Należy również wspomnieć o rewelacyjnym epilogu. Twórcy idąc w ślad za Peterem Jacksonem, zdecydowali się na bardzo szczegółowe przybliżenie widzom dalszych losów bohaterów. Dostajemy zatem możliwość zobaczenia, jak minione wydarzenia wpłynęły na poszczególne postacie oraz ich późniejsze życie. Należy też zwrócić uwagę, że epilog niesie ze sobą niezwykle ważne i wzruszające przesłanie, które stanowi doskonałą klamrę zamykającą tę wspaniałą historię godną uwagi każdego kinomana. Nie będę zdradzać szczegółów, warto poznać je samemu. Z pewnością skłania do wyciągnięcia odpowiednich wniosków, jak również napawa nadzieją i maluje świat w nieco lepszych barwach. Po prostu twórcy nie mogli lepiej zakończyć swojej serii, za co należą im się ogromne brawa.

 

„Kosogłos. Część 2” to aktorski popis Jennifer Lawrence. Z każdą kolejną odsłoną serii młoda Amerykanka czyniła postępy, poszerzając i wzbogacając swój niemały przecież wachlarz umiejętności oraz bogaty warsztat. Lawrence jest po prostu jak wino, im starsza, tym lepsza. Poprzez grę w różnych produkcjach i próby sprawdzenia się w zgoła odmiennych rolach, laureatka Oscara poszerzyła swoje aktorskie emploi i zdobyła nowe doświadczenie. Amerykanka, mimo młodego wieku, to już dojrzała, ukształtowana i wszechstronna aktorka. Widać to doskonale w finalnej odsłonie „Igrzysk Śmierci”, gdzie po prostu króluje na ekranie. W roli rozdartej wewnętrznie Katniss Everdeen miewającej przeróżne stany emocjonalne jest niezwykle przekonująca. Mimo że jej gra można się czasem wydawać bardzo oszczędna, minimalistyczna, to nie dajcie się zwieść pozorom. Pod tą kamienną twarzą, jeśli tylko dokładnie się przyjrzycie, kryje się multum emocji i uczuć. Jennifer Lawrence gra po prostu całą sobą, gestem, mimiką i głosem. Wykreowana przez nią bohaterka to niezaprzeczalny atut produkcji, jej najmocniejszy filar, który dodaje przedstawionej przez twórców historii emocjonalnego wydźwięku i wiarygodności. Mam nadzieję, że seria „Igrzyska Śmierci” będzie jedynie kroplą w oceanie równie udanych, a nawet znacznie lepszych obrazów w filmowym dorobku tej aktorki. Reszta obsady zwyczajnie schowała się w cieniu Jennifer Lawrance, stanowiąc jednak silne zaplecze. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Josh Hutcherson, który dostał od scenarzystów naprawdę trudną do odegrania rolę. W drugiej części „Kosogłosa” chłopak musiał się wcielić w cierpiącego na zaburzenia osobowości Peetę Mellarka. Mimo ograniczonego czasu na srebrnym ekranie aktor doskonale poradził sobie z powierzonym mu zadaniem. 

 

„Kosogłos. Część 2” to idealne zwieńczenie serii opowiadającej o zwyczajnej dziewczynie – jednej z wielu niewyróżniających się twarzy z tłumu, która w imię wolności, miłości i dla własnej rodziny przeszła prawdziwe piekło na Ziemi. Mimo iż naprawdę trudno będzie mi się rozstać z tą odważną, zdeterminowaną, a także wzbudzającą podziw i szacunek bohaterką, to cieszę się, że to już koniec jej dłużącej się w nieskończoność drogi cierniowej. Katniss Everdeen stała się bowiem pewnego rodzaju idolem, człowiekiem godnym naśladowania. Jej historia skłania do refleksji, a postawa i czyny przywracają wiarę w ludzką dobroć. Bohaterka zatem wykonała już swoje zadanie i zasłużyła sobie na spokój i odpoczynek jak nikt inny. Z kolei „Kososgłos. Część 2” to zdecydowanie najambitniejsza i najdojrzalsza odsłona serii, która na długo pozostanie w pamięci kinomanów. Pozostaje jedynie współczuć konkurencyjnym młodzieżowym seriom, które będą miały ogromny problem, choćby dorównywać poziomem do finalnej części „Igrzysk Śmierci”. Poprzeczka została zawieszona naprawdę wysoko, tak więc o jej przeskoczeniu, przynajmniej na razie, nie ma żadnej mowy.

 

Ocena: 7,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

 

Recenzja ta pojawiła się również na portalu Filmweb.pl, gdzie autor publikuje pod nickiem bartez13_17

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję