"Grawitacja" – Kosmiczny survival - Recenzje filmów

Najnowsze dzieło meksykańskiego reżysera Alfonsa Cuarona, który zrealizował wcześniej intrygujące „Ludzkie dzieci” oraz najlepszą część Harrego Pottera („Więzień Azkabanu”), było wydarzeniem festiwalu w Wenecji (doskonałe recenzje i zachwyty większości zebranych tam krytyków). Czy zatem mamy do czynienia z obrazem wybitnym mającym szansę zapisać się złotymi zgłoskami w historii kina?

To co zaskakuje to fakt, że mimo niewielkiej kampanii reklamowej (jak na hollywoodzkie standardy), „Grawitacja” deklasuje o wiele lat świetlnych większość blockbusterów ostatnich lat. Oprócz bardzo dobrej rozrywki, fabuła dostarcza nam również refleksji nad ludzkim życiem.

Cisza, pustka, w tle nasza matka Ziemia. Dla doktor Ryan Stone i jej kolegów to „zwykły” dzień w pracy. Misja: naprawa uszkodzonego teleskopu. Jednak Matt Kowalsky ma złe przeczucia. Komunikat z Huston o zniszczeniu rosyjskiego satelity, którego szczątki mkną z zawrotną prędkością w ich kierunku nie pozostawia złudzeń. Z kilkuosobowej drużyny udaje się przeżyć tylko tej parze. Teraz Kowalsky i Stone są zdani na siebie. Łączność z bazą zerwana, zapasy tlenu maleją, a napięcie wśród widzów zaczyna rosnąć …

Gdy usuniemy pewne scenariuszowe błędy – m.in. cudowne zbiegi okoliczności i jeden sentymentalny dialog głównej bohaterki (nie do końca ważny dla fabularnej osi) oto mamy przed sobą produkcję, która na polu technicznym i klimatycznym, przekracza wszelkie granice. „Grawitacja” to „wizualny orgazm” i jak sam James Cameron stwierdził: „najlepszy film rozgrywający się w kosmosie”.  

Wymyślona przez Cuarona i jego syna opowieść poraża realizmem (choć naukowcy dopatrzą się wpadek). Operator Emmanuel Lubezki (stały współpracownik reżysera) oraz spece od efektów specjalnych dokonali przełomu. Tak niesamowitych i sugestywnie działających na wyobraźnię i umysł zdjęć nie sposób nie pokochać, a dzięki 3D możemy jeszcze bardziej namacalnie uczestniczyć w tym jakże przerażającym „kosmicznym survivalu”. Całości dopełnia muzyka Stevena Price – pobudzająca, dająca nadzieję (po zakończonym seansie pozostająca w pamięci).

Do sukcesu przyczynili się również aktorzy. Twórcy mieli do wyboru: zatrudnić wielkie gwiazdy lub mało znane nazwiska. Chcąc przyciągnąć do kin więcej ludzi, wybrali pierwszą opcję. Trzeba przyznać, że George Clooney i Sandra Bullock nie zawiedli. Bardzo przekonywająco wcielili się w swoje role. Matt Kowalsky to człowiek o poczuciu humoru, który potrafi, nawet w najgorszych chwilach podtrzymywać na duchu. A Sandra jako doktor Stone, podobnie jak kiedyś Ryan Reynolds w „Pogrzebanym”, sprawia, że cały czas jej kibicujemy. Jest scena, gdzie wymawiane przez nią zdanie: „nikt mnie nie przytuli, nikt się za mnie nie modli”, bardzo wpływa na nasze emocje. Jednak nadal wierzymy, że protagonistka nie podda się i szczęśliwie powróci do domu.

„Grawitacja” zasługuje na wiele nagród. Nie posiada skomplikowanej treści i nie jest typowym przedstawicielem gatunku science fiction. Ale jako dreszczowiec z domieszką psychologii sprawdza się idealnie. Przypomina nam jak małym i ulotnym jesteśmy ziarenkiem w rozległym i strasznym wszechświecie.

Do kina marsz!

Ocena: 9/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)