O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
aragorn136 (20841 pkt)Strona WWW Autora
Ilość odwiedzin:
5 768
Czas czytania:
6 180 min.
Kategoria:
Autorzy/pisarze
Autor:
aragorn136 (20841 pkt)
Dodano:
4254 dni temu

Data dodania:
2012-07-26 21:21:57

 

         700 lat później

 

         PLENER. WŁOCŁAWEK. ULICA OKRZEI - DZIEŃ

 

          Na głównej, przejazdowej ulicy we Włocławku, mnóstwo aut

          porusza się w żółwim tempie. Na wielkim ekranie-banerze

          pojawia się data: 7 czerwca 2010 roku, a poniżej godzina 15.

          00.

 

          Wśród pojazdów widać stary, zielony samochód marki Tipo.

 

          WNĘTRZE. AUTO - DZIEŃ

 

          Za kierownicą siedzi MICHAŁ - młody około 23 letni brunet. Ma kręcone

          włosy, ubrany w niebieską koszulkę z krótkim rękawem i

          dziurawe dżinsy. Obok niego widać, namiętnie żującą gumę do

          żucia, MONIKĘ, chudą blondynkę z gołym pępkiem - widocznym, dzięki

          krótkim różowym spodenkom i przewiewnej żółtej bluzce.

 

                              MONIKA

                       (głowę ma pochyloną, gra w jakąś

                        grę na komórce)

                    Co te samochody tak wolno jadą? Weź

                    je kurna wyprzedź.

 

                              MICHAŁ

                    Monia, jedziemy w korku.

 

                              MONIKA

                    Aaaaa, no tak. Nie zauważyłam.

 

          Monia patrzy przez przednią szybę, marszczy czoło i robi

          głupią minę. Długi, lekko spiczasty nos, a na lewym poliku duży

          pieprzyk, sprawiają, że wygląda jak Marylin Monroe po przeszczepie

          twarzy Joli Rutowicz.

 

          Dziewczyna ma bardzo skupioną minę, znowu gra w swoją

          ulubioną grę: Milionerzy.

 

                              MONIKA

                    Michał?

 

                              MICHAŁ

                    Co tam Moniuś?

 

                              MONIKA

                    Znowu mam problem w Milionerach.

                    Takie te pytania trudne. Posłuchaj

                    uważnie: jak miała na imię

                    przyjaciółka Bolka i Lolka? a) Ala

                    b) Tola c) Agnieszka d) Ewa

 

                              MICHAŁ

                    Tola.

 

                              MONIKA

                    Dziękuję. Mam już sto złotych.

 

          Nagle chłopak hamuję. Szarpnięcie. Komórka wylatuje

          dziewczynie z dłoni i spada pod siedzenie. Michał trąbi. Po

          jego twarzy, na której widać gniewny grymas, spływa pot.

 

                              MICHAŁ

                    Jak jedziesz baranie!

 

                              MONIKA

                    Spokojnie misiu. Nie denerwuj się.

 

          Monia próbuje odszukać komórkę.

 

                              MONIKA

                    Kurczę, nie zdążyłam odczytać

                    pytania za pięćset złotych.

 

                              MICHAŁ

                    Też mi problem.

 

                              MONIKA

                    Dla mnie to jest problem. Chociaż

                    większy był, gdy zaginął mój

                    pluszak od ciebie.

 

           Sczupła blondynka nadal stara się dosięgnąć swoją zgubę.

 

                              MONIKA

                    Nie mogę się schylić.

 

                              MICHAŁ

                    Odepnij pas.

 

                              MONIKA

                    Dzięki misiu.

 

          Monia całuje chłopaka w policzek. Odpina pas. Maca pod

          siedzieniem i odnajduje różowy telefon marki Nokia.

 

                                                                                             PRZEJŚCIE DO:                           

 

          WNĘTRZE. KORYTARZ. WYŻSZA SZKOłA HUMANISTYCZNA - DZIEŃ

 

          Przez korytarz biegnie Michał, nerwowo zerka na zegarek. Na

          ścianie wiszą ogłoszenia, plakaty, kalendarz. W lewej dłoni

          trzyma czarną teczkę z papierami. Nieoczekiwanie otwierają

          się drzwi od męskiej toalety. Chłopak zostaje uderzony i jak

          długi pada na podłogę.

 

                              GŁOS (OFF)

                    Niech to złamana motyla noga. Nic

                    się panu nie stało?

 

          Przed chłopakiem pochyla się wysoki, około 50 letni

          mężczyzna. To pan MAREK - wykładowca biologii. Podaje

          dłoń chłopakowi i pomaga wstać.

 

                              MICHAŁ

                    Dzień dobry panie profesorze. Na

                    szczęście jestem w jednym kawałku.

 

                              MAREK

                    Oo. To ty. Witam. Tak wyrosłeś i

                    zmężniałeś, że cię nie poznałem. Co

                    u ciebie? Gdzie tak pędzisz jak

                    gazela?

 

                              MICHAŁ

                    Na randkę z panią Antoniną. Piszę u

                    niej pracę dyplomową.

 

                              MAREK

                    Współczuję ci chłopaku. To

                    wymagająca babka. Wpadłeś jak

                    śliwka w kompot.

 

                              MICHAŁ

                         (uśmiecha się)

                    Lubię sporty ekstremalne.

 

                              MAREK

                    Zatem powodzenia. Nie będę cię

                    dłużej zatrzymywał. Pozdrów mamę.

 

                              MICHAŁ

                    Dziękuję.

 

          Podają sobie dłonie. Profesor odchodzi w stronę windy.

 

 

          WNĘTRZE. POKÓJ PROMOTORKI

 

          Przy biurku, na drewnianym krześle siedzi chuda, wysoka,

          lekko zgarbiona i pochylona postać. Coś czyta. Ma włosy upięte

          w kok, zielony sweter, na orlim nosie wielkie okulary o

          grubych szkłach. Na biurku stoi ciężki monitor CRT. Obok mała doniczka

          z kaktusem i tabliczka z nazwiskiem: prof. ANTONINA SZPAK. Naprzeciwko siedzi

          lekko speszony chłopak.

 

                              ANTONINA

                         (skrzeczącym głosem)

                    Panie Michale. Co mi pan tu

                    przynosi? Jakieś kilkanaście stron

                    tekstu pobranego z internetu? Musi

                    pan się lepiej postarać.

 

                              MICHAŁ

                    Ależ pani profesor. Część tych

                    informacji napisałem sam. Inne

                    intensywnie szukałem. Noce nie

                    przespane, oczy się kleiły.

 

          Antonina odkłada papiery. Zdejmuje okulary i pokazuje palcem

          na swoje oko.

 

                              ANTONINA

                    Jedzie mi tu czołg?

 

                              MICHAŁ

                         (zdziwiony)

                    Słucham?

 

          Pani profesor wstaje z miejsca i wyrzuca wszystkie papiery

          do kosza.

 

                              MICHAŁ

                         (jeszcze bardziej zdziwiony)

                    Co pani profesor robi? Ja się tak

                    napracowałem.

 

                              ANTONINA

                    Napracował się pan, ale chyba w

                    łóżku ze swoją dziewczyną.

 

          Poliki chłopaka przybierają barwę dojrzałego pomidora. Oczy

          powiększają się, po policzku spływa pot. Na czole widać

          wyraźny siniak. Nic nie mówi. Antonina siada.

 

                              ANTONINA

                    Dobra praca dyplomowa wymaga

                    poświęceń. Szczególnie gdy ja

                    jestem promotorem. Wybrał pan

                    temat: "Szlakiem Pomników Przyrody

                    po Wybranych Parkach Narodowych

                    Południowej Polski" i myślał pan,

                    że poszpera w internecie i to

                    wszystko? Wbrew temu co większość

                    osób sądzi, ten kierunek nie jest

                    prosty. Co pana skłoniło do

                    podjęcia studiów na Ochronie

                    Środowiska?

 

                              MICHAŁ

                         (cichym głosem)

                    Kocham przyrodę.

 

                              ANTONINA

                    I ta miłość pomoże panu w napisaniu

                    dobrej pracy dyplomowej?

 

                              MICHAŁ

                    Chciałbym by współpraca z panią

                    dobrze się układała.

 

                              ANTONINA

                    Czy ma pan auto i dobry aparat

                    fotograficzny?

 

                              MICHAŁ

                    Tak.

 

                              ANTONINA

                    W takim razie musi pan osobiście

                    udać się do tych parków. Porobić

                    wiele dobrych zdjęć, coś napisać na

                    miejscu. Poobserwować. Proponuję

                    zacząć od Puszczy Niepołomickiej.

                    Spotkamy się za dwa tygodnie.

                    Liczę, że wówczas moje oczy ujrzą

                    coś więcej niż wklejone gotowe

                    teksty. Do zobaczenia.

 

          Michał z niezbyt zadowoloną miną podnosi się i kieruje w

          stronę drzwi. Odwraca głowę.

 

                              MICHAŁ

                    Do widzenia.

 

          WNĘTRZE. SKLEP Z TANIMI CIUCHAMI

 

          Mała, ciasna przymierzalnia. Niska blondynka zakłada

          przechodzoną różową koszulkę na ramiączka. W kieszeni spodni

          wibruje telefon komórkowy. Dziewczyna wyjmuje go i naciska

          zielony przycisk.

 

                              MONIKA

                         (przez telefon)

                    Halo?

 

                              MICHAŁ (OFF)

                    Hej Monia. Mam nadzieję, że nie

                    wyrzucili cię z żadnego z tych

                    sklepów?

 

                              MONIKA

                        (przez telefon)

                    Nie. Byłam dziś bardzo grzeczna.

 

                              MICHAŁ (OFF)

                    Mam dla ciebie dwie wiadomości.

                    Dobrą i złą. Którą chcesz usłyszeć

                    jako pierwszą?

 

                              MONIKA

                        (przez telefon)

                    Dobrą.

 

                              MICHAŁ (OFF)

                    Jedziemy na wycieczkę.

 

                              MONIKA

                         (przez telefon)

                    Super. A zła?

 

                              MICHAŁ (OFF)

                    Ale nie nad jezioro Czarne, tylko

                    do Niepołomic.

 

                              MONIKA

                        (przez telefon)

                    A gdzie to jest?

 

                              MICHAŁ (OFF)

                    Daleko. Weź woreczki foliowe.

 

          Na twarzy dziewczyny pojawia się grymas niezadowolenia.

 

         4 dni później

 

          PLENER. SZOSA - RANEK

 

          Pustą drogą jedzie zielony fiat marki Tipo. Po lewej liczne

          pola uprawne, po prawej lasy.

 

          WNĘTRZE. AUTO - RANEK

 

          Monia, ubrana w nową, różową bluzkę, siedzi zapatrzona

          w wyświetlacz swego telefonu. Jej chłopak skupiony jest na jeździe.

          Na tylnym siedzeniu leży aparat fotograficzny marki Sony, koc, butelka

          wody mineralnej i mapa. W radiu grają przebój Seweryna Krajewskiego:

          "Czemu pędzę wciąż przed siebie?"

 

          Na liczniku prędkość 110km/h. Przez przednią szybę widać

          szosę i mijane auta.

 

 

                              MONIKA

                    Jak miał na imię Łokietek, jeden z

                    władców Polski? a)Roman b) Henryk

                    c) Michał d) Władysław

 

                              MICHAŁ

                    Jaka kasa za poprawną odpowiedź?

 

                              MONIKA

                    Pięćset zeta.

 

                              MICHAŁ

                    Nieźle Monia. Poradziłaś sobie sama

                    z pytaniem za stówę.

 

                              MONIKA

                    Nie śmiej się ze mnie. Nie jestem

                    aż taka głupia!

 

                              MICHAŁ

                    Władysław.

 

                              MONIKA

                    Co?

 

                              MICHAŁ

                    Poprawna odpowiedź.

 

                              MONIKA

                    Acha. Senkju Majkel.

 

          Dziewczyna kładzie dłoń na kolanie chłopaka.

 

          PLENER. POBOCZE - DZIEŃ

 

          Michał przegląda, rozłożoną na masce auta, mapę. Jego

          krótkie, hawajskie spodenki powiewają na wietrze, a zielona koszulka

          z karykaturą premiera Tuska upiększa klatkę piersiową.

 

          Obok w rowie kuca dziewczyna. Wymiotuje.

 

                              MICHAŁ

                    Mówiłem, żebyś zabrała woreczki.

                    Teraz muszę się co kilkanaście

                    minut zatrzymywać. Przynajmniej na

                    spokojnie przejrzę mapę zanim ty

                    przeczyścisz swój żołądek.

 

          Po chwili Monia podnosi się. Obciera twarz chusteczką. Blada

          jak ściana, idzie chwiejnym krokiem w kierunku chłopaka.

          Dżinsowe spodenki uwypuklają ponętne kształty jej

          pośladków, na nogach ma sandały.

 

                              MONIKA

                    Po co ja się

                    zgodziłam na tą wycieczkę.

 

                              MICHAŁ

                    Oj Monia, Monia. Ja cię na siłę nie

                    ciągnąłem. Ale zobaczysz. Jak

                    dojedziemy, to zaraz poczujesz

                    się lepiej. Zrobimy sobie kilka

                    zdjęć. Poleżymy na kocyku. Będzie

                    miło.

 

                              MONIKA

                    Akurat!

 

                              MICHAŁ

                    Jak zwykle trudno ci dogodzić.

                    Napij się wody, nie przeszkadzaj.

 

          Dziewczyna siada do samochodu. Odkręca wodę mineralną.

          Szybko i łapczywie pije.

 

                              MICHAŁ

                         (cichym głosem do siebie)

                    Kurwa mać. Coś tu nie tak. Chyba

                    skręciłem w złą drogę. Akurat

                    wczoraj musiał mi się popsuć GPS. W

                    mordę.

 

                              MONIKA

                    Co tam mruczysz pod nosem?

 

                              MICHAŁ

                    Zgubiliśmy się!

 

                              MONIKA

                         (zachłystuje się wodą,

                         kaszle)

                    Że co!?

 

                              MICHAŁ

                    Spokojnie. Pojedziemy prosto. Może

                    będzie jakieś gospodarstwo i

                    spytamy o drogę.

 

          Chłopak zwija mapę. Wsiada za kierownicę. Odpala. Cisza.

          Silnik nie reaguje. Przekręca jeszcze raz kluczykiem. Cisza.

 

                              MONIKA

                    Błagam misiu. Powiedz, że to jakiś

                    żart.

 

          Michał wychodzi. Otwiera maskę. Mija kilkanaście sekund.

          Zamyka ją z hukiem.

 

                              MICHAŁ

                         (opanowanym, aczkolwiek lekko

                         zdenerwowanym głosem)

                    Dalej idziemy pieszo.

 

          PLENER. WIOSKA - DZIEŃ

 

          W bliskiej odległości od siebie stoi kilka rozwalających się

          drewnianych chat oraz stara obora i mała szopa. Na środku

          podwórza widać studnię. Wszystko zarośnięte krzakami

          jarzębiny. Wioska wygląda na niezamieszkaną.

 

          WNĘTRZE. CHATA - DZIEŃ

 

          Przy długiej ławie, ustawionej na środku obszernej izby, na

          skrzypiącym stołku, siedzi brodaty, niski, gruby, bosy

          facet. Ubrany jest w pożółkłą wyciągniętą koszulę i szare

          portki. Obgryza kość kurczaka. Po dłoniach spływa mu

          tłuszcz.

 

          Pod oknem leży skulony czarny pies-kundel. Nagle podrywa

          mordę. Stają mu uszy. Zaczyna szczekać. Ktoś głośno puka do

          drzwi.

 

          Mężczyzna wstaje.

 

                              CHłOP

                    Cisej Muzyn. Kogo tam licho

                    niesie?

 

          Podchodzi do drzwi. Uchyla lekko. Patrzy.

 

                              CHŁOP

                    Jezusińku drogi. Kto wy? Muzyn,

                    cisej mówie!

 

          Naprzeciwko stoi chłopak i dziewczyna. Oboje zmęczeni.

 

                              MICHAŁ

                    Dzień dobry. Czy mógłby pan nam

                    jakoś pomóc? Nasze komórki nie mają

                    tu zasięgu. Auto nawaliło. Czy ma

                    pan telefon? Co to za wieś? Nie ma

                    jej na mapie.

 

                              CHŁOP

                         (bardzo zdziwiony)

                    Wejdźta.

 

          Otwiera szeroko drzwi. Pies warczy. Młodzi ludzie wchodzą

          niepewnym krokiem do środka. Chłopak trzyma zwinięty koc, na

          szyi ma zawieszony aparat. Pies zaczyna szczerzyć kły.

          Warczy.

 

                              CHŁOP

                    Nie bójta sie. Nic wam nie zrobi.

                    Murzyn cisej ci mówie! Cholero

                    jedna!

 

          Pies chowa się pod stary koc. Mężczyzna wysuwa dwa stołki

          spod ławy. Na ścianie widać czaszkę jelenia.

 

                              CHŁOP

                    Siadejta.

 

          Chłopak i dziewczyna siadają. Rozglądają się po izbie.

 

                              CHŁOP

                    Napijeta sie kozigo mlika?

 

                              MICHAŁ

                    Ja dziękuję. Nie przepadam.

 

                              MONIKA

                    A ja chętnie spróbuję.

 

          Mężczyzna wstaje. Znika w drugiej mniejszej izbie. Po kilku

          sekundach przynosi dzban i dwa metalowe kubki. Stawia

          wszystko na ławie. Nalewa mleka sobie i dziewczynie. Siada

          po drugiej stronie.

 

                              CHŁOP

                    Oo. Teraz my na spokojnie pogoduma

                    jak cłowiek z cłowiekim. Jakie imie

                    mota?

 

                              MICHAŁ

                    Ja Michał, a to moja dziewczyna

                    Monika.

 

          Chłop spogląda na Moniką. Oblizuje usta.

 

                              CHŁOP

                    Fajno z ciebie dziewucha.

 

                              MICHAł

                    A do pana jak można się zwracać?

 

          Dziewczyna lekko zarumieniona, próbuje koziego mleka. Ma

          odruchy wymiotne. Brodaty mężczyzna patrzy na nią z ogromnym

          zdziwieniem. Monika wstaje, wybiega z chaty, trzymając

          dłonie na ustach.

 

                              CHŁOP

                    Jezusińko drogi. Co jej? Nie

                    smakuje jej moje mliko?

 

                              MICHAŁ

                         (uśmiecha się)

                    Nie przyzwyczajona. W mieście nie

                    pije takich specjałów.

 

                              CHŁOP

                    Niepotsebnie jo zmiesał to mliko z

                    moją mazią.

 

                              MICHAŁ

                    Jaką mazią? Zresztą nieważne.

                    Dowiem się w końcu jak ma pan na

                    imię?

 

                              CHŁOP

                    Godej do mnie Maciej.

 

                              MICHAŁ

                    Sami tu mieszkacie Macieju?

 

          Z zewnątrz słychać nieprzyjemne odgłosy.

 

                              MACIEJ

                    Samiuteńki jak kołek. Wsystko

                    pomarło albo powyjezdzało do

                    miasta. Łod casu do casu odwiedzi

                    mnie mój kuzyn.

 

                              MICHAŁ

                    Jak sie nazywa ta wieś?

 

                              MACIEJ

                    Jesteśta w Klekotach.

 

                              MICHAŁ

                    Jak daleko stąd do Puszczy

                    Niepołomickiej?

 

                              MACIEJ

                    Pieso tsa isć jakieś pół dnia.

 

                              MICHAŁ

                    Wspominałem, że nawalił mój samochód

                    i ...

 

                              MACIEJ

                    A mi wcoraj pies nawalił duzą kupe.

                    Sie tak zesroł.

 

                              MICHAŁ

                        (zdenerwowany)

                    ... Więc popsuło mi się auto. Komórka

                    nie działa, bo brak zasięgu.

 

                              MACIEJ

                    Moja komórka stoi. Nawet najwięksy

                    wicher jej nie zdmuchnął.

 

                              MICHAŁ

                    Fajnie, ale może wróćmy do

                    moich problemów. Gdzie mogę znaleźć

                    jakiegoś najbliższego mechanika?

 

                              MACIEJ

                    Ło, chłopoku. Daleko. Dwa dni drogi

                    pieso.

 

                              MICHAŁ

                    Szkoda, że nie masz telefonu,

                    Macieju.

 

                              MACIEJ

                         (uśmiecha się szeroko

                         pokazując dziurawe zęby)

                    Ale za to mom konika i wóz.

 

                              MICHAŁ

                    Podwieziesz nas? Zapłacimy.

 

                              MACIEJ

                    Do mechanika?

 

                              MICHAŁ

                    Nie, na teren parku.

 

                              MACIEJ

                    Usykuje wóz i wydoje koze.

 

                              MICHAŁ

                    A po co?

 

                              MACIEJ

                    Mliko weźmim.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Galeria zdjęć - Scenariusz filmowy: Tajemnica starej puszczy, część druga

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

4 (16)

kriswolf
4036 dni temu

Fajny pomysł z fantazją, są też wątki chumorystyczne. Czytałem z zaciekawieniem.
Dodaj opinię do tego komentarza

2 (22)

PawellZ
3806 dni temu

Lubie wracac na ta strone ale musze przyznac ze ciezko bylo ja znalezc w google, byla gdzies na 2 stronie. Przydalo by sie jej pozycjonowanie polecam wpisac w google :
seo porady
i na 1 blogu znajdziesz ciekawy i darmowy sposob na podniesienie pozycji w wyszukiwarkach
Dodaj opinię do tego komentarza

2 (22)

Co dalej?
4036 dni temu

Ciekawe zakończenie, wszystko może się wydarzyć i to w bardzo interesującej formie. Dobry pomysł, pomieszanie starożytności z nowoczesnością. Nie wiem tylko czy tak dokładne dane np. miasto w teraźniejszości, ale to ma być scenariusz. Sporo pracy nad takim scenariuszem.
Dodaj opinię do tego komentarza

Więcej artykułów od autora aragorn136

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

 -

Odwiedzin: 445

Autor: aragorn136Recenzje filmów

Komentarze: 2

"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów

„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.

"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt

Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.

"Detektyw: Kraina nocy" – Coś za ciepło na tym mrozie… - Seriale

„Jodie Foster jako policjantka gdzieś w małym, fikcyjnym, odciętym od świata, miasteczku na Alasce mierzy się z traumą i najtrudniejszym śledztwem w całej karierze”. Wystarczy takie zdanie, aby fani „Milczenia Owiec” zacierali rączki. Ale „Kraina nocy” to nie sequel rzeczonego thrillera, a kolejny miniserial osadzony w uniwersum „Detektywa”. Po wszystkich, sześciu odcinkach można dojść tylko do jednego wniosku: niepotrzebnie osadzony. Bo o ile prolog zapowiada prawie wybitny kawał telewizji, tak już finał sprawia, że wszystko odmarza…

Polecamy podobne artykuły

 -

Odwiedzin: 3464

Autor: aragorn136Autorzy/pisarze

Komentarze: 1

Scenariusz filmowy: Tajemnica starej puszczy, część pierwsza - Autorzy/pisarze

Tajemnica starej puszczy scenariusz: Przemysław Jankowski, Część pierwsza.

 -

Odwiedzin: 17716

Autor: aragorn136Recenzje książek

Komentarze: 4

Jak napisać scenariusz filmowy? - Recenzje książek

Robin U. Russin oraz Wiliam M. Downs, dwaj amerykańscy scenarzyści całą swoją wiedzę zabrali w jednej książce. W przystępny sposób, dzieląc na poszczególne części, opisali wszystko: od techniki po ciekawostki. „Jak napisać scenariusz filmowy” to najlepsza pozycja na rynku zarówno dla laików jak i nieco doświadczonych pisarzy. To biblia dla scenarzystów.

 -

Odwiedzin: 8521

Autor: adminLudzie kina

Komentarze: 1

Wywiad: Film – moja pasja, moje życie - Ludzie kina

Interesujące osobowości są wśród nas. Do takich należy nasz dzisiejszy gość Przemysław Jankowski, pasjonat filmu. Dzięki niemu wiemy, iż nie należy się poddawać i zawsze można dążyć do realizacji własnych marzeń. Zapraszam.

Teraz czytane artykuły

 -

Odwiedzin: 5768

Autor: aragorn136Autorzy/pisarze

Komentarze: 3

Scenariusz filmowy: Tajemnica starej puszczy, część druga - Autorzy/pisarze

Tajemnica starej puszczy scenariusz: Przemysław Jankowski, Część druga.

 -

Odwiedzin: 6853

Autor: pjErotyka, towarzyskie

Komentarze: 1

Seks za kilkadziesiąt lat. Czy androidy zastąpią prawdziwego kochanka? - Erotyka, towarzyskie

Technologiczny postęp może czasem przeciętnego mieszkańca planety Ziemia przyprawić o niemały zawrót głowy. Jeszcze większy szok nastąpi, gdy ów jeden z wielu Ziemian dowie się, że już wkrótce, za kilkadziesiąt lat, we wszystkich większych i mniejszych miastach, będzie można udać się do agencji towarzyskiej, aby uprawiać seks z… robotami! To nie bajka. To wielce prawdopodobne. Tylko co na to etycy, obrońcy moralności i starsze panie w moherowym berecie?

 -

Odwiedzin: 2137

Autor: pjIntrygujące

Jaja dinozaurów z Hiszpanii. W kilku mogą być zarodki gigantów! - Intrygujące

Wiadomość, która obiegła świat archeologii pod koniec września 2020 roku, zachwyciłaby samego dr. Alana Granta (tak, tego pana w kapeluszu z serii „Park Jurajski”). Dlaczego? Otóż w Hiszpanii dokonano przypadkowego odkrycia 20 skamieniałych jaj dinozaurów. Już ta informacja powoduje szybszy bicie serca. Ale kiedy jeszcze doda się zdanie, że cztery z nich mogą mieć w sobie… zarodki, to od razu ma się przed oczami słynną scenę z filmu Spielberga!

Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu – muzyczna radość w świecie szarości - Festiwale muzyczne

Czerwiec w Polsce jest miesiącem, kiedy wspólnie, dumni i szczęśliwi obserwujemy przed telewizorami lub na żywo utalentowanych piosenkarzy. I cieszymy się, że mamy coś swojego, coś pięknego, co łączy, a nie dzieli. Mowa o Festiwalu w Opolu, wydarzeniu, które obok Festiwalu w Sopocie, można nazwać uduchowioną i magiczną celebracją muzyki każdego gatunku, każdej wrażliwości.

 -

Odwiedzin: 2523

Autor: adminKultura

Octopus Film Festival 2021: pełny program - Kultura

3 sierpnia Gdańsk ponownie zostanie opanowany przez ośmiornicę i festiwalowych fanów kina gatunkowego! Łącznie będzie można obejrzeć 46 filmów na 59 seansach, w tym 10 polskich premier, a dostępnych będzie 11 lokacji (w tym jedna ukryta!). Pojawi się np. „Psycho Goreman”. To najntisowe z ducha połączenie science fiction, horroru i komedii, które wygląda mniej więcej tak, jak wyglądałoby „Power Rangers”, gdyby ktoś dolał do serialu kilka hektolitrów krwi! Z kolei filmem otwarcia będzie oryginalny „The Blazing World”. Znamy też produkcje, które powalczą w Konkursie Głównym. One także zachwycą miłośników szalonego kina gatunkowego, podobnie jak Katarzyna Figura.

Nowości

"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!

 -

Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące

Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!

Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści

Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.

"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek

Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.

Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style

Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!

 -

Odwiedzin: 193

Autor: pjLudzie kina

Komentarze: 1

Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina

Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…

Artykuły z tej samej kategorii

Pierwsze opowiadanie z serii "Tymek i Jurajska Kotlina" – "Wielka tajemnica taty" - Autorzy/pisarze

Marcin Kończewski to człowiek, który na popularnej stronie na Facebooku – Koń Movie prezentuje liczne recenzje, felietony i analizy filmowe. Ale jest coś jeszcze, co powoduje, że ten nauczyciel języka polskiego jest tak lubiany przez coraz szersze grono czytelników. Przeglądając jego posty, można bowiem często natrafić na słowa udowadniające, że to mężczyzna o wrażliwym serduchu. Nie tylko kochający partner dla swej żony, lecz także troskliwy tata kilkuletniego Tymka. To właśnie jemu zadedykował przygodową serię pt. „Tymek i Jurajska Kotlina”, gdzie zacieśnia więzi z synkiem, przekazując mu podobną pasję z dzieciństwa. Bardzo cieszymy się, że wyraził zgodę na to, by pierwsze z opowiadań – „Wielka tajemnica taty” pojawiło się również na łamach naszego portalu. Też bawiliście się dinusiami? W takim razie ta historia jest dla Was!

Wydawnictwo Altobook informuje: 26 marca zejdziecie do "SILOSU"! - Autorzy/pisarze

Uwaga miłośnicy klimatów postapo! W tym roku nakładem Wydawnictwa Altobook (jakże podobna nazwa do naszego portalu) ukaże się wyczekiwane wznowienie kultowej trylogii „SILOS” autorstwa Hugh Howeya, która w zeszłym roku doczekała się serialowej adaptacji (kolejny sezon w przygotowaniu). Tom pierwszy już 26 marca trafi do księgarń!

 -

Odwiedzin: 4766

Autor: Daniel DrozdekAutorzy/pisarze

Komentarze: 3

"O świecie, czyli o Tobie" - wiersz autorstwa Daniela Drozdka - Autorzy/pisarze

Daniel jest uczniem technikum i mieszkańcem Czechowic-Dziedzic. Jak wielu kolegów w jego wieku, interesuje się sportem, muzyką i ogólnie szeroko pojętą kulturą. Jednak jest wyjątkowy, bo poza sportem i rozrywką, ma w sobie artystyczną duszę i pasjonuje go też świat poezji oraz filozofii. Co więcej, sam od pewnego czasu pisze. Do tej pory na łamach portalu Altao.pl zaprezentował Wam kilka recenzji gier. Tym razem postanowił stworzyć drugi profil, aby podzielić się swoją twórczością ze wszystkimi miłośnikami poezji. Na pierwszy ogień przeczytacie dzieło pt. „O świecie, czyli o Tobie”.

Wywiad z Krzysztofem Jarząbkiem – twórcą kontrowersyjnych, zabawnych "Niebezpiecznych związków Mariana Klepki" - Autorzy/pisarze

27 września 2019 roku ukazała się na rodzimym rynku powieść, której treść jest szalenie aktualna i dość kontrowersyjna. Mowa o „Niebezpiecznych związkach Mariana Klepki” – zaangażowanej politycznie komedii i świetnej satyrze na polskie, współczesne, podzielone społeczeństwo. Od 20 października możecie przeczytać jej recenzję na naszym portalu. A jak już to zrobicie, to zapraszamy do poniższej – równie intrygującej i wciągającej jak sama książka – rozmowy, którą przeprowadzaliśmy z tajemniczym autorem „Niebezpiecznych związków Mariana Klepki”, czyli Krzysztofem Jarząbkiem.

 -

Odwiedzin: 3954

Autor: Daniel DrozdekAutorzy/pisarze

Komentarze: 1

Wiersz "Za mało gwiazd na niebie" - Autorzy/pisarze

Oto trzeci wiersz młodego poety Daniela Drozdka.

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.611

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję