"Ciche miejsce" – Mów szeptem, jeśli chcesz żyć... - Recenzje filmów

Przykładem niech będą tytuły, takie jak: „Coś za mną chodzi”, „Uciekaj” czy „To przychodzi po zmroku”. 13 kwietnia w piątek wszedł na duże ekrany film, który nie dość, że nie jest pechowym niewypałem, to śmiało postawicie go na półce obok wyżej wymienionych. Oto „Ciche miejsce”. Dość tani w produkcji – jak na amerykańskie warunki – horror, który zawojował box office, zarabiając na otwarcie pokaźną sumę – bo aż 50 milionów dolarów! Odpowiedzialny za jego sukces człowiek miał zapewne szczerze uśmiechniętą twarz, kiedy czytał niemal same pozytywne recenzje krytyków i opinie kinomanów. Któż to taki? To mający polskie korzenie aktor John Krasinski.

 

„Ciche miejsce” nie jest jego reżyserskim debiutem. Wcześniej zrealizował np. niezły, bardzo pogodny komediodramat pt. „Hollarsowie”. A od strony czysto aktorskiej dał się poznać m.in. w serialu „Biuro” i w filmie „13 godzin: Tajna misja w Benghazi” Michaela Baya – udanym (Bay też potrafi!) wojennym dramacie opartym na faktach. Nie wiem, jak długo współtworzył scenariusz do „Cichego miejsca”, ale wiem, że gotowy produkt, który pokazał widzom, wejdzie do ścisłej czołówki najlepszych horrorów ostatnich lat, a kilka scen – szczególnie jedna – śmiało będzie konkurować z tymi najstraszniejszymi z kultowych filmów grozy. Podskok w fotelu i dreszcze zagwarantowane! Podobnie jak nocne budzenie się z „niemym” krzykiem i litrami potu spływającymi po plecach.

 

To nie żaden żart. Ten film naprawdę straszy. Ma prosty, choć oryginalny koncept. Śledzimy na ekranie losy kilkuosobowej rodziny gdzieś na farmie w okolicy niewielkiego miasteczka. Poznajemy ją w 89 dniu walki o przetrwanie. Krótka ekspozycja to tylko skrawki wycinków z gazet, z których niewiele wiadomo. Zastana rzeczywistość początkowo przypomina apokalipsę jak z filmów o zombie. Wszędzie cisza jak makiem zasiał. Opuszczone domostwa, poprzewracane sygnalizacje świetlne, zero oznak ludzkiej obecności. Dobrze, że chociaż w sklepach można znaleźć niezbędne środki do przeżycia. Ojciec, matka i troje dzieci – wszyscy nauczyli się nowych panujących zasad, a raczej tej podstawowej – mów szeptem i poruszaj się na paluszkach, inaczej będzie ci grozić śmiertelne niebezpieczeństwo. Coś krwiożerczego czai się bowiem tuż za rogiem… Spodziewajcie się więc, że przez większość seansu nie usłyszycie dialogów.

 

Krasinski daje tu popis zarówno jako reżyser, jak i odtwórca głównej roli. Podobnie jak Shyamalan w „Znakach” prezentuje zagładę ludzkości z perspektywy jednej rodziny. Też nie zawsze wychodzi obronną ręką w przypadku scenariusza – znajdzie się tu parę nielogicznych sytuacji. Ale za to potrafi zbudować tak niesamowity klimat i stopniować napięcie z pomocą przyprawiającej o szybsze bicie serca muzyki Marco Beltramiego („World War Z”), że w ostatecznym rozrachunku wybaczymy mu te pewne nieracjonalne pomysły i dość przewidywalny – acz widowiskowy (brawa za komputerowe efekty) – ostatni akt. Wiarygodnie partneruje mu wszechstronna Emily Blunt („Sicario”, „Na skraju jutra”), prywatnie również jego żona. W obsadzie znalazł się też znany z „Cudownego chłopaka” Noah Jupe. Jednak to nie on, a grająca jego ekranową starszą siostrę Millicent Simmonds wypada bardziej przekonująco. Dziewczynka jest bowiem… głuchoniema, nie tylko w filmowej rzeczywistości (!). Mimo to bardzo dobrze przekazuje emocje – chwile przerażenia, smutku i buntu. Jej niepełnosprawność i porozumiewanie się na migi w świecie, w którym wszelki krzyk jest niewskazany, mogą okazać się ogromną zaletą.

 

„Ciche miejsce” to, mimo kilku fabularnych zgrzytów, znakomite połączenie horroru i rodzinnego dramatu. A John Krasinski to utalentowany facet z głową na karku. Wierzę, że jeszcze nieraz nas zaskoczy. Może tym razem namiesza w jakimś innym filmowym gatunku? Szczerze mu tego życzę.

 

Ocena: 8/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

*Recenzja ukazała się też na blogu: filmaniak928693912.wordpress.com