1 476
1 743 min.
Recenzje filmów
kulak4 (899 pkt)
990 dni temu
2016-12-31 14:47:59
Pięć tysięcy szczęśliwców otrzymuje szansę na nowe życie na planecie oddalonej od Ziemi o wiele lat świetlnych. Jednym z podróżujących jest Jim Preston (Chris Pratt), któremu los spłatał nieoczekiwanego figla. Biedak budzi się z kriogenicznego snu w połowie lotu, mając przed sobą perspektywę spędzenia blisko wieku w kompletnej samotności. Atrakcje dostępne na pokładzie statku szybko przestają bawić Jima, któremu do głowy przychodzi diaboliczny pomysł. Preston jest o krok od wybudzenia pięknej Aurory Lane (Jennifer Lawrence), pisarki pragnącej przeżyć przygodę życia. Czy mężczyzna podejmie brzemienną w skutkach decyzję?
Jak mawiają fani gatunku, „dobrego science fiction nigdy za wiele”. Pierwotny scenariusz do „Pasażerów” był uznany za jeden z najciekawszych tekstów, który nigdy nie został zrealizowany. Jak to bywa w przypadku „Czarnej listy” Hollywood, ktoś w końcu podchwycił temat i prace nad filmem ruszyły pełną parą. Niestety, o ile na papierze historia wygląda niezwykle intrygująco, tak w praktyce skrypt pełen jest mniejszych bądź większych niedociągnięć, które rzutują na odbiór całości. Nie można jednak doszczętnie besztać twórców. Jakby nie było, obraz potrafi wciągnąć na tyle, że widz jest w stanie przymknąć oko na niedostatki fabularne. Najwyraźniej w przypadku „Pasażerów” należy zaakceptować karkołomny pomysł futurystycznego statku pozbawionego środków zapobiegawczych w przypadku awarii komór kriogenicznych i nie głowić się zbytnio nad rozwiązaniami zaoferowanymi przez scenarzystę. Zwłaszcza że pierwsza połowa seansu oparta na wątku odosobnienia powleczonego nicią romantyzmu (ot, taki „Cast Away” wymieszany z „Titaniciem”) przyciąga z magnetyczną siłą.
Gorzej, że film zdaje się zatracać tempo w momencie, gdy wprowadzony zostaje element dramatyczny. Paradoksalnie to właśnie spokojniejsza część opowieści wciąga bardziej niż efektowne zwieńczenie historii. Samo odkrywanie statku, z kamerą leniwie przemierzającą pokład wyposażony w najnowsze zdobycze technologii, stanowi siłę prologu. Nieśpiesznie budowana atmosfera, pełna tajemniczości i podkoloryzowana moralnymi rozterkami bohatera, chwyta odbiorcę za gardło i nie puszcza... aż do chwili odkrycia wszystkich kart przez scenarzystę, co najwyraźniej ma miejsce zbyt szybko.
Przynajmniej pod kątem wizualnym film trzyma stały, wysoki poziom, raz po raz zachwycając ciekawymi projektami wnętrz, wliczając w to bar à la „Lśnienie” z nietypową „obsługą” czy liczne uciechy pozwalające zabić pasażerom (pasażerowi?) czas. W dodatku ujęcia prezentujące statek majestatycznie sunący przez kosmiczne przestworza nacechowane są dynamiką, szczegółowość obiektu przypomina z kolei otwierające sceny dosyć niedocenionej produkcji „Ładunek”. Nie do pominięcia są również klimatyczne kabiny, hologramy i naszpikowane technologią wnętrza, z efekciarskim basenem włącznie.
Dobrze dobrana obsada jest w kinie opartym na kilku bohaterach sprawą kluczową. Jennifer Lawrence i Chris Pratt to obecnie jedne z najgorętszych osobistości Hollywood, tak pod względem marketingowym, jak i stricte fizycznym. Ogólnie rzecz biorąc, do pracy obojga artystów nie można się za bardzo przyczepić. Lawrence i Pratt starają się wykrzesać chemię ze scenariusza, co zresztą wychodzi im niezgorzej. Nie byłoby chyba jednak nadużyciem stwierdzenie, iż postać odgrywana przez Michaela Sheena kradnie wspomnianej dwójce każdą scenę. Zapewne wynika to ze specyfiki bohatera, tym niemniej Arthur w wykonaniu Walijczyka jest niezwykle uroczy w swojej sztywności i naiwności. Tak czy inaczej, faktem jest, iż włodarze SONY chcieli skorzystać na popularności dwóch gwiazd celem przyciągnięcia widowni do kin. Kasowa porażka filmu w Box Office nie wynika jednak ze złych wyborów castingowych, ale raczej z chłodnego przyjęcia produkcji przez krytykę.
„Pasażerowie” to obraz z ogromnym potencjałem nieco zduszonym w zarodku. W pewnych momentach twórcom wyraźnie zabrakło odwagi (vide: przewidywalne zakończenie), raz po raz na jaw wychodzą także ułomności skryptu, w końcu „wybuchowa” druga połowa filmu nie trzyma w napięciu tak, jak powinna. Mimo licznych wad produkcji daleki jestem od mieszania jej z błotem. Klimat przez duże „K” towarzyszący prologowi skutecznie wciąga widza w spiralę zdarzeń, wizualne fajerwerki (np. zachowanie wody w zerowej grawitacji) odrobinę maskują scenariuszowe braki, muzyka zaś dobrze dopełnia obraz.
Zapewne finansowa flauta filmu wynika z wygórowanych oczekiwań względem produkcji. Koniec końców zamiast przełomowego kina otrzymaliśmy tytuł raczej jednorazowego użytku, jest to jednak użytek godny wyprawy do multipleksu. Nieczęsto widz ma szansę doświadczyć namiastki emocji towarzyszących pasażerom ekskluzywnych statków kosmicznych wyruszających w (nie)znane, a recenzowany obraz taką okazję nam właśnie daje. Bez potworów, zjaw czy innych obcych, za to z solidną porcją gęstej atmosfery.
W telegraficznym skrócie: wizualny spektakl z niedopracowanym scenariuszem; na czas seansu należy przymknąć oko na naiwne założenia i niedociągnięcia skryptu; pierwsza połowa filmu wyraźnie lepsza od drugiej; imponujące projekty wnętrz + ujęcia w kosmosie + świetne efekty = uczta dla oczu; aktorsko jest lepiej, niż porządnie; obraz nie zasłużył na tak dotkliwą porażkę w kasach biletowych.
Ocena: 7/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje również pod tym samym nickiem na portalu Filmweb.pl
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Pasażerowie" – Zagubieni w kosmosie
Więcej artykułów od autora kulak4
Wiele złego powiedziano już o niesławnym obrazie „The Room” z 2003 r., który to po latach obrósł niespotykanym wręcz kultem. Dziwaczny, na wpół amatorski twór zdecydowanie miał niewiele cech świadczących na jego korzyść. Bzdurny scenariusz, tragiczne dialogi i drętwe aktorstwo sprawiły, iż mało kto był w stanie brać ów film na poważnie. Jak się jednak okazało, wszelki
Pierwsze „Jumanji” z 1995 r. to sympatyczna, familijna produkcja, której niezaprzeczalną zaletą jest udział nieodżałowanego Robina Williamsa. Dzieło Johnstona stanowi ciekawy miks lekkiego kina przygodowego z elementami komedii doprawionej dobrymi efektami specjalnymi. Pomimo iż wizualnie niektóre filmowe atrakcje nieco nadgryzł ząb czasu, przebój kasowy sprzed ponad
Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.
Kino biograficzne wyjątkowo dobrze sprawdza się w przypadku barwnych postaci, których życiowe dokonania balansują na granicy prawa, tudzież całkowicie ją przekraczają. Prawdziwe historie o brawurowych przemytnikach czy zdolnych fałszerzach pozwalają widzowi ujrzeć drugą stronę „amerykańskiego snu”, tę mroczniejszą i nierzadko kończącą się długą odsiadką w czterech ści
Niemalże ubóstwiam ugładzoną i przesłodzoną stylistykę amerykańskich lat 50. Wówczas bowiem krajem Wujka Sama rządziły takie zjawiska jak konformizm, sztuczna grzeczność czy wszędobylska cenzura. Okres zwieńczony seksualno-polityczną rewolucją, która eksplodowała z gigantyczną siłą w następnym dziesięcioleciu, parodiowany był już wielokrotnie w niezliczonych wytworach
Teraz czytane artykuły
W dobie dzisiejszych efektów komputerowych stworzenie wizualnie imponującego filmu fantastycznonaukowego wydaje się dziecinnie proste. Ot, wytwórnia musi jedynie wpompować spory ładunek pieniężny w zespół uzdolnionych programistów, którzy są w stanie wyczarować istne cuda na srebrnym ekranie. Skoro na większości obecnej widowni pieczołowicie dopracowane CGI nie robi j
Niestety o filmowej adaptacji książki spod pióra Ricka Yanceya pt. „Piąta fala” nie można powiedzieć za wiele dobrego. Produkcja dedykowana przede wszystkim fanom powieści okazała się, zamiast miłą niespodzianką lub spełnieniem marzeń, sztyletem wymierzonym prosto w ich serca. Dlaczego? Ilość zmian w porównaniu do papierowego oryginału jest wprost zatrważająca, a obra
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
Na to starcie wszyscy fani Marvela czekali od miesięcy. Nowy „Kapitan Ameryka” miał być inny niż wszystkie. Nawet zwiastuny zapowiadały coś, z czym do tej pory nie mieliśmy do czynienia. Każdy z widzów spodziewał się jednak czegoś innego. Pomimo odmiennych oczekiwań, chyba nikt nie wyszedł z kina rozczarowany. „Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów” powstały we współpracy
Na budynku, w którym mieści się owo prywatne muzeum, przeczytamy piękną sentencję: „Szanując przeszłość, budujemy przyszłość”. Tacy są właśnie państwo Antoni Benedykt i Halina Łukaszewiczowie – właściciele tegoż Królestwa Minionego Czasu.
W poprzednim artykule na temat Księżyca wykazałem, że Srebrny Glob jest wyrafinowaną, pozaziemską konstrukcją zbudowaną przez istoty z innego świata. Tym razem, zamierzam przyjrzeć się wpływowi Księżyca na ludzi i zwierzęta.
Wicher z ponurym świstem przelatywał przez opustoszałe komnaty. Pod osłoną mroku rabusie przeszukiwali niszczejące zamczysko. Nim jednak zdołali napełnić wory, ze ściany przy kominku wyłoniła się Ona. Wystraszeni mężczyźni porzucili łupy i uciekli. Zjawa jak zawsze czuwała …
Podobno naszą planetę, od tysięcy lat, odwiedzają przybysze z kosmosu? Czy to oni stworzyli na niej życie? Wielu ludzi wierzy w tę, spopularyzowaną przez szwajcarskiego pisarza Ericha von Danikena, teorię. Mit, bajka, a może fakt? Osądźcie sami
5 kwietnia 2018 roku (wyjątkowo nie w prima aprilis, bo przypadła wtedy Wielkanoc) kolejny raz rozdano Węże, czyli polskie odpowiedniki Złotych Malin. Czy ktokolwiek z Was będzie zdziwiony informacją, że wielkim triumfatorem gali był film „Botoks”? Raczej nie. Obraz zdobył aż 9 z 13 statuetek, co czyni go bez wątpienia rekordzistą w siedmioletniej historii przyznawani
W tym roku nieco dłużej trwało, zanim zostały ujawnione wszystkie nazwiska nagrodzonych prestiżową Nagrodą Nobla. Ostatniego laureata w dziedzinie literatury poznaliśmy dopiero 13 października. Został nim, ku zaskoczeniu niemal wszystkich – muzyk Bob Dylan. W niniejszym artykule, jak co roku, podsumujemy to doniosłe wydarzenie, jakim jest wręczenie Nagród Nobla, przyb
Zachęcony przez kolegę, wreszcie odważyłem się i nadrobiłem zaległości. Otóż po raz pierwszy wziąłem w drżące dłonie najnowsze wydanie kultowej rosyjskiej powieści „Metro 2033”. Książka to wyjątkowo obszerna (niemal 600 stron!). Opowiadająca ponurą historię, przez którą wrażliwszy czytelnik może w najgorszym wypadku wpaść w sidła wielomiesięcznej depresji, a w najleps
Tytuł (cytat z Blake’a) recenzowanej przeze mnie, wydanej w 2009 roku polskiej powieści oraz użyta fotografia mogą nieco zmylić. Tym bardziej, jeżeli nie zna się wcześniejszych dokonań literackich jej autorki – Olgi Tokarczuk. Gotycki, krwawy horror czy rasowy kryminał? Kości, umarli, pług… Coś jest na rzeczy. Jednak po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów już wi
W dniach 2 i 3 czerwca odbędzie się kolejna, dziesiąta, jubileuszowa edycja popularnego Orange Warsaw Festival. Impreza powtórnie zostanie zorganizowana na terenie Toru Wyścigów Konnych Warszawa-Służewiec. Rok temu bawiło się tam ponad 50 tysięcy miłośników dobrej muzyki. Jak będzie tym razem? Zapewne podobnie, gdyż na scenie zagrają doświadczeni, uzdolnieni i lubiani
O tym brytyjskim aktorze z całą pewnością można powiedzieć, że jest jak filmowy ekspresyjny kameleon. Gesty, głos, ruchy, mimika twarzy – wszystko ma opanowane do perfekcji. I tu trzeba zaznaczyć: popularność zdobył, wcielając się nie w ludzi, a w przeróżne postaci wykreowane za pomocą komputera. Andy to miłośnik żaróweczek, specjalista grania pod tzw. technikę motion
Nadchodzi jedno z największych filmowych wydarzeń roku! Przedstawiamy pierwszy, szalony, choć pozbawiony dialogów, teaser „Mowy ptaków”, najnowszego filmu Xawerego Żuławskiego (autora „Wojny polsko-ruskiej”) na podstawie ostatniego scenariusza jego ojca, czyli Andrzeja Żuławskiego. To niezwykła opowieść o wykluczeniu i alienacji we współczesnej Polsce i szukaniu swoje
Aktor kameleon. Potrafi doskonale wcielić się w przeróżne postacie: od księdza geja, po znienawidzonego komornika. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wyraźnie wskazują, że jest jednym z najlepszych w swoim aktorskim fachu.
W niedzielę, 17 sierpnia 2014 roku w niewielkiej miejscowości Baruchowo na Kujawach odbyły się Dożynki Parafialno – Gminno – Powiatowe. Przybyły tłumy ludzi – nie tylko mieszkańców gminy, ale również znacznie dalszych okolic (byli nawet goście z Francji). Wszyscy zgromadzeni na szkolnym boisku świetnie bawili się podczas występów dwóch popularnych zespołów – Golec uOr
Nowości
Gdy zapytasz nastolatków, kim jest Ronnie Ferrari, bez problemu udzielą odpowiedzi. Ba! Będą się dziwić, że Ty jeszcze go nie znasz. Pod tym pseudonimem kryje się Hubert Kacperski, rodowity młody Kujawiak pochodzący z Włocławka. Miesiąc temu w serwisie YouTube opublikował utwór „eksperymentalny” pt. „Ona by tak chciała”, który z miejsca stał się hitem. Z dnia na dzie
20 września swoją premierę będzie miał historyczny obraz pt. „Legiony”. To najdroższa polska superprodukcja od czasów „Miasta 44” (kosztowała 27 mln złotych!). Świetna obsada z Sebastianem Fabijańskim i Janem Fryczem na czele, uzdolniony reżyser Dariusz Gajewski („Obce niebo”), dobrze skrojony zwiastun (choć z kompletnie niepasującą piosenką „Let It All Go”) dają nadz
Uwaga! Jest konkurs, a raczej jego kolejny etap. Ale to nie my go ogłosiliśmy, a Międzynarodowa Unia Astronomiczna. Do 31 października będziecie mogli zagłosować na nazwę dla planety BD+14 4599 b, którą w 2009 roku odkrył prof. Andrzej Niedzielski wraz ze swoją drużyną badaczy z Centrum Astronomii UMK. Dodatkowo dokonacie wyboru imienia dla gwiazdy, wokół której owa p
Dwa lata temu pisałem artykuł o możliwości istnienia życia na Enceladusie – jednym z księżyców Saturna. Fascynujące prawda? Mimo że chodziło jedynie o mikroorganizmy. To co w takim razie powiecie na rewelacje badacza UFO – Scotta C. Waringa, który uważa, ba!, jest nawet pewien, że na innym, szóstym co co wielkości, satelicie w naszym Układzie Słonecznym, ale należącym
Mini-recenzja mini-filmu Eugene'a Greena, który opowiada autentyczną anegdotę z życia znanego XX w. poety i zawiera jedną z najbardziej absurdalnych scen egzorcyzmu w historii kina oraz pokazuje jak poezja może pokonać nawet największy światowy koncern.
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Artykuły z tej samej kategorii
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Kto jest pasożytem w skali rodziny? Kto jest pasożytem w skali budynku? Kto jest pasożytem w skali całego systemu ekonomicznego? Nad tymi pytaniami rozważa Bong Joon-ho w swoim najnowszym filmie „Parasite” genialnej hybrydzie balansującej na granicy czarnej komedii, kryminału i horroru.
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Oto przed Państwem jeden z najbardziej popularnych brytyjskich piosenkarzy w całej historii, laureat aż 6 prestiżowych Nagród Grammy, rewelacyjny pianista, doskonały kompozytor, który po tym, jak stoczył ciężki bój na śmierć i życie ze swoimi uzależnieniami i samym sobą, stał się aktywistą na rzecz pomocy potrzebującym. Chłopiec, który musiał zapomnieć o swojej ciężki
Najsłynniejszy filmowy tytan powrócił (tak, to zdecydowanie samiec; jaj nie zniesie). I zgodnie z prawami, jakimi rządzą się sequele – szybciej, głośniej, bardziej widowisko; on też jest szybszy, głośniejszy i bardziej widowiskowy, czy raczej zjawiskowy. Godzilla, leżąc sobie w legowisku na dnie oceanu, czekał na swój kolejny moment chwały. Ale nie próżnował. Bo od sa
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.229