3 608
4 114 min.
Recenzje filmów
kulak4 (899 pkt)
2626 dni temu
2016-01-12 10:51:23
Owszem, pomysł połączenia surfingu z intrygą kryminalną i podwójną tożsamością agenta był swego czasu ciekawy, tym niemniej nawet podczas premiery filmu nie stanowił żadnego przełomu. W dobie mody na wszelakie wznowienia i rebooty, realizacja „Point Break – na fali” nie wyłamuje się z panującego obecnie trendu. Co jednak wypycha film Ericsona Core'a przed szereg to zredukowanie użycia komputerowych efektów do niezbędnego minimum. O ile całościowo recenzowany remake ma sporo przywar, tak wspomniana wyżej inicjatywa jest zdecydowanie godna pochwały.
Johnny Utah (Luke Bracey) to wszechstronny atleta, który specjalizuje się we wszelkich odmianach sportów ekstremalnych. Gdy jednak dochodzi do nieszczęśliwego wypadku w karierze chłopaka, Utah decyduje się skierować swe życie na inne tory. Po wielu latach przygotowań Johnny'emu udaje się dostać do FBI. W międzyczasie komórka organizacji stara się rozpracować grasującą po świecie szajkę zbirów. Kryminaliści dowodzeni przez Bodhiego (Edgar Ramirez) dokonują bezczelnych i spektakularnych napadów rabunkowych w różnych zakątkach globu. Utah jako jedyny dostrzega pewną prawidłowość w działaniu bandytów, czym z kolei przekonuje do siebie instruktora Halla (Delroy Lindo). Dzięki protekcji szefa i współpracy z Pappasem (Ray Winstone) młodzian otrzymuje szansę na wejście w szeregi Bodhiego i złapanie przestępcy na gorącym uczynku. Jak się jednak okaże, utrzymanie podwójnej tożsamości będzie niczym balansowanie na granicy życia i śmierci...
Film „Point Break – na fali” jest luźnym remakiem i rozwinięciem pomysłów z pierwowzoru. Osobiście pamiętam dzieło pani Bigelow jak przez mgłę, celem „wyrównania szans” postanowiłem zaś wstrzymać się z odświeżeniem przeboju z lat 90. z korzyścią dla nowej wersji. Jak można się było spodziewać, tytuł z 2015 r. przebija oryginał pod względem efektowności i dynamiki; co jednak film zyskał w warstwie wizualnej, to również i stracił w kwestii fabularnej.
Jeszcze przed premierą twórcy obiecywali akcję gnającą na złamanie karku i pod tym względem osoby odpowiedzialne za produkcję spisały się na srebrny medal, dotrzymując danego słowa. Oryginalny motyw surfingu rozbudowano do ośmiu zapierających dech w piersiach wyzwań, z których każde ma przybliżać danego śmiałka do samego serca natury. Na złaknionego emocji widza czekają takie atrakcje jak początkowa przejażdżka motocrossami po gigantycznym wąwozie, śmiganie na desce przy wielopiętrowej fali czy snowboarding w odmianie budzącej spore wątpliwości względem zdrowego rozsądku uczestników wymienionych prób. Przy każdym z wyczynów kamera wariuje, w kontrolowany sposób, nie mniej niż sami sportowcy. Ericson Core szaleje z obiektywem, prezentując nie tylko mrożące krew w żyłach akrobacje, ale i przepiękne krajobrazy przyrody. Oko soczewki stara się jak najlepiej oddać widoki towarzyszące atletom porywającym się na starcie z Matką Naturą, jednocześnie powodując wyrzut adrenaliny do żył u kinomana.
Jak się okazuje, nie samymi sportami ekstremalnymi człowiek jednak żyje. Banda Bodhiego odwdzięcza się naturze za swe dary poprzez dokonywanie zuchwałych napadów i rozdawanie pieniędzy najbiedniejszym. Prędzej czy później dochodzi do konfrontacji między żądnymi emocji atletami oraz mundurowymi, które to spotkanie także nacechowane jest dynamiką. Miejskie wymiany ognia z pociskami przecinającymi kadłuby radiowozów oraz sprawnie zrealizowane pościgi to miłe atrakcje, będące udaną odmianą od pejzażowych widoków.
Wizualnie „Point Break” circa 2015 trzyma wysoki poziom, film sprawuje się jednak gorzej, jeśli chodzi o fabułę i jej dramaturgię (główny twist wkracza w historię z gracją słonia w składzie porcelany). Oczywistym jest, iż w jakiś sposób należało scalić ze sobą motywy rabunkowe z wątkiem sportowym, tym niemniej cała filozoficzna otoczka towarzysząca zmaganiom Utah i Bodhiego nie wypada zbytnio autentycznie. Kwestie mające przekonać widza o słuszności działań grupy brzmią raczej sztucznie i pompatycznie; ot, brakuje im wiarygodności. Być może w pewnym sensie winę za ów stan rzeczy ponoszą także i aktorzy, chociaż trzeba przyznać, iż obsada produkcji w ogólnym rozrachunku nie jest zła. Zarówno Luke Bracey, jak i Edgar Ramirez pasują do postaci pod względem czysto fizycznym, mimo wszystko obaj panowie bledną przy swoich odpowiednikach z lat 90. O ile do gry aktorskiej Keanu Reevesa można było mieć pewne zastrzeżenia, tak charyzma Patricka Swayze wypełniała ekran całym swoim jestestwem. W przypadku odświeżonej wersji owej charyzmy nieco zabrakło, w związku z powyższym zdania wypowiadane przez protagonistów brzmią zbyt pusto. Na szczęście trzon obsady wzmacnia jak zwykle solidny Ray Winstone (ten akcent i głos...) oraz Delroy Lindo.
Przyznam szczerze, iż ciężko mi ugryźć recenzowaną pozycję i ocenić film jednoznacznie. Z jednej strony nadal uważam, iż świat obyłby się bez wiecznego remake'owania starych zasłużonych tytułów, z drugiej zaś nowy „Point Break” w odszczepieniu od protoplasty sprawdza się nie najgorzej. Na pewno tytaniczną pracę na planie wykonał reżyser i operator Ericson Core, który starał się wycisnąć z budżetu każdego centa. Dzięki wysokim umiejętnościom doświadczonego filmowca, kaskaderskie wyczyny Bodhiego i spółki wgniatają w fotel z niespotykaną siłą. Nawet takie szczegóły jak chłodnawy, niebieskawy filtr nałożony w scenach rozgrywających się w siedzibie agencji świadczą na korzyść Core'a, ograniczenie roli CGI w filmie to z kolei odważny krok w dzisiejszych czasach.
Koniec końców, „Point Break – na fali” nie powinien rozczarować oddanych fanów sportów wyczynowych i kina sensacyjnego w najczystszej postaci, wierni wielbiciele obrazu Kathryn Bigelow mogą jednak odpuścić sobie seans z opisywanym tytułem. Pokaz przedpremierowy filmu był sygnowany hasłem przewodnim maratonu „Runmageddon”, co zresztą najlepiej oddaje charakter produkcji. Ładunek emocji, podanych w nieskomplikowanej formie i skondensowanych w kinematograficznej pigułce, zapewnia prostą rozrywkę z raczej mizernym przesłaniem. Tak czy inaczej, wyprawa do kina na remake „Na fali” ma prawo okazać się całkiem rześkim pomysłem na nudny, zimowy wieczór.
W telegraficznym skrócie: minimum CGI, maksimum adrenaliny; szkoda, że zapomniano jedynie o wiarygodnej fabule i odpowiednio budowanej dramaturgii; główni aktorzy nie wypadają źle, ale są niczym cienie sławnych poprzedników; dobra muzyka i świetna praca kamery oferują ładny spektakl bez natrętnych komputerowych fajerwerków.
Ocena: 6/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje również pod tym samym nickiem na portalu Filmweb.pl
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Point Break – Na fali" – Dożylny zastrzyk adrenaliny
Więcej artykułów od autora kulak4

"Disaster Artist" – Zróbmy sobie film - Recenzje filmów
Wiele złego powiedziano już o niesławnym obrazie „The Room” z 2003 r., który to po latach obrósł niespotykanym wręcz kultem. Dziwaczny, na wpół amatorski twór zdecydowanie miał niewiele cech świadczących na jego korzyść. Bzdurny scenariusz, tragiczne dialogi i drętwe aktorstwo sprawiły, iż mało kto był w stanie brać ów film na poważnie. Jak się jednak okazało, wszelkie słabości produkcji zostały obrócone przez jej fanów w niezaprzeczalne zalety.

"Jumanji: Przygoda w dżungli" – Do tanga trzeba czworga - Recenzje filmów
Pierwsze „Jumanji” z 1995 r. to sympatyczna, familijna produkcja, której niezaprzeczalną zaletą jest udział nieodżałowanego Robina Williamsa. Dzieło Johnstona stanowi ciekawy miks lekkiego kina przygodowego z elementami komedii doprawionej dobrymi efektami specjalnymi. Pomimo iż wizualnie niektóre filmowe atrakcje nieco nadgryzł ząb czasu, przebój kasowy sprzed ponad dwóch dekad ogląda się z niekłamaną przyjemnością po dziś dzień.

"Volta" – Lekcja historii wg Machulskiego - Recenzje filmów
Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.

"Barry Seal: Król przemytu" – Wszystkie (nie)właściwe posunięcia - Recenzje filmów
Kino biograficzne wyjątkowo dobrze sprawdza się w przypadku barwnych postaci, których życiowe dokonania balansują na granicy prawa, tudzież całkowicie ją przekraczają. Prawdziwe historie o brawurowych przemytnikach czy zdolnych fałszerzach pozwalają widzowi ujrzeć drugą stronę „amerykańskiego snu”, tę mroczniejszą i nierzadko kończącą się długą odsiadką w czterech ścianach zakładu penitencjarnego. Biografia niejakiego Barry'ego Seala to niemalże gotowy materiał na film.

"Suburbicon" – Mroczna strona Pleasantville... - Recenzje filmów
Niemalże ubóstwiam ugładzoną i przesłodzoną stylistykę amerykańskich lat 50. Wówczas bowiem krajem Wujka Sama rządziły takie zjawiska jak konformizm, sztuczna grzeczność czy wszędobylska cenzura. Okres zwieńczony seksualno-polityczną rewolucją, która eksplodowała z gigantyczną siłą w następnym dziesięcioleciu, parodiowany był już wielokrotnie w niezliczonych wytworach kultury popularnej. Aczkolwiek eksploatacja wdzięcznego materiału źródłowego dała w końcu o sobie znać.
Teraz czytane artykuły

"Point Break – Na fali" – Dożylny zastrzyk adrenaliny - Recenzje filmów
Z perspektywy czasu można zaryzykować stwierdzenie, iż film „Na fali” z 1991 r. stał się pozycją kultową, przynajmniej w pewnych kręgach. Niektóre motywy z ww. produkcji są parodiowane po dziś dzień (patrz: „Hot Fuzz - Ostre psy”), większość kinomanów zaś ciepło wspomina solidne kino sensacyjne spod ręki Kathryn Bigelow. Kogoś jednak w Fabryce Marzeń poniosła iście ułańska fantazja, bowiem stwierdzono, iż obraz z Keanu Reevesem i Patrickiem Swayzem to idealny materiał na remake.

Zasilacz uniwersalny lub modelarski zrobiony z komputerowego zasilacza ATX - Elektronika
Czy posiadacie stary komputer z zasilaczem AT lub ATX? Często bywa, że taki komputer jest już nam niepotrzebny. Można jednak wykorzystać część jego elementów, aby zbudować coś przydatnego. Dziś pokażę jak ze starego zasilacza ATX zbudować własny zasilacz, do celów modelarskich lub hobbistycznych, a nawet na potrzeby elektronicznych projektów.

"Cloverfield Lane 10" – Szaleniec czy wybawca? - Recenzje filmów
Wyobraźcie sobie, że jesteście na miejscu głównej bohaterki filmu „Cloverfield Lane 10”. Najpierw macie wypadek samochodowy i tracicie przytomność. A gdy się budzicie, okazuje się, że leżycie w ciasnej piwnicy, przykuci do ściany, ze złamaną nogą i pościeraną twarzą. Gdy jeszcze do tego dodać fakt, że „uwięził” Was jakiś postawny facet, to perspektywa nie będzie zbyt optymistyczna.

Octopus Film Festival 2021 – "Ale miazga!" zwycięzcą Konkursu Głównego - Kultura
4. edycja Octopus Film Festival już za nami! Przez 6 sierpniowych dni Gdańsk zamienił się w stolicę kina gatunkowego, a widzowie mogli oglądać nie tylko najbardziej dzikie i nieokrzesane tytuły minionego roku, ale też kultowe klasyki, zarówno na pokazach kinowych, jak i w plenerze. W tym roku po raz drugi w czteroletniej historii festiwalu publiczność pełniła rolę Jury w Konkursie Głównym. Oddano blisko 3000 głosów i wyłoniono zwycięzcę, który uwiódł widzów bezpretensjonalnością, świetną realizacją i twórczymi nawiązaniami do klasyki horroru. Wśród 12 tytułów zwyciężył australijsko-amerykański film „Ale miazga!” („Bloody Hell”, 2020) w reż. Alister Grierson.
Siódme obchody Święta Województwa Kujawsko-Pomorskiego - Kultura
Położone w północno-centralnej części kraju, województwo kujawsko-pomorskie utworzono w 1998 roku. Z tej okazji już siódmy raz odbywają się obchody upamiętniające to wydarzenie. Kulminacja rozpoczyna się 6 czerwca we Włocławku.
Nowości

Inteligentny ChatGPT na wszystko Ci odpowie! Na pewno? - Technologie
Sztuczna inteligencja weszła na nowe tory. W ostatnich miesiącach coraz częściej można bowiem usłyszeć nazwę ChatGPT. Pod tym określeniem ukrywa się „pewien” chatbot czy, jak kto woli, „rozumny, niewidzialny jegomość”. W niniejszym tekście wyjaśnimy, kim dokładnie, a raczej czym jest owo specjalne, uruchomione w listopadzie 2022 roku narzędzie i jakie ma ono możliwości. Co więcej, podzielimy się z Wami wynikami testów, a konkretniej pokażemy, jak na nasze pytania odpowiedział ChatGPT.

Muzyczne marcowe newsy od ID Records! - Muzyczne Style
Jest wiosna! Nie śpimy. Wstajemy i słuchamy dobrej muzy. A taką na pewno proponują młodzi twórcy i artyści współpracujący z wydawnictwem ID Records. Swoje jakże nowoczesne, melodyjne i nostalgiczne single wypuścili: Gabor (ale nie Viki, a Michał), Aveira, debiutantka Natalia Pławiak oraz Tobiasz Pietrzyk. Co więcej, wraz z utworami, w serwisie YouTube pojawiły się kreatywne teledyski, doskonale oddające to, o czym śpiewają wymienieni wokaliści i wokalistki.

"Carnival Row" – Źle się mają sprawy w tym mieście! - Seriale
Tytuł niniejszej recenzji nie napawa optymizmem. To fakt. Ale powiadam Wam – wystarczy jeden odcinek, abyście dostrzegli, że oto narodził się serial bijący na głowę konkurenta z tej samej stajni, czyli „Rings of Power”. Mało tego, „Carnival Row” od Amazona jest jak księga znaleziona gdzieś na strychu. Zakurzona, oblepiona pajęczyną, lekko naddarta zębem czasu, a jednak po otwarciu kusząca zapachem… zgnilizny i zachęcająca do zagłębienia się w szereg intryg i zagadek, zarówno natury społeczno-politycznej, jak i typowo kryminalnej. W streamingu można oglądać jeszcze lepszy, drugi sezon owej steampunkowej produkcji, która i tak jest słabiej oceniana od takiego chociażby śmieszkowatego, infantylnego, „uwspółcześnionego”, problematycznego „Willowa”.

Pedro Pascal – zaopiekuj się mną milczący daddy! - Ludzie kina
Tropił Escobara i kosmicznych przestępców, próbował przetrwać w „zombie” świecie, walczył z „Górą” i na Murze Chińskim oraz jako bogaty złol chciał zostać najpotężniejszym człowiekiem na kuli ziemskiej. Ale też opiekował zielonym kosmitą i nastolatką. Któż to taki? To Pedro Pascal – chilijski aktor, którego kariera właśnie eksplodowała jak supernowa. Trochę późno, bo dopiero po czterdziestce. Jednak mówi się, że lepiej późno niż wcale. Dlaczego Pedro jest tak kochany przez miliony fanów? Jak zaczęła się jego filmowa droga?

"Noc na uniwersytecie" – creepypasta Radka Gryczki! - Autorzy/pisarze
Wydaje się, że co jak co, ale Uniwersytet Warszawski to miejsce, w którym na pewno studentom nie grozi żadne niebezpieczeństwo. A jednak… Janek, przyszły magister historii na własnej skórze przekona się, czym są „pełne portki” ze strachu i nogi jak z waty. Przed Wami creepypasta, horror z elementami humorystycznymi autorstwa utalentowanego Radosława Gryczki, chłopaka, który zna niemal każdy zakamarek owej uczelni. W grudniu 2022 jego „Noc nie uniwersytecie” przestraszyła tysiące osób dzięki publikacji na kanale MysteryTv w formie opowiadania audio czytanego głębokim głosem lektora. Ale nareszcie trafia też do Internetu w wersji tekstowej – i to właśnie gościnnie do kategorii Autorzy/pisarze na portalu Altao.pl, za co bardzo Radkowi dziękujemy. To fikcyjna historia, ale jakże realistycznie i sprawnie napisana. Intryguje, pobudza wyobraźnię i przypomina, aby uważać na… (tutaj sami odkryjecie, co mamy na myśli). Nie było recenzji królującego na ekranach kin kolejnego „Krzyku”, w zamian spędzicie przerażającą „Noc na uniwersytecie”!

"The Last of Us" – Siła miłości, czyli jak przetrwać w zagrzybionym świecie! - Seriale
10 lat temu premierę miała gra, która do dzisiaj uważana jest za jedną z najlepszych w całej konsolowej historii. Nie brała jeńców. Rozjeżdżała emocjonalnie jak walec. Ściskała gardło. Przerażała, zachwycając jednocześnie warstwą wizualno-dźwiękową. Stworzona na podstawie przemyślanego, intrygującego scenariusza Neila Druckmanna, zyskała spore uznanie krytyków i zdobyła wór nagród. Kiedy jej fani dowiedzieli się, że HBO bierze się za adaptację, w ich mózgach zaczęły rosnąć grzyby… Czyżby wreszcie udane przeniesienie gry na do filmowej rzeczywistości? A może kolejny zawód? Gromkie brawa, czy obawa? Śpieszę z odpowiedzią. „The Last of Us” to serial z tyloma zaletami, że zasypują one szarą strefę. Warto poświęcić mu dziewięć godzin życia, nawet, jeśli jest się widzem nieznającym pierwowzoru.
Artykuły z tej samej kategorii

"IO" – Barwna Odyseja Pewnego Osiołka - Recenzje filmów
Niektórzy mówili, że banał. Inni twierdzili, że zbyt dziwne, a manieryzmy nie pozwalają wejść w tę historię. Jeszcze ktoś zauważył przeładowanie obrazami i nadmiarem interpretacji przy tak minimalistycznej narracji (niemalże braku dialogów). Cóż. Polskim krytykom filmowym czasem niełatwo dogodzić, ale za to Ci zza oceanu pieją z zachwytu. „IO” (ang. „EO”) otrzymał bowiem aż średnią 85 punktów w serwisie Metacritic. Co więcej, nominowano go do Oscara w kategorii film międzynarodowy. Jak więc jest z tym Osiołkiem? Kochać, pogłaskać i podać dłoń Jerzemu Skolimowskiemu? Przejść obok niego obojętnie? Ja, mimo dostrzegalnych wad, skłaniam się do tej pierwszej czynności.

"Kot w Butach: Ostatnie życzenie" – Emerytura? O nie! - Recenzje filmów
Ponad dekada – tyle czasu minęło od ostatniej misji pewnego Latynosa. Łamacza damskich serc. Doskonałego szermierza. Bohatera wielbionego przez tłumy. Ryzykanta. Banity. Znanego jako… Puszek Okruszek. Wszak to nie człowiek, a kot. Nie jakiś tam mruczek futrem okryty. Bo w butach na miarę szytych, w kapeluszu wytwornym, z językiem do chłeptania mleka i układania refrenów. Kumplował się z zielonym ogrem, szukał gęsi znoszącej złotej jaja z pomocą gadającego… Jaja. Choć starszy, nadal żądny jest szalonych przygód i uwagi fanów. Ale przychodzi wreszcie pora, aby zwinąć interes i uśpić widza kocim narzekaniem…

"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów
Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...

Pierwsze lody... czyli jak to jest z "Polityką"? - Recenzje filmów
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?

"Dziedzictwo. Hereditary" – Osaczeni - Recenzje filmów
„Dziedzictwo. Hereditary” to kolejny po „The Witch” oraz „To przychodzi po zmroku” znakomicie oceniany przez krytyków dreszczowiec od wytwórni A24, który stara się wyjść poza schematyczne gatunkowe ramy. Bo to bardziej duszny dramat o rodzinie zmagającej się z żałobą niż typowy straszak. Zrealizowany przez debiutanta przykład artystycznego kina, które z komercją ma niewiele wspólnego.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.542