Rozumiem, że jeśli nawet każdy z tych seksoholików byłby spoko, gentlemeńskim ziomeczkiem to wszystko byłoby w porządku? Może i jestem stary dziadem z zasadami, ale jakoś trudno mi zaakceptować fakt, że te dziewczyny zrobią wszystko, aby zarabiać nie wiadomo jaki pieniądz. Inna rzecz, że mógłbym nawet zrozumieć te postępowanie, gdyby faktycznie te niewiasty miały nóż na gardle, żyły w nędzy, a kupno kajzerki wiązałoby się z ciągiem wyrzeczeń. Nie. Motywacja tych dziewczyn jest jedna – mieć więcej hajsu niż ustawa przewiduje, żyć w luksusie i wciągać kokainę w ramach przystawki do szampana za 10.000 złotych. Trudno mi było kibicować komukolwiek. Jedynie Jan Englert (Panie! Lepiej byłoby zagrać w reklamie Apartu – metraż podobny) to facet z zasadami oraz Józef Pawłowski to sympatyczny gość. Gra on chłopaka Emi, który jest w moim TOP najbardziej naiwnych bohaterów polskich kinematografii. Ja rozumiem – zaufanie, motyle w brzuchu. Ja naprawdę rozumiem, ale typo jest świadkiem takich scen i takich podejrzanych sytuacji, że trzeba mieć tytanowe klapki na oczach, aby nie ogarnąć, że twoja dziewczyna nie jest aniołem miłosierdzia.

 

Kadr z filmu "Dziewczyny z Dubaju" (źródło: materiały prasowe)

 

Mógłbym wymieniać w nieskończoność wady, ale i tak czuje, że ten tekst jest dłuższy niż powinien. Standardowo – miała być krótka opinia – wyszło nieco inaczej. Jednak spokojnie, już finiszuje! A propos finałów – to właśnie ostatnie sekundy filmu rozwalają cały jego sens na łopatki. Otóż na sam koniec pojawia się plansza, która informuje między innymi o tym, jakim wielkim problemem są porwania dziewczyn w celach seksualnych. Słyszycie te świerszcze? Ja je słyszałem, jak zobaczyłem tę planszę, bo wiecie – czy mi się tylko wydaje, ale czy ten film był O CZYMŚ ZUPEŁNIE INNYM? Statystyka na koniec zawsze spoko, tylko wskazane by było, aby miała ona sens z omawianym tematem.

 

„Dziewczyny z Dubaju” to bardzo słaby film – taki bez sensu, bez odpowiedniej motywacji bohaterów oraz właściwego morału. Jego metraż jest potężniejszy niż władza szejków w Dubaju i przeraźliwie nudzi. Momentami przypomina dobrze zrealizowany teledysk, operuje paroma ciekawymi kadrami, ale są kliszowane i w zasadzie nie mają reżyserskiego sensu. Mamy dużo kokainy (napisy, opisujące czas i miejsce akcji, mają właśnie taką interesującą czcionkę), a twórcy uparli się na wykorzystanie dużej ilości luster, w których odbijają się tyłki bohaterów – zazwyczaj damskiej części obsady. Nie jest to poziom „365 dni”, ale ustalmy jedno – jest to poprzeczka do przeskoczenia ustawiona na wysokości kostek. Daje 2/10, bo to nieco lepsza produkcja, przypominająca profesjonalny film, ale jest totalnie nieangażująca, oferująca tanią rozrywkę i wlekąca się wieczność.

 

Kadr z filmu "Dziewczyny z Dubaju" (źródło: materiały prasowe)

 

Popularność oraz wysoka oglądalność jednak mnie nie dziwi. Zrobiłem research. Konto Dody na Instagramie posiada 1,2 mln obserwujących, więc tak jakby łatwo obliczyć ile osób pójdzie do kina. Gdyby Paprodziad z Łąki Łan zrobił podobny film to bankowo bym go obejrzał. Ok – na pewno bym go skrytykował, gdyby nie byłby solidny, ale dorzuciłbym swoją cegiełkę. Zdecydowanie – „Dziewczyny z Dubaju” spokojnie znajdą się w mojej topce najgorszych filmów 2021. Wielka szkoda, bo Maria Sadowska w temacie seksu poradziła sobie całkiem nieźle w „Sztuce Kochania”. Afera Dubajska, która miała być kluczowym elementem fabuły tak de facto pojawia się zdecydowanie za późno, haniebne zachowania szejków są ukazane w domysłach, a ostatnie zdania filmu wywalają cały film na pysk. Bez sensu, bez pomysłu, bohaterów i z prostym przepisem na sukcesem w postaci seksu i kontrowersji. Niestety, ale wykonanie jest tandetne.

 

Ocena: 2/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

*Autor Marcin Gontarski publikuje też na swoim facebookowym fanpage'u: Ponton Movie

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję