"Kierunek: Noc" – Ucieczka przed Słońcem - Seriale

Skupmy się więc na samym serialu i tym, co ma do zaoferowania. Nad całością projektu czuwał Jason George. To nazwisko nic nikomu nie mówi, ale wystarczy wymienić tytuł „Narcos” i już jesteśmy w domu. Jason był bowiem jednym ze współscenarzystów tamtego hitu Netflixa. Czy „Kierunek: Noc” w jego interpretacji jest równie intrygującym serialem? Tak, choć do miana dzieła wybitnego lub co najmniej bardzo dobrego trochę zabrakło.

 

Kadr z serialu "Kierunek: Noc" (źródło: materiały prasowe)

 

W ogóle z tym projektem jest ciekawa sprawa, międzynarodowa można rzec. No bo tak: showrunner to Amerykanin, w obsadzie są aktorzy z różnych krajów specjalizujący się w graniu na deskach teatru, pieniądze wyłożyli Belgowie, a Tomek Bagiński przechadzał się po planie jako współproducent. Brzmi to cholernie intrygująco. I na szczęście wygląda też dobrze. Już w pierwszym z sześciu odcinków widz dowiaduje się, że Słońce zamiast dawać życie, zbiera śmiercionośne żniwo. Ludzie padają jak muchy, a winą jest podobno nietypowe, silniejsze niż zwykle promieniowanie, o czym poinformuje Terenzio (Stefano Cassetti) – włoski przedstawiciel NATO, człek mało przyjemny i równie mało przyjazny. W dłoni trzyma broń i w ostatniej chwili wpada na pokład samolotu mającego odbyć nocny lot z Brukseli do Moskwy. Tak zaczyna się prawdziwy thriller, bo jedynym ratunkiem dla kilkunastu ludzi – pasażerów plus stewardesy i jednego spoconego ze strachu pilota (wciela się w niego pochodzący z Zairu Laurent Capelluto) będzie lot na zachód. Ciągle na zachód. Byleby wyprzedać „depczące” po piętach, wschodzące Słońce. Byleby pozostać w mroku...

 

Ale z tym mrokiem to w tym serialu różnie jest. „Kierunek: Noc” jako thriller nie potrafi trzymać za gardło w każdej minucie. Winą jest nie najwyższych lotów, naciągany scenariusz. Wszak nie zawsze coś, co nieźle prezentuje się na papierze, tak samo będzie się prezentować na – w tym wypadku – małym ekranie. Chyba George i dwójka reżyserów nie dogadywali się ze sobą w kwestii budowania napięcia czy zakrywania dziur w poszyciu samolotu… wróć, w gotowym skrypcie konkretnego odcinka. Czasem czułem się nie jak pasażer, który jest świadkiem końca świata, a jak zamknięty w puszce człowiek, który potrzebuje co prawda tlenu, ale jego jedynym prześladowcą jest myśliwiec z Korei Północnej z wycelowanymi rakietami. A to przecież słoneczna apokalipsa i walka o przetrwanie! Nie pomaga też ambientowa muzyka kreująca lekki, przygodowy klimat, zamiast atmosfery grozy. Trwające ponad 30 minut epizody nie pozwalają na wybrzmienie głównego wątku i większe zżycie się z bohaterami. Gdyby tak wydłużyć czas ekranowy i zrealizować chociaż z 9 odcinków, to i na nielogiczne pierdoły przymknęłoby się oko, a i montaż nie musiałby być aż tak dziwny i przeszkadzający w odbiorze – powodujący zagubienie (w jednej scenie jesteśmy w na pokładzie, w kolejnej już w jakimś hangarze).

 

Kadr z serialu "Kierunek: Noc" (źródło: materiały prasowe)

 

Na szczęście mimo niewielkiego budżetu, efekt jest dość zacny. Nie. Nie ma tu niesamowitych efektów specjalnych, samolot leci często na tym samym ujęciu, ale grunt, że pobudzona jest wyobraźnia. Nie widać bezpośredniej śmierci Ziemian, o tym się wspomina, a następnie zerka na leżące bez ładu trupy, których wnętrzności są podgrzane niczym kotlet w mikrofali. Kamera porusza się najczęściej po ciasnym pokładzie i zbliża na twarze aktorów, którzy starają się przekonująco ukazać na swoich twarzach emocje. Świetna jest np. scena, kiedy patrzą przez małe okienko na jedno z płonących lotnisk.

 

I właśnie, podobnie jak w pierwszym sezonie „Zagubionych”, tak i tu najważniejsze są relacje pomiędzy postaciami – dzielenie się obowiązkami i podejmowane razem decyzji, od których zależy ich życie. Niemal każda ma konkretną cechę lub umiejętność (czy też zawód), bez psychologicznego pogłębienia osobowości. Część poznajemy jednak bliżej, dzięki zastosowanym retrospekcjom, jak np. najciekawszego, niejednoznacznie moralnego, Ayaza (Mehmet Kurtulus – możecie go kojarzyć m.in. z filmu „Polowanie na prezydenta”) czy mechanika Jakuba (w tej roli Polak – Ksawery Szlenkier, którego pamiętacie być może z serialu „Krew z krwi”). Paniom zabrakło nieco charyzmy. Choć grają dość wiarygodnie, to liczę na to, że w kolejnym sezonie – a ten będzie chyba na sto procent – zarówno Pauline Étienne jako Sylvie, jak i znana z francuskiego hitu pt. „Nietykalni”, Alba Gaïa Bellugi (influencerka Ines), wykrzeszą więcej iskry. Tymczasem łapmy się podwozia samolotu i uciekajmy. Jest potencjał!

 

Kadr z serialu "Kierunek: Noc" (źródło: materiały prasowe)

 

Uwaga! Nawet jeśli pierwsze odcinki nie przypadną Wam do gustu, nie przerywajcie seansu. W finale czeka na Was niespodzianka. A jest nią/nim...

 

Ocena: 6,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję