
6 013
7 100 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (3197 pkt)
2683 dni temu
2016-07-31 15:14:32
Nowa „Epoka Lodowcowa” skrupulatnie kontynuuje rozpoczętą w poprzednich odsłonach historię. Zatem sporo się zmieniło w życiu naszych podopiecznych. Czarująca Brzoskwinka już dorosła i zamierza wziąć ślub, a co za tym idzie, wyprowadzić się z domu. Jak nietrudno się domyślić rzeczona informacja będzie dla Mańka gwoździem do trumny, który nie dość, że nie lubi partnera ukochanej córeczki, to z pewnością nie planuje pozwolić dziecku tak szybko wyfrunąć z rodzinnego gniazdka. Następnie dowiadujemy się o (nie)udanych miłosnych podbojach Sida, a także dalszych losach Diega, który zaczął rozwijać więź ze swoją ukochaną i zastanawiać się nad potomstwem. Oczywiście w ekipie nie zabrakło głupiutkich oposów – Zdzicha i Edka, wygadanej babci uwielbianego przez wszystkich leniwca, pozującego na prehistorycznego wojownika – Bucka, czy też pechowego Wiewióra, który kolejny raz zupełnie nieświadomie pociąga za sznurki całego obserwowanego przez widzów przedstawienia. Jednakże tym razem, działa z oddali, a skutki jego nieprzemyślanych poczynań są iście katastrofalne – stają się początkiem zbliżającej się nieuchronnie zagłady życia na Ziemi.
Trzeba przyznać, że po naprawdę udanej czwartej części omawianej serii, która tchnęła życie w nieco już wyeksploatowaną sagę, z ogromną przyjemnością udałem się na piątkę, licząc, że i tym razem twórcy zaskoczą mnie ciekawymi pomysłami. Niestety nie do końca im się to udało. Mimo iż spędziłem całkiem przyjemne 1,5 godziny w kinie, śledząc kolejną przygodę ulubionego stada, to brak oryginalnych pomysłów twórców powielających schematy z poprzedniczek nie mógł umknąć mojej uwadze. Produkcja pod wieloma względami (bohaterowie, motywy, struktura opowieści) przypomina dwie ostatnie odsłony, co w połączeniu ze znanym do bólu światem skutkuje nieodpartym wrażeniem deja vu. Brakuje charakterystycznego elementu, na przykład zmiany środowiska, który z powodzeniem wyróżniłby odsłonę od pozostałych, a także skutecznie odciągnąłby uwagę od w gruncie rzeczy pretekstowej i pełnej absurdów historii. W zasadzie linia fabularna animacji niemal w całości koncentruje się na rodzinie Mańka – taki kierunek twórcy obrali już od drugiej części serii, powoli odsuwając coraz bardziej w cień resztę z trójki charakterystycznych, będących niejako wizytówką „Epoki Lodowcowej”, bohaterów, a mowa tutaj o Sidzie i Diego. W piątce dumny szablozębny tygrys i durnowaty leniwiec zeszli praktycznie na drugi plan, ustępując miejsca perypetiom Brzoskwinki, która wraz z Buckiem, swoim chłopakiem oraz kochającą familią jest główną protagonistką obrazu. Tak więc w tle obserwujemy wiszącą na włosku zagładę, a na pierwszym planie próbę pogodzenia się zatroskanych rodziców z dojrzewaniem córki, co dostarcza wielu okazji do śmiechu.
Jeśli już o humorze mowa… stoi on na przyzwoitym poziomie. W dużym stopniu zawdzięczamy go polskiemu dubbingowi, który kolejny raz jest po prostu mistrzowski. Pojedyncze gagi, niewymuszony humor sytuacyjny, a także podszyte ironią dialogi ciągle śmieszą, chociaż daleko im do tych z pozostałych odsłon. Warto też wspomnieć o Wiewiórze, który jest niezastąpionym błaznem serii. W piątej części również ma swoje pięć minut i zgodnie z oczekiwaniami – nie zawodzi widowni. Dorośli kinomani także parę razy zaśmieją się podczas seansu, szczególnie gdy będą się przyglądać poczynaniom Mańka i Ellie próbującym za wszelką cenę zmienić plany córki, ponieważ to nieodzowna sytuacja z życia każdego rodzica, która odpowiednio podkoloryzowana i przedstawiona w krzywym zwierciadle potrafi rozbawić do łez i przypomnieć nasze własne perypetie.
Niestety piątej części „Epoki Lodowcowej” nie pomaga plejada bohaterów, którzy miotają się od sceny do sceny, próbując walczyć o uwagę widzów. Twórcy dość niesprawiedliwie podzielili czas antenowy pomiędzy postacie animowanego widowiska, w związku z czym niektóre pojawiają się na ekranie przez zaledwie kilka minut, wypowiadając znikomą ilość kwestii dialogowych i w konsekwencji nie mając okazji rozwinąć swojego potencjału. Wydaje mi się, że twórcy nie mogli się do końca zdecydować, w którym kierunku chcą podążyć. W zasadzie mogli całkowicie zepchnąć głównych protagonistów na bok i pozwolić przejąć po nich schedę młodym bohaterom, dorastającym w trakcie serii wraz z widzami. Dlaczego by nie? Mogłoby to być idealne zwieńczenie długoletniej animowanej sagi, ukazujące etapy narodzin i dojrzewania na przykładzie Brzoskwinki, która następnie wyrusza z własnym stadem na kolejną przygodę, zapisując nowy rozdział w swoim życiu. Niestety twórcy nie skorzystali z tego pomysłu, mimo iż poruszają w obrazie podobny wątek, dając w zakończeniu poszlaki sugerujące w przyszłości możliwość takiego obrotu spraw. Wspomniane rozwiązanie zasmuciłoby wielu widzów, ale pozwoliłoby zżyć się z bohaterami widowiska. W zamian za to mamy ogromny miszmasz postaci, które byłyby nam obojętne, gdyby nie sympatia i więź wynikające z poprzednich odsłon.
W piątce nie zabrakło wartego odnotowania morału, który dodaje ogranej fabule nieco kolorytu. Cieszy niewątpliwie podkreślenie przez twórców wartości rodziny i miłości, a także zobrazowane na przykładzie Sida, pokrzepiające i utarte w społeczeństwie powiedzenie, że na każdego w życiu ktoś czeka, druga połówka, z którą przemierzy się wspólnie dalsze życie. Mowa tutaj także o akceptacji wyborów przyjaciół i bliskich oraz próbie przekonania się do niedarzonych sympatią przez nas z jakiegoś powodu ludzi. Ci bowiem po bliższym poznaniu mogą okazać się zupełnym przeciwieństwem urojonego w myślach wyobrażenia o danej osobie. Może to banalne, lecz większość ludzi ciągle nie potrafi tego pojąć.
„Epoka Lodowcowa 5: Mocne uderzenie” to obraz, który wcale nie musiał powstać. Fani animowanej serii z pewnością nic by na tym nie stracili, ponieważ cała produkcja stanowi przeciętnie wykonany recykling pomysłów z kultowej antologii. Jednakże film zachował urok charakterystyczny dla omawianej sagi, a zastosowane zabiegi rozśmieszające, mimo iż odstają poziomem od tych z ostatnich części, ciągle nie przestają śmieszyć. Jeśli jesteście zwolennikami jedynego w swoim rodzaju stada ekscentrycznych zwierzaków i nie zwracacie bacznej uwagi na schematyczność lub przewidywalność, jak również obojętnie podchodzicie do obranych przez twórców kierunków, to piąta odsłona animowanej sagi przypadnie wam prawdopodobnie do gustu. Obraz jest idealnym pożeraczem nadmiaru wolnego czasu, który potrafi sprawić na twarzy szeroki i co najważniejsze niewymuszony uśmiech. Ponadto twórcy doskonale zamknęli omawianą częścią „Epokę lodowcową”, rozwiązując wszystkie dotychczasowe wątki, a tym samym kończąc niejako historię każdej z ukazanych w filmie postaci. I niech tak zostanie, po co dodawać na siłę kolejne odsłony i niszczyć udaną, animowaną serię.
Ocena: 6/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu MoviesRoom.pl oraz Filmweb.pl pod nickiem bartez13_17
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Epoka lodowcowa: Mocne uderzenie – Zagłada świata w krzywym zwierciadle
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski

"Belle" – Piękna historia przemocy - Recenzje filmów
Gdybyś poznał czyjąś tajemnicę. Dostał możliwość zadecydowania o czymś losie. Co byś zrobił? Naraziłbyś swoje imię dla dobra tej osoby, a może zapomniał o całej sytuacji? Rzadko kiedy po obejrzeniu zwiastuna czuję, iż konkretną produkcję wręcz muszę obejrzeć. Tak było w przypadku tajemniczej animacji „Belle”. Zwiastuny przedstawiały przepiękną postać i zapowiadały porywającą historię. Skuszony zapowiedzią ruszyłem na seans i… nie żałuje ani chwili spędzonej z Belle. Tę randkę zapamiętam na długo. Było w niej coś magicznego, pouczającego i wzruszającego. To kolejna perełka z Kraju Kwitnącej Wiśni, która jest obowiązkową pozycją dla każdego szanującego się fana animacji.

"Super Mario Bros. Film" – Gdzie Księżniczka nie może, tam hydraulika z grzybem pośle! - Recenzje filmów
"Super Mario Bros. Film" to przykład, że można zrobić udaną ekranizację gry wideo, która nie tylko zaspokoi oczekiwania fanów pierwowzoru, lecz również przypadnie do gustu nieobeznanej z tematem widowni. Dlaczego zatem to właśnie Nintendo może się pochwalić wspomnianym powyżej wyczynem i z politowaniem spojrzeć w stronę pozostawionej daleko w tyle konkurencji? Otóż japoński gigant doskonale wiedział, w jaki sposób przekuć swoją wieloletnią serię o małym, wąsatym hydrauliku w pełną pasji oraz licznych odniesień do pierwowzoru animację, godną tytułu najlepszej adaptacji gry wideo.

"Suzume" – Taka Piękna katastrofa - Recenzje filmów
Nowe dzieło Makoto Shinkai to kolejna kinematograficzna perełka. Reżyser ma bowiem smykałkę do snucia angażujących historii wzbogaconych elementami fantasy oraz przepiękną stroną audiowizualną. Wszak nie od dziś wiadomo, że japońskie animacje cechują się zdecydowanie dojrzalszą, bardziej emocjonującą oraz pouczającą opowieścią niż obecne dzieła ogromnie popularnej fabryki Myszki Miki. Żałuję tylko, iż pomimo niewątpliwego sukcesu w Kraju Kwitnącej Wiśni, na zachodzie nie zyskują uzasadnionego rozgłosu. Nie wspominając o Polsce. Nie dawno mogliśmy gościć w kinach niezwykle wzruszającą „Belle”. Zakochałem się w bohaterce, jak i jej perypetiach, bez reszty. Byłem skłonny wówczas powiedzieć, iż żadna inna animacja nie wywrze już na mnie takiego samego wrażenia. Byłem w błędzie. „Suzume” od twórcy „Twojego imienia”, to jak dotąd najlepszy film tego roku i wcale nie przeszkadza mu w tym fakt, iż dla niektórych kinomanów będzie zwyczajną animacją.

Piękny Wrocław i niesamowite Skalne Miasto! - Ciekawe miejsca
Wrocław to jedno z najpiękniejszych polskich, jedynych w swoim rodzaju, miast, o czym mogłem się niedawno przekonać, spacerując po jego malowniczych uliczkach. Już dworzec potrafi ująć swoim wykonaniem. Przypomina bowiem z zewnątrz bardziej średniowieczny zabytek niż budynek codziennego użytku. Do tego atrakcyjność Wrocławia potęguje możliwość wybrania się do magicznego Skalnego Miasta położonego niedalekiej polskiej granicy, u naszych czeskich sąsiadów. W sezonie wiosennym i letnim dostaniemy się tam pociągiem Kolei Dolnośląskich. Mam nadzieję, że dzięki moim zdjęciom poczujecie czar wrocławskich krasnali oraz urok niezwykłego Skalnego Miasta!

"Raya i ostatni smok" – Przebaczenie, zaufanie i wiara! - Recenzje filmów
Jestem ogromnym zwolennikiem animacji. Szczególnie Disneya, zarówno tych klasycznych, jak i nowoczesnych. Nie da się ukryć, iż wspomniana wytwórnia potrafi tworzyć piękne animacje z bogatym światem oraz mądrym przesłaniem. Ponadto często zwalają z nóg pod względem audiowizualnym. Mająca premierę na początku lipca „Raya i ostatni smok” to kolejna pozycja na miarę „Krainy Lodu”, „Zaplątanych” czy „Zwierzogrodu”. Ogromnie pomysłowa, stworzono z pasją i zachwycająca pełnokrwistymi bohaterami.
Polecamy podobne artykuły

Król Julian i spółka - Artykuły o filmach
Zapoznacie się z szalonymi, animowanymi postaciami ze znanych kinowych hitów. Co spowodowało, że dorównują popularnością głównym bohaterom i budzą sympatię u dorosłych?

"Pingwiny z Madagaskaru" – Mam genialny plan panowie - Recenzje filmów
Wyglądają jak małe, kochane przytulanki, ale nie dajcie się zwieść. Tworzą czteroosobowy oddział do tzw. mission impossible. Unieszkodliwią każdego przeciwnika, włamią się do najpilniej strzeżonych miejsc na świecie; uratują kruche, bezbronne istoty i co najważniejsze, wyznają zasadę muszkieterów – jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Kto jeszcze ich nie zna, niechaj ze wstydu się spali. To pingwiny: dowodzący Skipper, naukowiec Kowalski, osiłek z „głębokim” żołądkiem Rico i ugodowy Szeregowy, którzy w umysłach panów ze studia DreamWorks powstali.
Teraz czytane artykuły

"Epoka lodowcowa: Mocne uderzenie – Zagłada świata w krzywym zwierciadle - Recenzje filmów
„Epoka lodowcowa: Mocne uderzenie” to najnowsza, piąta już część kultowej animacji, która zebrała rzesze fanów na całym świecie, ujmując trójką przezabawnych i sympatycznych bohaterów. Czy kolejne przygody rozrastającego się z każdą następną odsłoną stada bawią i wciągają równie dobrze, co poprzednio? A może mamy do czynienia z tworem będącym popłuczynami po zaskakująco udanej serii?

"Doom" – posmak old schoolu - Recenzje gier
Seria „Doom” znana jest chyba każdemu miłośnikowi gier komputerowych, nawet jeżeli jakimś cudem nigdy nie miał styczności z żadną produkcją sygnowaną charakterystycznym logo. Po „Doomie³”, będącym swego rodzaju restartem serii, przez wiele lat było cicho. Co prawda w międzyczasie doczekaliśmy się rozszerzenia, filmu kinowego i „Doom RPG”, fani czekali jednak na kolejną odsłonę z prawdziwego zdarzenia. Ta rodziła się w bólach przez kilka lat – w pewnym momencie deweloperzy skasowali to, co zrobili, stwierdzając, że nie jest wystarczająco doomowate, i zaczęli od początku. Po dwunastu latach w końcu doczekaliśmy się czwartej odsłony serii, będącej pełnoprawnym rebootem.

"Loft" – W sieci kłamstw - Recenzje filmów
Mężczyzna spada wprost na zaparkowany pod budynkiem samochód, naga blondynka zostaje odnaleziona martwa w ekskluzywnym apartamencie, a pięciu mężczyzn, podejrzewając siebie nawzajem, próbuje odnaleźć winnego. Pierwsze minuty filmu zwiastują więc ciekawy i trzymający w napięciu seans. Sam Van Looy od samego początku zasypuje widza efektownymi scenami, które mogą intrygować, ale i niepokoić.
Wianki – kultywowanie słowiańskiej tradycji na polskiej wsi - Tradycje
Puszczanie wianków na wodzie jest ściśle związane z tzw. Nocą Kupały – świętem, którego korzenie sięgają pradawnych słowiańskich czasów. Niewielka wieś Czarne w centralnej Polsce na Kujawach od kilku lat czci ten zwyczaj, tym samym będąc wzorem dla innych. Ktoś zaprotestuje, że nie powinno się w katolickim kraju przypominać i tak bardzo przywiązywać do tego, co pogańskie, ale czyż nie najważniejsza jest wspólna radosna zabawa, nad którą unosi się pozytywna aura i magia sprzed tysięcy lat?

Tajemniczy Indianie Anasazi - Niewiarygodne, niewyjaśnione
Amerykański Wielki Dziki Zachód uważany jest przez wielu za miejsce wręcz ekstremalne, gdzie duchy i legendy dawnych Indian są tak żywe jak w odległej przeszłości. Ten niegdyś opisywany obszar Ziemi zamieszkiwała bardzo zagadkowa kultura – Anasazi. I to właśnie jej poświęcam swoją kolejną audycję - którą możecie także obejrzeć na moim kanale na YouTubie oraz blogu Alternatywna Rzeczywistość.
Nowości

Sentymentalna muzyczna podróż Donia i TKM'a do lat 90.! "Japońskie Zabawki" już w sieci! - Muzyczne Style
To dopiero był pojazdy! Nie pamiętacie? No to Doniu oraz TKM przeniosą Was w rapowym stylu do złotych lat japońskiej motoryzacji w swoim najnowszym singlu "Japońskie Zabawki".

MILENA przechodzi na "Drugi brzeg", a tam pop, rap i nowa miłość! - Muzyczne Style
Ukazał się najnowszy singiel Mileny pt „Drugi brzeg”. Milena to ukraińska wokalistka mieszkająca od wielu lat w Polsce. Jej pasją jest śpiew i taniec. Szuka nowoczesnych brzmień, a jej charakterystyczny głos zapada w pamięć. „Drugi brzeg” to popowy utwór, w którym autor tekstu – Karol Januszkiewicz – rapuje razem z artystką. Kompozytorem jest Piotr Ostrowski.

"Niebieskooki samuraj" – Zemsta rysowana mieczem - Seriale
Słyszycie Netflix, myślicie „kolejny serial bez ikry, średniak, jakich wiele, z poprawnością polityczną wylewającą się z ekranu niczym woda po pęknięciu tamy na rzece”. Z produkcjami aktorskimi faktycznie tak się często mają sprawy, ale w przypadku animacji jest zgoła inaczej. Był już dowód w postaci „Arcane” (historii dziejącej się w świecie gier z serii „League of Legends”) i „Cyberpunk: Edgerunners” (opowieść z uniwersum „Cyberpunka 2077”). W 2023 roku dołączą do tych tytułów „Niebieskooki samuraj”. I jest najlepszy! Ma taki klimat XVII-wiecznej Japonii (ach ta muzyka!), tak brutalne walki i taką głębię psychologiczną głównego bohatera, że nic, tylko bić pokłony!

Poznajcie OBYWATELI DT i zatęsknijcie za Krakowem... - Zespoły i Artyści
Pewien kwartet i jego pewna piosenka sprawiają, że każdy zauroczy się w stolicy Małopolski, choć miłość to będzie niełatwa. Bo „Kraków” ma swoje wady i zalety. Wszak jak pięknie i szczerze śpiewa Norbert Giza: „To miasto turystów, żebraków. Miejskiej inteligencji, studentów i cwaniaków. Kraków kocham, lubię, nienawidzę. Zawsze tęsknię... gdy długo nie widzę”. Jakże prawdziwe słowa, szczególnie dla kogoś, kto – tak jak wspomniany wokalista – żyje tam od 10 lat. Zatem nie ma co się zastanawiać – pakujcie walizki, czas ruszyć do krainy Smoka Wawelskiego, jednak najpierw warto odwiedzić Dąbrowę Tarnowską. Dlaczego? W tym mieście narodzili się bowiem Obywatele DT.

"Na mały palec": najnowszy singiel IGI robi furorę w sieci - Zespoły i Artyści
Poznajcie najnowszą muzyczną propozycję od IGI. "Na mały palec" to poetycka opowieść o niedokończonych historiach, które trwają w naszych sercach!

Olbrychski, Komorowska i Zanussi o Janku Nowickim, czyli piękny wieczór wspomnień! - Fotorelacje
Giganci kina – tak o nich mówi burmistrz Eugeniusz Gołembiewski (trudno się z nim nie zgodzić). I jest niezwykle dumny i szczęśliwy, że tych troje wspaniałych ludzi odwiedziło Kowal na Kujawach. Wszak Daniel Olbrychski, Maja Komorowska i Krzysztof Zanussi to faktycznie legendarne osobistości polskiej kultury. To właśnie tych troje spotkało się w dużej sali OSP z mieszkańcami miasteczka i jego okolic, aby w ramach festiwalu „Białe walce” powspominać, zmarłego w grudniu 2022 roku, Jana Nowickiego. Poniedziałkowy wieczór 27 listopada przejdzie do historii jako pełna anegdot z życia i twórczości Mistrza podróż w czasie.
Artykuły z tej samej kategorii

"Chłopi" – Wsi anielska, wsi diabelska - Recenzje filmów
„Cepelia, w której maczała swoje paluchy Sztuczna Inteligencja, malując każdą scenę w męczące oczy barwy”. Mniej więcej to sądzi o nowej adaptacji „Chłopów” Władysław Reymonta pewien znany krytyk filmowy. Powinien on uderzyć się w pierś i obejrzeć tę animację raz jeszcze. Tak, to ludowe rękodzieło, ale o dużej wartości artystycznej – choć bliskie książkowym opisom, to jednak na swój sposób uwspółcześnione, pozbawione kurzu osiadłego na dawnej księdze. Gdy kilka lat temu ponad 100 malarzy zabrało się do skrupulatnej pracy z pędzlem w dłoniach, to jeszcze nikt nie wiedział, że AI aż tak rozwinie się w roku 2023. Można zapytać po co? Czyż nie lepiej, aby powstał „zwykły” film fabularny bez tej otoczki? Nie, bo taki już nakręcono, a owa forma tylko dodała magii i innej, niepokojącej namacalności.

"Oppenheimer" – O człowieku, który stał się (anty)Prometeuszem - Recenzje filmów
Christopher Nolan zszedł na ziemię i zdetonował bombę – zrealizował film, w którym nie cofa bohaterów w czasie, nie każe im lecieć w kosmos ani zakradać się do snów. „Oppenheimer” to jego najbardziej ambitna produkcja, oparta na książce nagrodzonej Pulitzerem. Ale to żadne szpiegowskie kino czy rasowy thriller, choć pewne elementy takowych gatunków zostają tu przemycone. To bardziej opowieść o silnej jednostce, postawionej pod ścianą i mierzącej się z własnymi „demonami”. Trzygodzinny dramat, z polifoniczną narracją na trzech poziomach czasowych, gdzie istotne są przede wszystkim dialogi i monologi, a mimo to nie ma znużenia, nie patrzy się ciągle na zegarek (to robią postacie w filmie). Ma się natomiast poczucie obcowania z czymś, co ociera się o wybitność, lecz jednocześnie niektórzy mogą odnieść wrażenie, że do pełnej filmowej doskonałości czegoś zabrakło…

"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów
Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...

Pierwsze lody... czyli jak to jest z "Polityką"? - Recenzje filmów
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?

"Dziedzictwo. Hereditary" – Osaczeni - Recenzje filmów
„Dziedzictwo. Hereditary” to kolejny po „The Witch” oraz „To przychodzi po zmroku” znakomicie oceniany przez krytyków dreszczowiec od wytwórni A24, który stara się wyjść poza schematyczne gatunkowe ramy. Bo to bardziej duszny dramat o rodzinie zmagającej się z żałobą niż typowy straszak. Zrealizowany przez debiutanta przykład artystycznego kina, które z komercją ma niewiele wspólnego.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.612