4 021
4 604 min.
Artykuły o filmach
dbania (81 pkt)
1835 dni temu
2014-11-05 13:08:38
Sam Peckinpah (źródło: www.flickr.com/photos/sescsp)
To właśnie takie widoki przywołał w swych filmach Sam Peckinpah - niepokorny duch kina, spoglądający na świat wzrokiem wyostrzonym przez alkohol i używki. To właśnie Dobro i Zło, Cnota i Występek, Pycha i Zawiść przewijają się w każdym jego obrazie. Przechodzą nam przed oczami, tańczą niczym w swoistym dance macabre. Taniec, radość, czułość, niewinność… wbrew temu, co nas czeka, właśnie takie sceny wprowadzają nas, witają nas w przedsionku jego filmów. Tak jak w scenie otwierającej „Nędzne psy”. Roześmiany korowód dzieci tańczących wokół nagrobków i ich beztroski śmiech. Spleciona w tańcu śmierć i niewinność - jak zwiastun agonii niewinności. Zbliżenia na jasne, roześmiane oczy dzieci niosące zapowiedź nadchodzących wydarzeń. Przepowiednia upadku wartości człowieka i jego zagubienia w świecie okrutnym i bezwzględnym. Towarzyszy temu ten sam szczery, dziecięcy śmiech, który stanowi akompaniament wjazdu „Dzikiej Bandy” do miasteczka. Śmiech dzieci dręczących skorpiony, wrzucające je dla zabawy w mrowisko. Obserwujące roziskrzonymi oczami jak masy mrówek powoli pokrywają walczące stworzenia, i podpalające ten żywy, walczący, drgający stos. Bezprzykładne, czyste okrucieństwo okraszone niewinnym, perlistym śmiechem dziecka. Porażające… Jak radosna zabawa dzieci na szafocie, jak chłopczyk huśtający się na pętli szubienicy czekającej na Billy’ego Kida. Jak pełna blasku i optymizmu piosenka śpiewana pogodnymi głosami dzieci wprowadzająca nas w koszmar II wojny światowej zaserwowany w „Żelaznym krzyżu”. Czarno-białe obrazy atakują nasze oczy – sceny bitew i egzekucji, pełne obłędu wiece nazistowskie przeplatają się z obrazami Hitlera witającego z dobrotliwym uśmiechem dzieci - obrazy z filmów propagandowych, przypominające najmroczniejsze chwile naszej historii, okraszone dziarską piosenką. Czujemy ciarki na plecach i przedsmak tego, co nas czeka. To pierwszy sygnał, że wkraczamy do świata, w którym nie będzie litości dla naszych sumień i wrażliwości. Bo Sam, ujmując nas za rękę, wprowadzając w swoje uniwersum, nie obiecuje łatwej rozrywki - tu nie ma przebaczenia… Obłąkany i zły świat napiera… Cóż widzimy? Układnego, kulturalnego matematyka, który jest w stanie obudzić w sobie pierwotną żądzę krwi, pozwalającą mu zatłuc bliźniego pogrzebaczem; człowieka, który strzela do bezbronnego przyjaciela; bezkompromisowego mężczyznę zabitego strzałem w plecy przez młokosa; byłego żołnierza wiozącego przez meksykańskie bezdroża, niczym ponure trofeum, uciętą ludzką głowę. Głowę wartą więcej niż żywy człowiek. Wartą więcej niż życie szesnastu osób…
"Żelazny krzyż" (źródło: www.flickr.com/photos/plex-netcast)
Świat, w który wkraczamy niesie ze sobą dewaluację wartości: miłości, przyjaźni, człowieczeństwa, małżeństwa. Na naszych oczach rozsypują się ich fałszywe fasady. Pike Bishop i Deke Thornton; sierżant Steiner i kapitan Stromsky; Billy the Kid i Pat Garrett; David i Amy Sumner. To oni stają się zwierciadłami naszych dusz, odbiciami naszych sumień. Nieidealni, ułomni, ludzcy - tak pełni emocji. Zapraszają do świata pełnego okrucieństwa… okrucieństwa, które jest ukryte w każdym z nas. Ale oni nie wstydzą się go. Często wydawać by się mogło, że są obojętni jak Bóg, źli jak szatan. Bez skrupułów zabijają bezbronnych, popełniają przestępstwa, z zabijania czynią źródło zarobku i powód do chluby. Jak jeden z żołnierzy sierżanta Steinera, który pełen dumy obwieszcza kolegom z plutonu, że „sprawnie zabija”. Członkowie bandy Bishopa bez skrupułów strzelający do bezbronnych przechodniów. Skrupułów też nie mają również Billy Kid i jego kompani. Wydawać by się mogło, że ten obraz jest tak wyrazisty, jednoznaczny, że nic nie może już go odmienić. W sztywnych ramach poprawnego społeczeństwa reprezentują to, co najgorsze. Są dla niego odpadkami, plagą zesłaną przez Boga! Ale czyżby tylko oni?
"Dzika Banda" (źródło: www.flickr.com/photos/james_macdonald)
Peckinpah na drugiej szali stawia prawomyślnych członków społeczeństwa, dobrych chrześcijan, porządnych ludzi, takich jak ścigający Dziką Bandę „stróże prawa” strzelający do przechodniów na równi z bandytami i obdzierających ciała zabitych z butów, wyrywających im złote zęby. Pełen goryczy Thornton wyrzucił najmującemu ich przedstawicielowi kolei:
„…jakie to uczucie (…) brać pieniądze za ciepłą posadkę, najmowanie zbirów w majestacie prawa? Jakie to uczucie być tak cholernie porządnym?”
Tak porządnym, jak ranczerzy wynajmujący Pata Garretta do pogoni za dawnym przyjacielem, proponując mu „krwawe pieniądze”. Jak meksykańscy żołnierze, którzy z uśmiechem na twarzy, niczym na niekończącej się fieście, piją i bawią się... gwałcą i zabijają. Jak sąsiedzi Davida Sumnera, którzy zgwałcili jego żonę, a następnie próbowali zlinczować niepełnosprawnego. Na tej samej szali reżyser stawia kapitana Stromsky’ego, dla którego wojna, śmierć i otaczający go koszmar sprowadzone zostają tylko do starań o Żelazny Krzyż, do zaspokojenia własnej próżności. Ten kawałek „bezwartościowego złomu”, jak o nim mówi Steiner, jest równie bezcenny, jak niezasłużony dla kapitana:
„Dla mnie ma wartość (…) jeśli wrócę bez Żelaznego Krzyża nie będę mógł spojrzeć rodzinie w oczy.”
Następuje zderzenie… przecieramy oczy i nagle okazuje się, że tu nie ma dobrych, że świat nie jest już nawet czarno-biały, a tonie w brudnych odcieniach szarości. Chwilami pogrążając się w szkarłatnej mgle…
Każdy kolejny jego obraz wciąga nas w rzeczywistość, która przemija. W świat, który odchodzi w przeszłość. A co pozostaje tym mrocznym bohaterom zaludniającym niegościnne krajobrazy? Mogą tak jak Pat Garrett podporządkować się, dać się wtłoczyć w maszerujący postęp, przyjąć stronę silniejszego, widząc w tym „sposób na przeżycie”. Przypiąć do piersi gwiazdę, bo „w tym zawodzie ma się zawsze rację”. Jak Thornton, zgodzić się poprowadzić pościg za dawnymi przyjaciółmi.
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Więcej artykułów od autora dbania
„Dziwne to życie” pada w chwili, gdy wszystko się zawaliło, a najbliższe lata mają upłynąć w odosobnieniu… Dziwne, bo jednocześnie na horyzoncie zamajaczyło widmo nowego życia, pozbawione obciążenia, które tak bardzo uwierało. Okazało się bowiem, że szczęście było na wyciągnięcie dłoni, że to co poszukiwane i usilnie wypatrywane leżało w zasięgu wzroku. Nieuchronnie n
Monotonny głos Jima Morrisona, szarpiący nerwy dźwięk wentylatora oraz jednostajne warczenie śmigieł helikopterów nadlatujących nad uśpione wioski, wprowadzają nas w progi współczesnej apokalipsy. Wprowadzają do dusznej, parnej dżungli, pomiędzy pola ryżowe i zagubione wśród nich wioski. Na wzgórza, nad którymi o poranku unosi się zapach napalmu pachnącego jak zwycięs
Kino, niczym wehikuł magiczny przenosi w czasie i przestrzeni. Serwując kalejdoskop światów, pozwala zanurzyć się w otchłani czasu dawno minionego albo rzuca nas w nieodgadnioną przyszłość. Zabierając w podróż do przyszłości stworzonej przez Kurta Wimmera ukazuje wizję sterylnego, nowoczesnego świata, a za pośrednictwem Ridleya Scotta wprowadza do świata stanowiącego
Dziewięćdziesiąt lat temu, w 1925 roku, Rupert Julian wprowadzając na ekrany kin ekranizację „Upiora w Operze”, ożywił bohatera powieści Gastona Leroux - okaleczonego geniusza kryjącym swą twarz po maską. Ofiarował mu oblicze Lon’a Chaney’a, tworząc pierwszego Eryka - Upiora Opery.
Pierwsze skojarzenie, które nasuwa się po usłyszeniu hasła „wampir”, przywołuje obraz mężczyzny o śmiertelnie bladej twarzy, okrytego peleryną i o jarzących się złowrogą czerwienią oczach. W naszych myślach pojawiają się jednoznaczne skojarzenia – Dracula, hrabia, Transylwania… Owszem istnieją kobiety wampiry, ale funkcjonują jak tło. Stanowią swoisty harem mrocznego
Teraz czytane artykuły
Dobro i zło, wiara i upadek, bezinteresowne uczynki i akty samolubnego okrucieństwa. Pustynny krajobraz pogranicza skąpany w blasku prażącego słońca, tumany piasku wciskającego się w oczy i usta, przysypującego bezimienne mogiły. Błotniste bezdroża odległej Rosji pochłaniające życia i dusze żołnierzy. Surowe wrzosowiska Kornwalii, pośród których budzą się niskie insty
Ze „średniakami” rynku gier wideo sprawa zawsze jest skomplikowana. Nie mogą one zostać wydane w tempie „ekspresowym”, bo charakteryzują się na ogół dużo większą złożonością niż te mniejsze produkty indie. Jednocześnie nie stoją za nimi wagony pieniędzy, które pozwalają na kilkuletni nawet developing gry (plus: kampanie reklamowe, prezentacje na Expo, etc.) - jak w pr
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Profesor Andrzej Prószyński swoją karierę zawodową związał z nauką. W latach 2012-2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Techniki na Uniwersytecie im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Jego wielką pasją jest kosmos oraz poszukiwanie śladów obcych cywilizacji pozostawionych na innych planetach Układu Słonecznego – przede wszystkim na Marsie. Swoimi
Temat istot pozaziemskich poruszany jest od niepamiętnych czasów. Starożytne teksty bardzo często wspominają o bytach, które skolonizowały Ziemię i przekazały ludziom wiedzę dotyczącą różnych dziedzin życia. Badania uczonego - Normana Bergruna - wskazują, że nie jesteśmy jedyną rasą we wszechświecie.
Piąty miesiąc roku niesie ze sobą wiele ważnych rocznic dla Polaków. Majówka, która w tym roku jest wyjątkowo długa, niech nie przesłoni tych ważnych wydarzeń.
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Christian Bale to gwiazda, o której zawsze jest głośno. Widać, że jego sława nie opiera się tylko na dobrym aktorstwie, ale również na skandalach. Mimo to nadal ma wiernych fanów, a propozycje nowych ról sypią się jak z rękawa.
Wytwórnia Pixar to niewyczerpana studnia niezwykłych pomysłów i kuźnia talentów. Takich jak np. Pete Docter. W mózgu tego pana w średnim teraz wieku, twórcy „Potworów i spółki” oraz „Odlotu”, muszą siedzieć ludziki, które naciskają kolorowe guziczki i produkują magiczne kule. Bo jakże inaczej wytłumaczyć nadmiar wyobraźni, a co za tym idzie, wymyślanie i pisanie scena
Kobiety. Kim, my mężczyźni, byśmy bez Was byli? Niczym ten pył na wietrze, niczym kaktus pośrodku pustyni. One - słodkie, ale smakujące jak zakazany owoc. Czasem ekstrawertyczne i nadopiekuńcze, innym razem ciche, skrzętnie ukrywające swoje grzeszki. Takie są matki, żony, siostry z filmu „Sierpień w Hrabstwie Osage”.
W „Nowym początku” sprawił, że bliskie spotkanie z kosmitami było jednocześnie mistyczne i przerażające, a w „Sicario” wejście do świata narkotykowego kartelu przekroczeniem piekielnych wrót. Z kolei w „Teorii wszystkiego” odmalował życie sparaliżowanego fizyka Stephena Hawkinga w optymistycznych barwach. W „Blade Runner 2049” w ostatniej chwili zastąpił go Hans Zimme
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Teledysk do piosenki pt. „Sofia”. Miał on premierę w kwietniu roku 2016. Jeśli mielibyśmy wybrać coś w sam raz na gorące dni i prywatkę ze znajomymi, to tenże wpadający w ucho hit młodego Alvaro Solera byłby idealną propozycją. Aż nogi same podrywają się do tańca! Soler to urodzony w 1991 roku syn Niemca i Hiszpanki. Zasłynął singlem pt. „El mismo sol”, który dotarł n
Grafika tekstowa jest używana od początku istnienia komputerów. W latach 80-tych i początku lat 90-tych XX wieku stała się sztuką często wykorzystywaną przez zespoły programistów i demoscenę.
Pyszne i bardzo proste ciasto bez pieczenia, polecane osobom, które chciałyby spróbować swoich sił w pieczeniu i przy tym zaskoczyć swoich gości niebagatelnym smakiem.
„A w filmie polskim, proszę pana, to jest tak: nuda… Nic się nie dzieje, proszę pana. Dialogi niedobre… W ogóle brak akcji jest. Nic się nie dzieje. A polski aktor, proszę pana… To jest pustka… Pustka proszę, pana… Nic! Absolutnie nic…” – zacząłby rozmowę inżynier Mamoń, usilnie przekonując interlokutora siedzącego naprzeciwko, że jego racja jest najmojsza. Gorzej jak
W niedzielę 22 września odbyła się gala wręczenia Emmy – najbardziej prestiżowych nagród w historii amerykańskiej telewizji. 71. edycja przeszła więc do historii. Tydzień wcześniej poznaliśmy laureatów w kategoriach technicznych, a podczas trzeciej ceremonii resztę w najważniejszych kategoriach. Królowały seriale: „Gra o tron” (co wielu może dziwić) i „Czarnobyl” (co
„Grawitacja” to film niezwykły. Przez około 90 minut wraz z dwójką astronautów walczymy o przetrwanie w środowisku o jakże ambiwalentnym charakterze. Z jednej strony przepięknym, z drugiej diabelnie niebezpiecznym.
Nowości
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego k
Poznajcie Joanną Dyląg-Faliszek. To młoda, skromna artystka, absolwentka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od trzech lat mieszka w Jedliczu. I tam też oddaje się swojej pasji – maluje na płótnie przestrzeń, która ją otacza. Swoją twórczość prezentuje na Facebooku, a także w formie filmików na YouTubie na kanale Aś Maluje. W czerwcu tego roku jej zorganizowany w Starej Kuźni
„Dom”, do którego słowa napisała sama Cleo, to kolejny utwór wchodzący w skład albumu „Stamina”, czyli wspólnego projektu producenta Donatana i piłkarza Roberta Lewandowskiego. O „Staminie” jest głośno już od pewnego czasu, kiedy to panowie wydali w lutym tego roku pierwszy singiel „Mansa Musa”, na którym zaprezentowali się trzej raperzy: Gural, ReTo i Sitek. W czerwc
Artykuły z tej samej kategorii
Nie, to nie żaden żart. No może tylko trochę. Bo „Ostatni Samotnik” to nie zrealizowany za grubą kasiorę film, który sprawi, że będziemy siedzieć na krawędzi wygodnego fotela w Imaxie. To produkcja zrobiona przez przyjaciół, kumpli, pasjonatów… kabareciarzy i stand-uperów. Wśród nich, także w obsadzie, są m.in.: Grzegorz Halama, Karol Kopiec, Wojciech Tremiszewski, Ab
Patrząc na tytuły produkcji z premierą zaplanowaną na rok 2017, można śmiało stwierdzić, że czeka nas w kinie wiele emocji. Wybraliśmy 10 takich, które zapowiadają się bardzo obiecująco, z którymi wiążą się spore nadzieje. Jedno jest pewne – to będzie uczta dla miłośników kina science fiction (aż sześć obrazów tego gatunku znalazło się w przygotowanym zestawieniu).
„Monster movie” od jakiegoś czasu przeżywa drugą młodość. W roku 2013 w filmie „Pacific Rim” na ziemską scenę z oceanicznych czeluści wypełzły olbrzymie Kaiju, by siać strach i zniszczenie. Po mniej więcej dziesięciu miesiącach w kinach pojawiła się odświeżona „Godzilla”, a w 2019 roku jej kolejna część. Co sprawia, że tak kochamy filmowe monstra?
Z okazji niedawnej premiery „Dunkierki” (21 lipca 2017) postanowiłem stworzyć listę najlepszych filmów ukazujących ważne operacje wojskowe lub po prostu przedstawiających zmagania i traumę zwykłych młodych szeregowców, partyzantów czy snajperów w trakcie trwania II wojny światowej. Oparte na faktach lub zrealizowane na podstawie książek. Jedne poetyckie, kameralne, in
Dziś powrót do klasyki. Zaczął się wrzesień, a to właśnie w tym miesiącu, a dokładniej 25 września 1967 roku zespół The Doors wydał swój drugi album pt. „Strange Days”. Krążek w 2003 roku trafił na listę 500 najlepszych albumów według magazynu Rolling Stone. A z kolei prawie 30 lat temu miał swoją premierę film biograficzny z Valem Kilmerem w roli charyzmatycznego Jim
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.381