"Wymazane" – Piękny Damian w krainie trujaków i księżniczek 60 plus - Recenzje książek

Autor, który niegdyś zasłynął kontrowersyjną „przygodowo-obyczajową” publikacją z życia... ciot pt. „Lubiewo” (mój nr 2 do nadrobienia), tym razem zabiera czytelnika do Wymazanego. Małego, fikcyjnego miasteczka na dalekim polskim Dzikim Wschodzie, gdzieś pod litewską granicą. Położone w okolicach lasu, gdzie próżno szukać jadalnych grzybów (za to od trujaków tu pod dostatkiem), z blokami zapadającymi się w bagnach i owianym przerażającą legendą parkingiem dla TIR-ów, nie przypomina raju na ziemi.

 

Gdyby na siłę umieścić powieść „Wymazane” w jakimś gatunkowym kluczu, to najbliżej jej do przewrotnego, ekstrawaganckiego romansu „spółkującego” z jeszcze bardziej przewrotna czarną komedią. Bo tu wszystko jest, zarówno w przenośni, jaki dosłownie od du.. strony. W klasycznej historii miłosnej ona jest zakochana w pewnym przystojniaku, ale podły los rzuca ją w podłe łapska damskiego boksera. Tutaj jest on i ma naście lat. I zamiast zakochiwania się w ponętnych młodych dziewczętach, bardziej kręci go fantazjowanie o ostrym seksie z… kobietami nad wyraz dojrzałymi. Masturbacja przy porno z gatunku mature plus size, to chyba jedno z jego ulubionych zajęć. Najbardziej gustuje w w tym, co brzydkie i najlepiej pulchne. „Stara, gruba baba z wielką trwałą na barana i obwisłymi, wielkimi baniami, z włochatą piczką i zapachem potu spod pach” – o takiej właśnie dniami i nocami ciągle marzy. W Wymazanym jest kilka takich pań, ale jedna w szczególności pasuje do rysopisu idealnego. To niejaka Janina alias Alexis (tak, pseudonim wzięty od bohaterki „Dynastii”, ale bardziej przez operatywność do interesów i cwany charakter aniżeli fizjonomię).

 

Piękny Damian, Damianek Piękny. „Jedno oko niebieskie – będzie mieć życie królewskie, drugie zielone – życie szalone”. Tak mu starsze sąsiadki – Te Zza Rzeki wróżą, a wspomniana Alexis – królowa pieczarek, właścicielka fermy wściekłych lisów i milionerka z zagranicznym kontem nawet to wie. Bo ma wobec 17-latka swoje plany. Uwieść. Zdobyć serce. Zahipnotyzować. Może i wziąć… ślub. Ten Piękny nomen omen naprawdę jest piękny. Metr 90. Dłuższe włosy w kolorze naturalnego blond. Rozwijające się naturalnie mięśnie. Narcyz jak się patrzy. Oślepiające Słońce w świecie brzydoty. Jedynie pan Bóg poskąpił mu tam na dole… No bo co to jest 14 cm. Ale Damian się tym nie przejmuje. Wkrótce okaże się, że bardziej liczy się jakość niż długość. A żądza, namiętność i sperma wybuchną w tym samym czasie, w tej samej godzinie, w tej samej minucie. Dziewictwo żegnaj!

 

Biedne koleżanki. Chciałyby mieć Damianka tylko dla siebie. Jednak on – od małego zapatrzony w pomarszczoną szyją i piersi swojej… babci, ani przebojowej Jagodzie – przedstawicielce wagi ciężkiej, ani wyniosłej kujonce Sylwii nie podaruje więcej niż własną przyjaźń. Głównego bohatera z Sylwią i Jagodą łączy coś jeszcze – chęć wyrwania się z Wymazanego. Duży świat czeka otworem. No bo co robić tu, gdzie szaleje bezrobocie, szerzy się lenistwo, plotka goni plotkę. Gdzie bez znajomości szanse na karierę zerowe. Gdzie sąsiedzka troska to oksymoron. Skąd ja to znam… Damian się w Wymazanym marnuje. Jest za ładny. Nawet jakby nie został sławnym aktorem czy uznanym prawnikiem, a jedynie brylował na ściankach Polsatu jako gwiazda Instagrama, to i tak warto uciec z tej śmierdzącej prowincji.

 

Dużo tu humoru. Weźmy pod uwagę choćby menażerię barwnych bohaterów o jakże oryginalnych ksywach i nazwiskach, m.in.: W Ząbek Czesany i Beria. Lecz to taki śmiech przez łzy. Powieść Witkowskiego jest bowiem przepełniona smutnymi kontrastami i trafnymi spostrzeżeniami. Mamy młodość i starość. Brzydotę mieszkańców i piękno Damianka. Życie i śmierć. Bogactwo i skrajną biedę. Skontrastowana jest też współczesność z dawnymi czasami. Książka zawiera retrospekcje w postaci opowieści zmarłej na raka babci głównego bohatera oraz spadającej na cztery łapy, kocicy Alexis. W tych związanych z wojną wspomnieniach czytelnik widzi, jak przez lata zmieniło się polskie społeczeństwo. Jak wtedy było silne, odważne, jak spontaniczne. Teraz… Teraz to już przestało zaskakiwać. Każdy tylko woli żyć z zasiłków, żerować na „zdrowym” państwowym organizmie, pobierać… 500 plus niż wziąć się do przyzwoitej roboty, zdziałać coś samemu. Woli się zeszmacić, byleby otrzymać, to, czego pragnie. Smutne i prawdziwe.

 

Świetnie ilustruje to monolog Damiana, który poza pięknym opakowaniem, posiada też mądre wnętrze. Idąc po lesie, chłopak trafia na duże mrowisko. Rzuca owadom niedojedzoną kanapkę i sikając na nie, tak oto rzecze: „Otępiałe od moczu mrówki na chwilę zgłupiały, zamarły, a potem stały się niezwykle aktywne. Patrzyłem na te mrówki, jakie są głupie, że tak dały na siebie naszczać w zamian za głupią kanapkę. Ot, jak ludzie. Dają się upokorzyć, zarzynają się dla jakiegoś ochłapu. Plujesz im w twarz, a oni ci powiedzą, że deszcz pada…”

 

Witkowski ma styl nie do podrobienia. Jego porównania, dialogi, szokujące opisy, ironia, groteska. Nawiązania do „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa. Wszystko tu działa. Wszystko ma swoje uzasadnione wyjaśnienie. Nawet średniowieczny horror o morderczej parze. Ale do beczki miodu wrzucę teraz łyżkę dziegciu. „Wymazane” momentami jest zbyt przerysowane. A wyuzdane staruszki? Zamiast im współczuć, że zmarnowały życie, raczej mówiłem w myślach: „a dobrze Wam tak” (wiem, bywam… „okrutny”). No i to nadmierne samouwielbienie pisarza, który co chwilę wplata w tekście swoje nazwisko i tytuły własnych, wcześniejszych powieści – no bo kto inny miał wpadać na spotkania autorskie do miejscowej biblioteki w Wymazanym jak nie On (aż w końcu mieli go pewno dość i przerobili bibliotekę na dyskotekę). Większy narcyz niż jego nastoletni bożek-bohater. Tego już za wiele panie Witkowski. Za wiele…

 

PS. A może Damian źle się czuje z takim pięknym ciałem. Może to pozorant. Może ten zachwyt i podniecanie się włochatymi waginami pulchnych, siwych pań to tylko taka gra? Interpretacja należy do Was panie i panowie.

 

Ocena: 7,5/10

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję