aragorn136 (22261 pkt)Strona WWW Autora1 655
1 788 min.
Recenzje książek
aragorn136 (22261 pkt)
1929 dni temu
2019-04-16 17:07:47
Autor, który niegdyś zasłynął kontrowersyjną „przygodowo-obyczajową” publikacją z życia... ciot pt. „Lubiewo” (mój nr 2 do nadrobienia), tym razem zabiera czytelnika do Wymazanego. Małego, fikcyjnego miasteczka na dalekim polskim Dzikim Wschodzie, gdzieś pod litewską granicą. Położone w okolicach lasu, gdzie próżno szukać jadalnych grzybów (za to od trujaków tu pod dostatkiem), z blokami zapadającymi się w bagnach i owianym przerażającą legendą parkingiem dla TIR-ów, nie przypomina raju na ziemi.
Gdyby na siłę umieścić powieść „Wymazane” w jakimś gatunkowym kluczu, to najbliżej jej do przewrotnego, ekstrawaganckiego romansu „spółkującego” z jeszcze bardziej przewrotna czarną komedią. Bo tu wszystko jest, zarówno w przenośni, jaki dosłownie od du.. strony. W klasycznej historii miłosnej ona jest zakochana w pewnym przystojniaku, ale podły los rzuca ją w podłe łapska damskiego boksera. Tutaj jest on i ma naście lat. I zamiast zakochiwania się w ponętnych młodych dziewczętach, bardziej kręci go fantazjowanie o ostrym seksie z… kobietami nad wyraz dojrzałymi. Masturbacja przy porno z gatunku mature plus size, to chyba jedno z jego ulubionych zajęć. Najbardziej gustuje w w tym, co brzydkie i najlepiej pulchne. „Stara, gruba baba z wielką trwałą na barana i obwisłymi, wielkimi baniami, z włochatą piczką i zapachem potu spod pach” – o takiej właśnie dniami i nocami ciągle marzy. W Wymazanym jest kilka takich pań, ale jedna w szczególności pasuje do rysopisu idealnego. To niejaka Janina alias Alexis (tak, pseudonim wzięty od bohaterki „Dynastii”, ale bardziej przez operatywność do interesów i cwany charakter aniżeli fizjonomię).
Piękny Damian, Damianek Piękny. „Jedno oko niebieskie – będzie mieć życie królewskie, drugie zielone – życie szalone”. Tak mu starsze sąsiadki – Te Zza Rzeki wróżą, a wspomniana Alexis – królowa pieczarek, właścicielka fermy wściekłych lisów i milionerka z zagranicznym kontem nawet to wie. Bo ma wobec 17-latka swoje plany. Uwieść. Zdobyć serce. Zahipnotyzować. Może i wziąć… ślub. Ten Piękny nomen omen naprawdę jest piękny. Metr 90. Dłuższe włosy w kolorze naturalnego blond. Rozwijające się naturalnie mięśnie. Narcyz jak się patrzy. Oślepiające Słońce w świecie brzydoty. Jedynie pan Bóg poskąpił mu tam na dole… No bo co to jest 14 cm. Ale Damian się tym nie przejmuje. Wkrótce okaże się, że bardziej liczy się jakość niż długość. A żądza, namiętność i sperma wybuchną w tym samym czasie, w tej samej godzinie, w tej samej minucie. Dziewictwo żegnaj!
Biedne koleżanki. Chciałyby mieć Damianka tylko dla siebie. Jednak on – od małego zapatrzony w pomarszczoną szyją i piersi swojej… babci, ani przebojowej Jagodzie – przedstawicielce wagi ciężkiej, ani wyniosłej kujonce Sylwii nie podaruje więcej niż własną przyjaźń. Głównego bohatera z Sylwią i Jagodą łączy coś jeszcze – chęć wyrwania się z Wymazanego. Duży świat czeka otworem. No bo co robić tu, gdzie szaleje bezrobocie, szerzy się lenistwo, plotka goni plotkę. Gdzie bez znajomości szanse na karierę zerowe. Gdzie sąsiedzka troska to oksymoron. Skąd ja to znam… Damian się w Wymazanym marnuje. Jest za ładny. Nawet jakby nie został sławnym aktorem czy uznanym prawnikiem, a jedynie brylował na ściankach Polsatu jako gwiazda Instagrama, to i tak warto uciec z tej śmierdzącej prowincji.
Dużo tu humoru. Weźmy pod uwagę choćby menażerię barwnych bohaterów o jakże oryginalnych ksywach i nazwiskach, m.in.: W Ząbek Czesany i Beria. Lecz to taki śmiech przez łzy. Powieść Witkowskiego jest bowiem przepełniona smutnymi kontrastami i trafnymi spostrzeżeniami. Mamy młodość i starość. Brzydotę mieszkańców i piękno Damianka. Życie i śmierć. Bogactwo i skrajną biedę. Skontrastowana jest też współczesność z dawnymi czasami. Książka zawiera retrospekcje w postaci opowieści zmarłej na raka babci głównego bohatera oraz spadającej na cztery łapy, kocicy Alexis. W tych związanych z wojną wspomnieniach czytelnik widzi, jak przez lata zmieniło się polskie społeczeństwo. Jak wtedy było silne, odważne, jak spontaniczne. Teraz… Teraz to już przestało zaskakiwać. Każdy tylko woli żyć z zasiłków, żerować na „zdrowym” państwowym organizmie, pobierać… 500 plus niż wziąć się do przyzwoitej roboty, zdziałać coś samemu. Woli się zeszmacić, byleby otrzymać, to, czego pragnie. Smutne i prawdziwe.
Świetnie ilustruje to monolog Damiana, który poza pięknym opakowaniem, posiada też mądre wnętrze. Idąc po lesie, chłopak trafia na duże mrowisko. Rzuca owadom niedojedzoną kanapkę i sikając na nie, tak oto rzecze: „Otępiałe od moczu mrówki na chwilę zgłupiały, zamarły, a potem stały się niezwykle aktywne. Patrzyłem na te mrówki, jakie są głupie, że tak dały na siebie naszczać w zamian za głupią kanapkę. Ot, jak ludzie. Dają się upokorzyć, zarzynają się dla jakiegoś ochłapu. Plujesz im w twarz, a oni ci powiedzą, że deszcz pada…”
Witkowski ma styl nie do podrobienia. Jego porównania, dialogi, szokujące opisy, ironia, groteska. Nawiązania do „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa. Wszystko tu działa. Wszystko ma swoje uzasadnione wyjaśnienie. Nawet średniowieczny horror o morderczej parze. Ale do beczki miodu wrzucę teraz łyżkę dziegciu. „Wymazane” momentami jest zbyt przerysowane. A wyuzdane staruszki? Zamiast im współczuć, że zmarnowały życie, raczej mówiłem w myślach: „a dobrze Wam tak” (wiem, bywam… „okrutny”). No i to nadmierne samouwielbienie pisarza, który co chwilę wplata w tekście swoje nazwisko i tytuły własnych, wcześniejszych powieści – no bo kto inny miał wpadać na spotkania autorskie do miejscowej biblioteki w Wymazanym jak nie On (aż w końcu mieli go pewno dość i przerobili bibliotekę na dyskotekę). Większy narcyz niż jego nastoletni bożek-bohater. Tego już za wiele panie Witkowski. Za wiele…
PS. A może Damian źle się czuje z takim pięknym ciałem. Może to pozorant. Może ten zachwyt i podniecanie się włochatymi waginami pulchnych, siwych pań to tylko taka gra? Interpretacja należy do Was panie i panowie.
Ocena: 7,5/10
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Wymazane" – Piękny Damian w krainie trujaków i księżniczek 60 plus
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
"Ciche miejsce: Dzień pierwszy" – Ta ostatnia pizza w szklanym mieście - Recenzje filmów
Kiedy reżyser o polsko brzmiącym nazwisku „przekazuje” innemu reżyserowi o podobnym nazwisku opiekę nad wymyśloną przez siebie franczyzą, to nic tylko się cieszyć. Mimo że przecież mamy do czynienia nie z komedią, a horrorem o czułych na wszelkie dźwięki, najeźdźcach z kosmosu. Kliszowym. Fakt. Ale jednocześnie jakże kreatywnym na poziomie inscenizacyjnym i trzymającym ciągle za gardło. Czy „Ciche miejsce: Dzień pierwszy” od Michaela Sarnoskiego wstrzykuje w żyły widza równie potężną dawkę adrenaliny, wzbudzając strach przed odzywaniem się i chrupaniem w kinie? A może to bardziej dramat o jednostce wrzuconej w sytuację bez wyjścia, której wnętrze jest ważniejsze od apokalipsy?
"Projekt Hail Mary" – One Space Mission Impossible - Recenzje książek
Ryland Grace to nie skacowany mężczyzna, który otwiera szeroko oczy po całonocnej imprezie z pytaniem: „gdzie ja kurczę jestem?”. Grace budzi się w dziwniejszym miejscu niż wanna w tanim hotelu. Wokół migają jakieś światełka, a w ciele ma liczne rurki. Nic nie pamięta. Jednak, gdy już w głowie „zapali się lampka”, to okaże się, że Mark „Marsjanin” Watney nie był wcale w tak strasznej sytuacji. Ryland też jest samotny, ale w bezkresnym kosmosie… I ma do wykonania ważne zadanie, od którego zależy przetrwanie gatunku ludzkiego. Czy „astrotrudna” misja się powiedzie?
"Tatuażysta z Auschwitz" – Miłość w piekle (jakby podkoloryzowana) - Seriale
Najpierw była książka. Choć bestsellerowa, to jej autorkę odsądzano od czci od wiary. Zarzucano, że urodzona w Nowej Zelandii Heather Morris kompletnie pominęła historyczno-edukacyjną rzetelność na rzecz ckliwego romansu w miejscu, w którym na miłostki nie było żadnych szans. Wiadomo, że w największym niemieckim obozie koncentracyjnym ginęły całe rodziny, a łącznie zamordowano ponad milion ludzi. Jaki więc mógł być miniserial na podstawie „Tatuażysty z Auschwitz”? Czy to dzieło, które należy szybko wymazać z pamięci? Nie! Ale do wybitnej produkcji telewizyjnej droga daleka.
"Zmiana" – Koniec jest początkiem - Recenzje książek
Na początku trzeba wyraźnie zaznaczyć. Poniższa recenzja została napisana z myślą o pewnej grupie osób. Mowa o czytelnikach mających lekturę pierwszego tomu serii „Silos” za sobą. Oczywiście Hugh Howey tak wymyślił kolejną część, by nie zagubił się w niej „świeżak”, jednak mimo zupełnie oddzielnej historii, połączenia są wyraźne. A zatem lepiej doświadczyć „Zmiany” jako człowiek, który jadł już chleb z tego dystopijnego pieca. Czy ta powieść jest równie intrygująca i wciągająca jak poprzednia? Niestety nie, choć są w niej tematy fascynujące i jednocześnie przerażające.
Teraz czytane artykuły
"Wymazane" – Piękny Damian w krainie trujaków i księżniczek 60 plus - Recenzje książek
Biję się w pierś. Klękam na grochu… Co takiego zrobiłem? Miałem swój pierwszy raz z Michałem Witkowskim. Było mi bardzo przyjemnie. Nie żałuję. Jedynie mi wstyd, że zrobiłem to tak późno, dopiero po 30-stce. Tylko bez skojarzeń proszę. Witkowski to pisarz. Bardziej… heretyk, niż heteryk. A jego wydanej przez ZNAK w 2017 roku powieści „Wymazane” nie wymażę z pamięci. Bo książka to śmieszna i gorzka, odważna i biegnąca pod prąd przyjętym obyczajowym normom.
Dzień Dziecka w Multikinie - Kultura
Z okazji Dnia Dziecka, od 30 maja do 2 czerwca w sieci Multikino w całej Polsce odbędą się specjalne pokazy filmów animowanych oraz inne atrakcje. Kina we Włocławku i w Bydgoszczy również przygotowały ciekawy program.
Muzeum Stutthof w Sztutowie – ważne miejsce pamięci - Ciekawe miejsca
„Nigdy więcej” – te słowa wypowiedziała była więźniarka jednego z niemieckich obozów koncentracyjnych, miejsc strasznych, zbudowanych w celu „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, czyli masowego mordu niewinnych ludzkich istnień. W okolicach Gdańska także znajdował się taki obóz. Obecnie jest tam muzeum, które nie pozwala na to, by zanikła pamięć o tych dawnych wydarzeniach.
Prequel "1670"?! Nie, to Parodia parodii – "1669"! - Zabawne
Serial „1670” od Netflixa i na Netflixie to coś, co śmiało można już nazwać fenomenem popkulturowym. To jednocześnie mockument, satyra i parodia czasów iście szlacheckich w odniesieniu do współczesnych, w których do bogactwa i sławy dochodziło się rękami własnych chłopów. Wie o tym Jan Paweł Adamczewski i jego rodzina. W oczekiwaniu na kolejny sezon przygód owego rodu, warto obejrzeć parodię, jaką przygotowała, nagrała i w świat wypuściła grupa o nazwie EPIKA (Gosku, Dziewoj, Nowak, Kuba_official, Minigosku, Warga, a nawet Beata z Bohdanem i niejaki Tojtek) na kanale Z Dvpy. Wiele tysięcy waćpanów i waćpanien już łobejrzało ten sequel, a raczej prequel, a raczej naśladowczy projekt i się śmiało (chyba). Dołączcie i Wy! „Jak Wam się spodoba to hip hip hurra, jak nie to szkoda” – jak mawia EPIKA. Bieda, fuszerka, słaba gra aktorska? I co z tego, skoro kozy się znajdą, jak będzie trzeba, a słowa powszechnie uznane za obelżywe obudzą każdego ponuraka.
"Resident Evil: Ostatni rozdział" – Paradise City - Recenzje filmów
Jaka jest seria adaptacji kultowej sagi survival horrorów opatrzonych szyldem „Resident Evil”, każdy widzi i słyszy. Twórcy kinowej wersji growego odpowiednika nigdy nie mierzyli zbyt wysoko, ich ambicją było dostarczenie widzom przede wszystkim prostego, czasami niezwykle absurdalnego kina rozrywkowego z przeogromną liczbą komputerowych sekwencji, czyli podsumowując jednym zdaniem: zaoferowanie sympatykom tematu zombie apocalypse efekciarskiego, chociaż bezmózgiego widowiska. I trzeba przyznać, że pomimo licznych uchybień i logicznych błędów, omawianą serię ogląda się całkiem przyjemnie.
Nowości
"Piosenki dla dzieci. Część 1" – Jak Ciocia Aga śpiewem przytula - Recenzje płyt
Do rodziców: pamiętacie, gdy Majka Jeżowska zachęcała Was do wspólnej zabawy swoimi piosenkami? Zapewne tak! Do dzieci: chcecie poczuć się jak Wasi kilkuletni wówczas rodzice? Wreszcie na rynku muzycznym pojawił się debiutancki album, który w pełni na to pozwala. Łączy pokolenia. O wartościach ważnych opowiada i do tańca zaprasza. Ma taki zwykły tytuł, ale jednocześnie roztacza tak niezwykłą aurę. W czym zasługa autorki tekstów i wokalistki – Agnieszki Sadowskiej. Jako Ciocia Aga jest godną następczynią wspomnianej Majki Jeżowskiej. Jej „Piosenki dla dzieci” to płyta melodyjna, która sprawia, że zawsze świeci słońce.
7 Horizons – baw się na całego w rytmach Arkadiusza Balcerczaka! - Muzyczne Style
7 Horizons to projekt muzyczny rozwijany przez polskiego DJ-a i producenta muzyki elektronicznej Arkadiusza Balcerczaka. Eksperymentuje on muzycznie z różnymi nurtami gatunku deep house, melodic house. Jego utwory cechują się pozytywnym vibe, tanecznym klimatem, ale zahacza tez o bardziej spokojne melodie.
Michał Sieńkowski zaprasza na wakacyjną imprezę do rana! - Muzyczne Style
Kojarzony dotąd z indie-popowymi dźwiękami Michał Sieńkowski przedstawia pierwszy w autorskim repertuarze utwór, który może porwać do tańca niejednego słuchacza. Mający swoją premierę singiel zatytułowany „Nieskończony”, jest doskonałą propozycją do playlist, odtwarzanych podczas letnich imprez na plaży i w klubach.
Pierwsza edycja British Film Festival w Kinie Muza w Poznaniu! - Kultura
13 listopada 2024 roku w poznańskim Kinie Muza zadebiutuje pierwsza edycja British Film Festival – pierwszego w Polsce i jednego z niewielu w Europie festiwalu filmowego poświęconego w całości kinematografii brytyjskiej. Znamy już szczegóły programu, które zostały wyjawione na konferencji prasowej. Na te kilka dni organizatorzy zapraszają na ciekawe retrospektywy filmowe, jednak z nich to przegląd filmów mistrza suspensu, legendarnego Alfreda Hitchcocka w 125. rocznicę jego urodzin. Do tego specjalny pokaz „Rydwanów ognia”! I pewne niespodzianki związane z nietypowym seansem kinowym! Jakie konkretnie? O tym w artykule!
Pierwszy zwiastun "Gladiatora II" z polskimi napisami! Hit czy kit? - Artykuły o filmach
Do serwisu YouTube niczym rydwan na arenę wjechał pierwszy trailer drugiego "Gladiatora". Czy klimat klasyki z roku 2000 został zachowany? Czy Paul Mescal (do tej pory same niszowe produkcje) jako Lucjusz (siostrzeniec Kommodusa) i następca Russella Crowe'a pokaże siłę aktorstwa, będąc magnetycznym bohaterem, za którym będą podążać inni? Zwiastun nie odpowiada w pełni na te pytania, choć scenografia i kostiumy "rządzą" w tym pogrążonym w chaosie Imperium Rzymskim! Niestety jest coś, co psuje widowiskowe sceny. Jasne, że Denzel Washington to czarnoskóry aktor wcielający się tutaj w byłego gladiatora, który zdobył bogactwo, ale czy to oznacza, żeby wciskać w montaż rapowy kawałek? Tak brakuje dobrego motywu Hansa Zimmera (tu go zastępuję Harry Gregson-Williams). Niechaj 86-letni Ridley Scott pamięta - „To, co uczyni, odbije się echem w wieczności”. Niechaj więc podaruje nam co najmniej solidne kino historyczne, mimo że na pokładzie ma Davida Scarpę, scenarzystę byle jakiego "Napoleona". Premiera "Gladiatora II" w połowie listopada 2024 roku! Co by nie powiedzieć, to Joseph Quinn (Eddie ze "Stranger Things") jako imperator wygląda tak, że lepiej się modlić, by nie pokazał kciuka w dół. Taki rzymski Joker... A Wy co przeczuwacie? Będzie hit czy kit?
"Maluje emocje na różowo w pierwszym singlu". Kto? Roztańczona VEROA! - Zespoły i Artyści
VEROA, czyli Weronika Fedor to nie tylko wokalistka, ale też multiinstrumentalistka. Gra na skrzypcach, fortepianie i ukulele. Co więcej, sama pisze teksty i muzykę prosto z nastrojowych inspiracji. W swojej twórczości cechuje się dużą różnorodnością stylistyczną oraz pomysłowością. Właśnie zadebiutowała energiczną piosenką „Róż”.
Artykuły z tej samej kategorii
"Droga Królów" – Niech Cię Burza Sanderson! - Recenzje książek
W pierwszym tygodniu od premiery znalazła się na 7. miejscu listy bestsellerów The New York Times. Zdobyła nagrodę Davida Gemmella Legend Award dla najlepszej powieści fantasy. Każdy fan gatunku musi ją znać i przeczytać od deski do deski – jak pewna Polka, która to uczyniła w dwa dni (!). Po takich rekomendacjach oraz informacjach decyzja o pójściu „Drogą Królów” jest oczywista. I co z tego, że na rynku wydawniczym jest wiele nowości – lepiej zmierzyć się z dawniejszą, 1000-stronicową, wychwalaną powieścią Brandona Sandersona. I niestety… Oj ciężka to była lektura… Ani ona wybitna, ani wciągającą swoją intrygą. Rzekłem to na wstępie Ja – Przemek „Aragorn” Jankowski, który w różnych królestwach już bywał.
"Rebecca Thompson. Król Upiorów" – Młodzi wybrańcy kontra potężne zło! - Recenzje książek
Kiedy ujrzałem to oblicze siedzącej na tronie potężnej, ponurej, przesiąkniętej nikczemnością postaci, to nie było innego wyjścia jak… brać nogi za pas. Nie. Nie tym razem. Czas się z nią zmierzyć, a dokładniej z debiutancką, młodzieżową opowieścią urban fantasy wymyśloną przez R. K. Jaworowskiego – inżyniera informatyka. Tym bardziej, że to zupełna nowość na rynku wydawniczym, stworzona w gatunku „Filmowy styl książkowy” („Movie Book”), w której swoje „palce” maczała... Sztuczna Inteligencja.
"Kroniki Conectora: Geneza" – O Wielki Demonie! - Recenzje książek
Jego prawdziwe imię i nazwisko oraz data urodzenia? Ściśle tajne. Ważne, że jest znany wśród niektórych jako Conector – nieustraszony podróżnik z Linii 49, który od niemal 400 lat odkrywa tajemnice wszechświata. Przybiera formę astralną, stając się bezpośrednim świadkiem wydarzeń w północno-zachodniej gałęzi swojego multiwersum. Ale wreszcie musi nieco odpocząć. Otwiera zatem dziennik, aby spisać wszystkie momenty większe niż życie, większe niż potęga gór… A ja to czytam i otwieram szeroko oczy! To żadna kosmiczna nuda, mimo że taki tytuł ma pierwszy rozdział. Jednak, aby przyswoić owe wizje, należy zawiesić niewiarę wysoko. Tylko wtedy przebrnie się przez prehistoryczne, gorące afrykańskie stepy; zimne pustkowia Antarktydy oraz przez inne metafizyczne miejsca, opisane w „Kronikach Conectora”.
"Deman" – Polski superbohater w kolorach szarości - Recenzje książek
Co ten Artur Urbanowicz ze mną zrobił! Łapanie się za głowę; rzucanie cichych, a czasem głośnych przekleństw; drętwienie rąk; mrówki chodzące po plecach; pot spływający po szyi – między innymi to przytrafiło mi się podczas czytania powieści pt. „Deman”. Już sam tytuł mrozi krew w żyłach, a co dopiero skąpana w czerwieni twarda okładka. Autor skrzyżował horror pełną gębą z fantastyczną, obszytą psychologicznym aspektem, historią superhero. Dokonał tego w polskich realiach, główną akcję osadził we współczesnej Warszawie. Z trzech ostatnich literackich kolubryn, ta pozycja jest jego najlepszą. A dlaczego, o tym dowiecie się, wchodząc głęboko w niniejszą recenzję. Ostrzegam! Jej lektura będzie prawie jak podpisanie paktu z demonem…
"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.634