aragorn136 (21252 pkt)Strona WWW Autora4 780
5 905 min.
Seriale
aragorn136 (21252 pkt)
1705 dni temu
2019-08-28 08:59:19
Recenzja może zawierać spoilery!
Na szczęście jest lepszy, bardziej spójny, a fabuła się nie rwie. Bo mam problem z pierwszym sezonem. Cóż poradzić na to? 8, 9, 10 – widząc takie oceny moich znajomych i czytając o zachwytach krytyków, chyba miałem zbyt wygórowane oczekiwania albo nie do końca wiedziałem, co mi Fincher oraz producentka wykonawcza Charlize Theron chcieli zaserwować. Ale ci znający materiał źródłowy, tj. książkę Marka Olshakera i Johna Douglasa pt. „Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI zajmującej się ściganiem seryjnych przestępców” wiedzieli. Nie żadnych strzelanin, pościgów ciasnymi zaułkami za szczególnie niebezpiecznymi przestępcami; a mięsistych, błyskotliwych dialogów; nieśpiesznego tempa i wniknięcia w umysł seryjnego zabójcy (może nie dosłownie jak w thrillerze pt. „Cela”, jednak psychologia to element istotny). No i taka właśnie okazała się ta produkcja z 2017 roku. Ale…
W tej trwającej 10 odcinków długiej ekspozycji, w której brakowało głównego przyciągającego wątku, przekonujący jak diabli Holt McCallany w roli agenta/twardziela – Billa Tencha (czy tylko mi się kojarzył z Hankiem z „Breaking Bad”?) był jedynym pozytywnym bohaterem, którego polubiłem, i na którym w jakiś sposób mi zależało. Dobrze była wygrana jego relacja z młodszym partnerem – Holdenem Fordem. W drugim sezonie ten wątek wygląda nawet jeszcze ciekawiej. Jednak co, z tego, jak wzorowany na wspomnianym w poprzednim akapicie Douglasie – jednym z pierwszych profilerów w historii FBI, Ford jest bohaterem irytującym. Oczywiście wiarygodnie zagranym przez Jonathana Groffa, lecz na tyle sztywnym i odpychającym (te jego pedantyczne podejście do każdego aspektu życia – nie dziwię się, że jego narzeczona powiedziała mu pa pa i spakowała torbę), że każdą scenę z jego udziałem najchętniej bym przewinął. Brawo za to, że w drugiej serii zrobiono z niego postać, która wprowadza do mrocznej historii trochę humoru. Mogący w każdej dostać ataku paniki Holden, który próbuje zaimponować wyższym rangom agentom, opowiadając o swojej pracy i rozmowach z psychopatami w tak poważnym tonie, że ci najchętniej daliby nogę ze znużenia – bezcenne! Nie lepsza jest doktor Wendy Carr. Zapięta na ostatni guzik w stylowej koszuli, dumna, często strzelająca focha i rozstawiająca resztę po kątach, lubi swoją pracę, ale niekoniecznie widz musi polubić ją. W Wendy wciela się znana z serialu „Fringe: Na granicy światów” Anna Torv. To trafiony casting. Anna z jednej strony gra zimną jak lód kobietę, z drugiej potrafi na szczęście pokazać też ludzką stronę. Pani psycholog skrywa bowiem przed kolegami pewną tajemnicą. Kocha kobiety! A wiadomo, jak to było z tą zakazaną miłością w latach 70 i 80. w USA. Udawaj hetero, wtedy kariera stanie prze tobą otworem. Wyjaw swoją orientacją – zostajesz skreślony.
Kadr z serialu "Midhunter 2" (źródło: materiały prasowe)
Zresztą w mającym premierę 16 sierpnia „Midhunterze 2” ten aspekt jest jeszcze bardziej podkręcony. Wendy poznaje barmankę. Szkoda tylko że ich wspólne sceny zajmują aż tak dużo czasu ekranowego, wybijając widza z tego, co tu jest najważniejsze. Mianowicie ociekających napięciem „randkach” z panami, których nikt nie chciałby spotkać na swej drodze, zarówno nocą, jak i w dzień. W trakcie tych spotkań agenci FBI z rozbudowującego się Wydziału Behawiorystyki próbują odnaleźć odpowiedź na pytanie dlaczego, stworzyć profil seryjnego mordercy przez duże M i następnie wykorzystać pozyskaną wiedzę do zamknięcia nierozwiązanych spraw. W pierwszej serii to właśnie te sceny budziły największe zainteresowanie i kładły fundamenty pod kolejny sezon. I co może szokować, większość tych prawdziwych psycholi zamiast wówczas budzić wstręt, budziło fascynację. „Winny” jest świetny casting (podobieństwo uderzające!), gra aktorska, no i to, że filmowe złole zawsze cieszyły się większą popularnością niż praworządni bohaterowie. Cameron Britton w roli wielokrotnego zabójcy studentek Eda Kampera – mistrzostwo świata! Kawał groźnego chłopa w okularach, ale gdy z nim pogadasz, to w sumie... „fajny” gość.
Ed w drugim sezonie też odegra pewną rolę, ale dojdą też całkiem nowi przestępcy. Wśród nich szczególnie zwrócicie uwagę na Dawida Berkowitza (Oliver Cooper) i Charlesa Mansona. Moment rozmowy z tym drugim trzyma za jaja. Jestem pełen podziwu dla australijskiego aktora Damona Herrimana. Nie dość, że wcielił się w szalonego, brodatego guru „rodziny” tak przekonująco, że aż włosy stają dęba, to jeszcze zrobił to już drugi raz w tym samym roku (rzadki przypadek). Tak. Herriman był także nieco młodszym, epizodycznym Mansonem u Tarantino w „Pewnego razu w… Hollywood”. Ale dopiero w serialu „Mindhunter” mógł pokazać cały wachlarz swoich aktorskich umiejętności. Jego Charles jako jedyny z osadzonych kryminalistów wyprowadzi z równowagi opanowanego Tencha… Natomiast warto wspomnieć, że na drugim planie i przeciwległym biegunie praworządności pojawia się nowy szef Wydziału – Ted Gunn (Michael Cerveris). Shepard odszedł na emeryturę (jaki był powód, zobaczycie!). I dobrze, bo Ted jest znacznie sympatyczniejszym jegomościem, który będzie nadzorował trudne śledztwo.
Kadr z serialu "Midhunter 2" (źródło: materiały prasowe)
W dojrzalszym sezonie drugim, który nie dłuży się jak poprzedni, nie same nagrywane na taśmę rozmowy w czterech więziennych ścianach mają znaczenie, bo jest tu wreszcie jedna złożona sprawa, wokół której kręci się fabuła większości z 9 epizodów. Chodzi o serię morderstw w Atlancie na początku lat 80., kiedy to w ciągu roku zamordowano ponad 20 czarnoskórych chłopców. Jeśli nigdy o tej kryminalnej sprawie nie słyszeliście i nie znacie żadnych publikacji na ten temat, to będziecie w bezustannym napięciu trzymać kciuki za agentów FBI. Jeżeli natomiast czytaliście o niej wszystko, to i tak zachwyci Was to, jak Fincher i spółka pokazali ówczesne złożone tło społeczno-polityczne, te wszystkie niuanse i niejasności czy podział rasowo/klasowy. Osobnym, mniej ważnym, acz istotnym w rozwoju postaci Billa Tencha, elementem scenariusza jest ten dotyczący adaptowanego synka – Briana. Zamknięty w sobie chłopiec stanie się bowiem jeszcze bardziej cichy, gdy… Stop! Nie będę spoilował.
„Mindhunter 2” to kawał mocnego serialu, w którym aktorskie popisy idą pod rękę z technicznymi walorami. Zdjęcia uwiarygadniają fakt, że akcja dzieje się na początku lat 80. XX wieku (raz zastosowano nawet filtr jak z filmu dokumentalnego/reportażu). Opening w połączeniu z motywem muzycznym Jasona Hilla ponownie przyprawia o gęsią skórkę. A pojawiający się na początku każdego odcinka okularnik z dziwacznym seksualnym fetyszem (nazwany jako BTK) nadal intryguje i tylko pozornie wydaje się zupełnie niepołączony z główną osią fabularną.
Kadr z serialu "Midhunter 2" (źródło: materiały prasowe)
Nie ma co się dalej rozpisywać. Dawać mi tu sezon trzeci!
Ocena: 8/10
Oficjalny zwiastun:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Podobieństwo aktorów do prawdziwych postaci morderców jest uderzające:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Mindhunter: sezon 2" – M jak morderca
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Szōgun" – Toranaga sama, co skrywasz w swoich oczach? - Seriale
Bezlistna gałąź na wietrze. Niezbadane ścieżki przede mną. Ostrze śmierci tak blisko. Takimi oto słowami, a raczej haiku można by określić „przygodę”, jaką jest seans nowej adaptacji „Szoguna” Jamesa Clavella. Bo to serial „otulający” barwami i zapachami kwitnącej wiśni, a jednocześnie przerażający dla zachodniego widza ze względu na brutalne obyczaje i rytuały. Gdzie bardziej od widowiskowości liczy się to, co siedzi w głowach lordów. Japonia przełomu XVI i XVII wieku chyba nigdy nie była tak ukazana na małym ekranie, choć przecież jeden „Szogun” już do nas zawitał dekady temu. Ale czy nowsza wersja faktycznie wygrywa, będąc dziełem wybitnym na każdym poziomie?
"Civil War" – Dziewczynka z aparatem - Recenzje filmów
Długo zastanawiałem się nad tym, jak zatytułować recenzję najnowszego i podobno ostatniego filmu Alexa Garlanda (choć nie wierzę, że całkiem zrezygnuje z pisania scenariuszy). Tutaj pasują dziesiątki krótszych i dłuższych określeń, haseł, ostrzeżeń… No bo wiecie – „Civil War” to zarówno kino wojenne, przedstawiciel kina drogi, jak i opowieść inicjacyjna oraz niepokojąca dystopia. A zatem: „Apokalipsa teraz, zdjęcia na wieki”, „Wyprawa do jądra ciemności”, „Dziennikarze w ogniu”, „STOP WAR”… Ale ja podczas seansu czułem, że główną bohaterką jest młodziutka Jessie Cullen, a nie dojrzała Lee Smith. To za nią podążamy, to jej kibicujemy, to o nią się martwimy. „Dziewczynka z aparatem” wydaje się w tym kontekście idealne. Jednak czy sam film jest idealny?
Ukradłaś "Dziennik Śmierci", witaj w moim koszmarze! - Recenzje książek
Z polecenia koleżanki przeczytałem thriller autorstwa Chrisa Cartera (nie tego od „X Files”). Zachwalała, że ów pisarz ma pióro na tyle sprawne i klimat potrafi wykreować taki, że ciary na plecach murowane. Faktycznie – „Dziennik Śmierci” nie tylko samym tytułem budzi ciekawość i strach. To książka, którą wertuje się szybko, a w głowie zostaje masa szczegółów. Czy jednak jest to dzieło tej klasy, co „Milczenie owiec” Thomasa Harrisa?
"Problem trzech ciał" – Twarde Saj, miękkie faj, średnie wow - Seriale
Co to jest? Krótkie, ale długie. Zbite, choć rozciągliwe. Obce i prawdziwe. Fascynujące, lecz usypiające. Odpowiedź kryje się w jednym tytule. To „Problem trzech ciał”. Tak można podsumować ów serial na podstawie powieściowego bestselleru, cyklu „Wspomnienia o przeszłości Ziemi”. I w tym miejscu można by już przestać pisać, ale produkcja jest na tyle ciekawa, mimo stosu wad, że warto kontynuować tenże wykład…
"Silos" – Pogrzebani, ale żywi. Bez słońca, ale ze światłem w sercu - Recenzje książek
„Gdy Holston wspinał się ku swojej śmierci, dzieci bawiły się w najlepsze”. Wystarczy to pierwsze zdanie, aby uderzył w czytelnika potężny kontrast. Bo w „Silosie”, jak to w powieści dystopijnej, utrzymanej w klimacie postapo, nowa rzeczywistość ponura jest, choć ludzie starają się wieść „normalne” życie. Pod warunkiem, że będą przestrzegać ustalonych setki lat wcześniej nakazów i zakazów. W innym przypadku zostaną wysłani na zewnątrz, pod karą „czyszczenia”. Taki porządek rzeczy jednak nie może trwać wiecznie… Bunt wisi w powietrzu jak gęste toksyny, a kłamstwo musi wyjść z mroku. Czy jednak projektant tej przyszłości – Hugh Howey, potrafi na tyle przykuć naszą uwagę, abyśmy zechcieli odkrywać prawdy ukryte w zakamarkach podziemi?
Polecamy podobne artykuły
"Prawo Ulicy" – Blaski i cienie Baltimore - Seriale
Rok 2002. Stacja HBO wyświetla w USA pierwszy z 13 odcinków serialu „The Wire”. Jego twórca – David Simon, były reporter policyjny, nie spodziewa się aż tak pozytywnej reakcji krytyków. Pisze więc scenariusze do kolejnych sezonów. I czyta jeszcze więcej pochwał. Produkcja jest bowiem porównywana do książkowych dzieł Dostojewskiego czy Dickensa, określana jako niezwykle głęboka, ambitna, smakowana przez nielicznych, jedyna w swoim rodzaju. Mało tego, większość jest zgodna – to najlepszy serial kryminalny w historii telewizji.
Najlepsze pączki są w miasteczku Twin Peaks! - Seriale
„Diane, jest 11:30, 24 lutego. Wjeżdżam do miasteczka Twin Peaks. 8 km na południe od granicy kanadyjskiej, 19 na zachód od granicy stanu. W życiu nie widziałem tyle drzew” – to były pierwsze słowa, jakie wypowiedział Cooper w pilotowym odcinku kultowego serialu telewizji ABC. Od tamtej pory minęło wiele lat – w 2020 roku okrągłe 30, a ja wreszcie postanowiłem towarzyszyć agentowi FBI i razem z nim dowiedzieć się, kto zabił nastoletnią Laurę Palmer. Trochę wstyd, że dopiero teraz, ale – jak mówi przysłowie – lepiej późno niż wcale. Oto więc opowieść – bardziej recenzja niż analiza – napisana z perspektywy widza, który znał ten serial tylko z dawnych fragmentów i opisów. Czy dziś także zachwyca? Czy można zrozumieć jego fenomen?
"Czarny ptak" – Przyjaciel wesołego mordercy - Seriale
Na platformie Netflix triumfy święcił miniserial o słynnym, amerykańskim psychopacie. „Dahmer” faktycznie zaskakiwał świetną rolą Evana Petersa i wiarygodnie zarysowaną relacją na linii chory syn/zmartwiony ojciec. Nie był jednak produkcją, która wygrywała na każdym poziomie. Odnosiło się wrażenie, że twórcy chcieli zbytnio wybielić tytułową postać, nadając jej bardzo ludzkie cechy, uciekając jednocześnie od bezpośredniego pokazywania brutalnych morderstw, dokonywanych na młodych mężczyznach. Wątek kryminalny rozpuszczał się więc w „rodzinnym kwasie”. W „Czarnym ptaku” jest inaczej. Niby poznajemy podobnie „niewinnego” na pierwszy rzut oka seryjniaka, ale ważniejsze jest to, co się dzieje w głowie Jimmy’ego i dwójki agentów.
Teraz czytane artykuły
"Mindhunter: sezon 2" – M jak morderca - Seriale
Zapowiadany jako mroczny kryminał połączony z thrillerem psychologicznym pierwszy sezon serialu „Mindhunter” od Netflixa miał być tym dla świata telewizji, tudzież platformy streamingowej, tym, czym był „Siedem” dla świata kina. Nic dziwnego. Za obydwa tytuły odpowiadał David Fincher – reżyser i scenarzysta, który umysł psychopaty zna jak własną kieszeń. I faktycznie. W postaci „Mindhuntera” otrzymaliśmy ostatecznie produkt solidny i intrygujący (zdaniem niżej podpisanego – ocena subiektywna), ale bardziej zbliżony do mniej emocjonującego, acz klimatycznego „Zodiaka” niż porywającego, przeszywającego filmu z Pittem i Freemanem. A jak wypada „Mindhunter 2”?
"Afryka, moja miłość" - Recenzje książek
Corinne Hofmann - kobieta z czarną duszą. Zasłynęła ze swojej odważnej podróży do Keni, którą opisała kilkakrotnie w swoich książkach. Jej losy zostały nawet przeniesione na ekrany kin. Tak jak jej książki, jak i film królują na światowej liście przebojów. Czy warto czytać i poznać niezbadaną jeszcze kulturę Masajów? Oczywiście, że tak!
10 kreatywnych i komicznych reklam na Super Bowl 2020 w 10 minut! - Zabawne
Finał o mistrzostwo zawodowej ligi futbolu amerykańskiego NFL – Super Bowl to największe święto amerykańskiego sportu. W tym roku wygrał zespół Kansas City Chiefs, po raz drugi w historii zostając mistrzem (wcześniej 50 lat temu!). Ale, jak wiadomo, Super Bowl to nie tylko wydarzenie sportowe dla milionów widzów, ale także kulturalno-rozrywkowe. W przerwie finału (tzw. half-time show), ma miejsce koncert muzyczny, a udział w nim uważany jest za wyróżnienie dla artysty. Co więcej, wyświetlane są zwiastuny zbliżających się filmowych hitów oraz komiczne reklamy usług i produktów, w których grają często znane postacie że świata show-biznesu. Na kanale TrendCrave na YouTubie pojawił się filmik, w którym jego autor zmontował 10 najciekawszych i najśmieszniejszych reklam pokazywanych na Super Bowl. Jedną z nich była chociażby ta z Jasonem Momoą (Aquamanem), gdzie aktor zachęcał do brania kredytu hipotecznego i udowadniał „dosłownie”, że jego wizerunek umięśnionego macho to fikcja, bo sobą czuje się dopiero w domowym zaciszu. Co prawda w trwającym nieco ponad 10 minut montażu zabrakło Billa Murraya, który w jeepie na nowo przeżywa Dzień Świstaka, ale za to nie zabrakło 9 innych szalenie zabawnych i efektownych reklam! Ta z parodią „Lśnienia” to sztos! A reszta? Sami zobaczcie!
"Ghost of Tsushima" – Honor samuraja!? - Recenzje gier
Nie ma co owijać w bawełnę – „Ghost of Tsushima” nie jest najlepszą gra AAA z otwartym światem, jaka ukazała się na konsole. W tej kategorii rządzą m.in. dwie części „Red Dead Redemption” czy trzeci „Wiedźmin”, a w szczególności jego genialne dodatki. Ale potrafi jednak rozbić serce z kamienia i sprawić, że wiśnie rozkwitną w pełni. W lipcu 2022 roku minęło 2 lata od premiery tego widowiskowego dzieła amerykańskiego (!) studia Sucker Punch Production. Dzieła, które jest jak połączenie mistycznego haiku i krwawej akcji. Dziś nadal robi ogromne wrażenie, przykrywając wady słomianym kapeluszem.
Wieś polska, wieś wesoła - Wolny czas, przygoda
„Na wsi proszę pana, to nic się nie dzieje. Nuda i jeszcze raz nuda. Tylko powietrze mają świeże i to nie zawsze, jak syfem z pól zawieje”- powiedział raz szyderczo sąsiad z wielkomiejskiego osiedla do innego sąsiada. Nawet nie wie, jak bardzo się myli. Co prawda, nie znajdzie na wsi kina, i teatru, i centrów handlowych, ale zmieni zdanie, jeśli przeczyta niniejszy artykuł. Wtedy zrozumie, że jej mieszkańcy mają ciekawe zainteresowania i tym samym udowadniają, że można się świetnie i kreatywnie bawić.
Nowości
"Blef doskonały", tak "doskonały", że w kieszeni ma Wielkiego Węża! - Kultura
Jeden kolega opowiedział niedawno świetny dowcip. Brzmiał on następująco: „Do baru wchodzi Niemiec, Rusek i Covid, a tam Węgrzyn”. Kto nie widział żadnego filmu twórcy/twórców/braci o takim nazwisku, to nie załapie sensu, ale reszta zakuma. Bo o ile jeszcze pierwsze dzieło – „Proceder”, opowiadające o życiu i śmierci znanego rapera, było niezłe, tak już kolejne obrazy stały niebezpiecznie blisko CV Patryka Vegi. „Blef doskonały” jest najgorszy. Niestety. Pierwotnie miał pojawić się w kinach w 2021 roku. Od tamtego czasu Węgrzynowie próbowali chyba naprawić dźwięk i montaż. Nie udało się… Ale nie samo udźwiękowienie sprawiło, że film ten otrzymał Wielkiego Węża, czyli antynagrodę dla najsłabszej produkcji. Przecież miał konkurencję w postaci Mariusza Pujszo i Pana Samochodzika!
Gdy Groniec, Mozil i Rynkiewicz łączą siły z Szymonem Siwierskim, to jest "Do góry nogami"! - Zespoły i Artyści
Szymon Siwierski przedstawia singiel „Do góry nogami”, zwiastujący jego drugi album studyjny zatytułowany „pictures”. W premierowym nagraniu poznańskiego pianisty i kompozytora pojawiają się wyjątkowi muzyczni goście: laureaci nagrody Fryderyk 2024, Katarzyna Groniec i Czesław Mozil, a także ceniony trębacz jazzowy, Patryk Rynkiewicz. Taka zacna grupa powoduje, że piosenka jest jak piękny, spokojny, ale pełen skrajnych emocji, sen. Otula wokalem i dźwiękami. A tekst zachęca do refleksji.
Krótka historia związków... - Erotyka, towarzyskie
Ostatnio wytknięto mi, że moje wpisy są poniekąd stronnicze i monotematyczne, więc dziś o czymś zupełnie innym. Związki, bo one są dziś na tapecie, są rzeczą niezwykle trudną nie tylko do utrzymania, ale i do opisania. Dlaczego on i ona mają te same cele, jednak im się nie udaje?
"Szōgun" – Toranaga sama, co skrywasz w swoich oczach? - Seriale
Bezlistna gałąź na wietrze. Niezbadane ścieżki przede mną. Ostrze śmierci tak blisko. Takimi oto słowami, a raczej haiku można by określić „przygodę”, jaką jest seans nowej adaptacji „Szoguna” Jamesa Clavella. Bo to serial „otulający” barwami i zapachami kwitnącej wiśni, a jednocześnie przerażający dla zachodniego widza ze względu na brutalne obyczaje i rytuały. Gdzie bardziej od widowiskowości liczy się to, co siedzi w głowach lordów. Japonia przełomu XVI i XVII wieku chyba nigdy nie była tak ukazana na małym ekranie, choć przecież jeden „Szogun” już do nas zawitał dekady temu. Ale czy nowsza wersja faktycznie wygrywa, będąc dziełem wybitnym na każdym poziomie?
Camera Action: Młodzieżowa grupa inspiruje Włocławek - Ludzie kina
W Liceum im. Ziemi Kujawskiej we Włocławku działa grupa projektowa o nazwie "Camera Action", która choć nie tworzy własnych filmów, to z pasją i zaangażowaniem edukuje społeczność na temat kinematografii. Ich głównym celem jest nie tylko rozpowszechnianie wiedzy o świecie filmu, ale także inspiracja innych do zgłębienia tej fascynującej dziedziny.
Synteza, czyli Internetowe Radio prowadzone przez… AI! - Intrygujące
Uwaga! Uwaga! Drodzy czytelnicy, a raczej słuchacze. Właśnie wystartowało w Polsce nowe radio. Rozgłośnia ta jest jednak nietypowa. Nie chodzi o transmisję na żywo – taka opcja to żadna rewelacja. Radio Synteza różni się natomiast puszczanymi kawałkami oraz komentatorami/prezenterami. Całość to bowiem wytwór Sztucznej Inteligencji! Ciekawy eksperyment, ale i pewna obawa, że przyszłość dla prawdziwych piosenek, lektorów, spikerów nie brzmi za wesoło.
Artykuły z tej samej kategorii
"1670" – To jest mój chłop, mój serial i mój rok! - Seriale
Takiego serialu jeszcze nie było! W Polsce rzecz jasna. No bo wiecie – mieszanka to iście wybuchowa. Kostiumowe danie główne z satyrycznym mięchem, szczyptą ostrej przyprawy i żyd… żytem. A w tym kotle chłopów szlachcice gotują i tą chochlą w lewo i prawo, pod nosem wąsy poprawiając i się szczerze uśmiechając. Bo „1670” to czas, gdy Rzeczpospolita była terytorialną potęgą, a panowie na włościach musieli bardzo ciężko nie pracować, by godnie żyć.
"Peaky Blinders: Sezon 5" – Tommy Shelby: żywioł silniejszy niż faszyzm - Seriale
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że postawię go na równi z pierwszym, drugim i czwartym.
Dexter Morgan – seryjny morderca, którego podziwiamy! - Seriale
Przeczytaliście tytuł i zastanawiacie się zapewne jak to możliwe, by kibicować komuś, kto z zimną krwią zabija innych? Wystarczy zrozumieć i poznać fenomen amerykańskiego serialu, który obiegł cały świat. Oryginalność, ciekawy scenariusz, nagłe zwroty akcji i On – Dexter!
"The Frankenstein Chronicles" - "Czerwonogardły gil, zamknięty. W klatce, wściekłością niebios sięga" - Seriale
Serial „The Frankenstein Chronicles”, który zbierał dobre recenzje od czasu pojawienia się na antenie brytyjskiej telewizji (ITV Encore) w 2015 roku, dał się poznać kilka miesięcy temu szerszej publiczności za sprawą (jakżeby inaczej) dystrybucji poprzez platformę Netflix. Czy odświeżona i reklamowana twarzą Seana Beana historia o rzuceniu wyzwania Bogu, mając za oręż nieugiętą wiarę w naukę, jest rzeczywiście tak dobra jak na Wyspach się uważa?
"Problem trzech ciał" – Twarde Saj, miękkie faj, średnie wow - Seriale
Co to jest? Krótkie, ale długie. Zbite, choć rozciągliwe. Obce i prawdziwe. Fascynujące, lecz usypiające. Odpowiedź kryje się w jednym tytule. To „Problem trzech ciał”. Tak można podsumować ów serial na podstawie powieściowego bestselleru, cyklu „Wspomnienia o przeszłości Ziemi”. I w tym miejscu można by już przestać pisać, ale produkcja jest na tyle ciekawa, mimo stosu wad, że warto kontynuować tenże wykład…
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.806