aragorn136 (6147 pkt)Strona WWW Autora762
894 min.
Recenzje książek
aragorn136 (6147 pkt)
457 dni temu
2018-08-14 13:04:40
Niemalże 400 stron. A na nich 16 opowiadań (2 od Bartka Szczygielskiego) z kryminalnym wątkiem. Różne style, różny czas i miejsce – niekoniecznie w Polsce, także w egzotycznych krajach, jak np. w historii sprytnej złodziejki starożytnych eksponatów (dwutorowo narracyjny „Plan B”). Wydany w maju 2018 roku przez Skarpę Warszawską „Zabójczy pocisk” to antologia, na jaką czekało wielu moli książkowych. Jednak koniec końców nie jest to pozycja, która silnie utkwi w pamięci. Nie postawimy jej z chęcią na półce, ale i nie wyrzucimy do kosza. Mimo to i tak warto po nią sięgnąć, aby przyjrzeć się odmiennym rodzajom zbrodni i wejść do najmroczniejszych zakamarków ludzkiej duszy: poznać psychikę mordercy, zrozumieć, że nie ma czerni i bieli, a są przede wszystkim odcienie szarości. Książka rozpoczyna się od krótkiego, kilku stronicowego rozdziału, gdzie redaktor naczelny Rafał Bielski poszukuje źródła zła, cofając się do biblijnej historii Kaina i Abla, a także przypomina, że ciemnej strony natury zawsze przeciwstawia się ta „jasna” – „prawi” gliniarze z własnymi grzeszkami.
A same opowiadania? Część wymyka się gatunkowym ramom. Otrzymujemy historie rodem z baśni i czarnej komedii. Sporo w nich toksycznych relacji rodzinnych, niespełnionych miłości. Czy to właśnie one powodują, że budzi się w nas demon? Jakościowo to prawdziwa sinusoida. Niełatwo jest w formie krótkich opowieści, na kilkunastu czy dwudziestu paru stronicach jednocześnie dobrze ukazać tło wydarzeń i zarysować bohaterów, czyli w skrócie: tak przedstawić czytelnikowi sprawy kryminalne, by ten z wypiekami na twarzy i bijącym sercem wpadł na trop mordercy. Jedne działają bardzo dobrze, z kolei inne rażą swoją przewidywalnością i słabo trzymają w napięciu, jak choćby „Hakowy” od Remigiusza Mroza czy „Puch” Jakuba Małeckiego. To nie tak, że nie wierzę w talent każdego z tych autorów. Ale odniosłem wrażenie, jakby nie przyłożyli się do swojego zadania porządnie, tworząc swoje dzieła w pośpiechu, wręcz na kolanie. Córka doświadczonego detektywa bez problemu z pomocą „wujka” Google rozwiązuje zagadkę tożsamości psychopatycznego zabójcy kobiet; młoda zazdrosna dziewczyna szybko przeobraża się w bezlitosną morderczynię… Serio? Nie popisali się też Orbitowski, Opiat-Bojarska czy Szczygielski – który o dziwo raz zachwyca klimatem, brutalnością i fabularnym twistem („Sprawiedliwość dla wszystkich”), ale później już traci moc („Zero, zero osiem”).
Jednym z lepszych dzieł w tym zbiorze jest „Telefon” Wojtka Chmielarza. To świetnie studium psychologiczne. Rzecz sugestywna, przyprawiająca o dreszcze. O pewnej nauczycielce udzielającej korepetycji z języka włoskiego, która śmiertelnie boi się „słynnego” Kajetana P. Ciary! Przekonała mnie również Katarzyna Puszyńska. Jej opowiadania „Wszędzie krew” nawiązuje do głośnej medialnej sprawy zabójstwa rodziców, jakiego dokonała młoda nastoletnia para w niewielkiej miejscowości w Polsce. Smutne i bardzo realistyczne. Intryguje też znany dziennikarz telewizyjny i reportażysta – Tomasz Sekielski. „...Że cię nie opuszczę aż do śmierci...” to moje pierwsze zetknięcie z jego literackim stylem. I muszę przyznać, że nie ostatnie. Sekielski pisze o przemocy domowej nie jak o czymś, co ma miejsce rzadko, ale o czymś, co dotyka tysięcy kobiet w naszym kraju. To opowieść bardzo dojrzała, życiowa. Polecam! Napompowany balon z podobizną psychopaty próbuje przekłuć Rysiek Ćwirlej. „Kto się boi czarnej wołgi?” to dość łagodny tekst, dzięki któremu można odpocząć od morderstw dokonanych w poprzednich nowelach. Sporo tu zabawy konwencją i humoru. Tytuł także nie jest przypadkowy. Akcja rozgrywa się w czasach PRL-u. Niezbyt rozgarnięty milicjant Teofil O. bada sprawę uprowadzeń dzieci… Jednak nie wszystko idzie po jego myśli. Trudno w jednej recenzji przybliżyć wszystkie dzieła z tej książki, ale warto wspomnieć o jeszcze jednym. „Trup, którego nie ma” Marty Matyszczak to historia nieco zawikłana, lecz oryginalna ze względy na wybór narratora (ciekawe czy Wy również byliście/będziecie równie zaskoczeni?). No i ta śląska gwara...
„Zabójczy pocisk” to nierówna, acz w ogólnym rozrachunku całkiem niezła sensacyjna propozycja. Skutecznie zabije nudę w długie, gorące wakacyjne dni lub deszczowe jesienne wieczory. Wiele tu schematycznych, mało realnych opowiastek na pograniczu literackiej chałtury. To prawda. Ale dzięki tym kilku klimatycznym wyżej opisanym, antologia, którą miałem w rękach jest publikacją wartą może nie zakupienia, lecz wypożyczenia z biblioteki. Zaletą „Zabójczego pocisku” poza rozwiązywaniem paru mocnych sprawa z naszego kryminalnego Archiwum X, jest jeszcze coś. Mianowicie to, że będziecie chcieli zapoznać się bliżej z twórczością (dłuższą formą) niektórych z autorów.
Ocena: 6/10
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Zabójczy pocisk" – Ciemna strona duszy…
Więcej artykułów od autora aragorn136
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Dla Davida Michôda – australijskiego reżysera i scenarzysty, „Król” miał być nowym wyzwaniem w karierze. Zrealizował co prawda, dodam – z niezłym skutkiem, i satyrę wojenną, i kryminał, i dramat w postapokaliptycznym anturażu. Ale dość mroczny film historyczny na motywach kronik Szekspira, rozgrywający się w XV-wiecznej Anglii – to obraz najtrudniejszy do zaprezentowa
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
Japońskie horrory trochę się „przejadły”. Amerykańskie z kolei nadal zaskakują, bo ich nowi twórcy jak Peele czy Aster to utalentowane freaki, których „czacha dymi” od pomysłów przelewanych na papier. A co powiecie na propozycje europejskie? I nie chodzi o produkcje made in Spain z biegającymi żywymi trupami czy cwanymi duchami ani o filmy grozy z naszego podwórka (bo
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
Teraz czytane artykuły
Mróz, Małecki, Matyszczak, Puszyńska, Chmielarz – to tylko kilka z piętnastu nazwisk „najlepszych” – jak sugeruje okładka – autorów, których opowiadania znalazły się w książce pt. „Zabójczy pocisk”. Nie ma wśród nich co prawda Zygmunta Miłoszewskiego czy Katarzyny Bondy, ale miłośni wciągających kryminałów i tak powinni być – przynajmniej częściowo – zadowoleni. Kto z
Jaką temperaturę ustawić na termostacie bojlera, aby zminimalizować opłaty za prąd? Opiszemy kilka ważnych zasad związanych z oszczędna pracą bojlera. Zmniejsz swoje rachunki za prąd.
Profesor Andrzej Prószyński swoją karierę zawodową związał z nauką. W latach 2012-2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Techniki na Uniwersytecie im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Jego wielką pasją jest kosmos oraz poszukiwanie śladów obcych cywilizacji pozostawionych na innych planetach Układu Słonecznego – przede wszystkim na Marsie. Swoimi
Wydłużone czaszki należące do ludzi żyjących przed tysiącami lat nie od dziś wywołują liczne kontrowersje wśród środowiska naukowego. Chociaż oficjalnie ten temat jest przemilczany przez uczonych, to badania przeprowadzane w profesjonalnych laboratoriach badawczych jednoznacznie wskazują, że historia rodzaju ludzkiego jest wielką niewiadomą.
Gra, którą można bezpłatnie pobrać w sklepie internetowym Google Play, została zaprojektowana przez małe, niezależne studio SoftKiwi – ekipę trzech młodych, kreatywnych i utalentowanych Polaków – grafików i programistów z Bielska-Białej i okolic (najmłodszy ma 24 lata, najstarszy 26). Przetestowałem ją na tablecie i szczerze polecam.
Daniel - młody poeta regularnie publikujący na łamach portalu Altao.pl udowadnia, że wena twórcza jest w nim silna.
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
„Światło w mroku” to kolejny krótkometrażowy film braci Znajmieckich. Dawid i młodszy Dominik sami napisali scenariusz, wyreżyserowali i zmontowali ten obraz. Mało tego, ponownie sami wystąpili w rolach głównych. Oglądajcie! Tym razem jest to thriller. A co Ty, widzu, zrobiłbyś, przyłapując rabusia na gorącym uczynku?
W moim poprzednim artykule na temat legendarnego kontynentu Mu/Lemurii przedstawiałem anomalia występujące na poszczególnych wyspach na Oceanie Spokojnym, które wskazują na istnienie niegdyś wielkiego kontynentu na Pacyfiku. Teraz przejdę do omówienia dwóch niezwykłych miejsc, czyli Yonaguni i Nan Madol.
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Wytwórnia Pixar to niewyczerpana studnia niezwykłych pomysłów i kuźnia talentów. Takich jak np. Pete Docter. W mózgu tego pana w średnim teraz wieku, twórcy „Potworów i spółki” oraz „Odlotu”, muszą siedzieć ludziki, które naciskają kolorowe guziczki i produkują magiczne kule. Bo jakże inaczej wytłumaczyć nadmiar wyobraźni, a co za tym idzie, wymyślanie i pisanie scena
Po dziesięciu latach od premiery „Zemsty Sithów” ponownie udajemy się do odległej galaktyki. Siódmy epizod kultowej sagi to na szczęście inny film niż prequelowa trylogia Lucasa. Widać, że to produkcja zrealizowana przez fana dla fanów, z szacunkiem, klasą i pasją. Moc się przebudziła, a ten, kto nie wierzył, że tak się stanie, może odetchnąć z ulgą.
Co mają wspólnego „Kevin Sam W Domu”, „Głupi i Głupszy”, „Król Lew” oraz kultowy „The Room”? Czym jest Rambo? Nie Twoja sprawa, bambo. Nie Twoja, nie moja, a już na pewno nie Sylvestra Stallone’a, po którego twarzy nie widać w ogóle zainteresowania odgrywaną rolą, co powinno dziwić, kiedy zajmuje się również scenariuszem do najnowszej części z serii filmów o weteranie
Już niedługo święta Bożego Narodzenia. Atmosferę świąt dobrze poczuć w dniu oczekiwanej „pierwszej gwiazdki” na niebie. Jednak są miejsca, gdzie celowo świąteczną atmosferę poczujemy znacznie wcześniej...
Wysłane w latach 1972, 1973 i 1977 sondy kosmiczne Voyager 1 i 2 oraz Pioneer 10 i 11 przekraczają kres naszego Układu Słonecznego. Voyager 1 i 2 nadal działają i wysyłają sygnały na Ziemię.
Starożytni mieszkańcy Ziemi bardzo duże znaczenie przywiązywali do rozmieszczenia zabudowań względem konkretnych gwiazd. Obserwacja ciał niebieskich była u starożytnych niezwykle istotna. Praktyka ta była popularna w całym dawnym i zapomnianym już przez nas świecie. Dlaczego?
„To wojna przeciwko systemowi. Jesteśmy Ruchem Oporu” – tymi słowami Profesor, główny inicjator wcześniejszego napadu na Mennicę Królewską zachęca ludzi do walki. Walki przeciwko państwu. Ale nie za pomocą karabinów czy kłamstw, a ponownego… skoku. I to nie byle na co, bo na znajdujący się w Madrycie Główny Bank Hiszpanii. Mówiąc jednak o samych napadach, nie da się t
Za nami 91. ceremonia przyznania najważniejszych nagród filmowych. Najlepszym filmem wybrano, lubiany przez publiczność, oparty na faktach komediodramat pt. „Green Book”. A najwięcej Oscarów – dokładnie cztery – otrzymał biograficzny „Bohemian Rhapsody”. Największe powody do radości ma jednak Alfonso Cuarón. Jego osobista „Roma” wygrała w trzech kategoriach, w których
Nowości
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego k
Poznajcie Joanną Dyląg-Faliszek. To młoda, skromna artystka, absolwentka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od trzech lat mieszka w Jedliczu. I tam też oddaje się swojej pasji – maluje na płótnie przestrzeń, która ją otacza. Swoją twórczość prezentuje na Facebooku, a także w formie filmików na YouTubie na kanale Aś Maluje. W czerwcu tego roku jej zorganizowany w Starej Kuźni
„Dom”, do którego słowa napisała sama Cleo, to kolejny utwór wchodzący w skład albumu „Stamina”, czyli wspólnego projektu producenta Donatana i piłkarza Roberta Lewandowskiego. O „Staminie” jest głośno już od pewnego czasu, kiedy to panowie wydali w lutym tego roku pierwszy singiel „Mansa Musa”, na którym zaprezentowali się trzej raperzy: Gural, ReTo i Sitek. W czerwc
Artykuły z tej samej kategorii
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
Co najmniej 70 procent kleru w Watykanie należy „do parafii”. Inaczej mówiąc – jest orientacji… homoseksualnej. Odważna teza, prawda? Ale to nie żaden fake news. W książce pt. „Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie” udowadnia ją francuski dziennikarz Frédéric Martel. I to nie jedyny grzech, jaki skrywają duchowni na każdym szczeblu. W tajemnych szafach upchane są in
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w a
Bardzo wiele zostało napisanych książek dotyczących bezpośrednio mrocznych wydarzeń z okresu II wojny światowej. Jednak jest pewien, dość przemilczany temat, pomijany nawet przez filmowców. Mowa o jeńcach, a konkretniej żołnierzach niemieckich pojmanych przez amerykańskie wojsko i przetrzymywanych na amerykańskiej obcej ziemi.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.258