Kadr z filmu Light Sleeper -  (Źródło:- youtube.com/screenshot)

 

Słuchając jego monologu, mamy świadomość, że rozpaczliwie stara się odnaleźć punkt zaczepienia, dzięki któremu odnajdzie się w przyszłości. Ale też można dostrzec ciążącą mu przeszłość, od której nie jest w stanie się uwolnić. Czuć ten jego pesymizm i brak wiary w nowe jutro. Na jego zmęczonej, ale wciąż uśmiechniętej, twarzy widać ciążącą mu dłoń fatum. Wiedziony lojalnością, każdej nocy, wbrew sobie zanurza się w mroku, by na nowo dostarczać malutkie okruchy śmierci, dozować ową śmierć na raty. Dostrzega ją w postępującym upadku tych, których zaopatruje, widzi ją w oczach ludzi, którzy rozpaczliwie chcą się z nim dzielić się swoimi myślami… chaotycznymi przebłyskami umysłów zniszczonych przez narkotyki:

 

„Każdy chce gadać. To taki przymus. (…) Dilerowi opowiadają wszystko to, czego innym by nie powiedzieli.”

 

Jednak dotyczy to również ich, zarówno John jak i Travis, zagubieni w otaczającej ich rzeczywistości, spowici światem nocy, żarliwie pragną rozmowy. Ich pamiętniki to osobiste wołanie o kontakt ze światem. Pragną rozmowy, która przywróci ich społeczeństwu. W swych usiłowaniach są tak nieporadni, że aż bezbronni… Są rozdarci, zagubieni, tak pełni sprzeczności… tych samych, które dostrzegła Bethy cytująca Travisovi tekst Kristofferosna i wzbogacająca go swoim komentarzem:

 

„To prorok … To prorok i przestępca, chodząca sprzeczność. Trochę prawdy, trochę kpiny…” – Chodzi mi o sprzeczności. Są w tobie.”

 

Pomimo tak bardzo powierzchownego postrzegania przez nią świata, dojrzała wszystko to co tak bardzo w nim się ścierało. Ich rozmowy były rozmowami osób z różnych wymiarów, biegnącymi pozornie w jednym kierunku, ale odległymi od siebie o lata świetlne. Tylko pozornie przybliżały ich do siebie. Może z czasem… Jednak w przypadku LeToura, nie pomagały jego prośby, aby była żona chciała z nim rozmawiać, by zechciała opowiedzieć mu o sobie. Bo ona już wiedziała, że rozmowa to klucz, który jest w stanie przywrócić przeszłość, na nowo związać i odbudować zerwane więzi. Dlatego wprost powiedziała:

 

„Nie chcę Ci o sobie opowiadać (…) Szczegóły otwierają drzwi…”.

 

Tak, szczegóły sprawiają, że w drugiej osobie nie widzimy już tylko obojętnego przechodnia, nie dostrzegamy już obcej twarzy, ale niepostrzeżenie zaczynamy oswajać się z jego innością. Dawna złość i rozgoryczenie znikają. Budzi się sympatia, odświeżają uczucia… Często tak mocne, że prowadzą do niezwykłego zbliżenia, do seksu życia, jak w przypadku Johna i Marianne. Wspaniałej bliskości, która była ich swoistym pożegnaniem. Bez alkoholu, bez narkotyków – byli tylko oni i ich odnaleziony na tą jedną noc żar z przeszłości. Coś co przepadło w otchłani uzależnień. Powróciło na tą wyjątkową noc, by po niej rozpłynąć się wraz porannymi mgłami. Bo otaczający ich świat nie jest światem dobrym, tu nie ma szczęśliwego zakończenia… Każdy dzień i każda noc wiedzie ku nieuchronnej klęsce… Ukochane osoby umierają, zdradzają, zwracają się przeciw… Taki też świat widział Travis wyjeżdżając na kolejny nocny kurs.

 

„Nocą wyłażą wszystkie zwierzęta. Kurwy, alfonsi, pedały, transwestyci, narkomani, dilerzy. Brudna forsa. Pewnego dnia spadnie prawdziwy deszcz i zmyje cały ten brud.”

 

Weteran wojny, o którym niewiele wiemy. Co na wojnie widziały jego oczy? Możemy tylko przypuszczać jakiego doznały porażającego widoku zła, śmierci i zniszczenia. Powrót po tym nie istnieje…

 

Travis - Kadr z filmu Taxi Driver (Źródło:- youtube.com/screenshot)

 

Gdy światło dnia raziło, to właśnie noc przyciągała go i dawała paradoksalne poczucie bezpieczeństwa. Skrywała przed wzrokiem innych… Jednocześnie porażał go wszechotaczający obraz zepsucia. Brudne ulice, które przemierzały prostytutki i alfonsi. Ukryty za szybami taksówki obserwował zaułki, na których króluje przemoc i wyzysk. Coś co burzyło w nim krew i sprawiało, że budziła się w nim determinacja. Postanowienie dokonania z tym rozrachunku za wszelką cenę. Owszem chciał spróbować normalnego życia, ale okazało się, że nie ma powrotu z wojny. Epizod z Bethy pokazał mu jak bardzo odstaje od reszty społeczeństwa:

 

„Teraz widzę, że jesteś jak inni: zimna i niedostępna. Wielu jest takich.”

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję