"Wojownik" – Gangi San Francisco - Seriale

Już opening sugeruje, że oto chyba będziemy mieli do czynienia z czymś na dość wysokim poziomie realizacyjnym. Utrzymany w czerwieni i bieli, ukazujący naszkicowanych bohaterów i okraszony wpadającym w ucho bardzo klimatycznym muzycznym motywem przewodnim autorstwa duetu: Raz Safinia i H. Scott Salinas zachęca do zapoznania się z pierwszym odcinkiem. I nie ma się czego obawiać. „Wojownika” ogląda się dobrze. Aż do ostatniego, finałowego odcinka niemal cały czas trzyma równy poziom. A dzięki kategorii R otrzymujemy przemyślany i krwawy balet z siekierami w dłoniach – odrąbany palec i przecięte gardło na porządku dzienny.

 

Kadr z serialu "Wojownik" (źródło: materiały prasowe/Cinemax)

 

Trochę kuleje sama opowieść, która przedstawia się następująco: XIX wiek. Do San Francisco z dalekich Chin na pokładzie statku przypływa kolejna tania siła robocza. Nazywani pogardliwie przez Amerykanów cebulami Chińczycy nie będą w stanie być tu kimś więcej niż poniżanymi pracownikami przy budowie kolei, mieszkającymi w ciasnocie w brudnych slumsach (zresztą ciekawie pokazano ten wątek w finale). To spotyka każdego nowo przybyłego. Chyba że ma na imię Ah Sahm i od dzieciństwa ćwiczył sztuki walki pod okiem cierpliwego mistrza. Wtedy zauważony przez członków Hop Wei's – gang lubujący się w stylowych marynarkach i opium, otrzyma szansę na awans społeczny. Ale Ah Sahm to cwany lis – specjalnie wszedł w szeregi tej frakcji. Nie dla wygodnego życia. Chce odszukać siostrę. Taki był jego cel podróży. Szybko przekona się, że ukrywanie tajemnicy przed bossem i jego synem: Młodym Junem (Jason „Szybki i wściekły: Tokio Drift” Tobin) łatwe nie będzie. Co utrudnia też depczący po piętach utworzony oddział policji z porywczym Dużym Billem i sprytnym Richardem… Lee (ciekawy zabieg – dać chińskie nazwisko Amerykaninowi z południa) na czele. Poza tym po przeciwnej stronie czai się inny, walczący o terytorium, hołdujący tradycji gang Long Zii oraz bitni Irlandczycy pałający do kulisów nienawiścią – wszak ci zabierają im miejsca pracy. I tak nasz bohater lawiruje pomiędzy gangami, gliniarzami i Irlandczykami (ich przywódcę gra Dean Jagger, którego skojarzycie z małej, acz ważkiej kreacji w „Grze o tron”). Zbierając informacje, odwiedza również dom publiczny prowadzony przez dystyngowaną panią Ah Toy (Olivia Cheng). I zaczyna czuć mięte do żony burmistrza – Penelope Blake (Joanna Vanderham).

 

Kadr z serialu "Wojownik" (źródło: materiały prasowe/Cinemax)

 

Nie należy nastawiać się na fabularną głębię i mocny psychologiczny rys wszystkich postaci. Bruce Lee w swoich notatkach zawarł zapewne to, co kochają miłośnicy „Wejścia Smoka”: mniejsza o prosty schemat, liczy się choreografia walk – a ta jest bardzo sprawna (brawa również dla montażystów) – i kibicowanie walecznemu protagoniście. I choć losy tytułowego wojownika w realistycznie odtworzonym XIX-wiecznym San Francisco twórca Jonathan Tropper (showrunner innego hitu Cinemax, czyli „Banshee”) rzeczywiście prowadzi w interesujący sposób, tak już nie do końca radzi sobie z natłokiem pobocznych wątków, które albo nie wybrzmiewają jak trzeba, albo za szybko znajdują swoje ujście. A czego tu nie ma! Temat rasizmu i niewolnictwa czarnoskórych – proszę bardzo. Korupcja na szczycie władzy i wśród funkcjonariuszy – oczywiście. Zakazana miłość ludzi innych ras – jak najbardziej. Wrzućmy jeszcze łowcę głów, jakąś biedną Indiankę oraz różnice narodowościowo-klasowe a zawrót głowy murowany… Z jednej strony dobrze, że w tym serialu poruszono tak szeroką problematykę, z drugiej 10 odcinków nie starczyło, aby ją pokazać wiarygodniej. Może lepiej byłoby się skupić tylko na głównej postaci, bo to budzący sympatię człowiek z nizin, za którego od początku trzymamy kciuki.

 

Kadr z serialu "Wojownik" (źródło: materiały prasowe/Cinemax)

 

Casting to strzał w środek tarczy, ale to wcielający się w Ah Sahma, urodzony w Wielkiej Brytanii aktor Andrew Koji skupia na sobie całą uwagę widza. Tego 32-latka niektórzy z Was mogą kojarzyć z dalszoplanowej roli w serialowym, młodzieżowym romansie science fiction pt. „Innocents”. „Wojownik” da mu rozpoznawalność i szansę na mocne wejście w amerykańskie sfery Hollywoodu. I dobrze. Bo na to zasługuje. Gra postać praworządną do bólu i honorową, jednak jego maślany wzrok, gibkość i kopniaki z półobrotu (nie wiem, ja długo ćwiczył na planie) robią swoje. Gdy się pojedynkuje na kończyny, zaciskamy pięści; gdy jest ranny, pragniemy go uleczyć… Na pewno ciekawszą, niejednoznaczną, choć nie tak lubianą osobowością będzie w tym świecie pewien Chińczyk, który wie z kim w danym momencie trzymać sztamę. To pan Chao – handlarz bronią, szpieg i facet na usługach każdego. Przekonująco sportretował go znany z „Banshee” Hoon Lee.

 

„Wojownik” to taki przygodowy i przerysowany (choć nie tak szalony, bo bardziej przyziemny) „Kung Fu Szał” w anturażu „Gangów Nowego Jorku” Martina Scorsese podlany westernowym sosem – saloon, szklanka whisky i celny rewolwer też swoją funkcję spełnią (piąty odcinek!). Serial lekki i przyjemny, acz brutalny, w którym krew tryska, a bohaterowie atakują ripostami ostrymi jak brzytwa golibrody. Warto więc się poświęcić i przeznaczyć cenny czas na zapisanie się do chińskiej tongi.

 

Kadr z serialu "Wojownik" (źródło: materiały prasowe/Cinemax)

 

 

Ocena: 7/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Świetna czołówka z równie świetną muzą:

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję