"Riddick" – Za martwego płacą podwójnie - Recenzje filmów

Już wypowiadane przez niego początkowe słowa: "stałem się cywilizowany - popełniłem błąd... znowu muszę odkryć w sobie zwierzę” są zapowiedzią motywów znanych z „Pitch Black”. Czy sprawdzona ponad 10 lat temu formuła ponownie zachwyci fanów gatunku? Odpowiedź może mieć nieco ambiwalentny charakter. Z jednej strony to niewątpliwa zaleta. Po średnio przyjętych „Kronikach Riddicka”, które miały być space-operowym widowiskiem, na miarę „Gwiezdnych wojen”, reżyser Dawid Twohy zrozumiał, że będzie lepiej, gdy zaserwuje nam fabułę zbliżoną do oryginału. Tylko, że ta niemal identyczna kalka (czyt. powtórka z rozrywki) niczym nie zaskakuje. Jednak tytułowy (anty)bohater, który uznawany jest jako jeden z najciekawszych w historii kina science-fiction przyciąga tak bardzo, że trudno nazwać najnowszą odsłonę niewypałem.

 

Wcielający się w Richarda B. Riddicka, Vin Diesel urodził się do tej roli. Widzimy, że nadal jest w dobrej formie. Charyzmą, sprytem, ciętymi ripostami i one-linearami dźwiga na barkach brzemię całego filmu. A my, widzowie, cieszymy się, gdy „kopie ohydne tyłki” (pomaga mu w tym kosmiczna wersja polskiego Szarika) miejscowym drapieżnikom (dość przerażający wygląd). To nie jedyne utrapienie. Wkrótce przybywają dwie grupy uzbrojonych wojowników. Cel: dorwać lub zabić Riddicka (za martwego zapłata podwójna!). Początkowy proste zadanie zamienia się w  arcytrudną trudną misję. Nasz protagonista ma nad nimi znaczącą przewagę - widzi w ciemnościach…

 

Wszystko rozgrywa się w mrocznej scenerii. Stworzone na komputerze, zarówno gorące, pustynno-skalne tereny planety oraz zwierzęta i monstra przyciągają oko. Tym bardziej, że film miał niewielki, jak na hollywoodzkie standardy budżet (kilkadziesiąt milionów dolarów). Podobno Diesel zastawił swój dom, by zrealizowanie filmu doszło do skutku. Ostateczny efekt w kategorii technicznej jest na wyraz dobry. Co prawda w kilku ujęciach wieje z ekranu sztucznością (vide motory), jednak w ogólnym rozrachunku nie ma się do czego przyczepić.

 

Powyższa warstwa razem z muzyką oraz czarnym humorem buduje stonowany i ciekawy klimat. Jednocześnie przykrywa luki w scenariuszu, który niestety jest wtórny, a zakończenie pozostawia pewien niedosyt. Na tle nieco przerysowanych i sztampowych najemników najlepiej wypadają odważna Dahl (Katee Sackhoff) oraz potężny Diaz (Dave Bautista). Gdy z ekranu znika na chwilę główny bohater, a opowieść toczy się z punktu widzenia oponentów, wraz z nimi odczuwamy jego obecność (napięcie wzrasta).

 

Niekwestionowanym arcydziełem gatunkowego misz-maszu czyli połączeniem survival horroru, akcji i  science fiction jest „Obcy – decydujące starcie”. „Pitch Black” uplasowuje się (moja subiektywna opinia) bardzo blisko tego wzorca z lat 80. Riddick dotrzymuje słowa, ale tylko w „połowie”. Jeśli należycie do fanklubu tej postaci, to miło spędzicie czas w kinowej sali, zapominając o stresie dnia codziennego. W końcu to czysta rozrywka nie mająca większych ambicji.

 

Ocena: 6,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję