"Lucy" – Seksowna i nieposkromiona bogini - Recenzje filmów

I tak, i nie. Twórca kultowego „Leona zawodowca” i „Nikity” wprawdzie w kilku momentach przemyca swój unikatowy styl – połączenie powagi z humorem i nieco groteskową brutalnością, ale w ostateczności nie pozostawia złudzeń. „Lucy” nie jest filmem przełomowym i raczej nie pomoże Bessonowi ponownie wznieść się na wyżyny, choć muszę przyznać: jako krótki (godzina i trzydzieści minut) akcyjniak ze sporą domieszką science fiction i niewielkim budżetem dostarcza i niezłej rozrywki, i stwarza nowe pole do szerokiej dyskusji nad procentowymi możliwościami ludzkiego mózgu. Bo taki jest właśnie, należy dodać, intrygujący i trafiony w punkt pomysł wyjściowy tegoż obrazu. Co by było, gdyby nasz najważniejszy po sercu organ, zamiast maksymalnie 10. procent wykorzystywanego potencjału (co jest oczywiście przez większość naukowców uznane za mit), mógł go znacznie zwiększyć?  

 

Kiedy poznajemy tytułową bohaterkę (Scarlett Johansson), jest ona typową dziewczyną z sąsiedztwa, sympatyczną blondynką i nie zaprząta sobie myśli takimi ciekawostkami. Oprócz mieszkania i studiowania w dość egzotycznym, jak na Amerykankę miejscu, czyli na Tajwanie, w jej życiu nie dzieje się nic ponadto. Wszystko zmienia się po zapoznaniu pewnego mężczyzny, który namawia Lucy, by ta dostarczyła bezcenną zaszyfrowaną teczkę chińskiemu „biznesmenowi”. Początkowo łatwe do wykonania zadanie, wywołuje lawinę nieoczekiwanych zwrotów akcji. Lucy jest kolejno: porwana, uśpiona i … zoperowana. Po odzyskaniu przytomności okazuje się, że ma wszytą w okolicach nerek paczkę z niebieskimi granulkami – eksperymentalnie stworzoną substancją w celach bynajmniej szlachetnych. W wyniku urazu brzucha (Lucy niezbyt delikatnie odmówiła osiłkowi, gdy ten jej pragnął tylko dla siebie) narkotyk przenika do komórek. Od tej pory dzieją się rzeczy niesamowite. Krótko mówiąc: X-meni zazdroszczą, przestępcy drżą ze strachu, a profesor Norman (schematyczny Morgan Freeman) wreszcie otrzyma szansę na udowodnienie swojej hipotezy. Organizm Lucy ulega bowiem transformacjom – mózg zaczyna działać na coraz większych obrotach: budzi się nadludzka siła, telekineza, czytanie w myślach, a nawet panowanie nad materią i energią. A licznik nie zatrzymuje się i wyświetla: 20%, 40%, … , 80% , …  

 

Temat transhumanizmu i przeistaczania się człowieka w boga, nieobcy jest w świecie kina. Przypomnieć tu można m.in. ostatnią „Transcendencję” (2014), a także „Jesteś bogiem” (2011). I tak jak tamci twórcy, tak i reżyser „Lucy” stoi w rozkroku i nie wie, czy zdecydować się przede wszystkim na egzystencjalno-naukową wymowę filmu (poczynania protagonistki są przerywane uniwersyteckim wykładem), czy sprawić widzom jak najwięcej frajdy efektownymi ujęciami (w scenie pościgów kłania się seria „Taxi”, obowiązkowo musi być francuski, wiecznie zdziwiony funkcjonariusz). Mnie bardziej urzekło to drugie. Zaiste, ogromna to przyjemność oglądać młodą, pozornie delikatną Scarlett Johansson, która już wcześniej w roli Czarnej Wdowy w „Avengers” (2012) pokazała, że bez problemu odnajduje się w takiej stylistyce. Mało tego, sam jej głos wystarczy (patrz: „Ona”), by charyzmą i seksapilem „znokautować” dziesiątki innych aktorek. U Bessona wiarygodnie przechodzi od normalnej studentki do walecznej heroiny (Besson zawsze kochał silne psychicznie i fizycznie kobiety) zmagającej się nie tylko z żądną krwi mafią, ale też z własnym fenomenalnym i niebezpiecznym  ciałem.

 

Kto najlepiej będzie bawił się na tym filmie? Wydaje się, że to opowieść przeznaczona dla panów, ale znajdujący się w niej wyraźny czynnik feministyczny przyciągnie więcej niewiast przed ekran. Mściwa superkobieta posiadająca we władaniu struchlałych samców alfa – kusząca perspektywa …

 

Ocena: 7/10 (za boską Scarlett oczko wyżej)

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję