"Witaj w klubie" – Zapraszam po szczepionkę ze słowem nadzieja - Recenzje filmów

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami opowieść, napisana przez mało znanych scenarzystów Craiga Bortena i Melisę Wallack szczerze chwyta za serce. Od czasu „Filadelfii” ten bez wątpienia trudny temat wreszcie dostaje „świeży oddech”. Uznanie dla reżysera Jeana-Marca Vallée (twórcy m.in. obrazu „C.R.A.Z.Y” o relacji młodego geja z ojcem), który nie wpada w sidła zbytniego sentymentalizmu i brawurowo prowadzi aktorów. Wszystko ukazuje jednocześnie na chłodno i emocjonalnie, nie przytłacza, dodając szczyptę humoru - całość spina klamrą w narracyjną witalność.

Dzięki ogólnie zarysowanym, powyższym zaletom (o szczegółach później) „Witaj w klubie” to jeden z najlepszych nominowanych od Oscara filmów 2013 roku. Żałować można tylko, że pojawia się dopiero teraz, już po rozdaniu tych prestiżowych nagród i to jeszcze nie we wszystkich kinach. Nie zagłębiając się w umysły naszych rodzimych dystrybutorów (kto zrozumie ich działania?), korzystniej skupić się na fabule filmu. W tym celu trzeba cofnąć się do lat 80. XX wieku, a konkretniej do Dallas w Teksasie.

Właśnie trwają popularne zawody w ujeżdżaniu byków. Pewny siebie macho, Kowboj Ron Woodroof (z zawodu elektryk) jest w swoim żywiole. Dolary wyłożone, na oczywistą wygraną postawione. Niestety tym razem nie trafione. Ron ucieka przed oszukanymi wielbicielami tego sportu. Jednak to malutki problem, w porównaniu z prawdziwą nadciągającą gehenną. Bohater mdleje w mieszkaniu, a z dnia na dzień staje się coraz słabszy. Jest w szoku, gdy po zbadaniu krwi w szpitalu słyszy diagnozę. "AIDS? Kilka miesięcy życia? To niemożliwe, to nie dotyczy mnie! Przecież na to chorują tylko pedały!”.

Od tego momentu metamorfoza jaka w nim zachodzi jest wręcz niebywała. Chociaż frustracja sięga zenitu, świat zewnętrzny staje się wrogiem, a kumple się odwracają, Ron nie myśli o samobójstwie. Nie poddaje się i szybko podejmuje radykalną decyzję. Z braku szeroko dostępnych metod leczenia, zaczyna przemycać przez granicę nielegalne w Stanach Zjednoczonych leki. Pomysł okazuje się być na tyle lukratywny, że dość szybko przeradza się w biznes i sposób na lepsze jutro. Z pomocą poznanego transseksualisty Rayona (Jared Leto) zakłada stowarzyszenie, do którego zgłaszają się ludzie o różnej orientacji - chodzące cienie szukające ostatniej deski ratunku: antidotum na spowolnienie postępującego AIDS. Za określoną sumę pieniędzy otrzymują nie tylko dostęp do nowotarskiej formy terapii (nie pochwalanej przez miejscową panią doktor), ale przede wszystkim nadzieję i wiarę.

Reżysera bardziej interesuje bohater i jego walka, niż moralizowanie czy sama sytuacja ówczesnego rynku farmaceutycznego. I dobrze. Dzięki temu jesteśmy skłonni polubić Rona, zrozumieć jego rozterki, wejść w jego psychikę, a nawet wyrazić aprobatę, obserwując funkcjonowanie klubu na rzecz „żywych trupów”. Silą sprawczą, dzięki której następuje wspomniana przemiana duszy i postrzegania innych, jest znajomość z Rayonem. W kobieciarzu i hulace, niegdyś plującym na wszelkie inności, odzywa się tolerancja.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję