"Pacific Rim" – Zapasy z potworami - Recenzje filmów

Jest dobrze, a w kliku momentach wręcz soczyście. Guillermo del Toro nadal wie jak rozbudzić dziecko w dorosłym człowieku i posiada plastyczną, niezwykłą wyobraźnię. Z dość schematycznego i banalnego scenariusza (którego notabene jest współautorem) tworzy film dla starszych i młodszych chłopców. Robi to w starym dobrym stylu z jakiego słynie kino nowej przygody lat 80. (naiwne, ale z jajem i szczyptą ironii). Sam jest fanem starych filmów o potworach, co szczerze i radośnie pokazuje na ekranie.

 

Pod koniec 2012 roku na dnie Pacyfiku otwiera się portal do innego wymiaru. Ciekawość szybko zamienia się w przerażenie. Oto z oceanicznego piekła niczym z sennego koszmaru, wyłaniają się ogromne istoty (od kroczących po latające), które niszczą całe miasta. Z czasem przybywa ich tak wiele, że flota i marynarka wojenna wszystkich krajów nie wystarczają. Wojna trwa, a los Ziemian spoczywa w rękach, a raczej w stalowych pięściach, bojowych mechów  Jaegerów i ich pilotów.

 

Reżyser zgrabnie wplata w wymyśloną konwencję elementy kiczu (zapadający w pamięci gangster Hannibal Choe w wykonaniu starego wyjadacza Rona Perlmana), dzięki którym co jakiś czas mruga do nas okiem i przypomina:  „nie traktujcie tego filmu na serio”. To niewymagająca myślenia rozrywka z mistrzowskimi, zapierającymi dech w piersiach efektami (jedna ze scen walki przejdzie do historii kina). Również dźwięki (ryki potworów i szczęk metalu) i muzyka (rockowe brzmienia, chóry i temat przewodni ) budują klimat i nadają epickości.

 

A aktorzy, przynajmniej większość z nich, mieli na planie niezły ubaw. Widać, że do swoich ról podeszli lekko i z odpowiednią dezynwolturą. Szczególnie Idris Elba (marszałek Pentecast) oraz Ch. Day i B. Gorman - para szalonych (lekko przerysowanych) naukowców i epizodyczny, wspomniany Perlman. Niestety mało znany szerokiej publiczności, Charlie Hunnam (główny protagonista, pilot Becket) przyciąga co prawda płeć piękną (choć nie tylko) swoim nagim torsem, ale nie potrafi przekonać – czyli zagrać tak, byśmy my widzowie przez cały film kibicowali bohaterowi, identyfikowali się z nim czy wreszcie szczerze go polubili. Na pocieszenie Japonka Rinko Kikuchi (Mako Mori) śmiało wygina ciało, dodatkowo udowadniając że niezła z niej aktorka. Postać w jaką się wciela to z pozoru krucha kobieta, którą targają emocje i żądza zemsty.

 

Zapasy stalowych Jeagarów z potężnymi Kaiju są ucztą dla oka i ucha. Jeśli kochacie japońską „Godzillę” i nie przeszkadzają wam fabularne mielizny, to będziecie zachwyceni i nad wyraz zrelaksowani. Natomiast koneserzy jak i szukający w kinie rozrywkowym czegoś więcej poza „wizualnym orgazmem” nie zapałają letnio-gorącym uczuciem do tego dzieła.

 

Film dostał od redaktorów portalu Filmweb.pl znak jakości i okrzyknięto go jednym z najlepszych blokcbusterów ostatnich lat. Z bólem serca nie mogę się z tym zgodzić. Z jednej strony doceniam pracę pana del Toro i rozmach (wygląd Obcych zadziwia), z drugiej nie do końca przyjmuję obraną przez niego drogę. Wielki zastrzyk adrenaliny to za mało, by w pełni obudzić drzemiącą we mnie duszę dziecka. Trochę brakuje w tym wszystkim większego stężenia magii na metr kwadratowy – tego elementu, dzięki któremu chciałbym często do „Pacific Rim” powracać.

 

Ocena: 6/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję