Julia Roberts jak wino - im starsza, tym znakomitsza - Ludzie kina

Siła przebicia, uroda, szczęście, czy może pomoc brata (również aktora - Erica Robertsa) zadecydowały o pojawieniu się Julii na planie filmowym? Zapewne każdy z tych czynników. Dzięki czemu od ponad dwudziestu lat jest ciągle na topie, zarabia krocie, jest wychwalana przez widzów i krytyków.

 

Urodziła się w 1967 roku w stanie Georgia. Jej matka, Betty Lou wzięła rozwód, gdy mała Julia miała pięć lat. Następnie razem  z dziećmi przeprowadziła się do miasteczka w okolicach Atlanty (Smyrna). Kolejne małżonek Betty, ojczym Julii, krytyk teatralny Michael Motes, podobno był apodyktycznym tyranem i człowiekiem z różnymi problemami. Sama Julia do dziś konsekwentnie odmawia wszelkich komentarzy na jego temat.
 
Od dzieciństwa kochała zwierzęta. Pragnęła zostać lekarzem weterynarii. Ale ostatecznie zdecydowała się na dziennikarstwo, które jak się szybko okazało, również nie były jej przeznaczeniem.

 

W Nowym Jorku zaczęła pracować jako modelka i tam zapisała się do szkoły aktorskiej. Zainspirował ją właśnie brat, który odnosił pierwsze sceniczne i filmowe sukcesy. W 1986 roku zadebiutowała i zagrała z nim w obrazie „Blood Red” (do kin trafił w 1989).

 

W 1988 roku wystąpiła nie tylko w telewizyjnej  produkcji „Baja Oklahoma”, lecz także w dwóch kinowych filmach: „Satisfaction” oraz „Mystic Pizza”. Szczególnie rola w tym drugim - dziewczyny zatrudnionej w pizzerii, pragnącej wyrwać się z małej miejscowości, sprawiła, że rozdzwoniły się telefony brzuchatych, palących cygaro i siedzących w fotelach o kolorze miliona dolarów, panów producentów.

 

Również recenzenci dali jej kredyt zaufania. Już za kolejną kreację w „Stalowych magnoliach” zdobyła pierwszą nominację do Oscara i Złotego Globa. Natomiast sympatię widzów na całym świecie zjednała sobie w 1990 roku, udziałem w hicie „Pretty Woman” u boku Richarda Gere. Ta rola przyniosła jej status gwiazdy, sławę, kolejny Złoty Glob i nominację do Oscara oraz nowe propozycje filmowe .

 

Pojawiała się w różnych gatunkach: thrillerach („Linia życia”, Sypiając z wrogiem”, „Raport Pelikana”, „Teoria spisku), dramatach („Sypiając z wrogiem”), baśni („Hook”), komediach („Pret- a-porter", „Wszyscy mówiąc kocham cię”), a nawet gotyckim horrorze („Mary Reilly”) i w filmie biograficzno-historycznym („Michael Collins).

 

Od 1997 roku powróciła do klimatów „Pretty Woman”. Wystąpiła w kilka romantycznych komediach: „Mój chłopak się żeni”, „Nothing Hill”(1999), „Uciekająca panna młoda” (1999) czy „Ulubieńcy Ameryki” (2001). Widać, że w takich produkcjach aktorka czuła się jak ryba w wodzie.

 

Ważnym momentem w jej karierze był obyczajowy „Erin Brockovich” Stevena Soderbergha. Można śmiało nazwać kreację samotnej kobiety wychowującej trójkę dzieci, rolą życia Julii Roberts. Była niezwykle wyrazista, wręcz pełnokrwista. Czy jakaś inna artystka, potrafiłaby tak odegrać osobę bez wykształcenia, ale za to z ciętym językiem, o ekstrawaganckim ubiorze, przeciwstawiającej się wielkiej korporacji? Być może. Niemniej Julia zrobiła to perfekcyjnie i otrzymała Oscara, Złotego Globa oraz BAFTę.

 

Dalej współpracowała z tym reżyserem na planie komedii sensacyjnych z serii „Ocean’s Eleven” (2001 i 2004 rok). Pojawiła się też w debiucie reżyserskim George’a Clooneya  pt. „Niebezpieczny umysł”, a później zagrała w ciekawym obrazie pt. „Uśmiech Mony Lisy” oraz dobrze przyjętym przez krytykę filmie „Bliżej”.

 

Julia z pierwszym mężem, Lylem Lovettem rozwiodła się w 1995 roku. Byli ze sobą dwa lata. Związała się następnie z operatorem Dannym Moderem, którego zapoznała podczas kręcenia komedii „Mexican” (gdzie zagrała z gwiazdorem Bradem Pittem). W lipcu 2002 roku wzięli ślub (wkrótce na świat przyszły ich pociechy: bliźniaki Hazel Patricia i Phinnaeus Walter, a trzy lata później syn Henry Daniel)

 

Do dziś mieszka w Nowym Jorku, a czasem na farmie w Nowym Meksyku. Jest praktykującą hinduistką.

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję