O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
 -

"Koniec Konfliktów" – O taki rockowy debiut warto walczyć (słowami) - Recenzje płyt

Najpierw pandemia, a później problemy z przesuwaniem terminu realizacji przez firmę, która tłoczyła krążek. Zespół Seila z Jasła miał pod górkę, wydając w 2020 roku swoją debiutancką płytę. Nic dziwnego, że cierpliwość Michała Wiśniewskiego (nie mylić z pewnym wokalistą o różowych włosach) i jego czwórki kompanów, została wystawiona na próbę. Ale do żadnej awantury nie doszło, bo oto wreszcie na początku września album ujrzał światło dzienne. „Koniec Konfliktów”, czas na chwilę refleksji, dużo rockowego zacięcia i porządne gitarowe riffy.

Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
aragorn136 (20841 pkt)Strona WWW Autora
Ilość odwiedzin:
1 950
Czas czytania:
2 212 min.
Kategoria:
Recenzje płyt
Autor:
aragorn136 (20841 pkt)
Dodano:
1285 dni temu

Data dodania:
2020-09-11 17:11:42

Jeszcze nie wyjmuje krążka z opakowania, a już wiem, że będzie tu rządzić jedno słowo: klimat. Wzrok przykuwa profesjonalny projekt okładki autorstwa lidera (Wiśniewski – zdolny człowiek!) i Adama Piątkowskiego. Przez mrok przedzierają się krople deszczu, białe świetlne promienie próbują rozświetlić ciemne zakamarki życia. Jest jeszcze nadzieja. Tak właśnie można zinterpretować, co autorzy mieli na myśli, ale symboliczną grafikę da się rozszyfrować jeszcze inaczej. I podobnie jest z samą muzyką, która z kolei „pieści” narząd słuchu – przekazem, głosem wokalisty i ciekawą linią melodyczną.

 

Album pt. "Koniec Konfliktów" (fot. PJ)

 

Koniec Konfliktów” to wspólne dzieło pięciu młodych facetów z województwa podkarpackiego. Zanim wydam ostateczny werdykt (z powyższych akapitów wynika, że na 99 procent będzie to pozytywna ocena), najpierw jednak garść informacji o samej grupie Seila. Żeby opowiedzieć o jej początkach, należy cofnąć się do drugiej połowy października, 2017 roku. Wtedy właśnie zdarzyło się coś, co przeczy powiedzeniu, że „z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu”. Dlaczego?

 

Bo muzyka najczęściej łączy, a nie dzieli. Potwierdzi to dwóch świetnie dogadujących się ze sobą kuzynów – Karol Żygłowicz i Michał Wiśniewski. Panowie jak postanowili, tak zrobili. Uwolnili wewnętrzne pokłady emocji – przelali je na warstwę muzyczną, komponując utwory, gdzie mogli pokazać swoje rockowe dusze. Z czasem ich projekt przekształcił się w oficjalny zespół. A skąd taka nazwa? Jak powiedział mi Michał – „Wiemy, że w krajach azjatyckich to jest imię, widziałem też tak określa się jakiegoś ślimaka. Seila nie ma jednak drugiego znaczenia, chcieliśmy, aby nazwa była chwytliwa i prosta”. Mimo to w warstwie tekstowej albumu sensu jest sporo.

 

Zespół Seila w pełnym składzie (źródło: facebook)

 

Poza Karolem ,,Qoozynem" Żygłowiczem, który jako samouk, gra na gitarze odkąd skończył 12 lat oraz Michałem Wiśniewskim (o którym można napisać to samo i dodać jeszcze, że jest nauczycielem w Szkole Muzycznej Yamaha), formację tworzą: gitarzysta i multiinstrumentalista – Arkadiusz Trznadel, wytrenowany perkusista – Wiktor Lechwar oraz… informatyk – Maciej Piątkowski. Mr. Komputerowiec, którego instrumentem są urządzenia ery ośmio-bitowych gier wideo? Nie wiem, jak prywatnie, ale tutaj to doświadczony basista, który wspomaga zespół swoją wysłużoną gitarą.

 

Taka drużyna nie mogła dać plamy. Faktycznie, ich „Koniec Konfliktów” sprawdza się jako kawał dobrej rockowej muzy. Już początkowy (najdłuższy) numer pt. „Jak Sen”, będący jednocześnie pierwszym singlem, powoduje, że w głowie zapala się lampka. Polska „Ira”, amerykański „Pearl Jam” – właśnie to były moje skojarzenia, co do stylu grupy Seila (poprawcie, jeżeli nietrafione). Wkrótce okazuje się, że inspiracji jest więcej, każdy miłośnik rocka je rozpozna. Czy ty oznacza, że Michał i reszta chłopaków są za mało oryginalni? Niekoniecznie. Bo liczy się przecież nie tylko to, jak wykonują muzykę, ale też to, jak czarują na scenie. Podobno – jak wyjawił pewien uczestnik akustycznego koncertu w Jasielskim Domu Kultury – są w tym mistrzami.

 

Wracając do samego singla „Jak Sen” – ma on dość szybkie tempo i spokojniejszy refren, który wpada w ucho. Mocne dźwięki gitar i rasowy, wyrazisty głos frontmana (nie ukrywa, że śpiewanie to jego pasja) tworzą dobrą całość. To opowieść o miłości, którą być może jeszcze da się odzyskać. Zrobić coś, by najpiękniejsze chwile trwały wiecznie. Wiśniewski „ku górze ręce swoje prostuje, by żyć, garściami niebo chwytać...”. Kolejny numer, czyli „Konsekwencje” jest łagodniejszy. Ma ciekawe, bluesowe flow, ale momentami usypia jednostajnością. Na szczęście wokalista ujawnia więcej możliwości głosowych. No i utwór nagle zaskakuje rapową wstawką. Jak tytuł wskazuje, tekst przedstawia człowieka, który musi mierzyć się z konsekwencjami dawnych małych grzechach z młodości (nałogów itp.). Ale czy ich żałuje? Swoje wspomnienia wszak wyrzeźbił czynem!

 

Album pt. "Koniec Konfliktów" (fot. PJ)

 

Po przesłuchaniu powyższych piosenek nie ma mowy o rozłączeniu sprzętu grającego. Może nie jest się zakochanym, ale ciekawość i tak bierze górę. Czwarty numer na płycie – „Na Nowo Powstać” nastraja optymistycznie. „Nie słuchaj, co mówią inni, bądź sobą i krocz pod prąd” – przekaz oczywisty, stary jak świat, ale wartościowy. Instrumenty brzmią wspólnie jak należy, wokal się zgadza, wszystko na miejscu. Z kolei pierwsza ballada na krążku i drugi singiel – „W Odległym Domu” pozwala się pokołysać, zadumać i… wytężyć słuch. Nie wiem, czy to wina masteringu, lecz ma się wrażenie, że głos Michała jest nieco przytłumiony – chyba, że takie było zamierzenie. I znów podmiot liryczny szuka własnej ścieżki, chcąc jednocześnie być wiernym ideałom (mimo smutnych obrazów z dzieciństwa). I tak dochodzimy to mojego ulubionego kawałka. W jego refrenie padają słowa, które sam sobie często zadaje: „Która godzina? Dlaczego czas ten tak przemija?”. Fajny jest szybki wstęp, który w połowie zamienia się w wolniejsze tempo, a na koniec znowu nabiera prędkości. „Która godzina?” to refleksja nad pędzącym życiem i szarą codziennością człowieka, którego jedyną rozrywką jest alkohol. Nastroju dodają wyciszone odgłosy w tle (rozmowy policyjne przez radio, a może szpitalny odwyk?).

 

W ostatnich trzech utworach także nie brakuje mierzenia się z życiowym losem. Tytułowa piosenka na płycie, a więc „Koniec Konfliktów” ma prosty, złożony z dwóch słów, refren, bez wielkiej głębi. Ale to wystarczy, aby treść odpowiednio wybrzmiała. A ta opisuje zawstydzonego chłopaka, który spotyka niezwykłą dziewczyną. Tylko ona sprawi, że znikną wszystkie konflikty. Najlepsza część utworu pojawia się wtedy, kiedy wokalista śpiewa, do czego można porównać kobiece piękno. W numerze „Miliony Twarzy” ostre gitarowe riffy Arka Trznadela i Karola Żygłowicza wzmacniają sens tekstu. Warto czasem odpuścić wrogie czyny i nie martwić się na zapas, mimo tego, że naszych problemów nikt nie zauważa. Album kończy się balladą o człowieku będącym już na krawędzi życia. „O Trzeciej Nad Ranem” to cover piosenki zespołu Paradise Hills, w którym grał niegdyś Michał. To nowa i ciekawsza aranżacja tamtej piosenki, lepiej klejąca się rytmicznie.

 

Album pt. "Koniec Konfliktów" (zdjęcie ilustracyjne/facebook)

 

„Koniec Konfliktów” nie jest może debiutem na miarę tych najlepszych, znanych w historii gatunku, albumów, ale trudno nie poczuć nastroju płynącego w trakcie słuchania 8 piosenek i ambientowego, dość tajemniczego Intra. Nazwać ten krążek hitowym to błąd. Nie ma tutaj piosenki, która wyraźnie odstawałyby od reszty, jednak mądre, dające nadzieję, teksty nie pozwalają się od niego oderwać. Polecam. Dobry rock obroni się zawsze.

 

Ocena 7/10

 

3 single promujące album pt. „Koniec Konfliktów”:

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Oficjalny fanpage zespołu Seila:

 

https://www.facebook.com/seilaofficialpl

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Galeria zdjęć - "Koniec Konfliktów" – O taki rockowy debiut warto walczyć (słowami)

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

Więcej artykułów od autora aragorn136

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

 -

Odwiedzin: 442

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów

„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.

"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt

Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.

"Detektyw: Kraina nocy" – Coś za ciepło na tym mrozie… - Seriale

„Jodie Foster jako policjantka gdzieś w małym, fikcyjnym, odciętym od świata, miasteczku na Alasce mierzy się z traumą i najtrudniejszym śledztwem w całej karierze”. Wystarczy takie zdanie, aby fani „Milczenia Owiec” zacierali rączki. Ale „Kraina nocy” to nie sequel rzeczonego thrillera, a kolejny miniserial osadzony w uniwersum „Detektywa”. Po wszystkich, sześciu odcinkach można dojść tylko do jednego wniosku: niepotrzebnie osadzony. Bo o ile prolog zapowiada prawie wybitny kawał telewizji, tak już finał sprawia, że wszystko odmarza…

Polecamy podobne artykuły

 -

Odwiedzin: 4242

Autor: sebastiandziudaMuzyczne Style

Komentarze: 3

Powiew Zachodu – historia wizyty The Rolling Stones w Polsce w 1967 roku! - Muzyczne Style

O tym wydarzeniu można by napisać kilka książek, nakręcić parę filmów dokumentalnych, jeden dobry fabularny i w nieskończoność opowiadać kolejnym pokoleniom legendy o tym, co miało miejsce w Warszawie w kwietniu 1967 roku. Jedni dzielą czas na „przed” i „po” Stonesach pierwszy raz w Polsce, inni porównują ten moment do nawiązania kontaktu z obcą cywilizacją. Koncert i pobyt brytyjskich gwiazd rocka w komunistycznym kraju stał się wydarzeniem mitycznym, o znaczeniu nie tylko kulturowym, ale i społecznym. Oto historia pierwszego koncertu grupy The Rolling Stones w Polsce.

"Wrednoczas" – Buntownicy, growl i gitary! - Recenzje płyt

Kiedyś mój znajomy stwierdził, że ciężki rock, metalcore oraz death metal to gatunki muzyczne, których nie jest w stanie słuchać na trzeźwo. Wystarczy, że raz spojrzał na „szatańskie” tytuły utworów Behemotha, aby twardo trzymać się swoich poglądów. I to kręcenie włosami, pogo pod sceną i ryki spoconych facetów, którym nie wiadomo, o co chodzi. Nie, to zbyt wiele jak na fana popu. Mam nadzieję, że po zapoznaniu się ze śląskim zespołem Moleskin i ich debiutanckim krążkiem pt. „Wrednoczas” Tomek zmieni swoje zdanie. Niekoniecznie stanie się nagle miłośnikiem growlu i ostrych jak żyleta gitarowych brzmień, ale już same teksty (tysiąckrotnie ciekawsze od popowej nijakości) trafią w niego i przeszyją na wylot spokojną, wrażliwą duszę!

"Takie to jest, że hej…" – Słodko-gorzki smak - Recenzje płyt

„Puszczał bym śmiało na kasecie w polonezie” – napisał jeden z internautów po przesłuchaniu jednego z utworów z debiutanckiej płyty zespołu damianKA. Nie ma co się dziwić tych słów. Wszak „Takie to jest, że hej…”! Lecz niech Was nie zmyli zarówno tytuł owego albumu, jak i nazwa bandu. Żadna to muzyka folkowa czy disco polo, a coś innego, lepiej łechtającego ucho – coś na pograniczu rocka, gatunku pop i elektronicznych brzmień. Dodajmy jeszcze nutkę nostalgii i milutki głos wokalistki, a otrzymamy dzieło, no takie Okej, choć bez wielkiego Ojej! Owszem, nadające się do puszczania w aucie, ale ze względu na przemyślane teksty bardziej skierowane do osób poszukujących refleksji.

Z Kardamonem w "Innym Wymiarze" – kraina emocji i remedium na wszystko! - Recenzje płyt

Uwaga! Uwaga! Nadal z niezwykłego peronu odjeżdża pociąg do innego wymiaru. Jeżeli jeszcze się kupiliście biletu, to koniecznie to zróbcie. Dlaczego? Bo dotrzecie do pięknego miejsca, gdzie poczujecie zapach przyprawy o intensywnym, lekko słodkim smaku, mającej właściwości zdrowotne. Oczywiście w wyobraźni. Kardamon w tym przypadku to zespół z Siedlec, który dzięki swojej niesamowicie doprawionej emocjami płycie o nazwie „Inny Wymiar”, zabiera słuchaczy w podróż po 11 autorskich utworach z pogranicza popu, rocka i bluesa. Warto wsiąść do tej muzycznej retro kolejki.

"Czarodzieje Pustych Słów" – O wolności i życiu w bluesowo-rockowym klimacie - Recenzje płyt

Gdyby oddzielić melodię od tekstu, to w trakcie zapoznawania się z autorskim, wydanym w grudniu 2019 roku, albumem zespołu Machina, nie będzie się bardzo zaskoczonym. Ot poprawnie, momentami „pieszczące” ucho zaprawionego „w boju” miłośnika bluesowo-rockowego stylu, skomponowane utwory. Ale kiedy dodać do nich słowa, całość nabiera ciekawszych barw. Przekaz, jaki wtedy płynie jest wyrazisty. I właśnie o to chodzi!

"Konsumpcja" grupy Gorgonzolla – Fascynująca fuzja - Recenzje płyt

Polska scena rockowa z jednej strony stoi w miejscu, ale jednocześnie, gdy się dokładnie rozejrzymy, zauważymy zespoły, które stoją na bardzo wysokim poziomie. Starzy wyjadacze zaczynają nużyć ciągłym odsmażaniem kotletów i trasami „pożegnalnymi”. Na szczęście są młodzi wykonawcy, którzy mają głowy pełne świetnych pomysłów. Do takich wykonawców zdecydowanie zaliczają się członkowie warszawskiej formacji Gorgonzolla.

"ReGenesis" – Mięsiste kęski grupy Moyra - Recenzje płyt

Polski zespół melodic death metalowy Moyra idzie jak burza! Członkowie tego bardzo perspektywicznego zespołu zdobywają sukces za sukcesem. W zeszłym roku wystąpili podczas najważniejszych imprez w Polsce: Pol’and’rock Festival oraz Festiwal Uwolnić Muzykę. Do tej pory mieli na koncie jedną dobrze przyjętą Epkę pt. „Threads of Fate”. Już niedługo natomiast wyruszą w pierwszy ich karierze headlinerski tour – „Storm of Fate Tour”.

"Prąd i Jazz" zespołu Carol Markovsky – "Perłowa" robota - Recenzje płyt

Grupa Carol Markovsky zaskoczyła mnie już przy pierwszym z nimi kontaktem. Cóż mnie aż tak zdziwiło? Otóż spodziewałem się, że jeden z członków zespołu nosi tytułowe imię i nazwisko. Jednak było całkiem inaczej. Ciekawe zagranie ze strony muzyków. Jednak nie tylko nazwa jest intrygująca w twórczości formacji z Makowa Mazowieckiego. Ich debiutancka EPka pt. „Prąd & Jazz” ukazała się we wrześniu 2019 roku. Właśnie tematem tego wydawnictwa zajmę się w tym artykule. Na samym początku potwierdzę pewnie nurtujący wielu z czytelników dysonans. Na płycie można znaleźć zarówno dużo „prądu”, jak i jazzu.

Teraz czytane artykuły

"Koniec Konfliktów" – O taki rockowy debiut warto walczyć (słowami) - Recenzje płyt

Najpierw pandemia, a później problemy z przesuwaniem terminu realizacji przez firmę, która tłoczyła krążek. Zespół Seila z Jasła miał pod górkę, wydając w 2020 roku swoją debiutancką płytę. Nic dziwnego, że cierpliwość Michała Wiśniewskiego (nie mylić z pewnym wokalistą o różowych włosach) i jego czwórki kompanów, została wystawiona na próbę. Ale do żadnej awantury nie doszło, bo oto wreszcie na początku września album ujrzał światło dzienne. „Koniec Konfliktów”, czas na chwilę refleksji, dużo rockowego zacięcia i porządne gitarowe riffy.

"Sztylet (#Antywalentynki)", czyli opowieść nieszczęśliwych w Święto Zakochanych! - Muzyczne Style

Wspólny singiel Szymona Siwierskiego i Fun Fatale już w streamingu! A to znaczy, że ich muzyczna przyjaźń rozkwita. Po opublikowanym w styczniu coverze „A Horse with No Name” przyszedł czas na kolejny prezent dwójki utalentowanych artystów. Tym razem w pełni autorski, o jakże wymownym i obrazowym tytule… „Sztylet (#Antywalentynki)”.

Tajemnice przyrody i matematyki - Ciąg Fibonacciego i liczba Fi - Niewiarygodne, niewyjaśnione

Matematyka to bez wątpienia najważniejsza z nauk. W tym artykule przeczytacie, jak bardzo jest powiązana ze światem przyrody, a także z architekturą, sztuką oraz muzyką.

 -

Odwiedzin: 1570

Autor: adminZespoły i Artyści

Komentarze: 4

Posłuchajcie Eldorado Band. Z nimi uda się każde wesele, każda impreza plenerowa! - Zespoły i Artyści

Jesień i zima to pory roku pełne refleksji i zadumy, kiedy wielu ludzi wspomina bliskich, popada w przejściową depresję i czeka z niecierpliwością na pierwszy podmuch wiosny… Do niej jeszcze co prawda daleko, ale mamy dla Was skarb, pewne lekarstwo, dzięki któremu łatwiej zniesiecie niezbyt przyjemną pogodową aurę za oknem. A jest nim zespół muzyczny z Rzeszowa o nazwie Eldorado Band. Tworzy go pięcioro zakochanych w muzyce przyjaciół w różnym wieku. Ale najważniejsza jest sympatyczna, zawsze uśmiechnięta i utalentowana wokalistka Bogusia. Dziewczyna ma głos, którym budzi słońce. Którym budzi w radość na twarzach innych. Swoje występy Eldorado Band zawsze starają się dopasować do konkretnych odbiorców. Grają znane przeboje i muzykę weselną z przytupem na całym Podkarpaciu i nie tylko – odległość nie stanowi żadnego problemu! Więcej o nich dowiecie się, wchodząc na oficjalną, barwną stronę: eldoradoband.pl oraz fanpage na Facebooku. Nie wydali jeszcze własnych utworów, ale mają takie plany w niedalekiej przyszłości. Posłuchajcie jednego z ich występów na dożynkach miejsko-gminnych w Bachórzu, które odbyły się w gorącym sierpniu 2019 roku.

 -

Odwiedzin: 2898

Autor: pjKultura

Wręczono Orły 2015 - Kultura

W poniedziałek 2 marca poznaliśmy nazwiska artystów ze świata filmu, którzy zostali nagrodzeni Orłem – odpowiednikiem amerykańskiego Oscara, przyznawanym od 1999 roku. Galę, który odbyła się w Teatrze Polskim, poprowadziła Grażyna Torbicka. W najważniejszych kategoriach, w tym najlepszy film, co było do przewidzenia, zwyciężyli „Bogowie”. Opowieść o profesorze Zbigniewie Relidze otrzymała łącznie 7 statuetek.

Nowości

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

 -

Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące

Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!

Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści

Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style

Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

Artykuły z tej samej kategorii

"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt

Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.

 -

Odwiedzin: 7348

Autor: aragorn136Recenzje płyt

Komentarze: 7

"III" – Hanysy z Oberschlesien znowu dają ognia, ale z łagodnością anioła! - Recenzje płyt

Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial metalu z rodzimym dziedzictwem gwary śląskiej. Niedawno, już w nowym składzie, wydali trzeci krążek. Czy „III” jest także godny postawienia na półce i odsłuchiwania go godzinami?

"Solum" – Samotny człowiek w krainie gitar - Recenzje płyt

„Non est bonum esse hominem solum” – głosi łacińska sentencja. Muzycy z pewnego alt-metalowego bandu wzięli sobie ją głęboko do serca. Tak bardzo, że na swojej, wydanej w maju, debiutanckiej płycie prezentują utwory, w których poza ostrymi dźwiękami gitar, wybrzmiewa krzyk. Wołanie zranionego. Zagubionego. Poszukującego lepszego miejsca. „Solum” to opowieść o tym, że nie jest dobrze człowiekowi być samemu, a jeszcze gorzej, gdy jego życiem kierują inni. Niewiele tu skomplikowanego i długiego tekstu, ale za to sporo symbolicznej treści.

Kwiat Jabłoni wykonuje "Niemożliwe", a świat staje się piękniejszy! - Recenzje płyt

„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie. I wtedy mało kto wiedział, że to dzieci pozytywnie pie*dolniętego, słynnego ojca – Kuby Sienkiewicza, lidera „Elektrycznych Gitar”. Dziś mają miliony wyświetleń, rzesze fanów, a na koncercie na PolAndRock Festival zaczarowali folkowo-popowym klimatem licznie zebraną publiczność, która mimo że na co dzień słucha ostrego rocka, wspólnie nuciła, że świat dziwny jest jak sen, a sen jak świat…

"Pieśni współczesne" – Album jeden na milion - Recenzje płyt

Jakiś czas temu w Dzień Dobry TVN miałem okazję obejrzeć fragment wywiadu z pochodzącym z Katowic Miłoszem Boryckim. Nie słucham na co dzień hip hopu, jednak Miuosh (pseudonim artystyczny od imienia, oryginalnie napisany) na pierwszy rzut oka wydawał się całkowitym zaprzeczeniem stereotypowego rapera. Ale to nie wysoka inteligencja i empatyczne usposobienie przyciągnęły moją uwagę, tylko pewien utwór wykonywany przez Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”. Co ma wspólnego katowicki specjalista od melorecytacji z ludową tradycją, zapytacie? Otóż nawiązał ze „Śląskiem” współpracę i razem nagrali magiczną płytę pt. „Pieśni współczesne”, zapraszając gościnnie lubianych i utalentowanych artystów polskiej, bardziej niszowej, alternatywnej sceny muzycznej.

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
1.087

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję