnej biografii outsiderów-celebrytów czasów słusznie minionych.
Zwycięzcy 6. Octopus Film Festival – belgijska animacja dla widzów w każdym wieku i węgierski krótki metraż! - Kultura
Szósta edycja za nami! W niedzielę 13 sierpnia zakończył się 6. Octopus Film Festival – największe święto kina gatunkowego w Polsce. Poznaliśmy zatem zwycięzców aż w dwóch konkursach. Jesteście ciekawi, co to za produkcje, jakie mają tytuły i o czym opowiadają?
Nowości
"Cyfrowa gra” powróciła. KOMBI Łosowski nadal naładowany energią! - Muzyczne Style
Rok 2024. Co się działo wtedy w świecie polskiej muzyki? Na przykład 40 lat minęło od wydania przełomowej i legendarnej płyty „Nowy rozdział”, na której w całej pełni ukazał się elektroniczny i nowatorski styl muzyki KOMBI. Muzyki skomponowanej przez Sławomira Łosowskiego. I teraz najlepsze – instrumentalna „Cyfrowa gra” z tego krążka pod koniec października pojawiła się odnowiona niczym remake kultowej gry.
Muzyczny "HORROR MOVIE"... - Muzyczne Style
emocean drive, projekt wykonujący gitarową muzykę rozrywkową, zaprasza na seans z dreszczykiem! Ich najnowszy utwór "Horror Movie" to połączenie mrocznej piosenki i filmu grozy.
British Film Festival ogłasza pełny program! - Kultura
British Film Festival, którego pierwsza edycja odbędzie się już między 13 a 17 listopada w Poznaniu, ogłasza pełny program. W planach prawie 60 tytułów w 9 sekcjach filmowych, pokazy w zaskakujących miejscach, zagraniczni goście i wyjątkowe współprace. Bilety i karnety już w sprzedaży!
"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek
Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.
"Ferdenheimer" – to byłby niekiepski film o ojcu bomby atomowej! - Zabawne
Amerykański fizyk Robert Oppenheimer w czasie II wojny światowej był dyrektorem programu rozwoju broni jądrowej "Manhattan". Wydawało się, że Polak Ferdynand Kiepski pierdzi tylko w fotel. Ale nie. On też na zlecenie rządu stworzył prawdziwą bombę. Nie wierzycie? Wszystko zostało udokumentowane. Nawet przetestowane! Wyniki? Alert: Siła eksplozji odrzuciła naukowca Paździocha aż pod warzywniak. Przed Wami zabawna "wariacja" na poważny temat, parodia filmu Nolana od Kaka Projects. Oto zwiastun filmu "Ferdenheimer". Bo są rzeczy, które się fizjologom nie śniły... Tak, ów trailer "wybuchł" rok temu, ale warto go "odkazić".
Wszyscy Laureaci Nagród Nobla 2024 - Kultura
Od 7 do 14 października trwał Tydzień Noblowski. W tych dniach ogłoszono nazwiska zwycięzców ze wszystkich dziedzin: fizjologii i medycyny, fizyki, chemii, literatury, Pokojowej Nagrody Nobla oraz nauk ekonomicznych. Przed Wami nasze lekko spóźnione podsumowanie, w którym tradycyjnie podajemy uzasadnienie przyznania tych prestiżowych nagród oraz czym dokładnie zajmowali się laureaci.
Artykuły z tej samej kategorii
"Droga Królów" – Niech Cię Burza Sanderson! - Recenzje książek
W pierwszym tygodniu od premiery znalazła się na 7. miejscu listy bestsellerów The New York Times. Zdobyła nagrodę Davida Gemmella Legend Award dla najlepszej powieści fantasy. Każdy fan gatunku musi ją znać i przeczytać od deski do deski – jak pewna Polka, która to uczyniła w dwa dni (!). Po takich rekomendacjach oraz informacjach decyzja o pójściu „Drogą Królów” jest oczywista. I co z tego, że na rynku wydawniczym jest wiele nowości – lepiej zmierzyć się z dawniejszą, 1000-stronicową, wychwalaną powieścią Brandona Sandersona. I niestety… Oj ciężka to była lektura… Ani ona wybitna, ani wciągającą swoją intrygą. Rzekłem to na wstępie Ja – Przemek „Aragorn” Jankowski, który w różnych królestwach już bywał.
"Rebecca Thompson. Król Upiorów" – Młodzi wybrańcy kontra potężne zło! - Recenzje książek
Kiedy ujrzałem to oblicze siedzącej na tronie potężnej, ponurej, przesiąkniętej nikczemnością postaci, to nie było innego wyjścia jak… brać nogi za pas. Nie. Nie tym razem. Czas się z nią zmierzyć, a dokładniej z debiutancką, młodzieżową opowieścią urban fantasy wymyśloną przez R. K. Jaworowskiego – inżyniera informatyka. Tym bardziej, że to zupełna nowość na rynku wydawniczym, stworzona w gatunku „Filmowy styl książkowy” („Movie Book”), w której swoje „palce” maczała... Sztuczna Inteligencja.
"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.
"Naziści? Jeńcy niemieccy w Ameryce" – Uwięzieni w "raju" - Recenzje książek
Bardzo wiele zostało napisanych książek dotyczących bezpośrednio mrocznych wydarzeń z okresu II wojny światowej. Jednak jest pewien, dość przemilczany temat, pomijany nawet przez filmowców. Mowa o jeńcach, a konkretniej żołnierzach niemieckich pojmanych przez amerykańskie wojsko i przetrzymywanych na amerykańskiej obcej ziemi.
"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek
Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.512