Od strony fabularnej „Cruella” prezentuje się solidnie, lecz niezbyt oryginalnie. W zasadzie można nawet zadać pytanie, czy film o mało zapadającym w pamięć disnejowskim złoczyńcy, (zdecydowanie ciekawszych jest przecież w bajkach rzeczonej wytwórni na pęczki), był uzasadniony. Przed seansem powiedziałbym zdecydowanie, że „Cruella” to typowy skok na kasę kinomanów, szczególną sympatią darzących animowany film „101 dalmatyńczyków”. Sentyment to w końcu niezły kinowy wabik. Po seansie mogę tylko rzecz, że od dzisiaj Cruella to moja osobista idolka. Zakochałem się w tej opowieści o osieroconej, szykanowanej przez wszystkich dziewczynce. Bohaterce, która bezpowrotnie przepadłaby na ulicach Londynu, gdyby nie dwójka nicponiów. Młodocianych przestępców, o wielkim sercu. Chłopcy bowiem stworzyli dla niej namiastkę domu oraz rodziny. Historia jest niezwykle emocjonalna. Trudno nie polubić Cruelli. Łatwo się z nią utożsamić, bo w większości wypadków dzielimy z nią podobne przeżycia. To historia o dojrzewaniu, poszukiwaniu samego siebie i walce z przeszłością. Oczywiście dużo tutaj schematów i znanych motywów. Niemniej poczynania Cruelli naprawdę angażują. Pomimo że wiedziałem, jak to się skończy oraz przewidziałem wszystkie fabularne twisty, to byłem usatysfakcjonowany odbytym seans. Dostałem po prostu porządną rozrywkę.

 

Kadr z filmu "Cruella" (źródło: materiały prasowe/Disney)

 

„Cruella” prezentuje się zjawiskowo, jeżeli chodzi o warstwę audiowizualną. Zapomnijcie o widowiskowych pościgach i czarach. Tutaj pierwsze skrzypce gra mroczny oraz zarazem brutalny Londyn lat 70. XX wieku. Klimat produkcji jest zniewalający. Mroczny z domieszką niewymuszonego czarnego humoru Cruelli. Z jednej strony mamy brudne ulice Londynu oraz opuszczone domostwa, w których kryją się bezdomni, a z drugiej piękne posiadłości wyglądające niczym pałace. Kontrast jest niesamowity. Dodatkowo lata 70. XX to w zasadzie kolebka modowych trendów, dlatego tak świetne są tutaj kostiumy. Właśnie w tym okresie projektanci puścili wodze wyobraźni, a strój stał się narzędziem do wyrażania własnej osobowości. Ten kult indywidualizmu doskonale wpasował się do historii Cruelli i Baronowej. Obie bowiem to projektantki mody. Wisienką na torcie jest tutaj pokaz zorganizowany przez Cruellę. Szkoda, że takie przedstawienia nie dzieją się w rzeczywistości. Niesamowite przeżycie, szczególnie gdy weźmiemy pod uwagę towarzyszącą występom kolejnych modeli muzykę. I w ten doszliśmy do następnej mocnej strony filmu. Ścieżka dźwiękowa zwala z nóg. Energetyzują, tajemnicza, złowieszcza i zabawna. Muzyka w „Cruelli” pełni przeróżną funkcję. Perfekcyjnie stopniuje napięcie w kluczowych scenach, wprowadza komiczną atmosferę podczas niepoważnych fragmentów, wzrusza, gdy film staje się refleksyjny i straszy w najmniej oczekiwanych chwilach. Coś niesamowitego, ścieżka dźwiękowa „Cruelli” uzależnia jak narkotyk.

 

Warto też wspomnieć, że „Cruella” w bardzo zabawny i przemyślany sposób odnosi się do animowanego pierwowzoru. Chociaż ma się wrażenie, że twórcy często sobie drwią z leciwej bajki Disneya, to ich kąśliwe uwagi potrafią niejednokrotnie rozbawić do łez. Nie chcę tutaj niczego zdradzać, bo naprawdę sporo tych odniesień i widać, że scenarzyści mieli na nie pomysł. Polecam Wam udać się do kin (albo przed ekran telewizorów w bliskiej przyzłości) i samemu odkryć wplecione w film smaczki. Sprawi Wam to ogromną przyjemność. W związku z tym „Cruella” broni się jako odmienny, samodzielny twór, a także wciągający prequel „101 dalmatyńczyków”.

 

Kadr z filmu "Cruella" (źródło: materiały prasowe/Disney)

 

Mimo iż początkowo niespecjalnie byłem przekonany do solowego filmu o podłej psychopatce ze „101 dalmatyńczyków”, to szczerze żałowałbym, gdyby ominęła mnie kinowa projekcja omawianego obrazu. Chciałbym, żeby każdy złoczyńca był tak barwny jak rzeczona już tutaj wielokrotnie Cruella, która owinęła mnie wokół swojego palca. W związku z tym wybaczyłem jej niezbyt oryginalną fabułę i pozwolę czarować się dalej, czekając z niecierpliwością na kolejne części!

 

Ocena: 9/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

*Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem bartez13_17

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję