bartoszkeprowski (1985 pkt)Strona WWW Autora527
747 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (1985 pkt)
85 dni temu
2019-11-25 10:53:38
Każda kontynuacja ciepło przyjętej animacji Disneya zazwyczaj od razu trafiała na rynek DVD, a obecnie mało kto o nich pamięta. Były to bowiem filmy robione nie z pasją i sercem, lecz gotowe produkty pod określonego klienta, wyprane z magii, uczuć i tego wszystkiego, za co widzowie pokochali oryginały. Myślałem, że wielokrotnie porażki uświadomiły wytwórni fakt, iż lepiej stworzyć coś nowego niż starać się na siłę kontynuować zamkniętą i spójną historię. Świadczył o tym brak oficjalnych sequeli „Zaplątanych” (pojawił się telewizyjny serial oraz film, niemniej to bardziej spin offy niż kontynuacje z prawdziwego zdarzenia) czy „Zwierzogrodu” … do czasu pojawienia się „Krainy Lodu 2”.
Poster z filmu "Kraina lodu 2" (źródło: materiały prasowe)
„Kraina Lodu 2” popełnia wszystkie grzechy wydanych do tej pory disnejowskich sequeli. Po pierwsze film jest strasznie odtwórczy fabularnie. Podczas seansu miałem wrażenie, że twórcy skorzystali z kombinacji klawiszy ctrl+c, ctrl+v, a następnie wprowadzili delikatne modyfikacje do scenariusza pierwszej części. Mamy nową oprawę audiowizualną, bohaterów oraz piosenki, niemniej fabularny szkielet do złudzenia przypomina dobrze już nam znaną historię. Chociaż początkowo twórcy raczą widzów naprawdę intrygującym wstępem. Tajemniczy głos. Historia z przeszłości. Kolejna podróż. Mimo iż całość wolno się rozkręca, to w pewnym momencie zaczyna wciągać, pomimo wielu głupot i sprzeczności, o których piszę w dalszej części niniejszej recenzji. Robi się nawet dramatycznie, w końcu film nabiera tempa, coś się dzieje i nagle… koniec. Magia miała problem wykiełkować przez cały seans, walczyła, starała się, a gdy pączek czarów wreszcie się delikatnie otworzył, ktoś przydeptał go stopą. Niestety.
Gdy twórcy ujawniają obrane fabularne rozwiązania, okazuje się, że mamy do czynienia z kolejną historią drogi, pełną schematów zaczerpniętych z poprzednika, przewidywalnych zwrotów akcji i ogranych motywów. Pamiętacie krytykowanego „Dziadka do orzechów i cztery królestwa”? Wątek stanowiący tam główną oś fabularną został przemycony do „Krainy Lodu 2” w postaci pobocznego i o dziwo, patrząc na reakcje ludzi, tym razem nikt nie narzeka na jego pretekstowość, bezsensowność czy powtarzalność. Dwa zwaśnione królestwa walczące ze sobą przez 38 lat. Rozumiem, że obie strony konfliktu nigdy nie wpadły na pomysł, aby zbadać sprawę? Mieli przecież mnóstwo czasu…
Elsa z filmu "Kraina lodu 2" (źródło: materiały prasowe)
Osobiście uważam też za spory błąd osunięcie na bok Anny, Olafa oraz Kristoffa, którzy przecież byli bardzo ważną częścią oryginału. Każdy z bohaterów odgrywał tam znaczącą rolę. Tutaj na pierwszy plan niewątpliwie wysuwa się Elsa. Twórcy dają jej kilka piosenek do odśpiewana, wszystkie muszą być z obowiązkowym przytupem, na miarę występów Whitney Houston, a nawet modyfikują jej wygląd. Ta przesadna gloryfikacja i obsesyjne skupienie wyłącznie na historii jednej z księżniczek Arendelle, niesłychanie drażni. Twórcy ulegli presji. Po premierze pierwowzoru, wokół Elsy powstał ogromny funclub. Wszyscy mówili o niej lub Olafie. Do tego pojawiły się spekulacje, a potem naciski na temat orientacji seksualnej bohaterki. Mam wrażenie, że wytwórnia chcąc wybrnąć z opresji, zaniechała przedstawienia potencjalnego partnera/partnerki omawianej postaci, co podzieliło by fanów i ściągnęło na głowę Disneya ogromne tsunami nieprzewidywalnych konsekwencji, ale w zamian za to pozwoliła pławić się królowej w blasku reflektorów, pragnąć zaspokoić fanów. Jak to się mówi? Wilk syty i owca cała… do czasu.
Poza tym sama historia wydaje się szyta grubą nicią i rozpada się w szwach, gdy tylko zaczniemy się nad nią zastanawiać. Otóż w kontynuacji Elsa czuje się nieswojo, mówi, że ciągnie ją do domu, ale tego prawdziwego, odległego, nie Arendelle. Namiastką wspomnianego domu jest tajemniczy głos nawołujący lodową królową każdej nocy. W zasadzie na tym wątku oparto całą linie fabularną, a morał sequela dotyczy wolności, swobody, odnalezienia swojego miejsca na Ziemi i zrozumienia własnej przeszłości. To piękna refleksja, szkoda tylko, że stoi poniekąd w sprzeczności z wymową oryginału. Ten traktował o akceptacji, pragnieniu bycia sobą, a nie udawaniu kogoś innego. Pomimo wielu różnić, przecież i tak stanowimy jedność, jesteśmy ludźmi, społeczeństwem i możemy funkcjonować razem, bez względu na zdolności, kolor skóry czy wierzenia. W dwójce Elsa czuje nieszczęśliwa, bo … jest inna od pozostałych mieszkańców Arendelle – czyt. posiada moce.
Kadr z filmu "Kraina lodu 2" (źródło: materiały prasowe)
A była taka piękna refleksja. Można być sobą, odmieńcem, a i tak znaleźć zrozumienie i dom wśród rzekomo obcych ludzi. Z kolei początkową niechęć pokonać na drodze wzajemnego poznania się, zaakceptowania i chęci pojednania. Dwójka zaś niezamierzenie daje do myślenia, iż nadal istnieją jakieś niewidzialne podziały, przynależności, bo koniec końców, mimo starań ludności Arendelle, Elsa i tak wolała zamieszkać ze „swoimi”, argumentując własny wybór, że Northuldra jest jej prawdziwym domem, a w królestwie czuła się nieswojo i obco. Mówi to osoba, która wychowała się w Arendelle, pragnęła akceptacji i dążyła do bycia sobą za wszelką cenę. Otrzymała to, co pragnęła, a i tak znalazła sobie nowy problem. Powiedźcie teraz, jak to brzmi, gdy się tylko dłużej nad tym pomyśli.
Boli niezwykle rwany i zdecydowanie zbyt szybki finał filmu. W zasadzie, w momencie, kiedy animacja zaczęła przykuwać moją uwagę, nagle się skończyła. Bez żadnego przytupu. Pamiętacie finał jedynki? Wzruszał, zaskakiwał i skłaniał do refleksji. W dwójce zaś czuje się niedosyt i rozczarowanie. Brak tutaj magii i jakiegoś zwrotu akcji, obrane rozwiązania fabularne są zbyt oczywiste oraz niesłychanie proste, bez krztyny kreatywności. Ponadto wypowiedź Elsy do Anny, na temat pokonywania przeciwności losu razem jako rodzina, zakrawa na hipokryzję. Przecież przez cały film, bez względu na troszczącą się o nią siostrę, gna do przodu, w pewnym momencie zupełnie się od niej odcinając i w konsekwencji, źle przez to kończąc. Do tego nieumiejętnie tłumaczy swoje postępowaniem bezpieczeństwem innych, serio? A gdzie podziała się refleksja u Elsy po finale z oryginału…, bo jeśli doszła do wniosku, że lepiej działać w pojedynkę… to gratuluje twórcom uczynienia ze swojej bohaterki równej głupiej, co John Smith z kontynuacji „Pocahontas”.
Galeria zdjęć - "Kraina lodu 2" – Odgrzejemy dziś kotleta
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
„Głębia strachu” to całkiem sprawnie zrealizowane kino katastroficzne z odcieniami grozy. Zapnijcie więc pasy, bo twórcy mają zamiar zabrać Was na intensywną, pełną wrażeń podróż z dreszczykiem emocji. Wycieczka szczególnie sprawdzi się w przypadku zagorzałych fanów nurkowania oraz zwolenników nieskomplikowanych opowieści, oczekujących po oglądanych przez siebie obraz
Mike Lowrey i Marcus Burnett wracają z piskiem opon po niemal 20 latach zasłużonej emerytury i, mimo iż jeden posiwiał, drugiemu zaś urósł brzuszek, ciągle nie powiedzieli ostatniego słowa, a ich nowe przygody bawią równie dobrze, jak kiedyś. Gotowi na kolejny rozdział z życia tytułowych Niegrzecznych Chłopców?
Hej, tu Harley! Co tam u Was? Jeszcze nie byliście na seansie? Jaka strata… Marsz do kina! Oj, przepraszam, nakrzyczałam na Was? Nie, to była tylko sugestia. Mam dla Was parę ciepłych słów o nowym filmie ze stajni DC. Będzie Joker? Nie do cholery, Pan J. mnie zostawił, tak, mówię prawdę, czemu nikt mi nie wierzy? To film o mnie, mojej emancypacji w Gotham i znajdywani
Grudzień zawsze napawa mnie optymizmem. Temperatura spada, na dworze zaczyna prószyć śnieg, a sklepy i okolica wypełniają się świątecznymi ozdobami. W takim czasie zwyczajnie nie mam ochoty na poruszające trudne tematy produkcje, ponieważ sama atmosfera zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia po prostu temu nie sprzyja. W tym wyjątkowym okresie poszukuję nieskompliko
Od czasu przeniesienia na srebrny ekran rywalizacji Nikiego Laudy i Jamesa Hunta, zacząłem z większym zainteresowaniem wyglądać filmów o tematyce wyścigów samochodowych. I nie mam tu na myśli będącej na topie serii „Szybcy i wściekli”, o nie. Po głowie krążą mi obrazy ukazujące sportową rywalizację i wielkie ikony światowej sceny współzawodnictwa. Takim filmem okazał
Polecamy podobne artykuły
Witajcie w „Krainie lodu”. Ta nowa produkcja ze stajni Disneya korzysta ze sprawdzonych klasycznych wzorców, będąc zgrabnym połączeniem musicalu, komedii i kina przygodowego. Szczerze: jeszcze nigdy moje oczy nie ujrzały tak pięknej, magicznej, a jednocześnie srogiej zimy w żadnej dotychczasowej animacji.
Teraz czytane artykuły
Jestem chyba jednym z nielicznych widzów, który stanowczo krzyczał: Nie!, gdy tylko dowiedział się o planach realizacji kolejnej odsłony mroźnej opowieści. I nie chodzi tutaj o głośną wrzawę wokół orientacji seksualnej Elsy. Od lat jestem fanem wytwórni Disneya i znam mnóstwo jej produkcji. W związku z powyższym, zauważyłem przez lata pewną niepokojącą tendencję. Disn
Producenci filmowi nie potrafią bądź też nie chcą uczyć się na własnych błędach. Za przykład mogą posłużyć tuziny nieudanych sequeli, rebootów czy remake’ów popularnych serii. Zamiast wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzeń, dalej zażarcie brną w obranym przez siebie kierunku, wypuszczając na rynek kolejne obrazy, które już w momencie wejścia do kin, okazują si
Czterdzieści lat minęło, odkąd John Carpenter i Debra Hill – poprzez jeden prosty jak budowa cepa scenariusz – raz na zawsze zdefiniowali kino slash. Morderca w krzakach, błysk ostrza w ciemności, krzyk przyłapanych na kopulacji nastolatków oraz jedyna ocalona, czyli final girl. Później nadeszły rzesze nie tyle naśladowców, co kontynuatorów tradycji; niektórym udało s
Wydłużone czaszki należące do ludzi żyjących przed tysiącami lat nie od dziś wywołują liczne kontrowersje wśród środowiska naukowego. Chociaż oficjalnie ten temat jest przemilczany przez uczonych, to badania przeprowadzane w profesjonalnych laboratoriach badawczych jednoznacznie wskazują, że historia rodzaju ludzkiego jest wielką niewiadomą.
Jaką temperaturę ustawić na termostacie bojlera, aby zminimalizować opłaty za prąd? Opiszemy kilka ważnych zasad związanych z oszczędna pracą bojlera. Zmniejsz swoje rachunki za prąd.
Dawno temu, w czasach właściwie zaskakująco odległych, MCU nabierało kształtów z pomocą swoich solowych filmów. Dość schematyczne origin story, ale zgrabnie oparte na charyzmie głównych bohaterów, później stopniowo stawały się bazą do eksperymentów. Gdyby "Kapitan Marvel" wyszła wtedy, mogłaby powalczyć o zaszczytne miano jednego z lepszych marvelowskich widowisk, rea
Słowa mają moc, ludzkość od wieków przypisuje im niezwykłe znaczenia. O potędze imion oraz nazw można poczytać choćby w Biblii, gdzie pierwszy człowiek Adam nazywa wszystkie stworzenia, tym samym przejmując od Boga władzę nad światem. Poza tym, „na początku było słowo”. Nie są to jednak rozważania natury teologicznej, a przyjrzenie się pewnemu filmowi, w którym kluczo
„Miłość, śmierć i roboty” to niewątpliwie ciekawy projekt, długo krążący w poszukiwaniu środków do realizacji. Na szczęście znalazł się Netflix, dając szansę Davidowi Fincherowi oraz Timmowi Millerowi. Ich najnowsze dziecko jest antologią krótkometrażowych filmów animowanych (za każdy było odpowiedzialne inne studio), ze wszystkim wadami i zaletami tego typu przedsięw
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Dawno temu, w zagubionej pośród afgańskiej pustyni jaskini, narodził się bohater. Przy szczęku metalu, z mieszaniny ryzyka i brawury powstał „Iron Man”, który zawładnął sercami fanów jedenaście lat temu, dając początek filmowemu uniwersum na niespotykaną wcześniej skalę. Teraz, gdy do kina trafia „Avengers: Koniec Gry”, cały ten projekt w pewnym sensie zostaje zwieńcz
Jak żyć po „Avengers: Koniec Gry”? Jak zejść z tego wielkiego tonu do normalności, ale jednocześnie o tym nie zapomnieć. Po tych wszystkich stratach został pewien oczywisty wybór, superbohater, którego nie da się nie lubić. Nastał czas Spider-Mana, początek i koniec.
Honor, odwaga, szlachetność – te trzy słowa idealnie opisują najsłynniejszego rycerza w dziejach Polski: Zawiszę zwanego Czarnym. Wielu słyszało to imię, ale warto poznać więcej faktów z jego życia. Niechaj ten artykuł będzie również należnym hołdem dla tegoż niezrównanego wojownika czasów średniowiecza.
Często miewamy w swoim życiu tzw. deja vu. Jest to odczucie, że dana sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, już nam się kiedyś przydarzyła. Ale ten artykuł będzie poświęcony innemu, chyba jeszcze bardziej niezwykłemu i ciekawszemu pojęciu, czyli efektowi Mandeli. Cóż to takiego?
"Co to znaczy: „prawdziwe”? Jak możesz zdefiniować „rzeczywistość”? Jeśli mówisz o tym, co możesz poczuć, co możesz powąchać, spróbować lub zobaczyć, to rzeczywistość jest tylko elektrycznymi impulsami interpretowanymi przez twój mózg".
20 stycznia 2016 roku świat nauki obiegła informacja, że nasz Układ Słoneczny ma dziewiątą (nie wliczając oczywiście Plutona) planetę. Dwóch naukowców przedstawiło dowody na istnienie tego ciała niebieskiego, które ma niemal ten sam rozmiar jak Neptun i okrąża Słońce co – uwaga – średnio 15 tys. lat!
Wrocławskie studio Techland dało poznać się światu za sprawą „Call of Juarez”, ale tak naprawdę dopiero dzięki „Dead Island” zdobyło na świecie dość mocną pozycję. Po przekazaniu praw do tej marki wydawcy, niemieckiemu Deep Silver, studio skoncentrowało się na tworzeniu kolejnej gry o zombie. Czy „Dead Island” było tylko wprawką przed „Dying Light”?
Nowości
To nie śmieszny kadr z kreskówki. To samo życie! Dwa małe gryzonie niczym bezdomni i biedni ludzie toczą bój o okruszki jedzenia w londyńskim metrze. Niewidoczne dla oczów milionów pasażerów pragną przetrwać. Uwiecznił je na zdjęciu Sam Rowley, a następnie ową fotografię wysłał na konkurs społeczności The LUMIX People's Choice Award. I wygrał!
Agata Sobocińska wkracza w nową dekadę. W 2020 roku zaskakuje odrealnionym teledyskiem do singla „Tylko z Tobą”. Całość utrzymana jest w tajemniczym, futurystycznym klimacie. Artystka pokazuje w nim historię rozpadu relacji między kobietą i mężczyzną. Z biegiem czasu relacja zanika, a mężczyzna staje się sztuczny i nieruchomy, niczym manekin. Kobieta wszędzie widzi tw
Kiedy napiszę: Tony Basgallop, mało który widz będzie wiedział, któż się kryje pod tym imieniem i nazwiskiem. Gdy jednak podpowiem, że ten pan zrealizował lata temu niezły serial o pewnym hotelu i losach jego pracowników, to już coś zacznie świtać. Ale kiedy przywołam nazwisko: M. Night Shyamalan – większość kinomanów krzyknie z przerażania (część także z zażenowania)
Co prawda do tegorocznej majówki jeszcze daleko, ale miłośnicy dobrej muzyki już mogą planować, jak te wolne – oby ciepłe – dni spędzić. A tym, którzy jeszcze nie wiedzą, gdzie się udać, podpowiadamy. Istnieje, rozgrywający się na świeżym powietrzu, festiwal, który, wraz z konikami polnymi, budzi się już 1 maja o świcie. Ale to nie te „grające” owady, ani żadne rozśp
13 lutego 1970 – to data, która przeszła do historii muzyki. To właśnie wtedy grupa czterech odważnych kumpli z Birmingham – Ozzy, Tony, Geezer i Bill wydała swój debiutancki album. Rewolucyjny, odświeżający, inny, szalony, przełamujący schematy, czyli „Black Sabbath”. Od tamtej pory można mówić o nowym gatunku muzycznym. O prawdziwym heavy metalu.
Czternasty dzień lutego – z sondaży wynika, że większość Polaków co najmniej lubi ten magiczny, pełen uczuć dzień, a reszta to zdeklarowani przeciwnicy, jak sami twierdzą: „skomercjalizowanego niepotrzebnego święta”. Zarówno pierwsi, jak i drudzy wyłożyliby na tacy w kształcie różowego lub szarego serca sensowne argumenty na poparcie ich tezy. Bo jest często tak, że p
Artykuły z tej samej kategorii
Hej, tu Harley! Co tam u Was? Jeszcze nie byliście na seansie? Jaka strata… Marsz do kina! Oj, przepraszam, nakrzyczałam na Was? Nie, to była tylko sugestia. Mam dla Was parę ciepłych słów o nowym filmie ze stajni DC. Będzie Joker? Nie do cholery, Pan J. mnie zostawił, tak, mówię prawdę, czemu nikt mi nie wierzy? To film o mnie, mojej emancypacji w Gotham i znajdywani
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Niegdyś krótką historyjką miał się stać, ale ostatecznie w długi metraż się przeobraził. 30 listopada pojawić się miał, ale ostatecznie, „ulepszony”, 7 grudnia przybył. „Coś się kończy, coś się zaczyna” – takowy był tytuł pewnego opowiadania. Jakże trafna to sentencja w przypadku „Pół wieku poezji później”, w którym wydarzenia rozgrywają się ćwierć wieku po tych z sag
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.338