"Drugie oblicze" – Życie zatacza koło - Recenzje filmów

Derek Cianfrance po kameralnym i entuzjastycznie przyjętym przez krytyków melodramacie „Blue Valentine” powraca z kryminalno-obyczajową opowieścią. W „ Place Beyond the Pines” (dosł. Miejsce za sosnami),  przetłumaczonym przez polskiego dystrybutora jako „Drugie oblicze”, przybliża różne tematy: od najważniejszego, czyli miłości ojca do dziecka po korupcję w policji. Mimo, iż nie brakuje tu scen rodem z kina sensacyjnego, pozostaje bezpretensjonalnym obrazem, obok którego trudno przejść obojętnym.

 

Akcja filmu dzieje się w małym amerykańskim miasteczku. W pierwszych scenach poznajemy jednego z protagonistów. Luke Glanton to kaskader-motocyklista, który podróżując z wędrownym cyrkiem, daje popis swoich umiejętności. Gdy spotyka dawną dziewczynę Rominę i dowiaduje się, że ma z nią małego synka, postanawia odejść z cyrku i zostać w mieście. Pragnie mieć kontakt z dzieckiem, pomagać w opiece nad nim i wspierać go finansowo. Chcąc zdobyć dużą sumę pieniędzy, wraz z poznanym mechanikiem, zaczyna napadać na miejscowe banki. Do czasu, kiedy los zetknie go z młodym policjantem Averym Crossem.

 

Cianfrance stworzył bez wątpienia dzieło ambitne. Podzielił film na trzy części. Pierwsza opowiada o ojcostwie i nieodpowiedzialnych decyzjach. Bohater kolejnej, wspomniany funkcjonariusz Cross, zmaga się z wydarzeniem związanym z Lukiem Glantonem i walczy z korupcją z wydziale. Na końcu, po latach, życie zatacza koło i przeznaczenie znowu daje o sobie znać.

 

Nie można odmówić reżyserowi artystycznego talentu i niezwykłej inwencji. Jednak nadmiar podjętych przez niego kwestii sprawił, że trudno mówić o arcydziele. Spokojnie mogłyby powstać osobne filmy, w których każdy z poruszonych tematów miałby szansę na lepsze i bardziej sugestywne rozwinięcie.  Wadą jest również to, że „Drugie oblicze” jest nieco przewidywalne.

 

Ale są tu pewne plusy, które wręcz ocierają się o genialność. Każdy widz zwróci uwagę na efektowny, dynamiczny i przemyślany montaż w scenach jazdy na motorze czy napadach na banki. A niektóre ujęcia, jak choćby zbliżenie twarzy czy zwykła rozmowa są bardzo estetyczne i nadają odpowiedni klimat  - przesycony intymnością. Do tego dorzucić trzeba idealnie dobraną muzykę i skomponowany utwór, który wtapia się w rozgrywającą się na ekranie historię.

 

Twórca filmu, oprócz doskonałej wizji poszczególnych scen, lekkiego pióra w pisaniu dialogów i współpracy z operatorem kamery, posiada jeszcze jeden talent. Umiejętnie prowadzi aktorów, którzy słuchając wszelkich wskazówek reżysera, wspięli się na wyżyny swego zawodu.

 

Ryan Gosling, znany z ról z „Fanatyka” oraz „Drive” (nomen omen zbliżona postać) elektryzuje i przyciąga jak magnes.  Jeszcze lepiej zagrał, kojarzony wcześniej z komediami typu „Kac Vegas”, Bradley Cooper. Świetnie oddał emocje, które targają młodym policjantem. Należy też pochwalić resztę ekipy drugiego i dalszego planu. Zarówno piękna Eva Mendes (Romina) jak i Ben Mendelhson (mechanik Robin) oraz młodociani aktorzy, w tym znany z „Kroniki” Dane DeHaan zasłużyli na owacje. Ale mi najbardziej zapadł w pamięci „Chłopiec z ferajny” Ray Liotta, który w jako skorumpowany glina Deluca czuje się jak ryba w wodzie.

 

To właśnie wymieniona wyżej drużyna aktorska jest najmocniejszą, obok technicznych walorów, stroną tego filmu. Chociażby dla nich warto spędzić dwie godziny przed ekranem. Cieszy fakt, że w dobie popularności wielkich efekciarskich widowisk jest miejsce na takie kino jakim jest „Drugie oblicze” – niszowe, wzruszające i chwytające za serce. Szkoda tylko, że tak późno pojawia się w Polsce.

 

Ocena: 7/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję