"Piękna i Bestia" – Piękna z Bestią jest! - Recenzje filmów - Strona 2

Słów kilka koniecznie trzeba zamienić również na temat animacji. Bałem się wyglądu Bestii oraz nienaturalnie wykonanych „ludzkich” przedmiotów. Jedno potknięcie ze strony wytwórni, a cała ich praca poszłaby na marne, ponieważ po seansie w głowach widzów zostaliby jedynie kiczowato wyglądający bohaterowie, a nie ciekawy przekaz i ponadczasowa historia. Szczęśliwie animatorzy spisali się na medal. Bestia potrafi być zarówno odrażająca, jak i całkiem sympatyczna, a biegająca po opuszczonym zamczysku „przedmiotowa” służba tytułowego bohatera to klasa sama w sobie. Jednak prawdziwy podziw wzbudzają sekwencje, gdzie praca animatorów łączy się z tradycyjnym filmem aktorskim – obrona posiadłości przed napaścią pragnących krwi Bestii wieśniaków. Wtedy dopiero widać kunszt doświadczonej wytwórni. Innymi słowy, Disney po prostu znowu czaruje, jak za dawnych lat… wszechobecna magia i baśniowość wypełniają podczas seansu całą salę kinową, pozwalając nam na ułamek dnia oderwać się od rzeczywistości i zanurzyć w marzeniach – przeżyć po prostu przepiękną miłosną przygodę. Można bić jedynie brawo i to na stojąco!

Do roli Belli mógłbym znaleźć sporo kandydatek, lecz nigdy nie wpadłaby mi do głowy dzielna Hermiona Granger z kinowej serii opowiadające o chłopczyku z blizną… i to byłby błąd, ponieważ Emma Watson to przecież prawdziwe ucieleśnienie kochanej przez rzesze sympatyków bajek animowanej postaci. Elegancja, wdzięk, dobroć, charakter, wrażliwość i delikatność – takimi cechami odznacza się filmowa Piękna. Emma Watson gra z gracją oraz nie przesadza z ekspresją uczuć, dzięki czemu w swojej roli wypada bardzo naturalnie – to prawdziwa disnejowska księżniczka! Aktorka podobnie jak przed laty Amy Adams w „Zaczarowanej” czy ostatnio Lily James w roli „Kopciuszka” doskonale wpisała się w utrwaloną przez lata konwencję wielokrotnie wspomnianej wytwórni. Zaryzykuje nawet stwierdzenie, iż Emma Watson nie grała Pięknej, ona po prostu nią była! Na ekranie szlachetnej Belli towarzyszy jednak obrzydliwe monstrum, w którego rolę wcielił się Dan Stevens. Czy uniósł na swoich barkach tę dość wymagającą rolę? Owszem, podołał zadaniu. Stevens pozbawiony niejako swojej naturalnej charyzmy (wygenerowana komputerowo twarz) i tak bez większych problemów przedstawił dość skomplikowaną osobowość Bestii. Z jednej strony oschły, pozbawiony skrupułów i niezwykle surowy, a z drugiej romantyczny i pełen dobroci. Tak, te cechy wyraźnie ze sobą kontrastują, a gdy dodamy do tego zwierzęcą naturę bohatera, która powolutku zaczęła ogarniać jego serce, wypychając ludzkie gesty, to otrzymany nietuzinkową i bogatą postać, którą niełatwo odegrać. Tym bardziej cieszy świetna dyspozycja Dana Stevensa, który po udanym występie w serialu „Legion” kolejny raz błyszczy na ekranie – tym razem srebrnym, a nie domowym. W roli czarnego charakteru obrazu mogliśmy podziwiać Luke’a Evansa, który od dłuższego czasu przypodobał sobie odgrywanie filmowych bad-assów. Tym razem nie mamy jednak do czynienia z psychicznym zabójcą („Nikt nie przeżył”), sprowadzonym na złą drogę władcą („Dracula: Historia nieznana”) czy niebezpiecznym bandytą („Szybcy i wściekli 6”), lecz z zakochanym w sobie na zabój prostakiem, który oprócz czubka swojego nosa nie potrafi dostrzec nawet najbardziej oczywistej prawdy. Złowieszczo komiczny w każdym calu dobrze uzupełnia wspomnianą powyżej parę.

„Piękna i Bestia” to baśniowe widowisko pełną gębą. Dla fanów wytwórni Disneya to pozycja obowiązkowa. Nie wyobrażam sobie sytuacji, abyście wyszli z kina rozczarowani, ponieważ rzeczonemu gigantowi udało się utrzymać w tym przypadku magię sprzed kilku dekad, a to przeogromne osiągnięcie. Oczywiście polecam nową produkcję utalentowanego koncernu z całego serca!

Ocena: 9/10