
589
688 min.
Recenzje płyt
aragorn136 (16615 pkt)
289 dni temu
2022-06-05 11:56:03
Zanim zbliżę się do opisania wrażeń związanych z odsłuchem każdego z 10 kawałków, mogę już tutaj wyraźnie zaznaczyć, że… nie jestem tą płytą tak bardzo zajarany, jak solowym projektem Bartosza Marmola, który w roli Dildo Bagginsa stworzył jeden z najciekawszych krążków roku 2021. Moją pełną opinię o wydawnictwie „Dla wszystkich dziewczyn nie dla wszystkich chłopców” część z Was poznała. Innym przypomnę, że oceniłem ów album na mocne 8/10. Poza samym przekazem, melodiami wpadającymi ucho, uwiódł mnie jeszcze sceniczny wizerunek.
Administratorr Electro w pełnym składzie (fot. materiały promocyjne)
W „Biznesach i Romansach” Bartosz nie ma już na głowie maski w formie torby, a na nogach zielonych dresów. Ale ma za to dwóch kumpli i gościa specjalnego, bez których powstanie tej płyty nie byłoby możliwe. To basista Paweł Kowalski, perkusista Maciek Dymek (zastępujący Kubę Maya) oraz... Paweł Swiernalis (po prostu Swiernalis) – występujący w numerze „Amatorzy nocnej ciszy”. Panowie odwalili kawał porządnej pracy. Hipnotyczna aura – chyba tak najlepiej da się określić cały, wydany 30 maja, album. Towarzyszy ona mi przez ponad 40 minut, gdy w skupieniu w słuchawkach na uszach płynę razem z Bartoszem i chłopakami. Co prawda bez efektu WOW, ale z pewnym, świadomym i podświadomym poczuciem spełnienia. Wszak urodziłem się w latach 80., a muza z tamtego okresu chodziła za mną krok w krok. Za Administratorrem Electro chodzi do dziś. Dowodem na to były już poprzednie płyty: „Sławnikowice-Zgorzelec 17:10”, „Ziemowit” oraz „Przemytnik”, lecz dopiero w czwartej wywołany duch ejtisowy unosi się tuż nad głowami, bardziej przeobrażając się ze wcześniejszej rockowej w alternatywną istotę synth-popową. Inspiracje, fascynacje, wibracje. Szkoda, że nie ma podobnych, wybuchowych „Niewybuchów” i nowej wersji hitu Lady Panku, lecz to nadal cholernie fajna płytka. Bez electro wstrząsów na żywo, jednak z wiarygodnymi brzmieniami będącymi znakiem jakości 80 plus! Cieszy fakt, że Bartosz Marmol dokonał ewolucji, a więc zrealizował to, co zamierzał – połączył warsztat producencki (ponownie pomocni okazali się państwo Srzedniccy ze studia Serakos) z charakterystycznym stylem kompozycyjnym.
Okładka albumu "Biznesy i Romanse" (fot. materiały promocyjne)
Uwaga! Nie jest to „rzecz” dla ludzi szukających jedynie chwil muzycznej ekstazy w elektronicznych klimatach. Do pełnego zanurzenia potrzebna jest bowiem warstwa liryczne, a tej nie brakuje, oj nie! Lider Bartosz „Administrator” Marmol wplata tutaj motywy biograficzne ze swojego życia. Nawiązuje do różnych sytuacji, ale raczej w odcieniach szarości („Kredyt hipotetyczny”), stąd to tak bardzo osobista płyta. Płyta, na której panuje harmonia na linii produkcyjno-kompozytorsko-tekstowej. I gdzie ważna jest również szata graficzna świetnie stworzona przez Grzegorza Szymę, tak przekonująco odzwierciedlająca klubowo-kolorową atmosferę lat 80. (mrok za oknem, światło na dyskotece). Trochę psuje klimat nowoczesny laptop, ale na szczęście jest ubrany na galowo pan i skąpo odziana pani. Stoją pod rozgwieżdżonym niebem. Zanurzeni do kolan w wodzie, patrzą a to na zachód Słońca, a to na siebie – czuć, że za moment nastąpi zauroczenie, a później tęsknota. Bo właśnie o tym opowiada jeden z promujących wydawnictwo singli, czyli „Mroczne biznesy” – najdłuższy utwór na krążku. Wydaje się, że będziemy mieć do czynienia z opowieścią o administratorze nieruchomości, który musiał przeciskać się „pod stołem”, aby przeżyć od pierwszego do pierwszego (tak, Bartosz Marmol pracował w takim zawodzie). Nic bardziej mylnego. To historia miłosna kusząca początkowymi dźwiękami instrumentów klawiszowych. W głosie Marmola jest zawarty cały ból, odwaga, smutek związany z ulotną bliskością oraz myśli kierujące do obrazu tej jedynej, tej kochanej. Śpiewa w refrenie: „Nie ogarniam już tego sam, wszyscy mówią nie ma jej sześć lat. Mroczne biznesy zabierają mój czas. Tłumaczę sobie, że ją mam”. A ja mu wierzę. Rozumiem stan, w którym się znalazł.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Jeszcze lepszy jest kolejny singiel – „522”, do którego został nakręcony równie gorący teledysk. Tu także wybrzmiewa fascynacja latami 80. Bartosz zaczyna nucić falsetem i sprawia, że cała płyta nie jest jednostajna w swoim założeniu. Trochę The Cure, garść Papa Dance i wychodzi z tego potrawa strawna i smaczna, a nawet „pięćset dwadzieścia dwa zachody słońca, uciechy bez końca”. Nostalgią na kilometr wieje, zielony wieczór „się śmieje”. Gitarowe riffy mkną pośród ścian jak szum fal, gdy pastą do zębów udekorowany jest bal. To piosenka, w której chodzi o coś więcej niż energiczny vibe.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Następne dwie pozycje na trackliście może nie są już tak chwytliwe, ale zyskują przy powtórnym odsłuchu. „Amatorzy nocnej ciszy” wyróżniają się głównie tym, że Bartosz śpiewa tam w duecie ze wspomnianym Pawłem Swiernalisem – człowiekiem orkiestrą, utalentowanym wokalistą o oryginalnym głosie, z którym już miał okazję współpracować. Nic dziwnego, że akurat jego wybiera jako gościa do „muzycznej roboty”, bo artysta ten sporo wnosi od siebie. Dzięki niemu historia dawnej czerwcowej i gorącej nocy w okolicach Zgorzelca (rodzinnych stron Marmola) materializuje się, a my – słuchacze – zmęczeni po wiejskiej imprezie leżymy na łące i obserwujemy spadające gwiazdy. Z kolei w „Jan bez serca” tak często powtarzany jest refren: „nie udało się ukraść twego serca”, że zaczynam martwić się i współczuć Janowi w jego nieudanych miłosnych podbojach. „Wisła nie pachnie jak kiedyś”, ale może „Za tydzień o tej porze” uda się spotkać z kimś bez żadnych przeszkód. Ten piąty, spokojny utwór jest obok „522” moim ulubionym. Kołysze, głaszcze po plecach, utula do snu, gdy będę już spać na łóżku z mchu… To dopiero połowa albumu, a już wiem, że opinia może być tylko jedna. Spędzam zatem „Noc na przełęczy Okraj”, mimo że odpowiedzialność jest zbyt wielka. Idę „Jak po swoje”, nie mając nic (ukrywając prawdziwą twarz). Biorę „Kredyt hipotetyczny” w rytm elektronicznej perkusji, aby pojąć jak niełatwa jest codzienność artysty w tym kraju, szczególnie „ambitnego lenia”, który musi wybierać między kobietą, a muzyką. Mało tego, podglądam „Sekretne życie karaluchów”, choć wiem, że ucieknę nad ranem. Aż wreszcie przede mną „Ostatni koniec roku”, w który pachnie tak, że czuć go chcę!
„Biznesy i Romanse” to spójny stylistycznie i jednocześnie energetyczny album. Cieszę się, że stoi na mojej półce blisko innych dzieł polskiej muzyki alternatywnej. A jeszcze bardziej jestem zadowolony, gdy wkładam go do starego sprzętu audio. Wtedy podróż w czasie do lat 80., do wszystkich cieni i blasków, jest jakże namacalna i niezapomniana.
Ocena: 7,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Całe „Biznesy i Romanse” możecie przesłuchać na oficjalnym kanale zespołu oraz w serwisie Spotify (choć ja polecam zakupić płytę):
https://www.youtube.com/channel/UCYtOcoET60_5EyE9MPH1e_A
https://open.spotify.com/album/5slqQ6UrWEpocD1zLl4wyK
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - "Biznesy i Romanse" – Pełne zanurzenie w elektronice lat 80.!
Więcej artykułów od autora aragorn136

"Carnival Row" – Źle się mają sprawy w tym mieście! - Seriale
Tytuł niniejszej recenzji nie napawa optymizmem. To fakt. Ale powiadam Wam – wystarczy jeden odcinek, abyście dostrzegli, że oto narodził się serial bijący na głowę konkurenta z tej samej stajni, czyli „Rings of Power”. Mało tego, „Carnival Row” od Amazona jest jak księga znaleziona gdzieś na strychu. Zakurzona, oblepiona pajęczyną, lekko naddarta zębem czasu, a jednak po otwarciu kusząca zapachem… zgnilizny i zachęcająca do zagłębienia się w szereg intryg i zagadek, zarówno natury społeczno-politycznej, jak i typowo kryminalnej. W streamingu można oglądać jeszcze lepszy, drugi sezon owej steampunkowej produkcji, która i tak jest słabiej oceniana od takiego chociażby śmieszkowatego, infantylnego, „uwspółcześnionego”, problematycznego „Willowa”.

"The Last of Us" – Siła miłości, czyli jak przetrwać w zagrzybionym świecie! - Seriale
10 lat temu premierę miała gra, która do dzisiaj uważana jest za jedną z najlepszych w całej konsolowej historii. Nie brała jeńców. Rozjeżdżała emocjonalnie jak walec. Ściskała gardło. Przerażała, zachwycając jednocześnie warstwą wizualno-dźwiękową. Stworzona na podstawie przemyślanego, intrygującego scenariusza Neila Druckmanna, zyskała spore uznanie krytyków i zdobyła wór nagród. Kiedy jej fani dowiedzieli się, że HBO bierze się za adaptację, w ich mózgach zaczęły rosnąć grzyby… Czyżby wreszcie udane przeniesienie gry na do filmowej rzeczywistości? A może kolejny zawód? Gromkie brawa, czy obawa? Śpieszę z odpowiedzią. „The Last of Us” to serial z tyloma zaletami, że zasypują one szarą strefę. Warto poświęcić mu dziewięć godzin życia, nawet, jeśli jest się widzem nieznającym pierwowzoru.

"Chleb i sól" – Pianino i kebab, koszula i dres - Recenzje filmów
Raz na jakiś czas pojawiają się na naszym rodzimym, kinowym podwórku debiuty, które należy witać chlebem i solą. Są to filmy autorskie, oryginalne, nawet gatunkowe czy zaskakujące wizualną kreatywnością. Wśród takich produkcji szczególnie wychodzą przed szereg dzieła, w których twórcy poruszają aktualne tematy; portretują małomiasteczkową mentalność oraz pochylają się nad problemami współczesnej, skonfliktowanej młodzieży. Np. „Ostatni komers” z 2020 roku był tego typu opowieścią, ale „Chleb i sól” bliższy jest realizmowi. Oba tytuły godne polecenia. O pierwszym już czytaliście, dzisiaj nadeszła pora, aby przyjrzeć się temu drugiemu, gdzie kojące dźwięki pianina uzdolnionego chłopaka stawiają czoło rasizmowi i ksenofobii w wykonaniu dresiarzy.

"Rzeźnia Wyszków" – Lovciam to miasto, ale siebie najbardziej! - Recenzje książek
Marek Czestkowski buduje swoje uniwersum. Akcja jego kolejnej powieści rozgrywa się bowiem w malowniczym miasteczku położonym niedaleko wsi o nazwie Knurowiec. Nie powinno nikogo zdziwić, jeśli do powiatu wyszkowskiego będziemy jeszcze nieraz zaglądać w przyszłości. Na szczęście w tym wypadku tylko na kartach książek Marka. Dlaczego? Bo, gdyby bohaterowie tych książek, a szczególnie „Rzeźni Wyszków” (jakże mocny tytuł, sugerujący, że będzie się działo!), istnieliby naprawdę, to biada temu miastu i jego mieszkańcom… Drugie dzieło Czestkowskiego to podobna groteska i satyra jak w „Knurowcu”, ale podkręcona do n-tej potęgi i aktualniejsza w swoim wymiarze i przekazie. Czarna komedia, w której, mimo że zwierciadło jest bardziej krzywe, postacie chodzą dumni i wyprostowani.

"W każdym (polskim) domu" – Czuj się jak KRÓL - Recenzje płyt
Jeżeli Błażej Król prosi, by siadać i słuchać, to człowiek jest jak w transie. Minutowe preludium do jego osobistej, wydanej na początku lutego płyty pt. „W każdym (polskim) domu” sprawia, że chce się odłożyć na bok obowiązki i zanurzyć w historii, co smutki osładza, ale i zatruwa piękno codzienności. Opowiadaj zatem Królu drogi. Niech słuchacze zapętlają 13 utworów. Niech oddadzą się zadumie i melancholii, mimo że to Twój – jak wspomniałeś w jednym z wywiadów – najbardziej mainstreamowy, melodyjny projekt.
Polecamy podobne artykuły

Administratorr Electro namawia, aby pójść z nim w "Rzepak" jeszcze raz - Muzyczne Style
Głęboki oddech jeszcze raz. Chcesz będę mierzył tobie czas. Bez słów namówię cię i pójdziemy w rzepak jeszcze raz – to nie żadne słowa do piosenki disco polo. Tak bowiem śpiewa Warszawski Administratorr Electro. Artysta powraca w ten sposób z nowym materiałem po sukcesie ostatniego albumu „Biznesy i romanse” i ogłasza rozszerzoną wersję płyty, oznaczoną symbolem „+”. Tytuł singla to – jak się zapewne domyślacie – „Rzepak 2”. Możecie go słuchać od 6 października. Możecie nawet go zapętlać i brać głęboki oddech jeszcze raz.

Syntezatory – Historia tworzenia muzyki elektronicznej - Elektronika
Czy zastanawialiście się, jak tworzy się muzykę? To proste – wystarczy kawałek kartki w pięciolinię, a dodatkowo przyda się jakiś instrument, aby sobie wysłuchać kompozycji. W dzisiejszych cyfrowych czasach to za mało. Wszystkich zainteresowanych tematem komponowania, czy potocznie tworzenia muzyki elektronicznej zapraszam na mały przewodnik, a być może w przyszłości kurs o tworzeniu utworów muzycznych. Zapraszam....

"522" – klimatyczna zapowiedź płyty "Biznesy i romanse" od Administratorra Electro! - Muzyczne Style
„522” to utwór, który zapowiada czwarty studyjny album Administratorra Electro pt. „Biznesy i romanse”, którego premiera planowana jest już na maj. Co tym razem szykuje dla nas znany z nostalgicznego brzmienia warszawski zespół?

"Niewybuchy twych ust rozbrajam sam, jak saper mylę się raz" – koncertowy zapis z ust Administratorra Electro - Zespoły i Artyści
Administratorr Electro wraca z pierwszą płytą koncertową pt. „Electro Wstrząsy Live” dziękując tym samym wszystkim osobom, które wspierały ten projekt do tej pory. Co będzie dalej? Czy to znaczy, że zespół kończy działalność, czy może wręcz przeciwnie? O tym przekonamy się już wkrótce…

"Dla wszystkich dziewczyn nie dla wszystkich chłopców" – Minimalne dźwięki, maksymalne emocje - Recenzje płyt
Wiele osób na określenie: muzyka alternatywna kręci nosem. Bo przecież ani przy takich utworach nie można potańczyć, ani do słuchania się specjalnie one nie nadają. Pomyłka panie i panowie, Janusze i Grażyny. Nie bądźcie jak politycy, którzy oceniają coś z góry źle, mimo że nie oglądali albo nie słuchali. Gatunek indie może się bowiem podobać nie tylko wąskiej grupie snobów-melomanów. Już Dawid Podsiadło czy Kwiat Jabłoni udowodnili, że mądre teksty i wyraźny przekaz da się pożenić z oryginalnym klimatem i wpadającymi w ucho refrenami. A teraz podobną ścieżką podąża niejaki Dildo Baggins. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że za swój debiutancki album powinien zgarnąć ważne nagrody!

"Hi This Is Flume (Mixtape)" – Dźwięki nie z tej planety - Recenzje płyt
Nigdy nie lubiłem muzyki elektronicznej. Przez długi czas sprowadzałem ten gatunek do tego samego, żenująco niskiego poziomu co (z całym szacunkiem) disco polo. Z resztą w jednym, jak i w drugim dostrzegałem te same motywy i schematy – proste i nieskomplikowane melodie, uboga warstwa liryczna oraz sami twórcy, którzy zarabiają kupę kasy za stanie przed klawiszami, tudzież ekranem laptopa. „W disco-polo to chociaż śpiewają, a przynajmniej próbują”, myślałem sobie. W skrócie, elektronika była dla mnie mało wymagającym produktem dla mało wymagającego odbiorcy. Nie widziałem w tym nic co by miało mnie przyciągnąć do tego rodzaju muzyki.
Teraz czytane artykuły

"Biznesy i Romanse" – Pełne zanurzenie w elektronice lat 80.! - Recenzje płyt
Zarabiaj, płać, śnij, tęsknij i kochaj – takimi słowami można zatytułować recenzję „Biznesów i Romansów”. Ale nie tylko same teksty i nazwy poszczególnych utworów mają na to wpływ. Jest jeszcze muzyka zaaranżowana tak, że słuchacze przenoszą się w czasie o kilka dekad. Do świata cekinów, strojów w grochy i przede wszystkim brzmień dobiegających z syntezatorów, które bujały i wprawiały w pozytywny nastrój zarówno smutasów, jak i wesołków. Warszawska formacja Administratorr Electro (ksywa nieprzypadkowa) swoim czwartym studyjnym albumem robi miłośnikom synth-popu dobrze. A i ludzie lubujący się w alternatywie powinni dać się złapać w sidła wspomnień za latami 80. XX wieku.

"The Boys" – Na zewnątrz Supki, a wewnątrz Bubki - Seriale
Kiedy pojawił się pierwszy zwiastun „The Boys” – serialu od stacji Amazon, zamarłem. Czy to możliwe, aby jakakolwiek telewizja wyprodukowała coś tak szalonego, tak odważnego, tak krwistego? Ok. Pora wyłożyć karty na stół. Po obejrzeniu 8 odcinków okazuje się, że level hard nie jest może ustawiony na maximum, ale to nadal oryginalny obraz z kategorią R. Tylko dla widza o wytrzymałym żołądku – rozrywane części ciała i wypływające jelita są tu na porządku dziennym.

Teotihuacán – miasto stworzone przez „kosmitów”? - Niewiarygodne, niewyjaśnione
Kultury starożytnych ludów zamieszkujących dawniej naszą planetę od zawsze stanowią tajemnicę – w większym lub mniejszym stopniu. Jedną z największych zagadek świata stanowi miasto Teotihuacan. Bardzo prawdopodobnym jest, iż przy wznoszeniu tego ośrodka miejskiego ingerowali przybysze z kosmosu.

Matki Boskiej Zielnej – ludowy odpowiednik katolickiego święta - Religia
W polskiej tradycji ludowej uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny nazywano świętem Matki Bożej Zielnej lub Matką Bożą Zielną. W dniu 15 sierpnia obchodzono jedno z najstarszych świąt Maryjnych na Wschodzie, bardzo popularne wśród ludu.

Nowy Jork roku 1911 w jakości 4K! - Intrygujące
Denis Shiryaev znowu to zrobił! Niedawno pisaliśmy, że ten Rosjanin odświeżył słynny „Wjazd pociągu na stację w La Ciotat” braci Lumière. Tym razem postanowił wziąć na warsztat niemą kronikę pt. „A Trip Through New York City”, nakręconą przez szwedzką wytwórnię Svenska Bio. Jej akcja rozgrywa się w 1911 roku. Widzimy codzienność mieszkańców w tamtym dość burzliwym okresie. Dzięki Denisowi nowojorskie ulice i chodniki jeszcze bardziej tętnią życiem. Wcześniej był to po prostu stary czarno-biały zniszczony obraz. Dziś pokolorowany i udźwiękowiony przenosi nas w czasie, niczym prawdziwy wehikuł. Konie stukają kopytami, dawne auta trąbią, łodzie cumują w porcie, pociągi przejeżdżają po wiaduktach. Są Chińczycy i szyldy ich sklepów, są tłumy mieszkańców spacerujących tu i tam. Ale naszą uwagę szczególnie zwróciła bogato ubrana rodzina, którą powoli przez centrum miasta wiezie czarnoskóry szofer – kamera w rekach Juliusa Jaenzona znajdowała się tuż przed pojazdem. Za pomocą algorytmów sztucznej inteligencji i najnowszej technologii, Shiryaev zwiększył liczbę klatek na sekundę do 60. Uzyskał rozdzielczość 4K, nadając filmowi płynność! Zresztą zobaczcie sami, że jest się czym zachwycać!
Nowości

"Carnival Row" – Źle się mają sprawy w tym mieście! - Seriale
Tytuł niniejszej recenzji nie napawa optymizmem. To fakt. Ale powiadam Wam – wystarczy jeden odcinek, abyście dostrzegli, że oto narodził się serial bijący na głowę konkurenta z tej samej stajni, czyli „Rings of Power”. Mało tego, „Carnival Row” od Amazona jest jak księga znaleziona gdzieś na strychu. Zakurzona, oblepiona pajęczyną, lekko naddarta zębem czasu, a jednak po otwarciu kusząca zapachem… zgnilizny i zachęcająca do zagłębienia się w szereg intryg i zagadek, zarówno natury społeczno-politycznej, jak i typowo kryminalnej. W streamingu można oglądać jeszcze lepszy, drugi sezon owej steampunkowej produkcji, która i tak jest słabiej oceniana od takiego chociażby śmieszkowatego, infantylnego, „uwspółcześnionego”, problematycznego „Willowa”.

Pedro Pascal – zaopiekuj się mną milczący daddy! - Ludzie kina
Tropił Escobara i kosmicznych przestępców, próbował przetrwać w „zombie” świecie, walczył z „Górą” i na Murze Chińskim oraz jako bogaty złol chciał zostać najpotężniejszym człowiekiem na kuli ziemskiej. Ale też opiekował zielonym kosmitą i nastolatką. Któż to taki? To Pedro Pascal – chilijski aktor, którego kariera właśnie eksplodowała jak supernowa. Trochę późno, bo dopiero po czterdziestce. Jednak mówi się, że lepiej późno niż wcale. Dlaczego Pedro jest tak kochany przez miliony fanów? Jak zaczęła się jego filmowa droga?

"Noc na uniwersytecie" – creepypasta Radka Gryczki! - Autorzy/pisarze
Wydaje się, że co jak co, ale Uniwersytet Warszawski to miejsce, w którym na pewno studentom nie grozi żadne niebezpieczeństwo. A jednak… Janek, przyszły magister historii na własnej skórze przekona się, czym są „pełne portki” ze strachu i nogi jak z waty. Przed Wami creepypasta, horror z elementami humorystycznymi autorstwa utalentowanego Radosława Gryczki, chłopaka, który zna niemal każdy zakamarek owej uczelni. W grudniu 2022 jego „Noc nie uniwersytecie” przestraszyła tysiące osób dzięki publikacji na kanale MysteryTv w formie opowiadania audio czytanego głębokim głosem lektora. Ale nareszcie trafia też do Internetu w wersji tekstowej – i to właśnie gościnnie do kategorii Autorzy/pisarze na portalu Altao.pl, za co bardzo Radkowi dziękujemy. To fikcyjna historia, ale jakże realistycznie i sprawnie napisana. Intryguje, pobudza wyobraźnię i przypomina, aby uważać na… (tutaj sami odkryjecie, co mamy na myśli). Nie było recenzji królującego na ekranach kin kolejnego „Krzyku”, w zamian spędzicie przerażającą „Noc na uniwersytecie”!

"The Last of Us" – Siła miłości, czyli jak przetrwać w zagrzybionym świecie! - Seriale
10 lat temu premierę miała gra, która do dzisiaj uważana jest za jedną z najlepszych w całej konsolowej historii. Nie brała jeńców. Rozjeżdżała emocjonalnie jak walec. Ściskała gardło. Przerażała, zachwycając jednocześnie warstwą wizualno-dźwiękową. Stworzona na podstawie przemyślanego, intrygującego scenariusza Neila Druckmanna, zyskała spore uznanie krytyków i zdobyła wór nagród. Kiedy jej fani dowiedzieli się, że HBO bierze się za adaptację, w ich mózgach zaczęły rosnąć grzyby… Czyżby wreszcie udane przeniesienie gry na do filmowej rzeczywistości? A może kolejny zawód? Gromkie brawa, czy obawa? Śpieszę z odpowiedzią. „The Last of Us” to serial z tyloma zaletami, że zasypują one szarą strefę. Warto poświęcić mu dziewięć godzin życia, nawet, jeśli jest się widzem nieznającym pierwowzoru.
Prawie "Wszystko wszędzie naraz", czyli 7 Oscarów dla zwariowanego filmu! - Kultura
Nikt nikogo nie bił po twarzy. Nikt nie zaliczył poważnej wpadki. Było spokojnie. Wzruszająco (przemowa Ke Huy Quana). A Lady Gaga wystąpiła w dżinsach i bez makijażu. 95. Gala Oscarów przechodzi zatem do historii. O dziwo, tym razem nie triumfował film artystyczny, z psychologicznymi niuansami i melodramatycznym scenami. Owszem, owych elementów też można się tam doszukać, ale „Wszystko wszędzie naraz” to przede wszystkim szalona niezależna komedia science fiction, w której matczyną siłę nie jest w stanie powstrzymać żadne multiwersum! Obraz ten na 11 nominacji zgarnął aż 7 statuetek. To spory sukces i otwarta droga dla kolejnych twórców z bogatą wyobraźnią. Niestety nasz osiołek „IO” wrócił do domu bez Oscara, uznając wyższość wojennego „Na zachodzie bez zmian”. A czy Wy jesteście zadowoleni z tegorocznych wyborów Akademii? Czy Brendan Fraser faktycznie był najlepszy?

Grupa Filmowa AFAIR OZ – kamera w ręku, pasja w sercu! - Ludzie kina
Oskar Sawicki, Bracia Znajmieccy – o twórczości i wielkim hobby tych chłopaków już mogliście przeczytać na łamach naszego portalu. 28 lutego 2023 roku to data, kiedy dowiadujecie się o kolejnych Ludziach Kina. Nie mają na swoim koncie wielu produkcji, ale te co już stworzyli, nie można nazwać byle jaką, nudną amatorką. Wszak ich „Jędza” rozkochała w sobie widzów na 17. Festiwalu Filmów Jednominutowych w Gdańsku, a zwiastun dłuższej „Ucieczki od rzeczywistości” przywodził na myśl zabawę konwencją fantasy niemal jak w kultowych „Magnatach i czarodziejach” (ale bardziej na poważnie). O kim mowa? O Grupie Filmowej Afair Oz!
Artykuły z tej samej kategorii

Z Kardamonem w "Innym Wymiarze" – kraina emocji i remedium na wszystko! - Recenzje płyt
Uwaga! Uwaga! Nadal z niezwykłego peronu odjeżdża pociąg do innego wymiaru. Jeżeli jeszcze się kupiliście biletu, to koniecznie to zróbcie. Dlaczego? Bo dotrzecie do pięknego miejsca, gdzie poczujecie zapach przyprawy o intensywnym, lekko słodkim smaku, mającej właściwości zdrowotne. Oczywiście w wyobraźni. Kardamon w tym przypadku to zespół z Siedlec, który dzięki swojej niesamowicie doprawionej emocjami płycie o nazwie „Inny Wymiar”, zabiera słuchaczy w podróż po 11 autorskich utworach z pogranicza popu, rocka i bluesa. Warto wsiąść do tej muzycznej retro kolejki.

"W każdym (polskim) domu" – Czuj się jak KRÓL - Recenzje płyt
Jeżeli Błażej Król prosi, by siadać i słuchać, to człowiek jest jak w transie. Minutowe preludium do jego osobistej, wydanej na początku lutego płyty pt. „W każdym (polskim) domu” sprawia, że chce się odłożyć na bok obowiązki i zanurzyć w historii, co smutki osładza, ale i zatruwa piękno codzienności. Opowiadaj zatem Królu drogi. Niech słuchacze zapętlają 13 utworów. Niech oddadzą się zadumie i melancholii, mimo że to Twój – jak wspomniałeś w jednym z wywiadów – najbardziej mainstreamowy, melodyjny projekt.

"III" – Hanysy z Oberschlesien znowu dają ognia, ale z łagodnością anioła! - Recenzje płyt
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial metalu z rodzimym dziedzictwem gwary śląskiej. Niedawno, już w nowym składzie, wydali trzeci krążek. Czy „III” jest także godny postawienia na półce i odsłuchiwania go godzinami?

"Solum" – Samotny człowiek w krainie gitar - Recenzje płyt
„Non est bonum esse hominem solum” – głosi łacińska sentencja. Muzycy z pewnego alt-metalowego bandu wzięli sobie ją głęboko do serca. Tak bardzo, że na swojej, wydanej w maju, debiutanckiej płycie prezentują utwory, w których poza ostrymi dźwiękami gitar, wybrzmiewa krzyk. Wołanie zranionego. Zagubionego. Poszukującego lepszego miejsca. „Solum” to opowieść o tym, że nie jest dobrze człowiekowi być samemu, a jeszcze gorzej, gdy jego życiem kierują inni. Niewiele tu skomplikowanego i długiego tekstu, ale za to sporo symbolicznej treści.

Ninja Episkopat: z jazzem w dłoni i hasłem w sercu: "God save the queer"! - Recenzje płyt
Niedawno wydany podręcznik do historii głosi kontrowersyjne tezy, jakoby tylko większość rockowych i metalowych bandów oraz raperów z Eminemem na czele tworzyło muzykę, którą młodzież powinna omijać z daleka. Aż boję się spytać autora niniejszej książki, co sądzi o nazwie pewnego nowego zespołu – Ninja Episkopat. Uuu… Będzie ostro. Będzie się działo. Nocy będzie mało, gdy biskup pójdzie na całość. Ale ale. EPka „God save the queer” to nie rockowa jazda bez trzymanki, choć okładka może mówić coś innego. To dzieło trojga polskich, młodych muzyków – dwóch chłopaków i jednej dziewczyny, którym jazz i elektroniczne brzmienia płyną we krwi. Tak. Dobrze przeczytaliście. Recenzowany przeze mnie, dostępny póki co w streamingu (m.in. na YouTube) album, to nieślubne dziecko pandemii, social mediów i wszechogarniającej nudy. Instrumentalny, działający na wyobraźnię, mogący się spodobać nawet ludziom unikającym kontaktu z saksofonem oraz muzyczną improwizacją.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.762