Zwierzęce gwiazdy - Artykuły o filmach

Od kiedy ludzie badający wyniki kasowe dowiedli, że filmy z udziałem zwierząt przyciągają do kina co najmniej dwa procent widzów więcej niż te bez ich udziału, Hollywood coraz częściej wykorzystuje zwierzęcych aktorów. „102 (wcześniej 101) Dalmatyńczyki” patrząc swymi oczami z plakatów i wielkiego ekranu zakradły się do naszych serc. Różową świnka Babe („Świnka z klasą”) spowodowała, że wielu mięsożerców zostało wegetarianami. A po premierze „Uwolnić orkę” wszyscy chcieli ratować Keiko i inne orki na całej planecie.  Zwierzęta zawsze uosabiały to co najukochańsze i najlepsze. Zaczynając od szympansa Cheetah z serii o Tarzanie przez „Lassie” (1946) i delfina „Flippera” (1963, 1996).

 

"102 Dalmatyńczyki", źródło: www.zap2it.com

 

"Uwolnic orkę", Willy/Keiko, www.unikorns.com

 

"Flipper", źródło: www.amazonaws.com

 

"Babe", źródło: www.hollywire.com

 

"Tarzan" i szympans Cheetach, źródło: www.flickfeast.co.uk

 

"Artysta", Uggie, źródło: www.theguardian.com

 

Za czteronożnymi gwiazdami zawsze stoi ich bardzo ambitny właściciel. Zanim Max, terrier niejakiego Jacka Rusella, mógł wystąpić u boku Jima Carreya w „Masce”, właściciel przez trzy lata zabierał go na niezliczone castingi. Wielu tak właśnie robiło. A gdy już się udało, pupil stawał się sławny, zarabiając niezłą kasę dla swego pana. Należy jednak wiedzieć, że praca ze zwierzętami do łatwych nie należy. Najważniejsza jest opieka i odpowiednie podejście. Bowiem podobnie jak prawdziwi aktorzy, zwierzęta również miewają skłonności do kaprysów. Pamiętacie film „Beethoven”? Po tym jak zarobił w samych Stanach Zjednoczonych aż 57 milionów dolarów, nakręcono kolejną część. Ale na planie tytułowy bernardyn zachowywał się arogancko. „Kiedy pies uznał, że dobrze wykonał swoją pracę przed kamerą, odmawia wszelkich powtórek”, wspomina producent Ivan Reitman. „Ten pies jest zupełnie rozpuszczony. Wymaga nieprzeciętnej uwagi. Dwa razy w tygodniu chodzi do salonu piękności, ma swojego własnego kucharza i klimatyzowaną przyczepę. Prawdopodobnie wkrótce zacznie reżyserować!”

 

"Maska", Milo, źródło: www.allocine.fr

 

Dużo lepiej pracuje się z niezepsutymi sławą psimi talentami. Do filmu komediowego „Lepiej być nie może” trener zwierzęcy Roger Schumacher przy przyprowadził trzyletnią sukę rasy brussell griffon Jill, której wystarczyły tylko cztery tygodnie tresury. „Nie miała żadnego doświadczenia w pracy w filmie, ale była potulna jak owieczka” – wspomina Schumacher.  Nawet Jack Nicholson był poruszony żebrzącym wzrokiem psa. Jednak scenariusz wymagał, by go wrzucił do kosza na śmieci. „Kiedy musiałem być podły wobec tego zwierzątka, pękało mi serce”, opowiada znany aktor. „Początkowo kręciliśmy sceny, w których pies się mnie boi. Kiedy później kręciliśmy te, w których się zaprzyjaźniliśmy, miałem go karmić. Wkrótce mały biegał ciągle za mną. Prawdopodobnie uważał mnie za swoją mamę”.

 

"Lepiej być nie może", Jill, źródło: www.ourdailyreflection.com

 

Mam przykrą wiadomość. Badania przeprowadzone przez Uniwersytet w Pensylwanii wykazały, że okrucieństwo wobec zwierząt pokazywane jest w filmach dwanaście razy częściej niż miłość do nich. Nie tylko Jill z „Lepiej być nie może” została brutalnie potraktowana. W „Sposobie na blondynkę” mały piesek zostaje podłączony do prądu, pobity, a na końcu wetknięty w gips.

 

Takie dokuczanie zwierzętom często wykorzystuje się właśnie w scenach mających wywoływać śmiech. Im ofiara zabawniejsza, tym większy efekt rozśmieszania. Organizacja Ark Tust potępia takie sceny i filmy, w których męczenie zwierząt pokazywane jest w zabawny sposób. Każdego roku przyznaje tytuł wroga zwierząt filmowi najokrutniej obchodzącemu się ze zwierzętami.