aragorn136 (6687 pkt)Strona WWW Autora1 030
1 257 min.
Seriale
aragorn136 (6687 pkt)
486 dni temu
2018-09-22 12:55:06
Wszystko zaczęło się w roku 1981. Wtedy to mało znany kinomanom debiutant Sam Raimi zrealizował swój wymarzony projekt – „Martwe zło”. Niskobudżetowy horror, bo kosztujący ponad 300 tys. dolarów, dość szybko zyskał status kultowego, zarabiając prawie 30 mln! I nie przeszkodziła mu w tym prosta jak budowa cepa fabuła. Ot grupka kilku studentów wyjeżdża do małej chatki położnej na odludziu, nie wiedząc, że zostaną obiektem ataku ohydnych istot. I tyle. Albo aż tyle. Bo „Martwe zło” nie było „martwe”. Kiczowate, acz pomysłowe efekty specjalne oraz specyficzny campowy klimat przyciągały uwagę. No i ten bohater, który, podobnie jak sam film, szybko stał się postacią kultową. W 1987 roku, podbudowany sukcesem pierwszej części, reżyser postanowił pokazać światu kolejną odsłonę. Dwójka miała zdecydowanie większy budżet i rozmach, lecz była dokładnie tą samą historią. Jedynie zmienił się nieco ton filmu na bardziej komediowy. I faktycznie „Martwe zło 2” było inne niż oryginał, jakościowo ciekawsze. Na początku lat 90. powstał trzeci epizod przygód Asha, czyli „Armia Ciemności”. Co prawda zabrakło tu hektolitrów sztucznej krwi i scen gore, jednak produkcja i tak była hitem VHS-ów (jeden z pierwszych filmów w mojej domowej kolekcji – oglądany dziesiątki razy). Zaważyło o tym udane połączenie czarnego jak smoła humoru z konwencją fantasy. Główny, mający język równie ostry, jak piła spalinowa przytwierdzona do jego kikuta (fani „Martwego Zła” wiedzą, dlaczego i jak stracił dłoń), bohater trafił do mrocznych czasów średniowiecza, gdzie rzucał na lewo i prawo one-linerami i robił wszystko, aby wrócić do domu, łącznie z poprowadzeniem mieszkańców zamku do nierównej bitwy z umarlakami.
Kadr z filmu "Armia ciemności" (źródło: materiały prasowe)
Od tamtej pory Raimi nakręcił różne filmy, od westernu „Szybcy i martwi” po adaptację komiksu o Spider-Manie. Lecz gdzieś głęboko w sercu tego innowacyjnego twórcy żydowskiego pochodzenia, leżał pomysł, aby raz jeszcze wskrzesić swoje, nieco już zakurzone uniwersum, choć w formie krótkiego metrażu. I tak światło dzienne ujrzał serial telewizji Starz pt. „Ash kontra martwe zło”. Jako fan, obawiałem się, że zaszufladkowany aktor – Bruce Campbell nie podoła ponownie głównej roli. Że nie będzie mu się chciało, że z postaci Asha „Porąbańca” zrobi chodzącą karykaturę. A jednak dał radę! Już w pilotowym, premierowym odcinku (31 października w USA), 60-letni Campbell pokazał, że jednak mu się chce. Grał na pełnym luzie, doskonale czując komediowo-horrorową formę.
Kadr z serialu "Ash kontra martwe zło" (źródło: materiały prasowe)
Oczywiście, podobnie jak filmy, serial nie jest żadnym arcydziełem. Jednak, jak przystało na kino klasy B , ma wszystko to, co poprzednicy: czarny humor z „Armii ciemności” oraz zadziwiające, ociekające krwią, tricki z „Martwego zła”. Efekty praktyczne zostały tu wymieszane z komputerowym, nie zawsze jednak udanym CGI – co tu aż tak nie razi w oczy. Na korzyść tej telewizyjnej produkcji przemawia krótki czas trwania poszczególnych odcinków – około 30 minut. Mimo to miejscami widać zmęczenie materiału, a i sam scenariusz nie powala plot twistami. To nieważne. Ważne, iż serialowy sequel spodobał się starszym fanom, oraz przyciągnął przed ekran telewizora młodsze pokolenie.
Kadr z serialu "Ash kontra martwe zło" (źródło: materiały prasowe)
Ma jeszcze coś, czego brakuje w filmach. Mianowicie ciekawe postacie drugoplanowe. Asha wspomagają kumpel z pracy – wygadany Meksykanin Pablo oraz równie wygadana, pewna siebie Kelly (świetna Dana DeLorenzo). Między tą trójką jest chemia. A ich wzajemne przekomarzania i wspólna walka z demonami stanowią trzon opowieści. Pojawia się jeszcze – początkowo niejednoznaczna, tajemnicza, i wydawało się zbędna Ruby grana przez Lucy Lawless (znana z „Xeny” i „Spartacusa” – seriali wyprodukowanych przez Raimiego i Roberta Taperta – prywatnie męża Lawless).
Kadr z serialu "Ash kontra martwe zło" (źródło: materiały prasowe)
Zamierzony kicz, odcinanie kończyn, tryskająca posoka i małomiasteczkowy amerykański klimat – oto jak w skrócie można opisać ten serial. No i Ash! To ciągle ten sam – choć może nieco bardziej niezdarny – koleś, z którym chętnie napiłbym się piwa. Podrywacz, pechowiec i szczęściarz w jednym. Człowiek, który w życiu przeszedł wiele, który jest skazany na ostracyzm przez społeczeństwo, i który za cholerę nie może się dogadać z własnym ojcem. Lecz i tak młody Pablo (przekonujący Ray Santiago) widzi w nim herosa. Zwraca się do niego „el jefe”. Nic dziwnego. W swoim wysłużonym „ryczącym” aucie Oldsmobile Delta, wygląda i zachowuje się niczym Mad Max.
Szkoda, że serial skończył się w kwietniu bieżącego roku na trzecim najlepszym efektownym sezonie z powodu ... mniejszej oglądalności. Tym bardziej żal, bo wyjawię Wam, że dwa ostatnie odcinki były epickie! I dawały nadzieję na mocną kontynuację.
PS. Po scenie w kostnicy Wasze życie nie będzie już takie samo…
Dobra rada: Nie czytajcie na głos starych ksiąg po pijaku – nigdy nie wiadomo, co może z nich… wyleźć.
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Ash kontra martwe zło" – Demony strzeżcie się, wróciłem!
Więcej artykułów od autora aragorn136
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Teraz czytane artykuły
Wydawało się, że Ashley Williams – pracownik supermarketu będzie już odchodził na zasłużoną emeryturę, siedział w swojej przyczepie campingowej, paląc marihuanę i wyrywając dużo młodsze panienki… Ale nie zazna spokoju. Przeszłość da o sobie znać. Obudzone przy pomocy Necronomiconu – księgi z zaświatów, demony ruszą na żer…. Ash nie będzie mieć wyjścia. Raz jeszcze sta
Czy zagra gangstera, czy gliniarza, czy zdesperowanego ojca, jest w tym zawsze bardzo wiarygodny. Raz minimalistyczny, innym razem energetyczny, poraża ekranową charyzmą. W swoim zawodowym życiu osiągnął już wszystko: dwa Oscary, Złote Globy, uznanie krytyków, rzesze fanów i światową sławę. Zajrzyjmy za kulisy jego biografii.
Często miewamy w swoim życiu tzw. deja vu. Jest to odczucie, że dana sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, już nam się kiedyś przydarzyła. Ale ten artykuł będzie poświęcony innemu, chyba jeszcze bardziej niezwykłemu i ciekawszemu pojęciu, czyli efektowi Mandeli. Cóż to takiego?
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Źle się dzieje w odległej galaktyce. Ambitny tyran Ronan Oskarżyciel ma szczwany plan. Pragnie zniewolić okoliczne planety i rządzić lat tysiące, jeśli nie dłużej. Do pełni szczęścia brakuje mu tylko małego okrągłego artefaktu – globu. Czy ktoś jest w stanie go powstrzymać? Tak panie i panowie, włochaci i ogoleni, mali i duzi, przedstawiciele obcych cywilizacji, możec
Wyspa Wielkanocna, choć odkryta dawno temu, w pierwszej połowie XVIII wieku, do dziś budzi wiele kontrowersji i skrywa mnóstwo tajemnic.
Niegdyś krótką historyjką miał się stać, ale ostatecznie w długi metraż się przeobraził. 30 listopada pojawić się miał, ale ostatecznie, „ulepszony”, 7 grudnia przybył. „Coś się kończy, coś się zaczyna” – takowy był tytuł pewnego opowiadania. Jakże trafna to sentencja w przypadku „Pół wieku poezji później”, w którym wydarzenia rozgrywają się ćwierć wieku po tych z sag
Opiszemy kilka przydatnych wskazówek, dzięki którym wasze kwiaty, owoce i warzywa będą dojrzewały w idealnych warunkach. Ogrodnicy - początkujący i doświadczeni - łączmy się we wspólnej walce ze szkodnikami i dbajmy o nasz ogród!
Z okazji niedawnej premiery „Dunkierki” (21 lipca 2017) postanowiłem stworzyć listę najlepszych filmów ukazujących ważne operacje wojskowe lub po prostu przedstawiających zmagania i traumę zwykłych młodych szeregowców, partyzantów czy snajperów w trakcie trwania II wojny światowej. Oparte na faktach lub zrealizowane na podstawie książek. Jedne poetyckie, kameralne, in
Okładka najnowszego wydania „Kuriera z Warszawy” przyciąga wzrok. Widzimy na niej młodego, przystojnego mężczyznę. Swoim ubiorem i posturą przypomina Jamesa Bonda. W dłoni trzyma pistolet, a nad jego głową z płomieni wyłania się samolot. Czytelnik, który nie zna tego bohatera i tej historii pomyśli, że ma do czynienia z sensacyjno-szpiegowską powieścią w stylu Alistai
Jest ranek. Środek lasu. Młody mężczyzna siedzi pod drzewem z opuszczoną głową. Nie ma na sobie ubrania. Jego ciało pokrywa zaschnięta krew. Obok leżą kości sarny. Nie wie, co się stało. Nie pamięta, że o północy, przy pełni księżyca, zamienił się w wilka.
U wybrzeży Afryki Zachodniej leżą Wyspy Kanaryjskie. Region ten stał się domem dla tajemniczej ludności – Guanczów. Analizując historię świata, często natrafiamy na trudne do wytłumaczenia fenomeny. Jak się okazuje, podobnie jest w przypadku Guanczów.
Im wygodniej i bardziej futurystycznie, tym lepiej – pomyśleli zapewne producenci z firmy Segway, pokazując na CES 2020 (największe targi elektroniki na świecie), prezentując swoje najnowsze cacko na kołkach. I nie, nie jest to bardziej odpicowana elektryczna hulajnoga, a…. fotel o nazwie S-Pod!
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial
Są takie dwa piękne dni w roku, o których nie tyle warto, co trzeba pamiętać. Mowa o 21 i 22 stycznia. Wtedy swoje święto obchodzą polskie babcie i dziadkowie, którzy są równie ważni, jak rodzice. Wychowują nas od najmłodszych lat oraz przekazują niezbędną wiedzę, rozpieszczają i czytają bajki, przytulają i kochają bezgraniczną miłością. Oddajmy im więc należny hołd,
Technologiczny postęp może czasem przeciętnego mieszkańca planety Ziemia przyprawić o niemały zawrót głowy. Jeszcze większy szok nastąpi, gdy ów jeden z wielu Ziemian dowie się, że już wkrótce, za kilkadziesiąt lat, we wszystkich większych i mniejszych miastach, będzie można udać się do agencji towarzyskiej, aby uprawiać seks z… robotami! To nie bajka. To wielce prawd
Nowości
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
14 stycznia już po raz 27. wręczono Paszporty Polityki, czyli nagrody za najważniejsze osiągnięcia w szeroko pojętej dziedzinie polskiej kultury za rok 2019. Otrzymali je twórcy i wykonawcy, którzy swoim talentem, charyzmą i oryginalnością najbardziej zwrócili na siebie uwagę. Łącznie nagrodzono siedem osób w siedmiu kategoriach. Wśród laureatów znaleźli się m.in. mło
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Carbonara wcale nie jest włoską potrawą. Co nie zmienia faktu, że każda bardziej lub mniej szanująca się włoska restauracja ma ją w swojej ofercie. Gości również w naszych domach, i to z kilku powodów: smak, cena i łatwość w przygotowaniu. Jednak czym tak naprawdę jest włoska potrawa?
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
Artykuły z tej samej kategorii
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Stało się! Lecąc na skrzydłach dalekosiężnego rozgłosu (wciąż dość świeżego), jakim CD PROJEKT RED obdarował dzieła autorstwa Andrzeja Sapkowskiego oraz poprzedzając wszystko świetną kampanią reklamową, Netflix oddaje w nasze ręce pierwszy sezon przygód profesjonalnego łowcy potworów – Geralta z Rivii.
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Wydaje się, że o wampirach opowiedziano już wszystko. Był „Blade”, była saga Zmierzch, była rewelacyjna ekranizacja książki Brama Stokera spod ręki Francisa Forda Coppoli. Dlatego też tym bardziej zainteresowała mnie informacja, że BBC i Netflix rozpoczynają prace nad serialem, którego głównym bohaterem będzie właśnie władca Wołoszczyzny Vlad Tepes, znany szerszej pub
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.293