"365 dni: Ten dzień" – Fantazje Blanki Lipińskiej vol. 2 - Recenzje filmów

W zasadzie piszę tę recenzję nieco z sentymentu – stworzyłem na swojego fanpage’a dosyć długi tekst na temat części pierwszej i stwierdziłem, że to dobry pomysł na dziennikarski sequel. Przepraszam – krótko nie będzie. Zaprezentuje również coś, czego recenzent robić nie powinien, czyli pisać streszczeń – ups, jaki film taka recenzja.

 

UWAGA – BĘDĄ SPOJLERY!

 

Jeśli miałbym opisać w paru zdaniach pierwszą część, to nie byłby to długi opis. Typ porwał typiarę, coś tam obiecywał, że nie będzie wkładał rączek tam, gdzie nie trzeba, a jednak kłamczuszek trochę to robił. Jedli polskie pierogi, nęcił ją seksem oralnym z inną kobietą (wielkie WTF), jedli pierogi, potem uratował ją przed jakimś niesympatycznym ziomeczkiem i tak oto historia miłosna z „Przewinęło z wiatrem” może się schować. Sex na łódce, „Big Love” i boom – ukochana wjeżdża w tunel i łubudubu – wybuch. Koniec filmu.

 

Kadr z filmu "365 dni: Ten dzień" (źródło: screenshot/Netflix)

 

Cóż za cliffhanger! Cóż za emocje! Czy Laura żyje? Czy Massimo będzie płakał? Co nam tym razem zaserwują scenarzyści? Tyle pytań! I jedna dłuższa odpowiedź. Olać wypadek, dajmy jak najwięcej scen seksu i zróbmy twista w kinie pornograficznym – zafundujmy ślub – tego na pornhubie nie grali! Jak pomyśleli tak zrobili. Pierwsze 20 minut filmu to teledysk, w którym nasi bohaterowie testują możliwości swoich narządów rozrodczych, a montażyści chyba realizują jakiś zakład z twórcami „Jak pokochałam gangstera” w ilości piosenek użytych w jak najkrótszym czasie. W sumie nie jestem pewny czego było więcej – utworów muzycznych czy mlaskania naszych kochanków. Zack Snyder byłby dumny, bo ilość niepotrzebnych spowolnień jest przeolbrzymia. Coś doprawdy nieznośnego. Wszystko jest tandetne, wykonane bez krztyny zmysłowości i bez poczucia… głębi doznań estetycznych. Serio – „Głębokie gardło” z 1972 ma więcej sensu i przemyślanych scen, o „Emanuelle” nie wspomnę, bo to już Oscar w kategorii kina erotycznego.

 

Hitem jest moment, gdy Massimo daje prezent ukochanej z okazji rocznicy czy czegoś w tym stylu. Przyznam, ze ziomek się postarał i sprawił dom mody do zarządzania z Natalią Siwiec na pokładzie. Poprzeczka została wysoko postawiona, więc Laura dłużna nie była i zafundowała gift stulecia. Był to oczywiście sex. Kreatywność level hard. Wydaje mi się, że dla włoskiego przystojniachy, który mógłbym sobie pozwolić na dosłownie wszystko, ma to być niespodzianka roku? Podejrzewam, że bardziej by się ucieszył z dobrych pierogów z okrasą niż zabawy z twardymi przedmiotami, wkładanymi w miejsca intymne swojej oblubienicy – worek bez dna swoją drogą! Nie do końca wiadomo czy sobie pomyślał „Mordeczko, ale ty masz łeb. Dziena”. Massimo to gość, który poza tym, że opracował do perfekcji stanie w rozkroku lub z ręcznikiem na biodrach (ilość tych scen jest wręcz przekomiczna) to również posiadł wiedzę jak grać typa, który nigdy – ALE TO NIGDY – się nie uśmiecha. Naprawdę – nie każdy włoski macho to smutny koleś, któremu wiecznie doskwiera jaskółczy niepokój i poczucie niewypróżnienia.

 

Kadr z filmu "365 dni: Ten dzień" (źródło: materiały prasowe/Netflix)

 

Ja się tu rozpisuje o głupotach, a akcja idzie z impetem w głąb! Po pewnym czasie widz doznaje szoku. Muzyka cichnie, zapada zmrok – idylla kończy się, bohaterowie zaczynają prowadzić dyskusje! Miedzy salwami przekleństw i stwierdzeniami typu „Weź mnie tu i teraz na polu golfowym”, dowiadujemy się ciekawych rzeczy, m.in. tego, że Massimo ma brata, ale ich relacja jest do tego stopnia napięta, że nawet nie mają siebie w znajomych na Facebooku. W momencie kiedy Laura jest rządna wiedzy na ten temat, to ten odwala focha roku, obrażony przypomina sobie, że jest gangsterem i postanawia wyjść z pokoju i poudawać Człowieka z Blizną. W sumie praca Włocha to bardziej drugoplanowy komentarz niż element fabuły. Potem wszystko się zmienia – odbędzie się pewien bankiet, kiedy to Laura zobaczy swojego ukochanego w dosyć jednoznacznej sytuacji z Nataszą Urbańską. Nie analizujmy ciągu przyczynowo-skutkowego i teleportacji bohaterów z miejsca na miejsce. Miała być drama? Jest drama! Gładko przechodzimy do drugiego aktu filmu. Uff – już bliżej niż dalej.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję