"Syberiada" – Ciepły syberyjski wiatr - Recenzje filmów

Jakie filmy najczęściej powstają w Polsce? Odpowiedź jest bardzo prosta. Komedie romantyczne lub opowieści o ważnych historyczno-patriotycznych wydarzeniach. Niestety, w ostatnich latach nie było produkcji, którą krytycy mogliby niemal jednomyślnie określić mianem arcydzieła. Zawiódł Jerzy Hoffman swoją „Bitwą Warszawską”, nie zachwycił też Paweł Chochlew „Tajemnicą Westerplatte”. Aż by się chciało krzyknąć: czy już nigdy nie pojawi się film na miarę świetnego „Kanału”!? Jedynie Wojciech Smarzowski pokazał klasę kameralną „Rożą”.

 

„Syberiada” ma wszystko, co powinno stworzyć z niej obraz godny najwyższych peanów: scenariusz napisany na motywach interesującej powieści pod tym samym tytułem, utalentowanego reżysera oraz nieprzeciętnego kompozytora Krzesimira Dębskiego („Ogniem i mieczem”). Jednak narracja pęka w szwach, a poszczególne elementy układanki nie połączyły się w jeden hipnotyzujący obraz. I nawet piękne ujęcia z lotu ptaka nie przekonały mnie, że wytrwam do końca seansu pełen wiary w dobre historyczne kino. Moja nadzieja umarła, nadzieja bohaterów filmu nie. Oni walczyli o godność i przetrwanie. Ja toczyłem bój z sennością i robiłem co w mojej mocy, by nie być obojętnym na ich losy.

 

Mamy początek lat 40. Rodzina polskiego kaprala, Jana Doliny wraz z innymi mieszkańcami niewielkiej wioski zostaje zesłana na daleką, mroźną Syberię. Obudzeni w środku nocy przez wojsko, mając piętnaście minut na spakowanie, zostają siłą wrzuceni do ciasnych wagonów. Wyruszają w podróż w odludne miejsce, gdzie przyjdzie im pracować na rzecz Związku Radzieckiego. A jak głosi propaganda: dobry przywódca Józef Stalin troszczy się o wszystkich obywateli.

 

Wydawać się mogło, że film z taką fabułą będzie wzruszać, chwytać za serce i porażać sugestywnymi scenami. Tutaj jest inaczej. Rodzą się nowe pytania. Jaki jest problem z polskimi produkcjami? Czy to kwestia małego budżetu (w tym przypadku około 10 mln zł.), kiepskich kreacji aktorskich, a może wypalenie twórców?  Tutaj, wyraźnie widać, że zawiodło niemal wszystko. Film idealnie nadawałby się do wyświetlania w poniedziałkowym cyklu „teatr telewizji”. Również zdjęcia świadczą, że bliżej im do szklanego ekranu. Zaorski dał szansę wykazania się młodym aktorom znanym z polskich seriali. Najlepiej wypadł Paweł Krucz („Pierwsza miłość”), który udowodnił, że drzemię nim jeszcze nie do końca odkryty talent. Nieźle poradził sobie z dość trudną rolą młodego, dojrzewającego chłopaka, któremu przyszło zmierzyć się z trudną i bolesną rzeczywistością. Kilku sławniejszych i doświadczonych aktorów nie udźwignęło w pełni swoich kreacji. Adam Woronowicz jako Jan Dolina, zagrał tylko poprawnie, podobnie Sonia Bohosiewicz (której notabene ostatnio sporo na dużym ekranie).

 

Zima na Syberii jest sroga. Wiatr wieje, mróz ściska, ale nam widzom jest ciepło. Nie czujemy tego co zesłańcy. Może w przyszłości ktoś zrealizuje jeszcze jeden, bardziej wciągający, obraz o ich życiu. Mimo swoich wad „Syberiada polska” jest ważną lekcją historii dla polskiej młodzieży. Choćby dlatego, nie można dać jej najniższej noty.

 

Ocena:  4/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję