Wiedza i technologie budowniczych

 

Przejdźmy teraz do bliższego omówienia spuścizny materialnej pozostawionej przez wielkich architektów z przeszłości. Najbardziej leciwymi konstrukcjami są Piramida Księżyca i Słońca (pod którymi znajdują się komory i tunele odkryte podczas badań w latach 1971-1998 ) charakteryzujące się budową schodkową i budowane były poprzez ustawianie na sobie kolejnych tarasów (pięter). Budowle składają się z wysuszonych cegieł i ziemi oraz kamiennych płyt (ozdobione sylwetkami bogów) zwieńczających cały budynek. Na samym wierzchołku piramid znajdują się pozostałości po świątyniach. Wymiary piramidy Słońca określano jako „największe jednostkowe przedsięwzięcie konstrukcyjne w prekolumbijskim Nowym Świecie”  wynoszą 200x200x70 metrów, natomiast jej objętość równa się 1 mln m³. 

 

Teotihuacan, a jakże by inaczej, nie zostało zbudowane w sposób przypadkowy, lecz stanowi ono mapę nieba. Kiedy szukałem informacji do napisania tego artykułu, w żadnej  książce naukowej głównego nurtu nie znalazłem fragmentu tekstu, traktującego o zastosowaniu archeoastronomii przez budowniczych starożytnego miasta. Wskazuje to na wciąż zamknięte umysły uczonych na wiedzę, zdolności oraz technologie stosowane przez starożytnych - kimkolwiek oni byli.                                                                                                                                  

Peter Tompkins - badacz rodem ze Stanów Zjednoczonych - udowodnił naukowemu światu, że mieszkańcy  z Teotihuacan opracowali i wykorzystywali w praktyce jednostkę miary zwanej „hunab”, liczącą 1,059 metra. Tak więc, cokolwiek mierzono, uzyskiwano wielokrotność „hunab”. Dla przykładu stosunek piramid względem siebie wynosi 1:2:3, natomiast w stopnie w Piramidzie Słońca wznoszą się w górę o wielokrotność 3 hunab. Bok rzutu poziomego świątynia boga Quetzalcoatla  (pierzasty bóg, według Indian przybywał z nimi 52 lata, postrzegany jako stwórca człowieka, pochodzący z Wenus) stanowi jedną stutysięczną promienia bieguna ziemskiego, natomiast Cytadela zawiera zakodowaną liczbę pi, wartość prędkości światła - 299 792 458 m/s- a także trójki pitagorejskie (spełniają równanie: a²+b²=c²). Zaznaczyć należy, że budowle rozmieszczono wzdłuż arterii pochylonej w kierunku północnym pod kątem 30˚, szerokiej  na  40 metrów i długiej na 3 kilometry zmierzającej w kierunku nieba (takie doświadczenie ma osoba stojąca na południowym końcu tego szlaku komunikacyjnego). H. Harlestone Jr. odkrył, iż umiejscowienie świątyń (piramid) i Cytadeli odpowiada średnim dystansom, które dzielą planety Układu Słonecznego od Słońca.        

               

Według obliczeń Ziemia oddalona jest od życiodajnej gwiazdy o 96 hunab, Merkury o 36, Wenus 72,  a Mars 144. Tymczasem odległość między strumieniem San Juan do osi Cytadeli z I w. n.e. wynosi 288 hunab. 520 hunab dalej znajdują się ruiny nieznanej budowli. Stosując odpowiednia skalę dystans ten równa się dystansowi między Słońcem, a Jowiszem. 1845 hunab dalej oś piramidy Księżyca wyraża odcinek pomiędzy Słońcem i Uranem. Potwierdzono także, że pozostałe konstrukcje położone wzdłuż zbocza Cetro Gordo odpowiadają odcinkom Słońce-Neptun (2880 hunab) oraz Słońce-Pluton (3780 hunab). Domyślam się, że widok tak rozmieszczonych budowli musi budzić niecodzienne odczucia, jeżeli oczywiście dana osoba posiada należytą wiedzę. Wszystkie budynki starożytnego miasta Teotihuacan oraz ulica Umarłych odchylone są o 17˚ w kierunku wschodnim, podobnie jak centra sakralne ludów w Mezoameryce (członkowie cywilizacji przedkolumbijskich na terenie centralnej Ameryki). Kolejną ciekawostką jest wyłożenie pomieszczenia niedaleko Cytadeli płytami miki - materiałem odpornym na temperatury sięgające setek stopni Celsjusza, stosowany w szeroko pojętej elektrotechnice jako np. izolator. Co więcej,  ściany lokum pokryte zostały odmianą miki, której próżno szukać w całej Ameryce Centralnej.

 

Podsumowanie

 

Teotihuacan stanowi nie lada wyzwanie dla badaczy tajemniczych, starożytnych cywilizacji. Jak do tej pory nie urodził się żaden człowiek, który rozwiązał zagadki tego miejsca. Osobiście twierdzę (wcale nie trzeba mi wierzyć), że pewna gadoidalna rasa istot pozaziemskich miała swój interes, aby umożliwić powstanie kompleksów piramid i świątyń. W starożytności popularne było składanie krwawych ofiar bogom m.in. z ludzi. Twierdzę, że rytuał ten miał na celu dostarczania pozaziemskim bytom energii, zwłaszcza jeżeli pochodziły one z odmiennych wymiarów rzeczywistości (można je porównać do Predatora). Po za tym pamiętajmy, iż piramidy są antycznymi energetyzatorami (w żadnym wypadku nie odgrywały roli grobowców) gromadzącymi energie Ziemi i Kosmosu i zapewne pozwalały na regenerację sil życiowych i lepsze dostrojenie kosmitom do naszych pięcio zmysłowych realiów.        

  

Wiedza naszych przodków wskazuje na bardzo realną ingerencję istot pozaziemskich, no chyba że prymitywne ludy nauczyły się obróbki skał z pomocą naostrzonych wykałaczek do zębów, budowle wznoszono turlając kamyczki z góry na dół,  a orientację względem ciał niebieskich ustalano na „oko”- chybił, albo trafił. Wiadomo, że w czasach budowy Teotihucuan nie znano odległych od Ziemi planet takich jak: Uran, Neptun, Pluton. Starożytni zdawali sobie również sprawę z kształtu ziemi i jej położenia w przestrzeni kosmicznej. Powszechnie przyjęło się, ze do obserwacji gwiazd korzystano z tzw. strzelnic, a pozycję Słońca określano z wysokości piramid. Tymczasem dowiedziono, że urządzenia zwane strzelnicami powstały po zakończeniu prac budowlanych w Teotihuacan. Ponadto, jakim cudem mieszkańcy tego miasta mieli wykorzystywać piramidy w celach obserwacji ciał niebieskich, jeżeli konstrukcji tych jeszcze nie wzniesiono…? Zagadka kompleksu miejskiego nieopodal Meksyku (miasta) wciąż stanowi nierozwiązywalną kwestię, do której klucz posiadają jedynie nieznani twórcy.

                                 

              

Mapa miasta Teotihuacan

 

          

       Świątynia Quetzalcoatla                                                              

 

Źródła:

Główne:

1. Levy J., „Atlantyda i inne zaginione cywilizacje”, wyd. Skarbnica Wiedzy, Warszawa 2007.
2. Sytanley R. „Teotihucuan” [ w: „Cywilizacje starożytne” ], wyd. PRO-media CD s.c, Łódź 1996.
3. Roberts J.M., “Ilustrowana historia świata”, wyd. Łódzkie, Łódź 1987.
4. http://science.nationalgeographic.com/science/archaeology/teotihuacan
5. http://catinthewell.pl/1529/teotihuacan-%E2%80%93-miejsce-w-ktorym-ludzie-staja-sie-bogami
6. http://innemedium.pl/wiadomosc/nowy-tunel-trzy-komnaty-odnaleziono-pod-slynnym-teotihuacan

Poboczne:

7. http://pl.wikipedia.org/wiki/Teotihuac%C3%A1n
8. http://www.zapala.pl/eb/meksyk/m-teotihuacan.htmhttp://cudaswiata.pl/ameryka_polnocna/teotihuacan.html

 

Autor publikuje również na swoim blogu:

lukaszkulak92.wordpress.com  

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję