aragorn136 (6748 pkt)Strona WWW Autora2 530
2 849 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (6748 pkt)
2195 dni temu
2014-01-20 13:44:23
„Bo pić to trzeba umieć” – twierdzi mój stryjek Wiesław na suto zakraplanej, rodzinnej imprezie. Widać, że bohaterowie filmu nie biorą sobie tych słów do serca. Przechylają kieliszek za kieliszkiem, ale ciągle im mało. Chlanie przybiera znamiona niemal bolesnego rytuału. Wódka zamienia się w spirytus. Procenty we krwi rosną. Atrofia dopada niektóre narządy, szczególnie wątrobę. Wszyscy wpadają w sidła strasznego nałogu. Wśród nich jest Jerzy – pisarz. Jego życie to bezustanna sinusoida – od domu i tytułowego baru do szpitala odwykowego, raz na wozie, raz pod wozem. Leczenie i chwilowa abstynencja nie pomagają. Jerzy już nie wie, co jest rzeczywistością, a co majakiem zniewolonego alkoholika. Nawet miłość do poznanej pod bankomatem kobiety nie jest w stanie nawrócić go na ścieżkę trzeźwości .
Bolesne? Tak i to bardzo. Tymczasem zwiastun sprytnie skonstruowano jako komedię, co miało na celu przyciągnięcie do kin rzeszy Polaków (wiadomo, aby koszty produkcji zwrócić z nawiązką). Ci, którzy znali wcześniejsze dzieła Smarzowskiego lub czytali książkę, wiedzieli że to blef. Inni zapewne poczują się oszukani (są tacy ludzie, którzy planują wypad na seans, sugerując się jedynie zwiastunem).
Problem w tym, że „Pod Mocnym Aniołem” nawet jako dramat, nie zachwyca. Dokonuje emocjonalnego gwałtu na naszej psychice, ale nie potrafi wzruszyć. Wyżej opisana, skrótowo fabuła, aż prosi się o przedstawienie w nieco inny sposób. Brakuje tej nici subtelności i surowości jednocześnie, pięknie ukazanych m.in. w znakomitej „Pętli” Hasa.
Reżyser próbuje przestraszyć widza, dostarczając półtoragodzinną terapię szokową. Zamiast kaca moralnego, pozostaje jedynie ból głowy i pytanie: dlaczego w takiej formie? I choć aktorzy są dość wiarygodni (prawie stała ekipa Wojtka), szczególnie: Andrzej Grabowski w roli dyrektora szpitala czy Arek Jakubik kreujący postać zdegenerowanego kierowcy ciężarówki, a Robert Więckiewicz ma fizjonomią idealnie pasującą do przeciętnego pijaka, to całość pęka w szwach. Włożone w usta Jerzego (a także kilku innych będących na odwyku) filozoficzne monologi brzmią nieco karykaturalnie i wręcz banalnie. Trudno złapać z nim więź, współczuć mu, kibicować, aby wyszedł z nałogu. Historie grupy pacjentów również są nakreślone w taki sposób, że nie ma możliwości poznania ich bliżej. Nie pozwala na to m.in. zaburzona przez chaotyczny, rwany, retrospektywny montaż narracja (tak z lubością wykorzystywana przez Smarzowskiego) oraz muzyka, a raczej psychodeliczne dźwięki skomponowane przez Mikołaja Trzaskę (które co prawda pasują do takiej konwencji i opowiadanego tematu, ale po czasie zaczynają drażnić).
Co z tego, że film wzorowo ukazuje portret polskiego alkoholika, bombardując naturalizmem scen, skoro nie pozwala nam na wejście w psychikę postaci i nie wyzwala w nas jakiejś przynajmniej maleńkiej empatii do nich. Odpycha, ale czy na tyle, by zniechęcić do spożywania różnego rodzaju trunków? To już kwestia do osobnego dyskursu.
Wydawać się mogło, że Wojtek Smarzowski od premiery „Róży” zrealizuje projekty równie udane lub lepsze. Jednak wyraźnie widać tendencję spadkową, rozpoczętą już przy „Drogówce”. Są książki, których przełożenie na język kina jest misją niemożliwą i chyba tak właśnie jest w przypadku „Pod Mocnym Aniołem”. Mimo wszystko nie traćmy wiary. Zawsze istnieje szansa, że ten uzdolniony twórca jeszcze czymś zaskoczy i zadziwi. Oby tylko odszedł od indywidualnego stylu i rozniecił w widzach pozytywną dawkę energii. Jeśli nie w najbliższej przyszłości (o zgrozo, film o rzezi wołyńskiej!), to może kiedyś, za kilka lat.
Ocena: 5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Pod Mocnym Aniołem" – Wódka – mój przyjaciel, mój wróg
Więcej artykułów od autora aragorn136
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Teraz czytane artykuły
Wojtek Smarzowski jest jak kucharz mieszający chochlą w wielkim kotle, zawierającym najgorsze cechy Polaków. I tak od lat, reżyser pozostaje niezmienny – składniki do potrawy te same: gorzkie, ostre, niełatwe do przełknięcia. Adaptując powieść Pilcha pt. „Pod Mocnym Aniołem” doprawia wszystko sosem o smaku wymiocin i ekskrementów. Dosłownie, bezpośrednio, odważnie pod
Disney nie próżnuje i idzie za ciosem. Po bardzo udanych aktorskich adaptacjach klasycznych baśni własnego autorstwa przyszła pora na prawdziwą legendę – miłosną historię, która oparła się rozkładającym wszystko ramionom czasu, a mowa tutaj o „Pięknej i Bestii”. Opowieść stara jak świat została odświeżona, podwojono jej niegasnący przez lata blask oraz urozmaicono now
Matematyka to bez wątpienia najważniejsza z nauk. W tym artykule przeczytacie, jak bardzo jest powiązana ze światem przyrody, a także z architekturą, sztuką oraz muzyką.
Wyobraźmy sobie, że „Strażnicy Galaktyki” to nie filmy, ale cyrkowe sztuczki. Część pierwszą widzę jako próbę skoku przez płonące salto: większość widzów była pod takim wrażeniem tego, że James Gunn doszczętnie nie spłonął, że mało kto zwracał uwagę na ślady osmalenia. „Vol. 2” przypomina bardziej spacer po linie – nadal jest ryzykownie, choć z innych powodów, a spekt
Mający światową premierę pod koniec maja 2013 roku, francusko-niemiecki dramat historyczny pt. „Michael Kohlhaas” należy to tych filmów, które rzadko trafiają do szerokiej dystrybucji w Polsce. Zgoda, co prawda jest wyświetlany od 13 czerwca, ale w małej liczbie kopii. I jedynie, najszybciej można go odnaleźć w rozsianych po dużych miastach kinach studyjnych (lub zaka
Rafał, mieszkaniec Raciborza zrealizował jedno ze swoich marzeń. W styczniu podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy wylicytował wycieczkę w rejon masywu Dachstein. Sponsorem wyjazdu była firma EKO-OKNA S.A, która w swojej załodze ma miłośnika wspinaczki wysokogórskiej – Michała Miczka. Na wyprawę w Alpy wybrali się razem. Przeżyli niezwykła przygodę, a przy oka
Zbliża się długi majowy weekend. Informujemy zatem, gdzie warto się udać. Spośród wielu miast wybraliśmy dla Was cztery, w których będą organizowane ciekawe imprezy. Dobra zabawa różnego rodzaju (szczególnie w plenerze) zagwarantowana, pod warunkiem, że wszyscy pomodlicie się o słońce. Bo jak widać, nieobliczalny kwiecień do łagodnych nie należał, bardziej przypominaj
Kwidzyn to niewielkie, liczące około 40 tysięcy mieszkańców miasto leżące nad rzeką Liwą w województwie pomorskim. Niedawno, przejeżdżając tamtędy, choć na chwilę musieliśmy się zatrzymać, aby ujrzeć na własne oczy jego turystyczną wizytówkę – średniowieczny Zamek kapituły pomezańskiej (pruskiej). Co prawda nie jest tak majestatyczny, jak ten w Malborku, ale równie „m
Chociaż Wolverine to bez wątpienia najbardziej kojarzona postać z filmowego uniwersum „X-Men”, jak dotąd nie miał on szczęścia do solowych filmów. Fatalną „Genezę” większość widzów wolała wyprzeć z pamięci, a „Wolverine” okazał się być produkcją na wskroś przeciętną. Na całe szczęście, pożegnanie Hugh Jackmana z tą kultową rolą okazało się przedsięwzięciem jak najbard
Oto wiersz o dwojgu ludzi – kobiecie i mężczyźnie, którzy chcieliby być ze sobą, kochać się, ale dzieli ich zbyt wiele. Są jak dwie strony lustra...
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Już w początkowych sekwencjach filmu „Niesamowity Spider-Man 2”, kiedy komiksowy bohater z gracją wyćwiczonej baletnicy przemieszcza się między wieżowcami, kryje się odpowiedź na pytanie: czy odświeżenie tej serii było słuszną decyzją? Z uśmiechem na ustach i łezką w oku, powiadam wszystkim: może nie jest aż tak niesamowicie, ale nowy obraz o Spider-Manie, a szczegól
Nowy film Roba Marshalla to pierwszorzędny musical przeznaczony dla ściśle określonego grona odbiorców. Pomimo faktu, że produkcja sygnowana jest marką Disneya, w niczym nie przypomina charakterystycznych dla powyższej wytwórni obrazów. „Tajemnice lasu” to mroczna opowiastka z niegłupią wymową, skierowana w szczególności do fanów musicali, jak również osób przekładają
Mr. John Wick stresujące życie prowadzi. Nie ma czasu na spanie, nie ma nawet czasu, aby spokojnie zjeść obiad. Jest sławny, ale czy szczęśliwy? Nie dość, że prześladują go wspomnienia o zmarłej żonie i dawnym czworonożnym przyjacielu, to na dodatek stanie się głównym celem wszystkich zabójców w Nowym Jorku. Telefony w dłoń panie i panowie asasyni. Już za moment odczy
Wydana w 2016 roku, powieść uznanego pisarza Szczepana Twardocha przenosi czytelników w burzliwe lata 30. XX wieku, do wielokulturowej, podzielonej Warszawy. Niepokojącego świata u progu II wojny światowej, targanego konfliktami na tle zarówno narodowym, jak i politycznym. „Król” to odważna i zaskakująca książka, którą pochłania się w całości.
Jeszcze do niedawna, ten australijski przystojny aktor, bożyszcze kobiet na całym świecie, uważany był za aktora stricte charakterystycznego, kreującego postacie, które na stałe weszły do kanonu popkultury, jak choćby mutant Wolverine (szpony i cygaro to znak rozpoznawczy) czy Van Helsing. Jednak mało kto wierzył, że posiada również talent na miarę dojrzałych ról dram
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
Nowości
Kabaret Skeczów Męczących nie męczy. Od 2003 rozbawia kielecką i polską publiczność. Stworzona przez nich postać Jadwigi Paździerz (wciela się w nią niezrównany Jarosław Sadza alias Jarek) bez problemu może stawać w szranki z Żanetką z Neo-Nówki. Panowie lubują się też w parodiach. Pamiętacie ich słynną wersję polskiego Netflixa, czyli Polflix? Niedawno, bo 30 grudnia
XX wiek, roku 1972. Pani profesor Anne Kilmer z Uniwersytetu Kalifornijskiego, pełniąca również funkcję kuratora Muzeum Antropologii w Berkeley, jest szczęśliwa. Właśnie udaje się jej sfinalizować trwające 15 lat badania: rozszyfrować jeden z najstarszych znanych fragmentów notacji muzycznej na świecie, który znajdował się na jednej z 20 tys glinianych tablic wykopany
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Są takie dwa piękne dni w roku, o których nie tyle warto, co trzeba pamiętać. Mowa o 21 i 22 stycznia. Wtedy swoje święto obchodzą polskie babcie i dziadkowie, którzy są równie ważni, jak rodzice. Wychowują nas od najmłodszych lat oraz przekazują niezbędną wiedzę, rozpieszczają i czytają bajki, przytulają i kochają bezgraniczną miłością. Oddajmy im więc należny hołd,
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
14 stycznia już po raz 27. wręczono Paszporty Polityki, czyli nagrody za najważniejsze osiągnięcia w szeroko pojętej dziedzinie polskiej kultury za rok 2019. Otrzymali je twórcy i wykonawcy, którzy swoim talentem, charyzmą i oryginalnością najbardziej zwrócili na siebie uwagę. Łącznie nagrodzono siedem osób w siedmiu kategoriach. Wśród laureatów znaleźli się m.in. mło
Artykuły z tej samej kategorii
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Taika Waititi pojawił się w moim filmowym życiu niespodziewanie. Za sprawą trzeciej części przygód boga piorunów i późniejszego fana Fortnite’a – Thora. Reżyser uczynił z tej wg mnie słabo zapowiadającej się kontynuacji dwóch średnich filmów – interesujące i wciągające widowiska. Nie zabrakło również niezwykle dużej dawki śmiechu. Dzięki tym zabiegom „Thor: Ragnarok”
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.189