Nie ma urody Angeliny Jolie. Nie jest też filigranową kokietką, która czaruje swoim seksapilem, ale ma w sobie to coś – błysk w oku, enigmatyczność, nadzwyczajną ekspresję (filmowa petarda) i jednoczesny talent grania postaci wyciszonych, po przejściach. Przez wielu uznawana za, jeśli nie najlepszą, to jedną z najlepszych współczesnych polskich gwiazd kina i seriali.
Agata Kulesza urodziła się dokładnie 27 września 1971 roku. A miało to miejsce na północy naszego kraju, w Szczecinie. Wychowywana przez rodziców, dorastała ze starszą o trzy lata siostrą Magdą. Już na początku uczęszczania do szkoły średniej zadecydowała, co chce robić dalej w życiu. Aktorstwo – to miało być jej powołaniem. I dziś można śmiało stwierdzić, że dokonała słusznego wyboru.
Od dzieciństwa była szeroko utalentowana. Uczyła się baletu, śpiewała, rodzice zapisali ją także na taneczne zajęcia w szczecińskim domu kultury. Po ukończeniu edukacji i zdanej maturze w V Liceum Ogólnokształcącym przystąpiła do egzaminów, których wynik miał zadecydować o jej dalszym życiu. Agata starała się bowiem o przyjęcie do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Na szczęście już za pierwszym podejściem cel został osiągnięty. Kulesza przeszła próg uczelni i studiowała, to co zapragnęła.
Jeszcze podczas studiowania zadebiutowała na małym ekranie. Dostała angaż w serialu pt. „Żegnaj Rockefeller”. Był to rok 1992. Dwa lata później z wyróżnieniem ukończyła wspomniane PWST. Na nudę nie narzekała. Pojawiała się nie tylko w polskich produkcjach telewizyjnych i spektaklach (m.in. „Don Kichocie” czy „O, Beri-Beri”), ale też w niemieckich serialach (gościnnie w „Die Straßen von Berlin”).
W 1994 roku zagrała po raz pierwszy na wielkim ekranie w komedii pt. „Człowiek z…” Konrada Szołajskiego. Grywała poza tym na deskach Teatru Dramatycznego i mało widoczne rólki w telewizyjnych tasiemcach. Przez chwilę zwątpiła we własne możliwości. Rzeczywistość okazała się niezbyt kolorowa. Zarobki niskie, brak propozycji głównej roli. Ale Agata czekała i jednak uwierzyła, że będzie lepiej.
Przełom nadszedł wraz z filmem „Moje pieczone kurczaki” (2002) Iwony Siekierzyńskiej. Zrealizowany w ramach telewizyjnego cyklu „Pokolenie 2000” obraz był dla Kuleszy paliwem, który napędzał jej karierę. Kreacja Magdy – kobiety przeżywającej małżeński kryzys przyniosła Agacie nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni i na festiwalu „Młodzi i film” w Koszalinie.
Rok 2003 to udział w filmie „Siedem przystanków na drodze do raju” – autorskiej, niezależnej produkcji Macieja Nyczki. Rok później zagrała w etiudzie „Benzyna” (część filmu „Solidarność, Solidarność”) u Filipa Bajona. Z tym reżyserem pracowała też na planie „Fundacji” (2006). Ale to nadawany w latach 2004-2006 obyczajowy serial „Pensjonat pod Różą” sprawił, że stała się aktorką dość popularną.
Wielki wybuch (czyt. kulminacja zawodowej kariery i sławy) nastąpił w 2011 roku. Najpierw zagrała matkę bohatera w „Sali samobójców” Jana Komasy. Ta rola pokazała, jak dobra z niej aktorka. Kolejną kreacją udowodniła, że nieprzypadkowo wybrała taki zawód. Mowa oczywiście o „Róży” Wojciecha Smarzowskiego. Objawienie, niebywały kunszt, dojrzałość. Słowa uznania płynęły z ust widzów, recenzentów, dziennikarzy (aktorka otrzymała Polską Nagrodę Filmową). W rozgrywającym się na mazurskiej wsi filmie Kulesza wcieliła się w kobietę, która straciła na wojnie męża. „Róża” była produkcją brutalną, surową i kameralną. A Kulesza swoją minimalistyczną grą na długo pozostała w pamięci widza.
W 2012 roku zmieniła filmowy front. Tym razem w serialu sensacyjnym pt. „Krew z krwi” pokazała się od tej bardziej ekspresyjnej strony. Wykreowała postać kobiety o mocnym charakterze, która po śmierci męża przejmuje kontrolę nad prowadzonym przez niego mafijnym biznesem. Rok później zahipnotyzowała rolą w filmie „Ida” Pawła Pawlikowskiego. Zagrała ciotkę tytułowej młodej zakonnicy. Jej talentem zachwycali się też amerykańscy krytycy. Kulesza tak wiarygodnie ukazała cały ból, cynizm, a zarazem ludzki pierwiastek swojej bohaterki, że braw nie było końca. Wkrótce powtórnie miała możliwość współpracy ze Smarzowskim podczas kręcenia „Drogówki” i „Pod Mocnym Aniołem”.
Jej niedawne role m.in. w sensacyjnych „Służbach specjalnych”, komediowej „Pani z przedszkola” (tu przeżywała lesbijski romans) oraz „Moich córkach krowach” potwierdziły, że jest aktorką sporo ponadprzeciętną. Łatwo przechodzącą pomiędzy różnymi gatunkami. Kreślącą powoli, aczkolwiek przekonująco złożone psychologiczne portrety. Nawet w humorystyczno-obyczajowych lub familijnych serialach, czyli „Web Therapy” czy „Rodzinka.pl” błyszczy niczym diament!
Warto nadmienić, iż Agata Kulsza wiele razy pracowała również przy dubbingu. Użyczała swojego głosu m.in. w „Nowych szatach króla 2”, „Ruchomym zamku Hauru” oraz „Opowieściach z Narnii: Księciu Kaspianie” i grze komputerowej „Wiedźmin”.
W roku 2008 zwyciężyła w VIII edycji popularnego programu „Taniec z gwiazdami”. Zaskoczyła tym, że jako pierwsza w historii tego show przeznaczyła główną wygraną na cele charytatywne.
W życiu prywatnym jest przykładną matką i żoną. Od 2006 roku jest związana z operatorem filmowym Marcinem Figurskim. Ślub wzięli po 10 latach od pierwszej randki. Mają córkę Mariannę urodzoną w 1997 roku. Mieszkają na warszawskim Ursynowie i starają się unikać branżowych imprez. Lubią spokój. Zawsze wyjeżdżają na wakacje w to samo miejsce.
Role Kuleszy, raz minimalistyczne, a za chwilę na wysokich obrotach, pasują do przysłowia: cicha woda brzegi rwie. I chyba taka też jest Agata Kulesza w życiu prywatnym. Skrywająca swoją prywatność, zrównoważona, nie obnosi się własnym gwiazdorstwem, unika skandali. A z drugiej strony, kiedy się uśmiechnie, zaraża wszystkich pozytywną energią!
Czekamy na jej kolejne, zapewne świetne, wymagające role.
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
pj (16743 pkt)
