O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
 -

"Apokawixa" – Są zombie, jest impreza! - Recenzje filmów

Gasną światła. Na fotelach siedzą wygłodniali wrażeń i dobrego kina gatunkowego widzowie. A ja pomiędzy nimi i też burczy mi w brzuchu, lecz wiem, że już za moment się zacznie! Pojawią się pierwsze polskie żywe trupy i będą kroczyć, gryźć, przerażać… Ale zaraza! Ale zaraz, gdzie one. Tu matura, jakowaś w czasie pandemii bzdura, a po niej trzeba się śpieszyć na inbę nad Bałtykiem. Ktoś w kimś się kocha, ktoś robi focha… Bo „Apokawixa” to, jak się okazuje, żaden rasowy horror, a B-klasowiec, w którym Xawery Żuławski miesza satyrę z młodzieżową komedią imprezową, a w sam środek, choć dość późnawo, wrzuca zombiaki. Czekają Was śmiechu ataki i chwile cringowe. O mój Boże!

Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
aragorn136 (20841 pkt)Strona WWW Autora
Ilość odwiedzin:
920
Czas czytania:
1 089 min.
Kategoria:
Recenzje filmów
Autor:
aragorn136 (20841 pkt)
Dodano:
526 dni temu

Data dodania:
2022-10-10 12:35:13

Tytuł podobno wymyślił Sebastian Fabijański. Jeżeli to prawda, to chcę mu przybić piątkę. Zbitka słów apokalipsa oraz wixa (gruba impreza, na której grają energiczną muzę, a DJ krzyczy: „lecimy!”) pasuje tu idealnie. Jednak zanim dojdzie do samej zabawy, najpierw reżyser przez godzinę, a nawet dłużej, zapoznaje widza z bohaterami tejże szalonej opowieści. I robi to przekonująco. Widać, że naoglądał się amerykańskich filmów typu „Projekt X”. Napisani przez niego i Krzysztofa Bernasia przedstawiciele pokolenia post-millennialsów nie mają pogłębionej psychologii, ale przecież to nie taki rodzaj kina. Tutaj, podobnie jak w slasherach, wystarczy, że wyróżniają się jedną cechą charakteru czy zainteresowaniami – jest nerd, jest dziewczyna emo, przystojny surfer itd. Łapiemy z nimi więź i chcemy im kibicować. Na pierwszy plan wysuwa się jednak nie siostra final girl Julii Wieniawy – Alicja Narkiewicz, czyli Tola (fajna kreacja, z którą połączono pewną gatunkowa świeżość, jeśli chodzi o zombie filmy), a Mikołaj Kubacki. Ten blisko 30-letni aktor,, kojarzony z serialu „Król”, wreszcie ma szansę wykazać się jako główna, normalniejsza postać. Nie przeszkadza wiek, aby wcielił się w bogatego maturzystę, syna cwanego milionera (Kot jako Wilk!). Tak zwany look, sposób zachowania i teksty, które wypowiada pozwalają uwierzyć, że oto mamy do czynienia z czarusiem, wygadanym nastolatkiem. Kamil Wilk przez ostatnie długie miesiące siedział w pokoju, podobnie jak jego paczka przyjaciół i cała młodzież w Polsce. Powodem był oczywiście lockdown. Przez nią chłopak ma traumę. Z ojcem się nie dogaduje, do młodej macochy odzywa, kiedy potrzebuje leków na uspokojenia. Mniejsza o maturę. Najważniejsze to zaprosić jak najwięcej osób na wixę, bez wiedzy tatusia. No to jedziemy do starodawnej wilii, aby tańczyć, głośno śpiewać, pić i nadrobić stracone lata. Akurat w dniu, gdy rozwijają się morskie sinice – a te wymieszane z odpadkami okażą się zabójczo niebezpieczne.

 

Kadr z filmu "Apokawixa" (materiały prasowe/fot. Grzegorz Press)

 

Z „Apokawixą” jest trochę jak z dziełem Tarantino – „Od zmierzchu do świtu”. Człowiek ogląda film w konwencji thrillera, a dopiero w ostatnim akcie otrzymuje uderzenie w twarz. Pobudka! Potwory atakują, czas się zbroić, uciekać albo walczyć. Tutaj także musi minąć sporo minut, aby zombie ruszyły na żer. Na szczęście, mimo że historia ta długo się rozkręca, dwie godziny mijają dość szybko i nie trzeba spoglądać na zegarek. Dwa pierwsze akty są tak zbudowane, że dzięki nim można zbliżyć się do licealistów. Szkoda tylko, że nie wszystkie wątki ich dotyczące znajdują dobre ujście. Poza tym ma się wrażenie, że postaci jest za dużo, tak samo jak dodatkowych elementów fabularnych. Czego tu nie ma! Wspomniana pandemia, nieporozumienia w rodzeństwie (siema Matczak!, spoko grasz ziom), gangusy (Jaglak i jego życiówka) czy kolejne przemycane istotne treści. Film jest aktualnie przerażający, wręcz proroczy, z powodu chociażby niedawnych wydarzeń związanych z zatruciem Odry, o których wiele osób już zapomniało. Ale przecież nie po to fani horrorów czy raczej horrorów w komediowym klimacie wybiorą się do kina czy w przyszłości zasiądą przed ekranem telewizora (ewentualni laptopa), aby mieć robione testy na Covid i dostać po głowie komentarzem społeczno-politycznym. Oni są żądni krwi, pragną posmakować mięsa…

 

I tutaj mam mieszane uczucia. Z jednej strony jestem zadowolony, bo długie czakanie na dziewicze, polskie zombie opłaciło się – wyglądają nieźle (charakteryzacja na plus), ładnie warczą i szurają nogami, ale kurde bele – gdy już następuje jatka, to jakaś ona taka mało kreatywna. Aż chciałoby się wrzasnąć: więcej posoki, tego mięcha, odcinania głów, używania uzbrojenia i drapania pazurami, gdy obok stoi zdziwiony strażnik miejski – Czarek Pazura. To film, który jest w rozkroku między żartem, a czymś na serio. Jakby Xawery nie mógł zdecydować się, co wyciąć, co zostawić, co go najbardziej interesuje – czy prosta rozrywka, czy zobrazowanie autentycznych lęków? Lecz mimo to potrafi dostarczyć zabawy. Zaletą filmu jest to, że mimo zapożyczeń, jest bardzo polski, a nie jak „W lesie dziś nie zaśnie nikt” kalką amerykańskiego slashera (choć moim zdanie również dość udanego). Emanuje z niego świetna energia – takiej imprezy chyba na naszym filmowym podwórku jeszcze nie było. Młodzież rapuje „Na szczycie”, a także kołysze się i skacze do basenu w rytm innej fajnej muzy, jakby za moment miał skończyć się świat (dodane trochę na siłę w scenariuszu zjawisko może sugerować, że coś złego wkrótce się stanie). Ta atmosfera udziela się widzowi.

 

Kadr z filmu "Apokawixa" (materiały prasowe/fot. Grzegorz Press)

 

Kadr z filmu "Apokawixa" (materiały prasowe/fot. Grzegorz Press)

 

Z „Apokawixy” nie wszyscy wyjdą jednak ukontentowani, pukając się w czoło, za co ta nagroda w sekcji Inne Spojrzenie na Festiwali Filmowym w Gdyni. Chyba jakieś Węże go oplotą i ukąszą, tym bardziej że krytyk Kamil Śmiałkowski wyraził opinię, iż powstało dzieło „bez zrozumienia gatunku i jałowe”. Nie zgadzam się z tymi słowami i czekam na sequel, mając nadzieję na coś ostrzejszego. Póki co uśmiecham się szeroko, gdy patrzę na to, co wyrabia wspomniany Sebastian F. Ksywa „Blitz” (dziwak, pustelnik, charczący, rozgoryczony rockman) oraz Matylda Damięcka, której wejście i ekranowe wcielenie robią taką robotę, jak w przypadku niejakiego Goldena. Oj pozazdrościła bratu metamorfozy.

 

Kadr z filmu "Apokawixa" (materiały prasowe/fot. Grzegorz Press)

 

Oto zombie na zamku w Zombipolandzie. Nie ma co się przejmować. Zróbmy i tak imprezę, jakiej prawdopodobnie nie przeżyje nikt. Niech zombiaki walą walą walą walą do drzwi (parafrazując refren słynnego przeboju grupy Oddział Zamknięty).

 

Ocena: 6,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Galeria zdjęć - "Apokawixa" – Są zombie, jest impreza!

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

0 (0)

Uśmiechnięty Zombie
526 dni temu

To dobry film do puszczenia na prywatce ze znajomymi. Tylko wtedy, gdy przymknie się oko na głupotki i wypije jakieś drinki, to wejdzie w człowieka, jak nóż w masło. Polecam. I cieszę się, że kino gatunkowe nareszcie ma swoje miejsce w Polsce.
Dodaj opinię do tego komentarza

0 (0)

Kinoman
526 dni temu

Trochę kuleje też montaż (nie wiadomo czasem kto kogo gryzie) oraz komputerowe FX - kilka ujęć zombie mordki wygląda sztucznie. Ale i tak jest frajda z oglądania bo bohaterów się lubi.
Dodaj opinię do tego komentarza

Więcej artykułów od autora aragorn136

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

 -

Odwiedzin: 441

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów

„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.

"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt

Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.

"Detektyw: Kraina nocy" – Coś za ciepło na tym mrozie… - Seriale

„Jodie Foster jako policjantka gdzieś w małym, fikcyjnym, odciętym od świata, miasteczku na Alasce mierzy się z traumą i najtrudniejszym śledztwem w całej karierze”. Wystarczy takie zdanie, aby fani „Milczenia Owiec” zacierali rączki. Ale „Kraina nocy” to nie sequel rzeczonego thrillera, a kolejny miniserial osadzony w uniwersum „Detektywa”. Po wszystkich, sześciu odcinkach można dojść tylko do jednego wniosku: niepotrzebnie osadzony. Bo o ile prolog zapowiada prawie wybitny kawał telewizji, tak już finał sprawia, że wszystko odmarza…

Polecamy podobne artykuły

 -

Odwiedzin: 402

Autor: marmir83Intrygujące

Komentarze: 1

Apokalipsa zombie na serio, czyli jak by to było! - Intrygujące

Ludzie od dawna zadają sobie pytanie, czy świat się kiedyś skończy tak, jak świat dinozaurów. A jeśli się skończy, to jaka będzie tego przyczyna. Teorii jest wiele; od trzeciej wojny światowej, przez zmianę klimatu, epidemie czy nawet asteroidę. Ale z racji moich zainteresowań chciałabym skupić się na innej apokalipsie, czyli apokalipsie zombie. OTO zatem ONA! W MOIM WYDANIU.

"Zombie express" – Najczęściej wyszukiwane hasło: zombie - Recenzje filmów

Południowokoreańscy twórcy filmowi względnie późno wyczuli perspektywę naprawdę niezłego zarobku, jaką oferuje podgatunek kina grozy „zombie movies”, w Stanach Zjednoczonych i Europie namiętnie eksploatowany od czasów „Nocy żywych trupów” George'a A. Romero. Zaczęło się od lekkiego komediodramatu „The Neighbor Zombie” (2009) oraz od składającej się z czterech segmentów antologii „Horror Stories” (2012), gdzie znalazło się miejsce na krótką apokaliptyczną opowieść z morderczymi zwłokami w roli głównej. Później premierę miało „Zombie School” (2014), czyli niezbyt ambitny „teen horror”, który nie bez powodu przeszedł bez echa zarówno w kraju, jak i za granicą.

"Duma i uprzedzenie, i zombie" – Życie to najzdradliwsze i najbardziej zabójcze ostrze - Recenzje filmów

„Duma, uprzedzenie, i zombie” to jeden z nielicznych filmów, których tytuł doskonale opisuje zawartość prezentowanej widzom przez twórców produkcji. Tak więc mamy tutaj zarozumiałego i aroganckiego pana Darcy’ego, darzącą go szczerą niechęcią Elizabeth Bennet oraz całą hordę wygłodniałych żywych trupów pomiędzy nimi, stanowiącą symbol wiszącej nad Anglią nieuchronnej zagłady. Brzmi niedorzecznie? Może odrobinę, ale musicie przyznać, że to śmiałe przedsięwzięcie z dużym potencjałem.

 -

"Kingdom" – Z kataną przeciwko hordom zombie! - Seriale

Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że powstały z grobów i obgryzały ludzkie mięso. No i to, że przylazły z zachodu… Do czasu. W 2016 nadciągnęły z dalekiego wschodu w udanej, trzymającej w napięciu, koreańskiej produkcji „Zombie Express”. A niedawno, ponownie z tamtego kraju (Korei Południowej!), ale w łachmanach z epoki sprzed setek lat.

 -

Odwiedzin: 3518

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 4

"W lesie dziś nie zaśnie nikt" – Biegnij Julek, biegnij! - Recenzje filmów

Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze – w porównaniu chociażby do pierwszego polskiego erotyka: „365 dni” – okazał się nie kwaśnym, a zjadliwym kąskiem.

Teraz czytane artykuły

 -

Odwiedzin: 920

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Apokawixa" – Są zombie, jest impreza! - Recenzje filmów

Gasną światła. Na fotelach siedzą wygłodniali wrażeń i dobrego kina gatunkowego widzowie. A ja pomiędzy nimi i też burczy mi w brzuchu, lecz wiem, że już za moment się zacznie! Pojawią się pierwsze polskie żywe trupy i będą kroczyć, gryźć, przerażać… Ale zaraza! Ale zaraz, gdzie one. Tu matura, jakowaś w czasie pandemii bzdura, a po niej trzeba się śpieszyć na inbę nad Bałtykiem. Ktoś w kimś się kocha, ktoś robi focha… Bo „Apokawixa” to, jak się okazuje, żaden rasowy horror, a B-klasowiec, w którym Xawery Żuławski miesza satyrę z młodzieżową komedią imprezową, a w sam środek, choć dość późnawo, wrzuca zombiaki. Czekają Was śmiechu ataki i chwile cringowe. O mój Boże!

 -

Odwiedzin: 8729

Autor: aragorn136Ludzie kina

Komentarze: 4

Sigourney Weaver - dama i wojowniczka - Ludzie kina

Ta wysoka kobieta mogła zostać modelką lub koszykarką, ale zamiast tego wybrała aktorstwo. Trzeba przyznać, że podjęła bardzo dobrą decyzję. Teraz jest sławna i podziwiana, a widzowie ją kochają.

Mała kobietka, wielka artystka - Zespoły i Artyści

Monika Brodka to góralka z krwi i kości. Zwyciężczyni programu Idol, mimo niewielkiej postury, niczym czołg pędzi przed siebie zdobywają nowe rzesze fanów. Nie boi się eksperymentów muzycznych, co udowodniła albumem „Granda” oraz EP-ką „LAX”.

 -

Odwiedzin: 3919

Autor: pjTechnologie

Rewolucyjne okulary Google Glass - Technologie

Google Glass to oczekiwany prze wielu ludzi nowy gadżet. Czy odmieni sposób w jaki korzystamy z mobilnego sprzętu i kiedyś zastąpi wszechobecne tablety? Czas pokaże.

 -

Odwiedzin: 4370

Autor: adminMuzyczne Style

Komentarze: 3

"Ona by tak chciała" – przebój nastoletnich imprez i hit YouTuba ma już ponad 50 mln wyświetleń! - Muzyczne Style

Gdy zapytasz nastolatków, kim jest Ronnie Ferrari, bez problemu udzielą odpowiedzi. Ba! Będą się dziwić, że Ty jeszcze go nie znasz. Pod tym pseudonimem kryje się Hubert Kacperski, rodowity młody Kujawiak pochodzący z Włocławka. Miesiąc temu w serwisie YouTube opublikował utwór „eksperymentalny” pt. „Ona by tak chciała”, który z miejsca stał się hitem. Z dnia na dzień przybywało mu wyświetleń, a 15 września osiągnął oszałamiający wynik niemal 52 mln (który nadal rośnie!). Ronnie, który komponuje i pisze od 2 lat, nie spodziewał się aż takiego sukcesu – pojawiają się nawet parodie i inne wersje utworu. Młodzież jest zachwycona piosenkami „niegrzecznego” Ronniego, choć wiele starszych osób po usłyszeniu kawałka „Ona by tak chciała” i wcześniejszych: „Ruskacza” (19 mln odtworzeń!) czy „Pijemy, by zapomnieć” (do którego Ronnie zrealizował teledysk) zacznie kręcić głową z niesmakiem: a bo bluzgi, a bo zły przykład dla dzieciaków, a bo prosta to muza z niewyszukanym tekstem (slogan znany tylko młodzieży) bez ambicji – takie połączenie disco polo i elektroniki z domieszką techno i hip hopu. Z jednej strony może i mają trochę racji, ale z drugiej trzeba przyznać, że chłopak ma pomysł na siebie, nawet niezły głos i lubi dawać innym masę radochy, tj. rozkręcać imprezy. A trzeba przyznać, że gdy zaśpiewa refren, to nogi same porywają się do tańca. A co Wy, czytelnicy Altao.pl sądzicie o tym utworze, wokaliście oraz jego stylu? Czy Ronnie jest jednym z wielu tymczasowych muzycznych królów YouTuba, a może jednak, gdy wyda płytę, jego kariera nabierze jeszcze większego tempa, a on sam zacznie nagrywać bardziej „głębokie” kawałki?

Nowości

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

 -

Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące

Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!

Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści

Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style

Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

Artykuły z tej samej kategorii

 -

Odwiedzin: 441

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów

„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.

 -

Odwiedzin: 366

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Kos" – Gdzie generał, co chłopa szanował? O tu! - Recenzje filmów

„Pierwszy krok do zrzucenia niewoli to odważyć się być wolnym, pierwszy krok do zwycięstwa – poznać się na własnej sile” – przekonywał głośno Tadeusz Kościuszko. Pewni twórcy wzięli sobie drugą część tego cytatu mocno do serca. Jako pierwsi zdecydowali się zrealizować w Polsce film o wielkim bohaterze narodowym bez grama martyrologii, za to z wyraźnymi inspiracjami kinem Quentina Tarantino. Czy aby owa sztuka ich nie przerosła? Jaki jest „Kos”?

 -

Odwiedzin: 474

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 3

"Godzilla Minus One" – Uciekać czy się pokłonić? - Recenzje filmów

Mówili: idź do kina na „Napoleona”. Nie posłuchałem. Zamiast cesarza Francji, wybrałem króla potworów. W niedalekiej przyszłości nadejdzie jeszcze sposobność, aby w dłuższej, 4-godzinnej wersji zmierzyć się z wielkością i kontrowersyjnością Bonapartego, i ostatecznie ocenić jakość filmu i aktorski popis (?) J. Phoenixa. Tymczasem na arenę wchodzi On – Godzilla. W 37 obrazie z ze słynnej japońskiej serii wygląda tak przerażająco i jednocześnie dostojnie, że nic tylko bić brawa albo strzelać z największych dział (cel: zabicie bestii lub oddanie hołdu). „Godzilla Minus One” to bowiem produkcja za skromne 15 mln dolarów, która zawstydza hollywoodzkie blockbustery o tej samej legendzie i ikonie japońskiej kultury. Widowisko kameralne, gdzie ważniejszy jest czynnik ludzki i metafora powojennych traum.

 -

Odwiedzin: 723

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 1

"Chłopi" – Wsi anielska, wsi diabelska - Recenzje filmów

„Cepelia, w której maczała swoje paluchy Sztuczna Inteligencja, malując każdą scenę w męczące oczy barwy”. Mniej więcej to sądzi o nowej adaptacji „Chłopów” Władysław Reymonta pewien znany krytyk filmowy. Powinien on uderzyć się w pierś i obejrzeć tę animację raz jeszcze. Tak, to ludowe rękodzieło, ale o dużej wartości artystycznej – choć bliskie książkowym opisom, to jednak na swój sposób uwspółcześnione, pozbawione kurzu osiadłego na dawnej księdze. Gdy kilka lat temu ponad 100 malarzy zabrało się do skrupulatnej pracy z pędzlem w dłoniach, to jeszcze nikt nie wiedział, że AI aż tak rozwinie się w roku 2023. Można zapytać po co? Czyż nie lepiej, aby powstał „zwykły” film fabularny bez tej otoczki? Nie, bo taki już nakręcono, a owa forma tylko dodała magii i innej, niepokojącej namacalności.

"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów

Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.665

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję