"Kroniki Conectora: Geneza" – O Wielki Demonie! - Recenzje książek

Jego dane osobowe oraz data urodzenia? Nie całkiem ściśle tajne. Znany jest jako Nordine Sekkar, ale nie wiem, kiedy się urodził. Nie jest za to sekretem, gdzie mieszka – w Gdyni. Ten młodzieniec o arabsko brzmiącym imieniu i nazwisku w owym mieście stworzył własne uniwersum złożone z przeróżnych ras. Po przeczytaniu jego debiutanckiej, wielowątkowej książki mam nieodparte wrażenie, że Sekkar to Conector. Wszak stosuje narrację pierwszoosobową i jest dość podobny do bohatera z barwnej okładki. Ten sam błysk w oku, zbliżony ironiczny uśmieszek… Czy to mu się przyśniło? Czy opanowały go demony?

 

Nordine Sekkar (fot. archiwum prywatne/Facebook)

 

Ta złożona z 560 (!) stron powieść jest więc bardzo meta i multi. Niby bardzo patetyczna, bo słów górnolotnych tu wiele, ale z drugiej strony nie unikająca języka potocznego, luzackiego. To dobrze. Czytelnik odetchnie z ulgą, tym bardziej że początkowe rozdziały do łatwych się nie zaliczają. Porównam je do – nomen omen – kolosa na glinianych nogach, kroczącego wśród Czystego Chaosu wymieszanego z Gwiezdnym Nawozem.

 

Ale o co chodzi? Autorze, co miałeś na myśli? Tu jest dziwnie, niepokojąco, chaotycznie, bez spisu treści, wyraźnego podziału na trzy akty i długich linijek dialogowych. Lecz jednocześnie fascynująco (umysł szaleje). Przecież to kronika! Tak, ale co istotne, alternatywna geneza powstania Ziemi, jakże zrywająca z tym, co chcieli przekazać autorzy Biblii. Nordine – przynajmniej ja tak uważam – pragnął przedstawić swoje poglądy dotykające sensu życia, mijającego czasu i losów planety na przestrzeni miliarda lat (w tym obawy o przyszłość Zielonego Domu).

 

 

Nie da się w kilku zdaniach ani nawet na karcie A4 szczegółowo przybliżyć „fabuły” tej napisanej prozą, fantastycznej, wydanej przez Novae Res 14 października 2022 roku, opowieści, będącej dopiero wstępem do jeszcze większej całości. Wspomnę tylko, że Nordine – miłośnik gier RPG po trzech latach, sromotnych bezsennych nocy spędzonych w Wordzie i Dokumentach Google, „spłodził” coś na miarę... najlepszych dzieł Lema i Herberta. No dobra, chyba tytani, określani pieszczotliwym mianem – Ziemiaczki zdeptali moją czachę… Do literackiego arcydzieła droga daleka, ale jak na debiut młodego pisarza, jest naprawdę intrygująco. Sekkar z pasją i energią, równie skrupulatnie, co mistrzowie pióra science fiction, poszerza granice, zaskakuje bezkresną wyobraźnią: wymyśla oryginalne „rzeczy”, inspirując się przemielonymi motywami. Powoduje u czytelnika szybsze bicie serca – chwilami musi on „zbierać szczękę z podłogi”. W tej „zabawie” jest jednak pewna szlachetność, dojrzałość, sprawiająca, że o „Kronikach Conectora: Genezie” można mówić, iż są czymś ponadprzeciętnym.

 

Niby akcja zaczyna się w roku 1969, w Szkocji, gdzieś w przydrożnym motelu, ale później Conector zabiera czytelnika w czasy i rejony, o jakich nie śniło się najsłynniejszym filozofom. Wcześniej poznał niektóre fakty na wykładach (raczej nie prowadził ich Doktor Strange) – ma dyplom ukończenia studiów historycznych, lecz samemu postanowił przekonać się, jak tu i tam było, co się wytworzyło, co z czym zawalczyło. Nie pytajcie, jak to możliwe. Umiejętność astralnych podróży międzywymiarowych niech pozostanie tajemnicą. Szkoda cennych godzin na zaglądanie do książek naukowych. Lepiej poprzez relacje na żywo ujrzeć narodziny kosmosu (teoria Wielkiego Wybuchu zawsze brzmiała przecież zbyt ogólnikowo). A następnie działania giganta Aversa, rozwój nieśmiertelnych zamieszkałych w Sferze Sacrum oraz cywilizację demonów rozsianych po różnych kontynentach (jedna z tych istot odegra ważną rolę), nad którymi górują i którymi rządzą mądre i silne Wielkie Demony, bestie o przerażających kształtach (Chupacabra, Sasquatch, Basilisk, Sphinx, Kumiho i Bunyip, których Sekkar zamieścił podobizny/szkice, co stanowi ułatwienie dla czytelników, lecz pozbawia ich własnej analizy wyglądu stworów). Jeżeli historie z nimi związane wydają się za skomplikowane i ciężkie do objęcia rozumem, tak już pradzieje opisujące Adama i Ewę (!) i „ulepionego” z gliny bohatera Meloga przykuwają uwagę.

 

Gigantyczna dłoń (źródło: www.discoverytheworld.com)

 

Mgławica Orzeł (fot. https://www.flickr.com/photos/hubble-heritage/16087203100)

 

Jednak to, co mnie najbardziej „uwiodło”, to nie wszelkie rodzinne koligacje, a rozdział o Sun Wukongu – herosie starożytnych Chin. Ciekawego zabiegu dokonuje wówczas autor – pierwszoosobową narrację przekazuje na ręce hinduskiego mistrza, którego dar jest jednocześnie zbawieniem i przekleństwem. Mamy zatem zarysowaną relację najlepiej skonstruowanych postaci w tejże książce – mądrego nauczyciela i nietypowego ucznia. Opowieść ta wydaje się wyjęta z innego uniwersum. Choć ostatecznie pisarz zderza ją z mającymi swoje źródło w prehistorii poważnymi czynami, to czuć tutaj lekki klimat chińskich legend, siłę sztuk walk w klasztornych murach oraz wagę japońskiego honoru. Coś niesamowitego! Gdyby tak w przyszłości Nordine Sekkar powrócił do azjatyckiej rzeczywistości i stworzył opowiadanie fantasy w stylu fabuły z gry „Ghost of Tsushima” czy filmu „Przyczajony tygrys, ukryty smok”, to od razu zamawiam ów wolumin w jakimś antykwariacie…

 

Świątynia w Chinach (źródło: wikimiedia.org)

 

Podróż astralna (źródło: www.linkedin.com)

 

Świt i mrok. Supermoc niemal jak z „Dragon Ball” i pierwotna brutalność jak z animowanego serialu „Primal”. Raj Tytanów. Piekło Ludzi. Demoniczne sprawy. Intrygi ze stawką na kosmiczną skalę. Epicka wyprawa, do której, mimo wyboistych ścieżek, warto się przyłączyć i zapamiętać przy okazji, że „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.

 

No bez jaj! To tak powstała Droga Mleczna?! O Wielki Demonie, co do…

 

Ocena: 7/10

 

Książkę kupicie w sklepie internetowym:

zaczytani.pl/ksiazka/kroniki_conectora_geneza,druk

 

Lub poprzez FB autora:

www.facebook.com/profile.php?id=100014524997827

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję