"Cruella" – Aby być niezastąpionym, zawsze trzeba być odmiennym - Recenzje filmów

Wytwórnia Disney potrafi stworzyć przepiękne bajki, ale wystarczy, że postanowi zrobić kontynuację którejś z nich i problem gotowy. Byłem przekonany, iż z „Cruellą” będzie podobnie. Udało się z postacią Czarownicy ze „Śpiącej Królewny”, to przecież wyjdzie również z antagonistką „101 dalmatyńczyków” i … mieli rację! Nie uwierzycie, jakie przeżyłem przyjemne zaskoczenie, gdy film bez reszty wciągnął mnie w swój świat. Dosłownie zniknąłem na dwie godziny ze świata żywych.

 

Kadr z filmu "Cruella" (źródło: materiały prasowe/Disney)

 

Największą atrakcją „Cruelli” jest tytułowa bohaterka sama w sobie. Magnetyzująca, kusząca wdziękiem oraz uzależniająca osobowością. Odurzająca kreatywnością i nietuzinkowym stylem. Niepodrabialna, onieśmielająca pewnością siebie. Jednocześnie oburzająca swoim nieskrępowanym społecznymi zasadami zachowaniem. Wyzwolona. Oto filmowa Cruella. Zniewalająca, ale również przerażająca. Budząca sympatię, a także niepokój. Cruella to postać pełna sprzeczności. Rozdarta. Poszukująca własnej drogi. Niemniej, zanim stała medialną figurą i ikoną mody, przeszła niewyobrażalną przemianę.

 

Cofnijmy się zatem do samego początku. Przez cały film bohaterka prowadzi ze sobą wewnętrzną walkę. Widzowie obserwują jej zmagania, jak miota się między Estellą, a tytułową Cruellą. Podczas seansu możemy poznać oba oblicza głównej bohaterki. Z jednej strony mamy pospolitą złodziejkę o dobrym sercu, która mimo ciężkiego dzieciństwa wciąż ma głowę pełną marzeń i wierzy w możliwość zmiany swojego losu poprzez ciężką pracę. Nie można odmówić jej zapału oraz starań. Cruella jest wyrachowaną, niecierpiąca sprzeciwu despotyczną kobietą, znającą swoją wartość. O ile Estella to zwyczajna, niewyróżniająca się z tła dziewczyna, podporządkowana innym, o tyle jej mroczne alter ego to błyszcząca ikona o krzykliwym stylu, od której nie można oderwać wzroku. Do tego bezwzględna, wodząca innych za nos i zmuszająca do posłuszeństwa. Tym razem to ona jest górą.

 

Kadr z filmu "Cruella" (źródło: materiały prasowe/Disney)

 

Cruella i Estella są jak orzeł i reszka jednej monety. Połączone ze sobą na stałe. Zawsze blisko siebie. Jednak stanowią charaktery tak dalece odległe, niczym dzień i noc, a co za tym idzie, często sprzeczne. Wynikiem potyczki Estelli i Cruelli jest prawdziwa fuzja osobowości. Bohaterka powstaje niczym feniks z popiołów. Nic już nie jest takie samo. Protagonistka przestaje odrzucać swoje mroczne alter ego, ale nie pozwala mu nad sobą zawładnąć. Uczy się akceptować i wierzyć w samą siebie. Mimo że produkcja, jak i sama bohaterka każą myśleć widzom, że Estella raz na zawsze stała się krzywdzącą innych Cruellą, to tylko pozory. Za tym trudnym do przebicia murem, schowała się Estella, dobra i poczciwa. Bohaterka nigdy nie straciła kręgosłupa moralnego. Nawet w najbardziej krytycznych momentach jej zachowaniem nigdy nie kieruje chęć zemsty… To by było za proste. Rozgoryczenie, czy walka o sprawiedliwość, jest czymś zupełnie innym. Zrozumiecie to, oglądając finał produkcji. Cruella po prostu wsparła Estelle. Wyszła naprzód, gdy ta wolała się wycofać i pozostać w cieniu. Wow. Jestem pełen podziwu dla scenarzystów za stworzenie tak barwnej i urzekającej postaci. Mami, bawi, straszy, uwodzi. Cud dziewczyna!

 

Niemniej nieważne, jak dobrze zostałaby rozpisana postać Cruelli przez scenarzystów, nigdy nie zapadłaby widzom w pamięć, gdyby nie rewelacyjna gra Emmy Stone. Aktorka dwoi się i troi na planie omawianego filmu. W każdej scenie czuć jej obecność, nawet gdy chwilowo znika z kadru. Stone doskonale odnajduje się podwójnej i arcytrudnej roli. Cruella bowiem, to tak już wcześniej wspominałem postać pełna sprzeczności. Jednakże aktorka jest wiarygodna w obu odsłonach. Żadnych przekłamań, czysta perfekcja. Emma swoim wdziękiem wypełnia całą filmową taśmę, lecz kim byłaby jej postać bez odpowiedniego rywala?

 

Kadr z filmu "Cruella" (źródło: materiały prasowe/Disney)

 

Inna Emma – Thompson jako przerysowana Baronowa stanowi doskonałe uzupełnienie dla Cruelli. O jej dobrym aktorstwie niech świadczy fakt, że, mimo iż uwielbiam wspomnianą artystkę, to w roli samozwańczej królowej mody szczerze ją nienawidziłem. Chyba trudno o lepszą rekomendację? Niemniej, jak powszechnie wiadomo, do tańca trzeba dwojga. Tak właśnie jest w tym przypadku. Potyczkę obu pań, nie tylko na tle modowym, ogląda się wręcz rewelacyjnie i ta właśnie ich gra jest głównym filmowym wątkiem, motorem napędzającym smutną historię osieroconej dziewczynki. Co ciekawe, gdy poznajemy Baronową, ta zdecydowanie góruje nad tytułową bohaterką produkcji, wręcz ją przytłacza. Królowa mody to bowiem bezczelna, arogancka i wyniosła kobieta, bez problemu przypisująca sobie zasługi innych. Traktuje innych z wyższością, bez szacunku. Często poniża. Jest twardą kobietą sukcesu, która doskonale wie, jak działają prawa biznesu i co musi zrobić, by utrzymać władzę. Niestety, starzeje się oraz zaczyna popełniać błędy, które z czasem wykorzystuje pojętna Cruella. Bohaterka uczy się od mistrzyni, korzysta z jej rad, następnie sięga po własne, wieloletnie doświadczenie ulicznej złodziejki, a co za tym idzie, koniec końców wspina się na szczyt, pokonując odwieczną rywalkę. W „Cruelli” następują gwałtowna zmiana miejsc. Tytułowa bohaterka z ofiary przeobraża się w prześladowcę i to nie byle jakiego. Czułem ogromną satysfakcję, gdy powoli odbierała Baronowej szczęście. Pozbawiła ją ulubionych dalmatyńczyków, rodowej biżuterii, sławy, kariery, a na samym końcu nawet… Nie zdradzę tego smaczku, sami musicie poznać finał tej potyczki.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję