Głównym protagonistą, którym będziemy sterować jest Gabriel Belmont. Należy on do Zakonu Bractwa Światła, zajmującego się głównie wytępianiem niewiernych i zła wszelkiego. Nasz bohater unicestwia różne kreatury, nie tylko z obowiązku, ale też popchnięty do tego silnymi emocjami, a nie ma nic mocniejszego niż miłość i zemsta. Jest coś więcej, czyli nadzieja, że ocali swoją ukochaną i wykona to, co niegdyś, przysiągł pokonując władców cienia. Trudno opisać dokładnie fabułę, gdyż jest ona naszpikowana symboliką, religijnością i emocjami. Historia którą przedstawiono, choć nie idealna, jest faktycznie dobra. Angażuje gracza i nie puszcza do ostatnich minut, jak przystało na wzorowe dark fantasy.

 

Slasher od Mercurysteam jest, najprościej rzecz ujmując, połączeniem rozbudowanej walki z elementami logicznymi i eksploracją w kwestii rozgrywki. Pojedynki są czysto zręcznościowe, ale perfekcyjnie wyważone. Kombinacje opierają się na początku na kilku klawiszach. Jednak, im dłużej gramy, tym wymaga ona od nas więcej zręczności (o ile na padzie nie jest to aż tak wymagające, to na klawiaturze i myszce musimy się bardziej wysilić). Wszystkie z ciosów możemy w każdej chwili przypomnieć w menu, gdzie dokładnie mamy wytłumaczone uderzenia i dodatkowo pięknie zaanimowane w formie książkowego interfejsu.

 

Naszym głównym orężem będzie żelazny krzyż bojowy. Czyżby kolejny oklepany motyw: krucyfiks i władcy ciemności (kojarzący się z np. "Dante’s Inferno")? Bynajmniej, broń ma także inne zastosowania, chociażby rozciągliwy łańcuch, który pozwala zadawać obrażenia zarówno dla pojedynczych celów, jak i dla całej grupy wrogów. Z czasem krzyż uzyska więcej możliwości: będziemy mogli podnosić przeciwników, wspinać się na mury, otwierać zablokowane przejścia i dosiadać wrogich bestii. W skład naszego arsenału wchodzą również noże do rzucania (nie wyróżniają się niczym nadzwyczajnym). Mamy wspomagacze w postaci wróżek odciągających uwagę wrogów, butelek z wodą święconą, które zadają potężne obrażenia i tajemnego kryształu przyzywającego przyjaznego demona - w naszej obronie eliminuje pomniejszych przeciwników lub dotkliwie rani bossa. Prócz wyżej wymienionych "gadżetów", do naszej dyspozycji oddano jeszcze magię (jakby nie patrzeć, to świat fantasy), światła i cienia. Pierwsza z nich pozwala na regenerację zdrowia, zadając obrażenia innym oponentom, natomiast druga, której bliżej do czarnoksięstwa, zwiększa nasze obrażenia. Daje to ciekawe porównanie, bo Gabriel nie jest postacią jednoznaczną (ani całkiem dobry, ani całkiem zły). Oczywiście, moce nie są nieskończone i wymagają ładowania za pomocą studni porozmieszczanych w lokacjach lub kul energii wypadających z pokonanych wrogów.

 

Pokonywanie przeciwników wiąże się z punktami doświadczenia, im lepiej to wykonamy, tym więcej ich zdobędziemy. Zagadki logiczne, które się pojawiają, również dają nam takich kilkaset (szczególnie za wykonywanie wyzwań odpowiednich dla danego poziomu). Zarówno moce specjalne, jak i uzbrojenie oraz blok możemy ulepszać właśnie za pomocą tego doświadczenia, co ewidentnie wyrównuje poziom rozgrywki. Łamigłówki zostały umiejętnie wyważone i wplecione do rozgrywki, a ich trudność jest na odpowiednim poziomie. Nie zapomniano również o "znajdźkach", które są poukrywane w każdej lokacji, m.in. kamienie zwiększające życie, moce magiczne bohatera i zapisy fabularne członków bractwa.

 

Wrogów jest całe multum. Właściwie co poziom, to nowi przeciwnicy, a do tego przepięknie zaprojektowani począwszy: od zwyczajnych orków, trolli, wampirów i lykanów, a kończąc na mini bossach i wielkich monstrach. Wśród tych największych trafimy na tytanów, władców cienia i wiele innych bestii (coś na wzór gry "Shadow of the Colossus"), którzy zapewnią nam kilka nowych relikwii. Łącznie mamy około czterdziestu rodzajów przeciwników w dwunastu rozdziałach!

 

Podsumowując rozgrywkę, muszę pewnie rzec, że nie nudziłem się ani przez minutę. Liczne combosy i umiejętności, różnorodność poziomów i wrogów, fenomenalne finałowe pojedynki, płynność i dobry balans w walce, a wszystko trwające ponad trzydzieści godzin - nie sposób tego nie docenić. Niemniej, by aż tak nie słodzić, są małe minusy, np. momentami chaotyczna kamera i sterowanie typowe pod pada (nie pozwala mi to dać pełnej noty w kwestii rozgrywki).

 

Poruszając kwestie wizualne, o ile tekstury (grafika technologiczna) są dobre, ale nie powalające, to projekt (grafika artystyczna) powoduje dosłownie opad szczęki. Właściwie ciągle natrafia na jakąś niezwykłą lokację (nie raz łapałem się na tym, że chciałem zrobić zrzut ekranu danego miejsca lub jakiegoś majestatycznego elementu). Ogromne oklaski dla projektantów. Stworzyli wybitny świat gry, który może równać się z uniwersami z serii "Assassin’s Creed", "The Elder Scrolls" i "BioShock". Mamy również bardzo dobry dubbing w iście  gwiazdorskiej obsadzie, m.in. Robert Carlyle, Patrick Stewart i Natascha McElhone. Efekty dźwiękowe i odgłosy budują tajemniczy nastrój, a kompozycje muzyczne, które stworzył Óscar Araujo wraz z orkiestrą, są monumentalne, przypominają te z "Władcy Pierścieni".

 

Bilans plusów i minusów daje pozytywny wynik w każdym wymiarze gry. Tylko pracę kamery i chwilami sterowanie na klawiaturze zalicza się do wad, ale to tak małe niuanse, że nikną w obliczu całości. Rzadko zdarza się, by trafiło się na tak dobrze zaprojektowaną grę (samym bestiariuszem można obdarzyć kilka innych produkcji). Świat przedstawiony został z gigantyczną dbałością o szczegóły, a bogactwo lokacji robi piorunujące wrażenie. Udźwiękowienie również jest pierwszorzędne. Natomiast rozgrywka połączyła elementy klasyczne dla tej serii z niezwykle rozbudowanym slasherem. Fabularnie też nie zawodzi - mamy przede wszystkim charyzmatycznego bohatera wplątanego w mroczną i wciągającą historie. Grając w "Castlevania: Lords of Shadow" przez prawie cały czas towarzyszyło mi jedno słowo - „epicka” (idealnie opisujące misternie dopieszczoną produkcję). Jeszcze raz wielkie brawa dla członków Mercury Steam Entertainment za to, że stworzyli dzieło bardzo bliskie wybitności i godne polecenia każdemu graczowi oraz miłośnikowi fantasy.

   

 Ocena: 9,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Autor recenzji publikuje też na portalu www.filmweb.pl pod nickiem Piterwm90.