"W lesie dziś nie zaśnie nikt" – Biegnij Julek, biegnij! - Recenzje filmów

Pierwsze zdjęcia z planu mogły zwiastować albo coś w stylu śmierdzącej filmowej kupy, albo coś powstałego z miłości do gatunku. Na szczęście trafiło się nam, widzom, to drugie, choć scenariuszowych ekskrementów głupoty też tutaj nie brakuje. „W lesie dziś nie zaśnie nikt” nie przeciera szlaków polskim horrorom – takowe przecież już w naszej kinematografii były. Niektóre lepsze, jak np. klimatyczne, okultystyczne „Medium” (1985), inne skazane na wieczne zapomnienie, jak „Pora mroku” (2008), która miała być polską odpowiedzią na gore i slasher w jednym, a po obejrzeniu której czułem się niczym pacjent psychiatryka – skołowany, zmęczony, zniechęcony, rwący włosy z głowy ze złości. Z obrazem „W lesie dziś...” sprawa ma się inaczej. Fotosy to jedno, ale później nadszedł plakat sugerujący, że film nie będzie paździerzem, że może czekać widzów fajna zabawa z przymrużeniem oka – no i tak właśnie ostatecznie jest.

 

Kadr z filmu „W lesie dziś nie zaśnie nikt” (źródło: materiały prasowe/ Next Film)

 

Kadr z filmu „W lesie dziś nie zaśnie nikt” (źródło: materiały prasowe/ Next Film)

 

Duża w tym zasługa reżysera i współscenarzysty – Bartosza M. Kowalskiego, człowieka, który w swoim życiu obejrzał chyba wszystkie amerykańskie „Piątki 13-go”, każdą część „Halloween”, „Martwego zła”, „Koszmaru z ulicy Wiązów” i dziesiątek innych opowieści, gdzie – najczęściej młodzi ludzie – stają się ofiarami szaleńca w masce i ostrym narzędziem w dłoni lub w jeszcze gorszym wypadku demonów z piekielnych czeluści. Czuć to, widać i słychać w trakcie seansu tego rodzimego przedstawiciela backwoods slashers. Filmowi Kowalskiego blisko też do „Wzgórz mających oczy” Wesa Cravena. Zresztą nawiązań i puszczania oka do widza jest więcej, i samo ich odszukiwanie jest już dobrym powodem, aby udać się w leśne ostępy z dala od cywilizacji.

 

Kowalski, który zaskoczył mnie swoim debiutanckim, opartym na faktach, dramatem pt. „Plac zabaw”, tutaj, w jakże innym anturażu, również pokazuje, że jest odważnym twórcą, który wie, jak dawkować napięcie i pracować z mało doświadczonymi aktorami. Ociera się o kicz, a kiedy wyjaśnia, skąd wzięło się zło i prześladujący bohaterów dziwny, potężny typ, idzie na łatwiznę. Ale nie ma co na to narzekać, ani też na wtórność czy przewidywalność toczącej się fabuły. Bo sam pomysł wyjściowy jest intrygujący. Trafiamy wraz z młodzieżą uzależnioną do smartfonów na obóz offline i poznajemy kolejne, potencjalne ofiary… odwyku, to znaczy makabrycznych mordów: Daniela, Bartka, Julka, Anielę oraz Zosię. Stereotypowe to postacie, ale takie mają być. Daniel to typowy macho i sportowiec. Bartek średnio czuje się z własną orientacją. Julek (najfajniejszy, najlepiej napisany – zagrany przez Michała Lupę – bohater, któremu się autentycznie kibicuje!) to pulchny nerd i miłośnik horrorów, Aniela jako seksowna blondyneczka kusi swoim nogami; a Zosia ukrywa traumę, z jaką się zmaga. Dziewczyny, a konkretniej aktorki się w nie wcielające, nie wszyscy lubią. Ale spokojnie: Julia Wieniawa i Wiktoria Gąsiewska nie należą już do „Rodzinki.pl” i udowadniają, że grać potrafią i zasady rządzące się gatunkiem znają. Szczególnie małomówna Wieniawa odnajduje się w nowym świecie, dalekim od rodzinnej sielanki. Wszyscy wspólnie z „twardą” opiekunką Izą (przekonująca Gabriela Muskała) opuszczają obóz. Tak wylosowali. Taka ma być terapia. Ale owa terapia dość szybko zamienia się w walkę o życie z czymś bardziej niebezpiecznym niż technologią i internetowym nałogiem. I jak to bywa w slasherach, zamiast połączyć siły, rozdzielają się. Na nic ostrzeżenia Julka. Kto by słuchał nerda. Biegnij więc Julek, biegnij!

 

Kadr z filmu „W lesie dziś nie zaśnie nikt” (źródło: materiały prasowe/ Next Film)

 

„W lesie dziś nie zaśnie nikt” ma to, co mieć musi samoświadomy horror. To po prostu letnia laurka od fana slasherów dla miłośników posoki, flaków i odrąbywanych kończyn, która dostarcza niewymagającej myślenia rozrywki. Reszta nie ma co tu szukać. Co ciekawe, większość scen rozgrywa się za dnia, las jest mroczny i gęsty (niestety, zahipnotyzowany wielkim Księżycem, nie pamiętam, gdzie dokładnie pracowała ekipa), a charakteryzacja – mimo braków budżetowych – nie wydaje się sztuczna i tania. Można się przestraszyć, można parsknąć ze śmiechu (tudzież z zażenowania). Muzyczna oprawa też daje radę. Prawda, chwilami jest to polsko-przaśne, drewniane dosłownie i w przenośni, ledwo słychać część dialogów, a scena seksu jest bez emocji, ale ogólnie nakręcone z polotem, dystansem oraz ze znajomością gatunkowych reguł. Do tego miodne epizody zaliczają Mirosław Zbrojewicz (choć mało wykorzystana postać), Piotr Cyrwus (jest księdzem, lecz nie żadnym Rysiem) i Olaf Lubaszenko – dla sceny z tym ostatnim warto „W lesie dziś nie zaśnie nikt” obejrzeć do końca!

 

Kadr z filmu „W lesie dziś nie zaśnie nikt” (źródło: materiały prasowe/ Next Film)

 

Czy to więc bardzo dobry film? Nie. Tylko lub aż całkiem niezły z potencjałem na sequel. Gdyby reżyser jeszcze bardziej zabawił się konwencją, bardziej docisnął pedał gazu i zszokował (wyobraźcie sobie np. krwawą jatkę na terenie obozu), to chętnie powtórzyłbym seans. A tak w jednej minucie to słabszy, w innej pomysłowy, horror, który – o zgrozo – sam stał się ofiarą potwora, czyli koronawirusa, przez co w kinie wczoraj i dziś nie ujrzał go niemal nikt. Na ratunek jednak ruszył Netlflix. I teraz już wszyscy – o ile opłacają konto na tej platformie streamingowej – mogą się z owym dziełem zapoznać.

 

Ocena: 6,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Pierwszy kilkunastosekundowy teaser filmu, który zapowiadał coś innego i coś więcej niż dostaliśmy (zwróćcie uwagę na „jegomościa”, który ukrywa się za cienkim drzewem…):

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję